Ορεινό χωριό της κοιλάδας του Πορταϊκού (730 μ.), που απέχει 10 χλμ.
από την
Πύλη,
3 χλμ. από το
Ροπωτό
και 35 χλμ. από τα
Τρίκαλα.
Αποτελείται από τους οικισμούς Aνω, Κάτω, Μέση Παλαιοκαρυά και Τσιμπιδέϊκα.
Ο συνολικός πληθυσμός δεν ξεπερνά τους 250, ενώ το καλοκαίρι διπλασιάζεται.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία (4.000 αιγοπρόβατα).
Η τοξωτή γέφυρα της Παλαιοκαρυάς, το φράγμα του Πορταϊκού στην Κάτω Παλαιοκαρυά,
το δάσος της Κατούνας, κατάφυτο με έλατα και βαλανιδιές και οι κορυφές Γκρόπα
και Καράβα, στολίζουν το τοπίο της περιοχής με ιδιαίτερη ομορφιά.
Στο δάσος της Κατούνας εμφανίζονται αρκούδες με τα μεγάλα χιόνια του
χειμώνα, ενώ στη θέση Αέρι της Μέσης Παλαιοκαρυάς υπάρχει σπήλαιο με υπόγεια νερά.
Σχέδιο για την ανάπτυξη παραθεριστικού οικισμού, εκπονείται στην περιοχή Μπέη
που απέχει 3 χλμ. χωματόδρομου από το χωριό.
Η Παλαιοκαρυά, κατά την παράδοση, δημιουργήθηκε από τον κλεφταρματολό
Κουτσοδαίμονα, πρωτοπαλίκαρο του Στουρνάρα, που αποσκίρτησε και κατέλαβε την περιοχή.
Αναδείχθηκε νικητής της μάχης με το Στουρνάρα για τον έλεγχο του αρματολικίου
του
Ασπροποτάμου και
διατήρησε την κυριαρχία του χωριού.
Γόνος της Παλαιοκαρυάς είναι ο ποιητής Καλαπανίδας. Το ποίημά του
"Το Χωριό μας" βρίσκεται στο Αναγνωστικό της Β' Δημοτικού. Στο χωριό
υπάρχει ιδιωτική συλλογή με εκθέματα από τον 18 αιώνα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν
οι εκκλησίες των Αγ. Νικολάου (τέλη 17ου αι.) και Αγ. Παρασκευής (1810 - 1830).
Στο πανηγύρι του Αγ. Νικολάου προσφέρονται καζανιές, πατσάς το βράδυ της παραμονής,
ακολουθεί Θ. Λειτουργία, γλέντι και χορός μετά την απόλυση.
