Πληροφορίες τοπωνυμίου

Στρατιωτικό Μουσείο Διδυμοτείχου

Στεγάζεται σε ένα από τα χαρακτηριστικά προ-βιομηχανικά κτίρια της πόλης. Στους τρεις ορόφους του, γίνεται μια παρουσίαση της ιστορίας του ελληνικού στρατού, μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, με την έκθεση στρατιωτικών ιστορικών αντικειμένων (όπλα, στολές, σημαίες κ.α.). Το πλουσιότατο οπτικοακουστικό υλικό (χάρτες, φωτογραφίες, προβολές), βοηθά στην πρόσληψη των παραστάσεων και στη βαθύτερη γνώση αυτού που θέλει να προβάλει το Μουσείο.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης

• http://www.aneta.gr/evrostour/Dimoi/didy7.htm

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ:
ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Κείμενο : Χαράλαμπου Λασκαράκη
  Ο αιφνιδιασμός από τον χαρακτηριστικό ήχο του κουδουνιού που βρίσκεται πάνω από την πόρτα εισόδου, αποτελεί την πρώτη επαφή με τον χώρο του Στρατιωτικού Μουσείου Διδυμοτείχου. Αυτός ο ήχος είναι ταυτόχρονα και η προειδοποίηση για τους οπλίτες που είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή (στις ώρες λειτουργίας φυσικά) να αρχίσουν ξενάγηση στους χώρους του. Ένα μουσείο που λειτουργεί από τα τέλη του 1999 (χωρίς να έχει εγκαινιαστεί ακόμη) και δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να έρθει σε επαφή με τη «στρατιωτική ιστορία» της Θράκης, αλλά και γενικότερα του ελληνισμού. Στην είσοδο λοιπόν του Μουσείου μας υποδέχθηκαν δύο στρατιώτες. Ο Κρητικός Καραβαλάκης Μανώλης και ο Αθηναίος (με καταγωγή από τον Έβρο) Στογιαννίδης Γιάννης. Οι δύο τους, μαζί με ακόμη έναν συνάδελφό τους και υπό την καθοδήγηση και ευθύνη ενός μόνιμου στελέχους του Στρατού, ξεναγούν τους επισκέπτες (μεμονωμένους ή σε ομάδες) του Στρατιωτικού Μουσείου.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
  Το κτίριο, όπου σήμερα στεγάζεται το Μουσείο, χτίστηκε το 1907. Μέχρι πρόσφατα (μέσα της δεκαετίας του ’90) λειτουργούσε ως χώρος «πολλαπλών χρήσεων» για την εξυπηρέτηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των κατοίκων της περιοχής. Έτσι υπήρχε αποθήκη δημητριακών, τυροκομείο, καθώς και ένας χώρος (2ος όροφος) επεξεργασίας και παραγωγής μεταξιού. Όλος ο εσωτερικός του χώρος είναι κατασκευασμένος με ξύλο που προέρχεται από τη Σιβηρία και τα περισσότερα ξύλα σώζονται μέχρι και σήμερα. Διαμορφωμένος ήταν και ο περιβάλλων χώρος του κτιρίου, όπου υπήρχε ένα κτίσμα το οποίο λειτουργούσε ως καφενείο ή χώρος αναμονής όσων έφερναν τα προϊόντα τους.
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΟΥΣΕΙΟ
  Από το 1996 άρχισαν οι προσπάθειες μετατροπής του κτιρίου σε ένα σημείο αναφοράς για την πολιτιστική δράση της πόλης και της περιοχής. Έτσι ο Δήμος Διδυμοτείχου προχώρησε στην αγορά του κτιρίου και στη συνέχεια, με τη συνεργασία και την ένθερμη υποστήριξη της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας μας, προχώρησε η ιδέα και η υλοποίηση ενός μουσείου με περιεχόμενο που θα αφορά την ιστορία της Ελλάδας, σε συνάρτηση με τη στρατιωτική της πορεία. Βέβαια το βάρος δεν θα μπορούσε να πέσει αλλού εκτός από την ιστορία της Θράκης.
ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
  Ο χώρος όπου στεγάζεται το στρατιωτικό μουσείο Διδυμοτείχου έχει τρεις ορόφους με εκθέματα. Οπλισμός, στολές διαφόρων εποχών, μετάλλια και παράσημα, πίνακες ζωγραφικής και φωτογραφίες, αλλά και διάφορα στρατιωτικά κειμήλια, είναι περιληπτικά τα εκθέματα που μπορεί να δει από κοντά ο επισκέπτης.
  Στο ισόγειο του Μουσείου βρίσκεται η αίθουσα ενημερώσεων και προβολών, όπου ο επισκέπτης μπορεί να ακούσει αρκετά στοιχεία για την ιστορία αλλά και να δει κάποιες εικόνες σε βίντεο, πάντα σχετικά με την πορεία του ελληνισμού τους δύο τελευταίους αιώνες. Επίσης στον ίδιο χώρο υπάρχουν τρεις αίθουσες. Στη μία βλέπουμε διάφορα μετάλλια και παράσημα του ελληνικού στρατού. «Μια ιδιαίτερα μεγάλη συλλογή που ελκύει το ενδιαφέρον των επισκεπτών, αρκετοί εκ των οποίων ισχυρίζονται πως είναι ίσως η μεγαλύτερη στην χώρα» θα μας πει ο Μανώλης Καραβαλάκης. Δίπλα ακριβώς είναι η αίθουσα με τις φωτογραφίες των πεσόντων στρατιωτών και αξιωματικών από το νομό Έβρου. Ανθρωποι που συμμετείχαν σε διάφορες μάχες και πολέμους, καθώς επίσης και σε πρόσφατες ειρηνευτικές αποστολές. Η τρίτη αίθουσα του ισογείου περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, από τη δράση των κατοίκων στην ιστορική Θράκη σε περιόδους πολέμων, καθώς επίσης και των μνημείων που υπάρχουν στο νομό Εβρου.
  Ο δεύτερος όροφος είναι κατά τέτοιο τρόπο διαμορφωμένος που ο επισκέπτης μπορεί να δει από κοντά την πορεία που είχαν οι αγώνες των Ελλήνων από το 1821 μέχρι σήμερα. Αυτό γίνεται με την παρουσία των εκθεμάτων που είναι οπλισμός και στολές των πολεμιστών, τα λάβαρα, τους χάρτες και τα κείμενα από την έναρξη της Επανάστασης και στη συνέχεια του Μακεδονικού Αγώνα, των Βαλκανικών Πολέμων, του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής, του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι τη σύγχρονη περίοδο με τις στολές και τον οπλισμό των Ελλήνων στις ειρηνευτικές αποστολές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Όλα αυτά τα κειμήλια, σε συνδυασμό με την ξενάγηση από την πλευρά των οπλιτών, δίνουν την ευκαιρία μιας πολύ καλής επαφής του καθενός μας με την πρόσφατη ιστορία του ελληνισμού. Και αυτή την ευκαιρία, όπως μας είπαν οι δύο στρατιώτες, δεν την χάνουν οι μαθητές των σχολείων της περιοχής που επισκέπτονται το Μουσείο, καθώς επίσης και οι εκδρομείς από διάφορες περιοχές (κύρια της Βόρειας Ελλάδας) στο Διδυμότειχο.
  Το στρατιωτικό Μουσείο όμως έχει ακόμη έναν όροφο, ο οποίος χρησιμοποιείται για την οργάνωση περιοδικών εκθέσεων, ενώ σύντομα αναμένεται να τοποθετηθούν και μόνιμα εκθέματα τα οποία αυτό το διάστημα συντηρούνται στο εργαστήριο που λειτουργεί στο μουσείο. Στον ίδιο όροφο βρίσκονται και δύο οπλοπολυβόλα, το ένα εκ των οποίων είναι από τα πλέον σπάνια που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ανεβαίνοντας όμως στον τελευταίο όροφο του Μουσείου συναντήσαμε μία σκάλα διαφορετική από τις άλλες, αφού ήταν η γνωστή ειδικής κατασκευής για τη μεταφορά ατόμων με κινητικά προβλήματα, κύρια αυτών που χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι. Μέχρι τον δεύτερο όροφο η μεταφορά γίνεται με τον ανελκυστήρα που λειτουργεί επίσης στο κτίριο του μουσείου. Πρόκειται για μία ξεχωριστή πρόβλεψη όταν είναι γνωστό πως στο σύνολό τους τα δημόσια αλλά και τα ιδιωτικά κτίρια στη χώρα μας στερούνται τέτοιων διευκολύνσεων προς αυτές τις ομάδες των συνανθρώπων μας. Όμως θα πρέπει να επισημάνουμε και κάτι αρνητικό που διαπιστώσαμε και έχει να κάνει με τη στέγη του κτιρίου η οποία σε ορισμένα σημεία της «μπάζει» νερά, κάτι που σίγουρα δημιουργεί, αργά αλλά σταθερά, προβλήματα στο κτίριο και κυρίως στα πολύτιμα - από κάθε πλευρά - εκθέματα του Μουσείου.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης

• http://alex.eled.duth.gr/Museum/army/index.HTM (1 φωτ.)