Το περίφημο Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού ήταν το τελευταίο μνημειακό οικοδόμημα που χτίστηκε κατά την αρχαιότητα στην περιοχή της Ακρόπολης. Ανεγέρθηκε από τον Τιβέριο Κλαύδιο Αττικό Ηρώδη στη μνήμη τη γυναίκας του Ρήγιλλας, η οποία πέθανε το 160 μ.Χ. Πλούσιος γόνος γνωστής αθηναϊκής οικογένειας και μεγάλος ευεργέτης της πόλης, ο Ηρώδης πρόσφερε στην Αθήνα ένα μνημείο που προκαλούσε το θαυμασμό ήδη στην αρχαιότητα. Από αρχιτεκτονική άποψη, το Ηρώδειο ήταν ένα τυπικό ρωμαϊκό αμφιθέατρο των αυτοκρατορικών χρόνων. Προοριζόταν κυρίως για μουσικές εκδηλώσεις και είχε χωρητικότητα τουλάχιστον 5.000 ατόμων. Η τριώροφη σκηνή του σώζεται σε ύψος 28 μ. και χαρακτηρίζεται από την πλούσια πλαστική της διάρθρωση. Οι κόγχες, που σήμερα είναι κενές, φιλοξενούσαν στην αρχαιότητα αγάλματα. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, για την ξύλινη στέγη του μνημείου χρησιμοποιήθηκε ο ακριβός κέδρος Λιβάνου και το πιθανότερο είναι πως η στέγαση κάλυπτε ολόκληρο το μνημείο· μάλιστα, δεν έχουν εντοπιστεί ίχνη εσωτερικών στηριγμάτων της κατά τα φαινόμενα τεράστιας στέγης, γεγονός που αποτελεί, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, κατασκευαστικό άθλο. Όπως τα περισσότερα μνημεία της Αθήνας, το Ηρώδειο καταστράφηκε τον 3ο αι. από την επιδρομή των Ερούλων, ενώ στους κατοπινούς αιώνες αποτέλεσε τμήμα του μεσαιωνικού τείχους της Ακρόπολης. Το μνημείο αναστηλώθηκε τη δεκαετία του '50 και έκτοτε φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, κυρίως στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
