Το Αδενδρο αποτελεί το Α' δημοτικό διαμέρισμα του
Δήμου
Χαλκηδόνας. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού
Θεσσαλονίκης,
ανάμεσα στους ποταμούς
Αξιό
και
Λουδία.
Το Αδενδρο παρατηρείται για πρώτη φορά, ως ανώνυμος οικισμός στην
αρχαία περιοχή της
Βοττιαίας,
όπως ονομάζονταν η περιοχή που εκτείνονταν ανάμεσα στους ποταμούς Λουδία και Αξιό,
πριν την έλευση των Μακεδόνων, τον 7ο π.Χ. αιώνα.
Ο οικισμός αυτός διατηρήθηκε από την αρχαιότητα, στα Βυζαντινά χρόνια,
κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και μέχρι σήμερα. Κατά την περίοδο της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας στον υπάρχοντα οικισμό δόθηκε η τουρκική ονομασία "Κίρτζιλαρ". Το
όνομα αυτό διατηρήθηκε για πάνω από τέσσερις αιώνες, μέχρι το 1927, όταν η "Επιτροπεία
Τοπωνυμίων της Ελλάδος", εκτιμώντας ότι η τουρκική ονομασία σημαίνει "χέρσα περιοχή",
έδωσε στο χωριό το ελληνικό όνομα Αδενδρο.
Ο πληθυσμός του χωριού, μέχρι την περίοδο της τουρκοκρατίας, αποτελούνταν
από τους γηγενείς, αυτόχθονες κατοίκους. Στα τέλη, όμως, του 19ου αιώνα, στον
πληθυσμό του χωριού προστέθηκαν και ομάδες Βλάχων κτηνοτρόφων που έφτασαν από
την Πίνδο, ζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Τέλος, κατά τη μικρασιατική
καταστροφή, το Αδενδρο δέχτηκε ένα κύμα προσφύγων προερχόμενων τόσο από την
Μικρά
Ασία όσο και από τη Βόρεια και Ανατολική Θράκη.
Πολύ σημαντικός παράγοντας ανάπτυξης του τόπου ήταν ο σιδηρόδρομος,
ο οποίος πέρασε από την περιοχή την εποχή της τουρκοκρατίας. Το 1870 με απόφαση
του τότε Σουλτάνου ξεκίνησε η κατασκευή τριών σιδηροδρομικών γραμμών, ώστε να
εξυπηρετηθούν οι μετακινήσεις από και προς τη Δύση. Η μία από αυτές τις γραμμές,
από
Θεσσαλονίκη προς Μοναστήρι,
πέρασε από το Κίρτζιλαρ, προσφέροντας μόνιμη εργασία και ευμάρεια στους κατοίκους
του χωριού. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του χωριού, παρέμεινε και μετά την τουρκοκρατία,
όταν το ελληνικό, πλέον, κράτος, κατασκεύασε νέες γραμμές επεκτείνοντας το σιδηροδρομικό
δίκτυο. Το Αδενδρο, σήμερα, διαθέτει ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό σταθμό ευρωπαϊκών
προδιαγραφών.
Το Αδενδρο, κατά την απογραφή του 1991, αριθμούσε 2.165 κατοίκους,
ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ο αριθμός των κατοίκων έφτασε τους 2.292.
Οι κάτοικοι του χωριού, σήμερα, ασχολούνται με αγροτικές καλλιέργειες ρυζιού και
βαμβακιού καθώς και με την κτηνοτροφία.
