ΦΡΟΥΣΙΟΥΝΑ, Χωριό, ΑΛΕΑ

  Πρόκειται για ένα χωριουδάκι μέσα στα δένδρα και το πράσινο, που απέχει 6χλμ από το Κεφαλόβρυσο και 45χλμ από το Αργος.
  Το μικρό χωριό της Φρουσιούνας (με 178 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 65 κατά την απογραφή του 1991), το προστατεύουν θεόρατοι γίγαντες. Νότια το Λύρκειο (1755μ ύψος), ΒΔ η οροσειρά Τραχύ και η Αρμενιά (1736μ ύψος), βόρεια προς την Αλέα ο Καρούμπαλος (1808μ ύψος). Κι εκείνο επιμένει αισιόδοξο με τους λιγοστούς κατοίκους που έχουν απομείνει εκεί το χειμώνα. Οι περισσότεροι παραχειμάζουν στο Σχινοχώρι, το Αργος και την Αθήνα και έρχονται το καλοκαίρι στο χωριό τους, που αγαπούν με πάθος. Ποτίζουν τα δένδρα τους, ανακαινίζουν τα σπίτια τους, φυτεύουν τις καρυδιές τους - δείγμα της αισιοδοξίας τους - απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα και ανανεώνονται στο υγιεινό περιβάλλον του χωριού.
  Στο κέντρο του χωριού συναντάμε μια πέτρινη βρύση με επιγραφή που γράφει ότι είναι αφιερωμένη στο Χαράλαμπο Πετρόπουλο, βαλκανιονίκη από την περιοχή. Από τους δύο κρουνούς της τρέχει γάργαρο νερό και ποτίζει τις καρυδιές, που εναλλάσσονται με τις αμυγδαλιές και τις συκιές, αλλά και τα άγρια πουρνάρια και τις γκορτσιές που φυτρώνουν στο βουνό.
  Πάνω στην Αρμενιά η εκκλησούλα της Αγίας Παρασκευής, όπου μαζεύονταν τα καπετανάτα απ’ όλο το Μωριά στην επανάσταση του ’21. Εδώ το 284 π.Χ έβαλε φωτιά στα δάση ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, για να εμποδίσει την καταδίωξή του από το βασιλιά των Σπαρτιατών Αρχίδαμο Δ´, όταν τον εμπόδισε να προελάσει εναντίον του.
  Η Φρουσιούνα κρατούσε κάποτε ζωντανές τις παραδόσεις και τα έθιμα, όπως εκείνα του γάμου. Πρωταρχική σημασία σ’ αυτές είχαν τα σύμβολα, όπως το μέλι, το ρόδι, τ’ αμύγδαλα, τα καρύδια, οι πίττες (ζαχαρωτές ή από αλεύρι), τ’ αυγά τα τηγανητά, που τα τρώνε για δύναμη πότε ο γαμπρός και πότε η νύφη.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.