Εμφανίζονται 10 τίτλοι με αναζήτηση: Μυθολογία στην ευρύτερη περιοχή: "ΜΕΓΑΡΑ Δήμος ΕΛΛΑΔΑ" .
ΓΕΡΑΝΕΙΑ ΟΡΗ (Βουνό) ΑΤΤΙΚΗ
Γιος του Δία και μιας από τις Σιθνίδες Νύμφες. Επέζησε μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα κολυμπώντας προς τα Γεράνεια, που πήραν αυτό το όνομα επειδή ο Μέγαρος κολυμπούσε οδηγημένος από τις κραυγές γερανών (Παυσ. 1,40,1).
ΜΕΓΑΡΑ (Αρχαία πόλη) ΕΛΛΑΔΑ
Pandion. A son of Cecrops and Metiadusa, was likewise a king of Athens. Being
expelled from Athens by the Metionidae, he fled to Megara, and there married Pylia,
the daughter of king Pylas. When the latter, in consequence of a murder, emigrated
into Peloponnesus, Pandion obtained the government of Megara. He became the father
of Aegeus, Pallas, Nisus, Lycus, and a natural son, Oeneus, and also of a daughter,
who was married to Sciron (Apollod. iii. 15.1; Paus. i. 5.2, 29.5; Eurip. Med.
660). His tomb was shown in the territory of Megara, near the rock of Athena Aethyia,
on the sea-coast (Paus. i. 5.3), and at Megara he was honoured with an heroum
(i. 41.6). A statue of him stood at Athens, on the acropolis, among those of the
eponymic heroes (i. 5.3).
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Sep 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Pandionidae (Pandionidai), a patronymic of Pandion, i. e. the sons of Pandion,
who, after their father's death, returned from Megara to Athens, and expelled
the Metionidae. Aegeus, the eldest among them, obtained the supremacy, Lycus the
eastern coast of Attica, Nisus Megaris, and Pallas the southern coast. (Apollod.
iii. 15.6; Paus. i. 5.4; Strab. ix.; Eustath. ad Hom.; Dionys. Perieg.1024.)
Megarus (Megaros), a son of Zeus, by a Sithnian or Megarian nymph. In the Deucalionian flood he is said to have escaped to the summit of Mount Gerania, by following the cries of cranes. (Paus. i. 40.1)
ΝΙΣΑΙΑ (Αρχαίο λιμάνι) ΜΕΓΑΡΑ
Lelex. A son of Poseidon and Libya, the daughter of Epaphus. He was regarded as the ancestor of the Leleges, and is said to have immigrated from Egypt into Greece, where he became king of Megara; and his tomb was shown below Nisaea, the acropolis of Megara. (Paus. i. 44. 5, 39. 5; Ov. Met. vii. 443, viii. 567, 617.)
ΤΡΙΠΟΔΙΣΚΟΣ (Αρχαίος οικισμός) ΜΕΓΑΡΑ
Σύμφωνα με το μύθο όταν βασιλιάς στο Αργος ήταν ο Κρότωπος η κόρη του Ψαμάθη γέννησε ένα μωρό από τον Απόλλωνα. Από φόβο για τον πατέρα της άφησε το μωρό έκθετο και το σκότωσαν τα σκυλιά του. Ο Απόλλων για τιμωρία που σκοτώθηκε το παιδί του έστειλε στο Αργος την Ποινή, η οποία έπαιρνε τα παιδιά από τις μητέρες. Ο Κόροιβος σκότωσε την Ποινή και ως συνέπεια έπεσε στο Αργος λοιμός. Ο χρησμός που πήρε στους Δελφούς του όριζε να πάρει έναν τρίποδα και να πορευτεί και όπου του πέσει ο τρίποδας εκεί να χτίσει Ναό του Απόλλωνα και να μείνει και ο ίδιος . Ο τρίποδας έπεσε κάπου κοντά στο όρος Γεράνεια και εκεί ίδρυσε ο Κόροιβος τον Τριποδίσκο. Οι Μεγαρείς έδειχναν τον τάφο του στην πόλη τους (Παυσ. 1,43,7).
ΝΙΣΑΙΑ (Αρχαίο λιμάνι) ΜΕΓΑΡΑ
Nisus (Nissos). A son of Pandion (or, according to others, of Deion or Ares) and
Pylia, was a brother of Aegeus, Pallas, and Lycus, and husband of Abrote, by whom
he became the father of Scylla. He was king of Megara; and when Minos, on his
expedition against Athens, took Megara, Nisus died, because his daughter Seylla,
who had fallen in love with Minos, had pulled out the purple or golden hair which
grew on the top of her father's head, and on which his life depended (Apollod.
iii. 15.5, 6, 8). Minos, who was horrified at the conduct of the unnatural daughter,
ordered Scylla to be fastened to the poop of his ship, and afterwards drowned
her in the Saronic gulf. According to others, Minos left Megara in disgust, but
Scylla leaped into the sea, and swam after his ship; but her father, who had been
changed into an eagle, perceived her, and shot down upon her, whereupon she was
metamorphosed into either a fish or a bird called Ciris (Ov. Met. viii. 6, &c.;
Hygin. Fab. 198; Virg. Georq. i. 405, Eclog. vi. 74). The tradition current at
Megara itself knew nothing of this expedition of Minos, and called the daughter
of Nisus Iphinoe, and represented her as married to Megareus. It is further added,
that in the dispute between Sciron and Nisus, Aeacus assigned the government to
Nisus (Paus. i. 39.5), and that Nisa, the original name of Megara, and Nisaea,
afterward the port town of Megara, derived their names from Nisus, and that the
promontory of Scyllaeum was named after his daughter (Paus. i. 39.4, ii. 34.7;
Strab. viii.). The tomb of Nisus was shown at Athens, behind the Lyceum (Paus.
i. 19.5) .
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Sep 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΣΚΙΡΩΝΙΔΕΣ ΠΕΤΡΕΣ (Τοποθεσία) ΜΕΓΑΡΑ
Ληστής που έριχνε στη θάλασσα όσους περνούσαν από τους βράχους της Σκιρωνίδας οδού. Τον σκότωσε ο Θησέας ρίχνοντάς τον στη θάλασσα από το ίδιο σημείο (Παυσ. 1,44,8).
Sciron (Skiron or Skeiron). A famous robber who haunted the frontier between Attica and Megaris, and not only robbed the travellers who passed through the country, but compelled them, on the Scironian rock to wash his feet, during which operation he kicked them with his foot into the sea. At the foot of the rock there was a tortoise, which devoured the bodies of the robber's victims. He was slain by Theseus, in the same manner in which he had killed others (Plut. Thes. 10; Diod. iv. 59; Strab. ix.; Paus. i. 44.12; Schol. ad Eurip. Hipp. 976; Ov. Met. vii. 445). In the pediment of the royal Stoa at Athens, there was a group of figures of burnt clay, representing Theseus in the act of throwing Sciron into the sea. (Paus. i. 3.1.)
Κείμενο: Ελευθερία Σαμούρη, Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Μεγαρέων
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!