Το Χιονοδρομικό Κέντρο
Πηλίου δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ελληνικού
Ορειβατικού Συλλόγου (Ε.Ο.Σ.) Βόλου στην κορυφή-θέση "Αγριόλευκες"
του Πηλίου.
Ο πλησιέστερος οικισμός προς το Χιονοδρομικό Κέντρο είναι αυτός των Χανίων
Πηλίου.
Από το 1930 - έτος ίδρυσης του Ε.Ο.Σ. Βόλου - δραστηριοποιείται στη Μαγνησία
Όμιλος χιονοδρόμων, ο οποίος κάνει τις πρώτες προσπάθειες να ασχοληθεί και να
διαδώσει τη χιονοδρομία, να δημιουργήσει υποδομές, ώστε να είναι εφικτή η άσκηση
του αθλήματος αυτού, να αξιοποιηθεί η τεχνογνωσία και οι εμπειρίες από το εξωτερικό,
κυρίως.
Το 1935 δημιουργείται σε μονοπάτια που διαπλατύνθηκαν η πρώτη πίστα Πλιασίδι-Χάνια.
Το 1937, ξεκίνησαν ενέργειες για την κατασκευή καταφυγίου στο Πλιασίδι.
Δεν ευδοκίμησε η προσπάθεια, μεταξύ άλλων διότι το Πλιασίδι δεν είχε σωστό προσανατολισμό
σε σχέση με τη χιόνωση.
Μεταπολεμικά οριστικοποιείται το ενδιαφέρον του Ε.Ο.Σ. Βόλου για την περιοχή
"Αγριόλευκες" (βόρειος προσανατολισμός), περιοχή που ταυτίζεται με
ό,τι αποκαλείται "Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου".
Το 1953 διανοίγεται διάδρομος και εγκαθίσταται ο πρώτος σύρων (συρόμενος) αναβατήρας.
Από τη δεκαετία του 1960 μορφοποιείται στην περιοχή οργανωμένο χιονοδρομικό
κέντρο.
Λειτουργούν τρεις κύριοι χιονοδρομικοί διάδρομοι, εγκεκριμένοι από τη Διεθνή
Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (FIS):
- ο διάδρομος "Θέτις" με μήκος καταβάσεως 1030μ., (FIS 2.7.1973)
- ο διάδρομος "Ιάσων" με μήκος καταβάσεως 350μ., (FIS 3.7.1979)
- ο διάδρομος "Πανόραμα" με μήκος καταβάσεως 1045μ., (FIS 21.12.1975)
Το 1965 ολοκληρώνεται στο Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου το κτίριο του καταφυγίου
του Ε.Ο.Σ. Βόλου και το εστιατόριο.
Το 1968 εγκαθίσταται το πρώτο σύγχρονο ski-lift, το 1972 το δεύτερο, το 1989
μονοθέσιος σύρων αναβατήρας και το 1994 σύρων αναβατήρας αρχαρίων.
Η ανάπτυξη του Χιονοδρομικού Κέντρου είναι γρήγορη.
Σ' αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι μέχρι το 1976, οπότε αρχίζει να λειτουργεί
το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, το Κέντρο του Πηλίου είναι το μοναδικό σχεδόν
οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο στην Ελλάδα (λειτουργούσε τότε, επίσης, φιλοξενώντας
αθλητικές εκδηλώσεις και το Κέντρο Χειμερινής Διαβίωσης του Στρατού στο Σέλι
Βερμίου).
Χαρακτηριστικό γεγονός είναι η διοργάνωση διεθνών αγώνων χιονοδρομίας το 1967
στο Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου, το 1974 και το 1978 οι Βαλκανικοί Αγώνες Χιονοδρομίας
και, σχεδόν κάθε χρόνο, διεξάγονταν εκεί οι Πανελλήνιοι Αγώνες.
'Εως και τα μέσα του 1985, το Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου - το οποίο είχε εν
τω μεταξύ αναδειχθεί σε πανελλήνια γνωστό χώρο αθλητικών γεγονότων στα χιονοδρομικά
αγωνίσματα, προσελκύοντας ταυτόχρονα αξιόλογο αριθμό επισκεπτών/τουριστών του
ορεινού χειμερινού τουρισμού - διηύθυνε και διαχειριζόταν οικονομικά ο Ε.Ο.Σ.
Βόλου.
Από το 1985, την ευθύνη διαχείρισης και λειτουργίας του Χιονοδρομικού Κέντρου
ανέλαβε 7μελής Επιτροπή Διαχείρισης.
Το 1989 κατασκευάστηκε χώρος για τη στέγαση των χιονοστρωτήρων, αγοράστηκαν
εκχιονιστικό μηχάνημα, χιονοστρωτήρας και μηχάνημα διάστρωσης των χιονοδρομικών
διαδρόμων.
Το 1993 αγοράστηκε νέο μηχάνημα διάστρωσης χιονοδρομικών διαδρομών.
Το 1995, με την ανάληψη των καθηκόντων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, γίνεται
μια προσπάθεια για τη διαμόρφωση ενός σχεδίου ανάπτυξης του Χιονοδρομικού Κέντρου.
Από το 1997, την ευθύνη διαχείρισης και λειτουργίας του Χιονοδρομικού Κέντρου
αναλαμβάνει η Αναπτυξιακή
Εταιρεία Μαγνησίας Α.Ε. (ΑΝΕΜ Α.Ε.).
Το 2000 εγκαθίσταται νέος διθέσιος εναέριος αναβατήρας, συντελώντας σημαντικά
στην αποσυμφόρηση που παρατηρείται κατά τις ημέρες αιχμής.
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της
Αναπτυξιακής Εταιρείας Μαγνησίας Α.Ε. (ΑΝΕΜ Α.Ε.).