Ένα φυτό έδωσε το όνομά του σ' αυτό το χωριό.
Τόπος της πιπεριάς, της κόκκινης πιπεριάς από την οποία οι οικοτεχνίες
του χωριού παρήγαγαν το "μπούκοβο". Η πιπεριά έγινε συνώνυμο του χωριού.
Σήμερα απ' τα κτίρια των οικοτεχνιών και τους δύο νερόμυλους που υπήρχαν στο χωριό
έχουν απομείνει μόνο ερείπια. Οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους είναι αγρότες με
βασική καλλιέργεια την αμπελουργία. Παράγονται και διακινούνται μεγάλες ποσότητες
σταφυλιών. Εκτός από τα σταφύλια παράγονται σπαράγγια σε σημαντικές ποσότητες
και οπωροκηπευτικά.
Το χωριό βρίσκεται στον οδικό άξονα
Αριδαίας
-
Λουτρακίου.
Ζει στους "ρυθμούς" της Αριδαίας αφού απέχει από αυτήν μόλις
τέσσερα χιλιόμετρα, μια απόσταση "αναπνοής".
Δύο οικισμοί υπάγονται σήμερα στην κοινότητα Πιπεριάς. Η άνω Ροδωνιά
με 100 Περίπου κατοίκους και το Μικροχώρι που έχει εγκαταλειφθεί και "ζει"
μόνο τα καλοκαίρια, όταν οι ιδιοκτήτες των λίγων σπιτιών το επισκέπτονται για
τις διακοπές τους.
Στο χώρο του χωριού δραστηριοποιούνται αρκετές επιχειρήσεις, οικοτεχνίες,
όπως και παραδοσιακά αποστακτήρια τσίπουρου.
