ΜΟΝΗ ΒΛΑΧΕΡΝΩΝ, Μοναστήρι, ΗΛΕΙΑ

  Γυναικείο μοναστήρι του νομού Ηλείας το οποίο εξαρτάται από τη Μητρόπολη Ηλείας. Ο χρόνος ίδρυσης του μοναστηριού είναι άγνωστος πάντως συμπεραίνεται ότι δεν είναι παλιότερο του 9ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της φραγκοκρατίας είχε περιέλθει στους Λατίνους μοναχούς και μόλις κατά το 17ο αιώνα, ίσως μετά το 1628, το ξαναπήραν ορθόδοξοι. Έπαθε μεγάλες καταστροφές από τους επιδρομείς (Τούρκους, Αλβανούς) και τέλος κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ, όπου έκαψε τα αρχαία έγγραφα της μονής που λέγανε για την ιστορία της.
   Το καθολικό του ναού είναι τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική. Διαιρείται σε εξωνάρθηκα, εσωνάρθηκα ή πρόναο και στον κυρίως ναό. Το ανατολικό τμήμα της εκκλησίας ήταν χτισμένο προγενέστερα (τέλη 12ου αιώνα αρχές 13ου αιώνα). Αργότερα οι Φράγκοι τροποποίησαν το αρχικό σχέδιο και έκαναν προσθήκες.Εξωτερικά είχε πλούσιο κεραμοπλαστικό διάκοσμο και εσωτερικά τοιχογραφίες των μέσων του 18ου αιώνα. Μέσα στη μονή υπάρχει ένας τάφος ο οποίος δεν ξέρουν σε ποιόν ανήκει. Κάποιοι λένε ότι είναι του ιδρυτή της Μονής και κάποιοι άλλοι λένε ότι ανήκει στους Βιλλαρδουϊνους. Μέχρι σήμερα δεν έχουν ανακαλύψει σε ποιον ανήκει. Ακόμα μέσα στην Μονή υπάρχουν λείψανα Αγίων όπως του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Παντελεήμονος, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Χαραλάμπου και του Αγίου Διονυσίου.
   Η Ιστορική Ιερά Μονή των Βλαχερνών έχει ανακαινισθεί και ανανεωθεί. Λειτουργεί ως οίκος ευγηρίας. Περιθάλπει περί του 70 γέροντες και γερόντισσες και έτσι προσφέρει κοινωνική προσφορά στους κατοίκους του Νομού Ηλείας αλλά και των άλλων Νομών. Διατηρεί βιβλιοθήκη όπου φυλάγονται πατριαρχικά κειμήλια και άλλα έγγραφα καθώς έντυπα και βιβλία. Μεταξύ των κειμηλίων φυλάγονται Ευαγγέλια, ασημένια εκκλησιαστικά σκεύη, σταυροί, άμφια, λειψανοθήκες κ.α.
   Η Μονή βρίσκεται Νοτιοανατολικά του λιμανιού της Κυλλήνης και σε απόσταση δυόμισι χιλιομέτρων από αυτό. Είχε απόκρυφη θέση για μοναχική απομόνωση, αλλά και για λόγους ασφάλειας από τους διάφορους επιδρομείς.