Κατακόμβες Μήλου

  Χριστιανικό κοινοτικό κοιμητήριο που χρονολογείται στα τέλη του 2ου αι. μ.Χ. και παρέμεινε σε χρήση μέχρι τα τέλη του 5ου αι. μ.Χ. Πρόκειται για ένα σύμπεγμα αποτελούμενο απο τρεις κατακόμβες, δηλαδή από μεγάλους χαμηλούς διαδρόμους, με συνεχόμενους προς κάθε διάδρομο άλλους μικρότερους και ένα νεκρικό θάλαμο. Και οι τρεις κατακόμβες συγκοινωνούν με διαδρόμους μεταξύ τους. Στις πλευρές των διαδρόμων βρίσκονται λαξευμένοι τοξωτοί τάφοι (ή αρκοσόλια), ορισμένοι από τους οποίους είναι οικογενειακοί. Ταφές εντοπίστηκαν επίσης και στο δάπεδο των διαδρόμων. Οι τάφοι διακοσμούνται με φυτικά κοσμήματα και συμβολικές παραστάσεις.
  Η ύπαρξη των κατακομβών στη Μήλο αποδεικνύει ότι ο χριστιανισμός διαδόθηκε στο νησί πρωιμότατα και ότι το νησί αποτέλεσε τη γέφυρα, δια της οποίας εξαπλώθηκε ο Χριστιανισμός από την Ασία μέσω των Ιουδαίων εμπόρων. Στο νησί υπήρχε ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα, εξαιτίας του εμπορίου των ορυκτών της Μήλου.
   Τις κατακόμβες εξερεύνησε πρώτος ο Γερμανός αρχαιολόγος L. Ross το 1844, κατόπιν το 1877 ο Γάλλος αρχαιολόγος Bayet, το 1907 ο Γ. Λαμπάκης και τέλος το 1927 ο Γ. Σωτηρίου.