Η Καλή Βρύση χτισμένη στις πλαγιές του Μενοικίου, κατοικείται κυρίως
από ντόπιους, που έδωσαν σκληρούς αγώνες για τον Ελληνισμό σε δύσκολες εποχές.
Στα βορειοανατολικά συναντούμε συνοικία με παραδοσιακά αγροτόσπιτα από τα τέλη
του 19ου αιώνα, και ξενώνα για τις εξορμήσεις μας στην περιοχή του
Μενοικίου
και του
Φαλακρού σε
αναπαλαιωμένο παραδοσιακό σπίτι. Στη συνοικία δεσπόζει η τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική
του Αγίου Νικολάου (1877), με γυναικωνίτη και χαγιάτι, που διατηρεί τις αρχικές
εικόνες στο τέμπλο από το 1848 και το 1851. Ανηφορίζοντας προς το ξωκλήσι του
Αϊ Βλάση, θα διασχίσουμε μια ευχάριστη διαδρομή μισής ώρας, ανάμεσα σε πλατάνια
και τρεχούμενα νερά, όπου υπάρχει υποδομή για υπαίθριες ψησταριές και ξεκούραση.
Από το πλάτωμα στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου μπορούμε να απολαύσουμε την πανοραμική
θέα προς τον κάμπο και το Φαλακρό. Στα νοτιοανατολικά του χωριού σώζεται η εκκλησία
της Αγίας Μαρίνας (1883), παλιό μοναστήρι με γυναικωνίτη και χαγιάτι.
Στην Καλή Βρύση θα επισκεφτούμε το ιερό του Διονύσου, ανάμεσα στους
σημερινούς αμπελώνες του χωριού όπως αρμόζει άλλωστε στο θεό του κρασιού, και
θα συμμετέχουμε μαζί με τους φιλόξενους κατοίκους στα τοπικά δρώμενα στις 6-8
Ιανουαρίου, στα «Μπαμπούγερα». Εξάλλου, την Κυριακή της Τυροφάγου, την περίοδο
της Αποκριάς, ανάβουν εθιμικές φωτιές για τον ερχομό της άνοιξης στην κεντρική
πλατεία αναβιώνοντας παλαιότερο έθιμο στο αλώνι κάθε συνοικίας. Ανθρωποι με βαθιά
θρησκευτική πίστη, οι Καληβρυσιώτες σε μια σημαντική εθιμική εκδήλωση περιφέρουν
την εικόνα της Αναστάσεως, την Πέμπτη μετά το Πάσχα, γύρω από το γεωργικό όριο
του χωριού με σκοπό την προστασία των κατοίκων από κάθε κακό, ιδιαίτερα από το
χαλάζι, και εορτάζουν την ημέρα της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.
