Απέναντι από τα Βραγκιανά και στη δυτική πλευρά του όρους Μερμιτζάλα, σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων από το χωριό, ανάμεσα σε πυκνό δάσος από βελανιδιές είναι κτισμένη η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα (εκτιμάται ότι ιδρύθηκε το 1669). Επί αιώνες το μοναστήρι αυτό ευημερούσε χάρη στους δραστήριους ηγούμενους και την υποστήριξη των πιστών της περιοχής. Έτσι αναπτύχθηκε οικονομικά και απέκτησε τεράστια περιουσία.
Ο παρατηρητικός επισκέπτης διαβάζει πάνω από την είσοδο του νάρθηκα σκαλισμένο το επίγραμμα: Αυτό το θαύμα όπου έγινε / σε τούτο το Μοναστήριον / μια βραδυά εκόπηκε / ο Κωνσταντίνος και άλλοι έξη.
Πράγματι τη νύκτα της 18ης Δεκεμβρίου 1862 κάποιοι ασεβείς από τα Βραγκιανά ήλθαν σε συνενόηση με το τουρκικό φυλάκιο του σταθμού Μεσόπυργου (Σουμερού) Αρτας για να λεηλατήσουν τη Μονή. Τη νύκτα αυτή οι προδότες οδήγησαν στη Μονή δεκαεπτά τουρκαλβανούς. Μόλις μπήκαν συνέλαβαν καλογήρους, υπηρέτες, προσκυνητές και τον ιερέα του χωριού Βραγκιανών Αδ. Οικονόμου που τελούσε σαρανταλείτουργο. Έδεσαν τον ηγούμενο και τον βασάνισαν για να τους παραδώσει τα χρήματα της μονής. Τέλος τον έσφαξαν στο μέσο του ναού μαζί με όλους όσους παρευρίσκονταν. Στη συνέχεια οι τουρκαλβανοί λεηλάτησαν το ναό και τα κελλιά της μονής παίρνοντας μαζί τους τον ανεκτίμητο θησαυρό του μοναστηριού.
Στην πρόσοψη του ναού και πάνω από την είσοδο είναι από το έτος 1797 ζωγραφισμένη η εικόνα της Μεταμόρφωσης. Σε κάθε πλευρά της, σε σχήμα σταυρού είναι γραμμένα τέσσερα κεφαλαία "Φ", που σημαίνουν όπως λένε οι πρόχειροι αποκρυπτογράφοι, "φίλε-φέρε-φάγε-φύγε''. Στους αγώνες του Έθνους μας η Μονή έπαιξε σημαντικό ρόλο. Μέσα σε αυτή λειτούργησε κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας ένα από τα μεγαλύτερα "κρυφά σχολειά". Για πολλά χρόνια ήταν η αποθήκη πυρομαχικών και το κέντρο ανεφοδιασμού των Μπουκουβαλαίων, του Κατσαντώνη και του Καραϊσκάκη. Μετά το αποτρόπαιο έγκλημα του 1862 άρχισε η παρακμή της. Η ερήμωση απλώθηκε παντού. Οι καλόγεροι έπαψαν να προσέρχονται. 'Ετσι κατ' ανάγκη η Μονή συγχωνεύθηκε στην Ιερά Μονή Σπηλιάς από την οποία ανεξαρτοποιήθηκε το 1948. Η ανακαίνιση του κτιρίου έγινε το 1952.
Από τους χρόνους της τουρκοκρατίας ακόμη και μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου, στη γιορτή της Μεταμορφώσεως, γίνεται στο μοναστήρι πανηγύρι. Από την 1η Αυγούστου αρχίζει η συρροή προσκυνητών. Όλη την ημέρα της γιορτής διασκεδάζουν κάτω από τα βαθύσκια πλατάνια, χορεύοντας τους λεβέντικους ελληνικούς χωρούς. 'Ετσι ξανακτίστηκε το μοναστήρι που μένει και θα μένει εκεί ψηλά στη Μερμιτζάλα για να θυμίζει στους τωρινούς και τους μετέπειται πως με τη θέληση και την επιμονή ξαναγεννιούνται τα ερειπωμένα..
