ΑΜΠΕΛΟΚΑΜΠΟΣ, Χωριό, ΑΜΑΛΙΑΔΑ

  Το χωριό Αμπελόκαμπος βρίσκεται 4,5 χλμ. Β.Δ. της Αμαλιάδας. Έχει έκταση 8.200 τ.χλμ.. Με την απογραφή του 1971 αριθμούσε τους 678 κατ. Του 1981 621 κατ. και με την απογραφή του 1991 έχει 645 κατ. Το έδαφός του είναι πεδινό, υψόμετρο 55 μ. και το κλίμα υγρό. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία, που γίνεται με μηχανικά μέσα, και την κτηνοτροφία.(πρόβατα, αίγες, βοοειδή) Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευσαν προς τα αστικά κέντρα και το εξωτερικό, χωρίς να ξεχνούν την πατρίδα τους. Παλαιότερα και μέχρι το 1970, οι κατοικίες ήταν μονώροφες και πλινθόκτιστες αντικαθίστανται σταδιακά από σύγχρονες μονώροφες ή διώροφες. Γεωργικά προϊόντα: αραβόσιτος, και άλλα δημητριακά, γεώμηλα, κηπευτικά, ελιές, αμπέλια σε συστηματική καλλιέργεια πριν από την άρδευση από το φράγμα Πηνειού κ.ά.
  Το όνομα του χωριού ήταν «Καρακούζι» μαύρο μάτι δηλ. και συναποτελούσαν κοινότητα με τα Καλύβια με το Β.Δ. 18-8-1912 ΦΕΚ Α 256/1912. Προήλθε η κοινότητα από τον τέως Δήμο Ήλιδας. Ο συνοικισμός και η κοινότητα μετονομάστηκαν σε συν. Και κοινότητα Αμπελοκάμπου με το Δ. 19-7-1928 ΦΕΚ Α 1561 του 1928. Το όνομα πήρε από τα πολλά αμπέλια του.
  Σε απόσταση 300μ. από το χωριό βρίσκεται από την εποχή της Τουρκοκρατίας η Μονή του Αγίου Αθανασίου. Έως τα τέλη του 19ου Αιώνα λειτουργούσε ως Μονή αντρών και μετέπειτα ως Μονή γυναικών.. Στο μοναστήρι απαγχονίστηκαν μοναχοί από τους Τούρκους. Κατά την παράδοση, θεϊκή φωνή που έλεγε «Μην προχωρείς», σταμάτησε το άλογο του επικεφαλής του αποσπάσματος Καρά-Κιουζ , που ήλθε και να κάψει το μοναστήρι. Το θαύμα έγινε. Ο Τούρκος πίστεψε στο Χριστό. Χάρισε τα γύρω κτήματα στο μοναστήρι. Οι κάτοικοι τον τίμησαν δίνοντας το όνομά του στο χωριό. Το μοναστήρι πανηγυρίζει στις 18 του Γενάρη. Πλήθος οι πιστοί που συρρέουν, ικέτες του θαυματουργού Αγίου.
  Βόρεια του χωριού βρίσκεται εγκαταλειμμένο το πηγάδι του Αγά. Έως στα μέσα του 20ου αιώνα υδρευόταν το χωριό από αυτό. Αργότερα η ύδρευση γινόταν από αντλίες και πρόσφατα από το υδραγωγείο.
  Στο κέντρο του χωριού υπάρχει το Μνημείο των Πεσόντων. Δωρεά του Χρ. Χριστόπουλου, Ταξιάρχου.
Το Δημοτικό Σχολείο ιδρύθηκε το 1890. Το 1927 απέκτησε διδακτήριο από την κοινότητα που μετά τους σεισμούς του 1953 κρίθηκε ακατάλληλο. Από το 1955 λειτουργεί στο κτίριο που σήμερα βρίσκεται. Επίσης, στον ίδιο αύλιο χώρο λειτουργεί και Νηπιαγωγείο που ιδρύθηκε το 1976.