Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε από τους Άγγλους το 1823 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1828 με ελαιόλαδο. Το ύψος του κυλινδρικού πύργου είναι 9 μέτρα και το εστιακό του ύψος 32. Εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο το 1863 με την προσάρτηση των Επτανήσων. Είναι κτισμένος σε ύψος 23,50 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Βρίσκεται στο τελευταίο όριο των θαλασσίων Ελληνικών συνόρων στο ιστορικό νησάκι Περιστερές (Αρχαία Πυθαία). Αμέσως μετά το νησί αρχίζουν τα Αλβανικά χωρικά ύδατα. Ο φάρος κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός, ενώ το 1945 επαναλειτούργησε ως αυτόματος πυρσός ασετυλίνης. Το 1982 αντικαταστάθηκαν τα φωτιστικά του μηχανήματα και λειτούργησε ως αυτόματος ηλιακός με χαρακτηριστικό μια ερυθρή αναλαμπή ανά 5" και φωτοβολία 5 ναυτικών μιλίων.