Η Αιδηψός δεν είναι η πόλη που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα
έχει το δικό της μερίδιο στην Ιστορία, οι ρίζες της βαθιές. Κατά την παράδοση
έχει εποικιστεί από Ιωνες οι οποίοι της έδωσαν το όνομα "Ελλοπία" προς χάρη του
γιου του Ιωνα, Ελλοπα. Αργότερα αναφέρεται ως "Αιδεψός", στα Μετεωρολογικά του
Αριστοτέλη κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο Πλούταρχος περιγράφει την κοινωνική ζωή που
είχε αναπτυχθεί στην Αιδηψό, για την ευχάριστη διαμονή στην πόλη και στις διασκεδάσεις
της, εξαίρει μάλιστα τη λαμπρή διατροφή με τα άφθονα ψάρια και τα πτηνά της. Ο
δε Στράβων αναφέρεται στην εμφάνιση των νέων πηγών και στις ιαματικές ιδιότητές
τους. Η Αιδηψός από τους παλαιότερους χρόνους ήταν γνωστή για τα χαλκουργεία της
και ίσως αυτό δικαιολογεί το ότι ήταν από τις λίγες πόλεις που είχαν δικό τους
νόμισμα. Το νόμισμα αυτό, που απεικονίζει ο Ρήγας Φερραίος στη Χάρτα του, είχε
χαραγμένο στη μία πλευρά, κάβουρα και στην άλλη ένα ψάρι συμβολίζοντας το θαλάσσιο
πλούτο της περιοχής.
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και με τη λήξη των πολεμικών συγκρούσεων
στον Ελλαδικό χώρο, η Αιδηψός βρίσκεται στην ακμή της, εξαιτίας των ιαματικών
της υδάτων και της ρωμαϊκής εύνοιας. Στην πόλη έρχονται για λουτροθεραπεία οι
αυτοκράτορες Αδριανός, Μάρκος Αυρήλιος, και ο στρατηγός Σύλλας. Στις μέρες μας
τα καλύτερα σωζόμενα ευρήματα της ρωμαϊκής περιόδου είναι τα λουτρά του Σύλλα.
Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και με την κατάρρευση της ρωμαϊκής κυριαρχίας,
η Αιδηψός καταστρέφεται από τον Θεοδόσιο σαν ειδωλολατρικό κέντρο.
Το τελειωτικό κτύπημα όμως θα το δεχτεί στις αρχές του 14ου αιώνα
επί Τουρκοκρατίας, με την πλήρη καταστροφή της. Κατά την περίοδο αυτή δεν διασώζεται
κανένα ιστορικό στοιχείο για τη λουτρόπολη.
Στο τέλος του 18ου αιώνα το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος ξεκινά τη νέα
του πορεία, που βρίσκει σε παράλληλο δρόμο την τουριστική ανασυγκρότηση της Αιδηψού.
Στις αρχές του 19ου αιώνα η Αιδηψός δέχεται τους πρόσφυγες της Μικράς
Ασίας, που θα δώσουν νέα ώθηση στην ανάπτυξη της πόλης, στους τομείς της αλιείας,
γεωργίας και του εμπορίου. Σ' αυτό το διάστημα κατασκευάζονται μεγάλες ξενοδοχειακές
μονάδες και δημιουργούνται ιδιωτικά υδροθεραπευτήρια για να καλύψουν τις ανάγκες
των λουομένων καθώς και άλλες μορφές επιχειρήσεων.
Η λουτρόπολη αποκτά μεγάλη φήμη, αλλά η όμορφη αυτή εποχή δεν θα κρατήσει
πολύ καθώς τα χρόνια της κατοχής έρχονται και τα σύννεφα του πολέμου που σκεπάζουν
όλη την Ελλάδα θα ρίξουν τη σκιά τους και στην κοσμοπολίτικη Αιδηψό. Βέβαια, αυτή
τη φορά μέσα στην γενική ατυχία, μπορούμε να πούμε ότι η Αιδηψός στάθηκε τυχερή,
μιας και ο κατοχικός στρατός χρησιμοποίησε τα ξενοδοχειακά της καταλύματα για
την υποδοχή τραυματιών, με αποτέλεσμα να γλιτώσει ακόμη μια καταστροφή.
Σήμερα η Αιδηψός αποτελεί ένα τουριστικό κέντρο που φιλοξενεί σε καθημερινή
βάση περίπου 40.000 παραθεριστές.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
(1999) του δήμου Αιδηψού.
