Το Γεωργίτσι είναι κτισμένο στην ορεινή ανατολική πλευρά του
Ταϋγέτου,
σε τοποθεσία τραχιά, απόκρημνη και καταπράσινη με υψόμετρο 950 - 1100 μ. Υπήρξε
πρωτεύουσα του
δήμου Πελλάνας
μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Είναι πολύ πιθανό να πρωτοκατοικήθηκε την εποχή
του Δεσποτάτου του Μυστρά με το σύστημα των "Προνοιών", όπως και άλλα μέρη,
"στρατιωτόπια", στην περιοχή. Αυτά πήραν το όνομα των Βυζαντινών αρχόντων στους
οποίους ήταν παραχωρημένα. Ισως, λοιπόν, από τον άρχοντά του, Γεωργίτση, να
πήρε το χωριό το όνομά του. Αλλη εκδοχή θεωρεί τον "Γεωργίτση" ως τον πρώτο
τσοπάνο που κατοίκησε εκεί. Πρόκειται για ένα από τα πιο γραφικά χωριά των βορείων
δήμων, με υπέροχη θέα. Γι΄ αυτό, άλλωστε, και έχει χαρακτηρισθεί ως το "μπαλκόνι
του Ταϋγέτου".
Ο επισκέπτης του χωριού μπορεί να ξεκουράσει πνεύμα και σώμα στη
δροσερή πλατεία με την ωραία θέα, να περπατήσει στα γραφικά δρομάκια, να χαρεί
τα παραδοσιακά σπίτια.
Ακόμη μπορεί να επισκεφτεί:
Το Ναό του Αγίου Δημητρίου. Εχει κτιστεί μέσα στο βράχο, στη δεξιά
πλευρά της κορυφής του λόφου "Καστράκι", στο πάνω μέρος του χωριού, πάνω από
την περιοχή "Σκουριά". Σώζονται πολλές εικόνες από το 17ο αιώνα.
Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Βρίσκεται στο δρόμο από
Αλευρού
για Γεωργίτσι, δίπλα στο ιστορικό βυζαντινό μοναστήρι. Κτίστηκε το 1619 μ.Χ.
και απέκτησε προνόμια από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στον εξωτερικό τοίχο είναι
ζωγραφισμένοι οι Αρχάγγελοι σε φυσικό μέγεθος και από πάνω επιγραφή που αναφέρει
ότι οι Αρχάγγελοι, το δεσποτικό και ο σταυρός του τέμπλου έγιναν επί της ηγεμονίας
του ιερέα Γερμανού (Κούτση) το 1824. Το εσωτερικό του ναού είναι έργο καλλιτεχνικής
δημιουργίας της οικογένειας Κακαβά, με τις παραστάσεις των προφητών, του Αγίου
Νικολάου, του προφήτη Ηλία, Αγίων Θεοδώρων, της Γέννησης του Χριστού κ.λπ.,
που κοσμούν το αξιόλογο τούτο μνημείο. Η μονή διαλύθηκε το 1833. Στη βρύση και
τη γύρω περιοχή διοργανώνεται "πανηγύρι" στις 20 Ιουλίου.
Το σπίτι του Πέτρου Ρούμπου. Σώζονται μόνο τα ερείπια του μικρού,
πέτρινου καλυβόσπιτου με τα μικρά παράθυρα. Ο ζωγράφος - γλύπτης Π. Ρούμπος
γεννήθηκε εδώ το 1873 και πέθανε στην Αθήνα το 1941 ή 1942. Σημαντικά έργα του:
πολλές προσωπογραφίες επωνύμων και ανωνύμων, το μνημείο του Αθηνογένη, το ηρώο
της Μαγούλας Λακεδαίμονος, η προτομή του ποιητή Λορέντζου Μαβίλη, το ηρώο της
Τρίπολης και πολλά άλλα. Στο Γεωργίτσι έφτιαξε 16 μοναδικές εικόνες στην εκκλησία
της Υπαπαντής (εικόνες του τέμπλου και το Δωδεκάορτο).
Το δημοτικό σχολείο. Το σημερινό δημοτικό σχολείο χτίστηκε το 1933
από το σύλλογο Γεωργιτσάνων Αμερικής "Ο Σωκράτης", σε σχήμα Γ με 2 προαύλια,
το βορεινό για τα κορίτσια και το ανατολικό για τα αγόρια.
Τους αλευρόμυλους. Η κινητήρια δύναμή τους είναι το νερό. Βρίσκονται
στα δύο ρέματα: στο Μέγα Ρέμα ή της Αναστάσαινας και στο Πουρναρόρεμα.
