Βρίσκεται σε απόσταση 3,3 χιλιομέτρων ανατολικά της
Μυτιλήνης
και σε υψόμετρο 175 μέτρων. Καταγράφεται για πρώτη φορά σε οθωμανικά κατάστιχα
του 16ου αιώνα, αλλά στους επόμενους αιώνες, μέχρι τα μέσα του 19ου, δεν αναφέρεται
πουθενά ως οικισμός. Το 1849 θεωρείται μάλλον ως εξοχή των Μυτιληναίων με ελάχιστα
σπίτια, παρά ως χωριό. Ως έτος επανίδρυσης του οικισμού μπορούμε να θεωρήσουμε
συμβατικά το 1873, οπότε και καταχωρίζεται σε Δημοτολόγιο του 1956 η πρώτη εγγραφή
κατοίκου σ’ αυτόν. Πρώτη αναφορά για την ύπαρξη του οικισμού γίνεται το 1881,
οπότε και καταγράφονται 50 σπίτια και ένας ναός, του Αγίου Γεωργίου. Φαίνεται
ότι την αιτία της επανίδρυσης του οικισμού πρέπει να αναζητήσουμε στην επιθυμία
των Μυτιληναίων να εκμεταλλευθούν καλύτερα τα ελαιοκτήματα της περιοχής.
Το 1908 καταγράφονται στα Αληφαντά περί τα 60 σπίτια, ενώ το 1928
στον οικισμό που υπάγεται στο
Δήμο
Μυτιλήνης, απογράφονται 238 κάτοικοι. Ως ανεξάρτητη κοινότητα ανακηρύχθηκε
το 1946 (Νομ. Διάτ. 107/26-9-1946). Το 1951 ο πληθυσμός του ανερχόταν στους 189
κατοίκους και το 1971 στους 132. Ο σημερινός ναός του Αγίου Γεωργίου «αναγέρθηκε
εκ βάθρων» σε ρυθμό βασιλικής και με βάση σχέδιο του αρχιτέκτονα Ιωάννη Κόκκινου
ή Μαλή, μετά την πυρκαϊά του 1912 που αποτέφρωσε την παλιά εκκλησία.
