Η κοινότητα Κέντρου εμφανίζεται με αρχικά στοιχεία αναγνώρισης ως
κοινότητα Ιμάμ-Τσαούση Β.Δ. 8-6-1919 και προήλθε από την κοινότητα
Βελανιδίου
του Δήμου Πηνείων. Ο αρχικός συνοικισμός είναι το Ιμάμ- Τσαούς, σήμερα αποτελείται
μόνο από το Κέντρο, που προήλθε από την μετονομασία του Ιμάμ-Τσαούς με το Α.Υ.
Εσωτ. 31.451/12-9-1926 ΦΕΚ Β. 74/1926. Με το ίδια Α.Υ. μετονομάστηκε και το Μπαλί
σε
Αγία Άννα. Συνοικισμοί
που προσαρτήθηκαν στην κοιν. Ιμάμ-Τσαούς ήταν: το Μπαλί, που αποσπάστηκε από την
κοινότητα Βελανιδίου Δ. 3-11-1924 ΦΕΚ Α 278/1924, ο
Aγιος
Δημήτριος ή Μαρινάκι, οι συνοικισμοί
Κολοκυθά
και Σκληρού, που αποσπάστηκαν από την κοιν. Βελανιδίου Δ. 31-8-1926 ΦΕΚ Α. 301/1926
και το
Σούλι, που αποσπάστηκε
από την κοιν. Βελανιδίου Β.Δ. 522/23-7-1960 ΦΕΚ. Α.124/1960.
Μόλις εντός 3/ετίας αποσπώνται από την κοιν. Κέντρου οι συνοικισμοί
Αγιος Δημήτριος, Κολοκυθά και Σκληρού και συναποτελούν την κοιν. Αγίου Δημητρίου
ή Μαρινάκι με Δ. 26-11-1929 ΦΕΚ Α. 424/1929.
Το Σούλι αποσπάστηκε και αυτό από το Κέντρο για να επαναπροσαρτηθεί
στην κοιν. Βελανιδίου με το Αρθρ. 18 του Ν. 1518/85 ΦΕΚ 30/6-3-85 Τ.Α.
Η πρώτη του ονομασία Ιμάμ-Τσαούση (τουρκικής Προέλευσης) είναι σημείο
αναφοράς των Χοτομαναίων Τούρκων. Οι Χ. Τ. ήκμασαν στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα.
Στην περίοδο αυτή παρατηρείται κάποια ανάπτυξη στην Ηλεία. Η
Γαστούνη
αναδεικνύεται σπουδαίο διοικητικό κέντρο. Στην ανάδειξη αυτή συμβάλλει και η εγκατάσταση
των Χοτομαναίων Τούρκων, που ήταν από τις πιο πλούσιες οικογένειες του Μοριά,
με διασυνδέσεις με τον Σουλτάνο. Απ' αυτή την εποχή προέρχονται πολλές τούρκικες
ονομασίες όπως Σουλεϊμάν Αγά (
Μυρσίνη),
Σαμπαναγά (
Αγία Μαύρα), Κούλουγλι
(
Οινόη), Ιμάμ-Τσαούση (Κέντρο).
Το Κέντρο υπήρξε Κεφαλοχώρι της περιοχής για ένα μεγάλο διάστημα στις
αρχές του αιώνα. Με την κατασκευή του μεγάλου έργου, του φράγματος του Πηνειού,
αποζημιώνεται η γεωργική γη και οι κάτοικοι Έλληνες φεύγουν για τα αστικά κέντρα.
Το Δημοτ. Διαμέρισμα του Κέντρου, σήμερα, βρίσκεται στις όχθες του φράγματος του
Πηνειού ποταμού. Κατοικείται από ατσίγγανους (γύφτους) που παραμένουν στον τόπο
τους. Λέγεται ότι είναι απόγονοι των Αιγυπτίων που ακολούθησαν τον Ιμπραήμ στην
εκστρατεία του εναντίον του μόλις απελευθερωθέντος κράτους των Ελλήνων (1825).
Κατοικούν στην περιοχή, σε υποβαθμισμένες κατοικίες και σε οικήματα, που αγόρασαν
από τους Έλληνες που έφυγαν, ή τους παραχωρήθηκαν από τις εγκαταστάσεις του εργοταξίου
του Φράγματος (1958). Ο κλήρος που τους αντιστοιχεί είναι ελάχιστος. Καλλιεργούν
κτήματα που ανήκουν στο Δημόσιο (ελιές, δημητριακά, βιομηχανικό πιπέρι κ.α.).
Μερικοί καλλιεργούν ενοικιαζόμενες εκτάσεις στον Αγ. Δημήτριο και στα άλλα χωριά.
Οι περισσότεροι αναγκάζονται να εργάζονται ως εργάτες γης στην γύρω περιοχή. Στο
χωριό υπάρχουν δυο εκκλησίες, της Παναγίας (στο Νεκροταφείο) και του προφήτη Ηλία.
Ο πληθυσμός για το 1981 είναι 337 κάτοικοι και για το 1991 445 κάτοικοι.
Το Δημοτικό Σχολείο λειτουργεί από το 19.... Στεγάστηκε σε λυόμενες
αίθουσες Νέου Τύπου το 1996, σε οικόπεδο που ανήκει στην εκκλησία του Προφήτη
Ηλία. Το Σχολείο είναι οργανικά 4/θ , με 74 εγγεγραμμένους μαθητές. Επίσης, από
το 1984 λειτουργεί και Νηπιαγωγείο, το Σχ. Έτος 1999-2000 είναι εγγεγραμμένα 22
νήπια.
