Έτσι ονομάζεται η περιοχή που αποτελείται από έναν απόκρημνο λόφο κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (Άγιος Νεκτάριος) σπαρμένος με ξωκλήσια και ερείπια της παλιάς πόλης της Παλαιοχώρας. Η τοποθεσία είναι επίσης γνωστή σα "νησιώτικος Μυστράς". Οι αρχαιολόγοι τοποθετούν στην ίδια θέση την αρχαία πόλη της Αίγινας Οίη. Εκεί εγκαταστάθηκαν οι Αιγινήτες περίπου στα 896 μ.Χ. για να αποφύγουν τις επιδρομές των Σαρακηνών κουρσάρων και έμειναν ως το 1800. Τα σπίτια της μεσαιωνικής αυτής πόλης έπιαναν όλη τη ΝΔ πλαγιά του λόφου και ανέβαιναν αμφιθεατρικά ως την κορυφή. Οι κάτοικοι ασχολούνταν με το εμπόριο και τη ναυτιλία και καλλιεργούσαν τα μικρά κτήματα και περιβόλια γύρω από την περιοχή της πόλης. Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Παλαιοχώρα δεν κατάφερε πάντα να αποφύγει την καταστροφή. Το 1537 κατελήφθη από τον Βαρβαρόσσα και το 1654 από τους Βενετούς.
Το 18ο αιώνα είχε μείνει ένα μισοερειπωμένο χωριό και μόνο 300-400 σπίτια σύμφωνα με πηγές Ευρωπαίων περιηγητών. Όταν οι κάτοικοι τελικά εγκατάλειψαν την Παλαιοχώρα και κατέβηκαν στην σημερινή πόλη της Αίγινας τα σπίτια ερήμωσαν και σιγά σιγά κατέρρευσαν. Απέμειναν περίπου 2Ο εκκλησίες, οι περισσότερες διακοσμημένες με τοιχογραφίες διαφόρων εποχών από το 13ο έως το 18ο αιώνα. Στην κορφή του λόφου της Παλαιοχώρας είναι χτισμένο και το κάστρο από τους Βενετούς το 1654. Τα τείχη του περιέκλειαν 6 δεξαμενές, 6Ο σπίτια και δύο μεγάλες εκκλησίες ενωμένες, μία για τους Λατινόρρυθμους και μία για τους Ελληνόρρυθμους Καθολικούς αντίστοιχα.
