Η Ιερά Μονή Αγ. Αντωνίου Σιάπκας-Καστανιάς απέχει από το χωριό 12χλμ.
και από τα
Σέρβια
20χλμ. Εορτάζεται την 1η Σεπτεμβρίου.
Το μοναστήρι είναι κτισμένο με βυζαντινό πρότυπο και ως οικοδομικό
σύνολο ήταν ένα μικρό κάστρο. Ανήκει λοιπόν στη Φρουριακή αρχιτεκτονική. Η ιδιοκτησία
του μοναστηρίου ανήκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης δηλαδή ήταν
ίδρυμα Σταυροπηγιακό, με την εποπτεία όμως της επισκοπής Σερβίων. Ήταν κοινόβιο
με πολλούς μάλιστα μοναχούς και όπως προκύπτει από διάφορα έγγραφα στοιχεία επί
αρχιερατίας Κων/νου από το 1750 εγκαταλείφθηκε και οι μοναχοί μετακόμισαν στους
Δεμεράδες όπου είχαν Μετόχιο.
Η περιουσία του ήταν τεράστια, πέρα από τα τμήματα της Σιάπκας, τσιφλίκια
του μοναστηρίου ήταν η Βουβάλα, το Φαρμάκι και η Βούρπα. Σήμερα σώζονται μόνο
τμήματα της εισόδου που είναι δίφυλλη πόρτα και πάνω την εικόνα του Αγίου, μέρος
από το αρχονταρίκι και το ηγουμενείο, μερικά κελιά και μια βυζαντινή βρύση με
χαραγμένα τρία γράμματα αωβ=1802(ημερομηνία που χτίσθηκε η βρύση). Υπάρχουν ακόμη
δυο τεράστιες αλυσίδες, που έδεναν τους ασθενείς. Ο Aγιος Αντώνιος ήταν θεραπευτής
ειδικών ασθενειών. Έτσι όσοι είχαν προβλήματα, έρχονταν στο μοναστήρι, δένονταν
με τις αλυσίδες και ζητούσαν την προστασία και την βοήθεια του Aγίου. Υπήρχαν
και σπάνιες βυζαντινές εικόνες και αγιογραφίες. Την 1η Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο
γίνεται το θρησκευτικό πανηγύρι. Τεράστια και συμβολική ήταν η συμβολή μοναστηρίου
σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες.
