Εμφανίζονται 2 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΟΛΙΝΔΡΟΣ Δήμος ΠΙΕΡΙΑ" .
ΚΑΣΤΑΝΙΑ (Χωριό) ΠΙΕΡΙΑ
Τηλέφωνο: +30 23530 31706
Νοτιοδυτικά του Κολινδρού
και σε υψόμετρο 400 μ. είναι κτισμένη η Καστανιά, ένα πανέμορφο χωριό πνιγμένο
στο πράσινο. Απέχει 4 χμ. από την έδρα του δήμου και βρίσκεται επάνω στον οδικό
άξονα που συνδέει τον Κολινδρό με τα Ρυάκια.
Στο νέο αυτοδιοικητικό σύστημα η ένταξη της Καστανιάς στο διευρυμένο
δήμο Κολινδρού ήταν μια απλή, τυπική και συμβατική πράξη, καθώς οι μακροχρόνιες
και πολυειδείς σχέσεις ανάμεσα στους δύο οικισμούς (Κολινδρού - Καστανιάς) σφυρηλάτησαν
στέρεους δεσμούς συνεργασίας και ενότητας, συναντίληψης και αλληλεγγύης.
Η ιστορία της ίδρυσης του οικισμού ανάγεται πολύ παλιά με άγνωστη
όμως ως τώρα την αρχή της. Είναι πάντως βέβαιο πως η Καστανιά συμμετείχε δραστικά
σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες, γεγονός που μαρτυρεί το ηρωικό ήθος και
το αδούλωτο φρόνημα των κατοίκων της. Συνέπεια ακριβώς αυτού του υπερήφανου και
ανυπότακτου χαρακτήρα της είναι η περιπετειώδης και τραγική ιστορική οδοιπορία
της.
Έτσι κάηκε δύο φορές σε κρίσιμες φάσεις της ελληνικής ιστορίας: το
1822, μετά τη φονική μάχη Τούρκων και επαναστατών με επικεφαλής το Διαμαντή, και
το 1942 από τους Γερμανούς οι οποίοι θεώρησαν ότι το χωριό ενίσχυε τον αντιστασιακό
αγώνα ενάντια στον κατακτητή.
Τέλος στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου η Καστανιά, με εντολή της
τότε κυβέρνησης, εκκενώθηκε και οι κάτοικοι της εγκαταστάθηκαν προσωρινά στον
Κολινδρό και στο Αιγίνιο. Όταν
επέστρεψαν, βρήκαν ένα κατερειπωμένο χωριό το ανοικοδόμησαν από την αρχή. Στη
δεκαετία του '50 ήρθαν μάλιστα από το Πολύφυτο
Κοζάνης και πρόσφυγες, στους οποίους η κοινότητα παραχώρησε οικόπεδα και μικρούς
κλήρους.
Σήμερα η Καστανιά ξεχωρίζει για τα περιποιημένα σπίτια και τις αυλές
της. Είναι ένας ειδυλλιακός τόπος, όπου τα σήματα της φύσης είναι έντονα και αναζωογονούν
τον επισκέπτη. Το άλσος του Αγ. Νικολάου με τις αιωνόβιες δρυς - παραδοσιακός
χώρος συνάντησης των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής κατά την Πρωτομαγιά - αποτελεί
πόλο έλξης για πολλούς. Ξεχωριστή, επίσης, ημέρα είναι η γιορτή του Αγ. Αθανασίου,
προστάτη του οικισμού.
Ο Δήμος, για να ανακουφίσει τις αγρότισσες ιδίως κατά τους θερινούς
μήνες, έχει ιδρύσει Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης που συγκεντρώνει τα παιδιά
της ευρύτερης περιοχής.
(Τα υλικά από τον "Τουριστικό οδηγό του Κολινδρού" των Α. Μπιτσιάνη
- Β. Παπανικολάου).
ΚΟΛΙΝΔΡΟΣ (Κωμόπολη) ΠΙΕΡΙΑ
Ο Κολινδρός, είναι ένα όμορφο ημιορεινό χωριό στο βόρειο άκρο του
νομού Πιερίας. Στέκει στην ίδια θέση εδώ και αιώνες, έχοντας παίξει σημαντικό
ρόλο στις διάφορες φάσεις από τις οποίες διήλθε το έθνος, ειρηνικές και πολεμικές,
προόδου και δυστυχίας. Η πρώτη έγγραφη αναφορά του ονόματος με το οποίο είναι
γνωστός σήμερα είναι από την εποχή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, ο οποίος
στα 1003, έχοντας κατανικήσει τον Τσάρο Σαμουήλ "απελευθέρωσε τις πόλεις Κολινδρό,
Βέροια και Σέρβια".
Έχουμε όμως αρχαιολογικά ευρήματα, αδιάψευστους μάρτυρες της αδιάλειπτης και μακραίωνης
παρουσίας στην ίδια περιοχή, ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, τον καιρό των
Μακεδόνων, τη Ρωμαϊκή περίοδο και βεβαίως το Βυζάντιο. Τάφοι, νομίσματα, φιάλες,
κεραμικά, επιγραφές, αγαλματίδια κλπ έρχονται κατά καιρούς στο φως, προάγγελοι
σημαντικών ανακαλύψεων της αρχαιολογικής σκαπάνης, όταν έρθει και η σειρά του
Κολινδρού για συστηματικές ανασκαφές. Είναι αρκετές οι σημαντικές Μακεδονικές
πόλεις των οποίων δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα η θέση.
Ο οικισμός βρίσκεται χτισμένος σε λοφώδη περιοχή, εκεί όπου τα Πιέρια
εμφανίζουν την πιό κοντινή προς το Θερμαϊκό
απόληξή τους. Το υψόμετρο ξενικά στο χαμηλότερο μέρος, στην περιοχή των Πλωρίων
(πυλωρός), από τα 280 μέτρα περίπου για να προσεγγίσει τα 400, στο ψηλότερο, στην
περιοχή της Φούντας. Περιβάλλεται από βαθιές χαράδρες - ρεματιές, θέση οχυρή και
δυσπρόσιτη, για τα δεδομένα των παρελθόντων αιώνων. Αυτό το φυσικό αμυντικό πλεονέκτημα,
σε συνδυασμό με το άριστο - υγιεινό κλίμα του είναι που ανέκαθεν καθιστούσε τον
τόπο το σημαντικότερο κεφαλοχώρι της βόρειας Πιερίας. Παρά το σχετικά χαμηλό υψόμετρο
το κλίμα έχει έντονα χαρακτηριστικά των βουνών, και αυτό οφείλεται σε μικροκλιματικές
συνθήκες και πιο ειδικά σε ένα νότιο αέριο ρεύμα που προέρχεται από τον Ολυμπο,
Λυμπίσια το λέγαν οι παλιοί. Χάρις σ' αυτό οι χειμώνες, είτε φυσάει βοριάς είτε
νοτιάς, είναι ψυχροί, τα δε καλοκαίρια δροσερά. Ακόμα και τα απογεύματα του Αυγούστου
όσοι πάνε βόλτα στον Παυσίλυπο έχουν μαζί τους ζακέτα.
Εν τούτοις το νερό δεν είναι άφθονο στην περιοχή, γεγονός που ανάγκαζε
τους ανθρώπους να είναι φειδωλοί στη διαχείρισή του. Το συνέλεγαν από τα όμβρια
σε υπόγειες δεξαμενές, τις στέρνες, ή το μετέφεραν, το πόσιμο, από τα γύρω από
το χωριό πηγάδια. Το γεγονός αυτό καθορίζει και τη βλαστηση της περιοχής, η οποία
από φυσικού της είναι σχετικά χαμηλή.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
