Τα στοιχεία της αρχικής αναγνώρισης είναι κοινότης Δάμιζας, με Β.Δ.
14-4-1925 Φ.Ε.Κ. Α. 105/1925 και προήλθε από την κοινότητα
Μπεζαΐτη
(Κεραμιδιάς) του Τέως Δήμου
Πηνείων.
Ο πρώτος συνοικισμός ήταν η Δάμιζα, το παλαιό χωριό που βρισκόταν ψηλότερα, πλησίον
της Μονής του Α. Βλασίου. Μετονομάσθηκαν σε κοιν. Δάφνης με Β.Δ. 17-1-1957 ΦΕΚ
Α. 11/1957. Κατόπιν Διαταγής του Υπουργείου Εσωτερικών "Περί μετονομασίας
χωρίων εχόντων Τουρκικόν Όνομα" επελέγη το όνομα Δάφνη από την Νομαρχία
Ηλείας,
μετά από πρόταση του Κοινοτικού Συμβουλίου Δάφνης. Ο συνοικισμός Καλαθάς αποσπάστηκε
από την κοινότητα Κεραμιδιάς με το Β.Δ. 31-1-1934 ΦΕΚ Α.53/1934. Σήμερα ανήκει
στην κοινότητα Δάφνης. Ο ναός του Αγίου Βλασίου εικάζεται ότι είναι του 7ου ή
8ου αιώνα. Γιορτάζει στις 11 Φεβρουαρίου. Σύσσωμο το χωριό ανεβαίνει, για να πανηγυρίσει
τον προστάτη του παλιού χωριού. Το παλιό χωριό μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση
στα μισά του 19ου αιώνα. Λέγεται δε ότι οι Δαμιζαίοι έπαιρναν γυναίκες Αγριδιώτισσες,
που ήταν ξακουστές για την ευρωστία τους. Στην ίδια περιοχή υπάρχουν αρχαιολογικά
ευρήματα. Η ονομασία Δάμιζα πιστεύεται ότι υπήρχε πριν της Τουρκοκρατίας. Βρίσκεται
σε υψόμετρο 120 μ. επί της οδού
Αμαλιάδας-
Σιμόπουλου.
Σε απόσταση 8 χλμ.και αποτελούσε κοινότητα με το χωριό
Καλαθά..
Αριθμούσε 521 κατ. με 85 του Καλαθά για το 1971. 536 κατ. από τους οποίους οι
68 κατ. του Καλαθά , απογραφής 1981και 414 κατ. (20 του Καλαθά) με την απογραφή
1991. Σύμφωνα με την ΕΣΥΕ κατέχει 5.058 στρέμματα. Καταστράφηκε δυο φορές. 1909,
από σεισμούς 1944 από εμπρησμό των Γερμανών.
Το έδαφός του είναι εύφορο. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία
(ελιές, σταφίδα τα κύρια και παραδοσιακά προϊόντα καθώς επίσης δημητριακά σιτηρά,
κηπευτικά κ.ά.) και την κτηνοτροφία.(προβατοτροφία). Υπάρχει στο χωριό το παλιό
ελαιοτριβείο του Ξυδιά και νερόμυλος. Τις σημερινές ανάγκες του χωριού εξυπηρετεί
σύγχρονο ελαιοτριβείο.
Πολιούχος είναι ο Αγιος Αθανάσιος. Στη μνήμη του γίνεται πανήγυρις
στις 18 Ιανουαρίου και στις 2 Μαΐου.
Το Δημοτικό Σχολείο ιδρύθηκε το 1900. Στεγάστηκε διαδοχικά σε: 1ο
Ιδιωτικό κτίριο ως το 1920, 2ο Οίκημα του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου ως το
1955, που ήταν μισθωμένο από το κράτος, 3ο 1955 και πέρα σε Δημόσιο κτίριο.
Το οικόπεδο ήταν Δωρεά του Γ.Δ.Λιάπη, (αριθ. Συμβολαίου 715/4-8-1953,
Συμβολαιογράφος Ιωάννης Φάσσος-Αμαλιάδα) προς τη Σχολική Εφορεία, το οποίο παραχωρήθηκε
στον Ο.Σ.Κ.ο οποίος από το 1954 προγραμμάτισε και ανήγειρε το υπάρχον διδακτήριο.
Το Σχολείο λειτούργησε ως 1/θ έως το 1959 και 2/θ έως το 1961 και 3/θ ως το 1968.
Σήμερα λειτουργεί ως 1/θ.
