Πληροφορίες τοπωνυμίου

Δήμος Ηλιούπολης

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 9970000
Φαξ: +30 210 9945848
Στα πολύ παλιά χρόνια στον κόσμο βασίλευε ο Ουρανός και η Γαία. Αυτοί κάνανε αμέτρητα παιδιά. Το πιο όμορφο απ΄ όλα ήταν ο Ευώνυμος. Αυτό το πανώργιο παλικάρι είναι ο πρώτος κάτοικος της περιοχής, ο παππούς μας δηλαδή. Απ΄ αυτόν πήρε το όνομα του ο Δήμος, ο οποίος ήταν ένας από τους δέκα Δήμους που ήταν χωρισμένη η Αττική στα αρχαία χρόνια.
  Αρχαιολογικές ανασκαφές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη Μυκηναϊκού οικισμού στην περιοχή Αγίου Νικολάου και άλλου νεώτερου του 4ου π.χ. αιώνα στην πλατεία Νικηταρά. Επίσης χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο στο Χρεμωνίδειο πόλεμο μεταξύ Μακεδόνων, Πτολεμαίων και Σελευκιδών. Έμειναν σε μας χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα, βέλη, βλήματα και αγγεία να θυμίζουν την μεγάλη σύγκρουση.
  Στα νεώτερα χρόνια ένας ιδεολόγος ονόματι Παύλος Δρανδάκης, ήρθε στην Ελλάδα από την Αίγυπτο με το όνειρο να μεταφέρει βελτιωμένο το πολεοδομικό σχέδιο της αρχαίας Ηλιούπολης στην πατρίδα του. Έτσι το 1924 δημιουργήθηκε ο πρώτος σύγχρονος οικισμός, ο οποίος στην απογραφή του 1929 εμφανίζεται με 569 κατοίκους. Αρχικά ήταν κοινότητα όπου κατοικούσαν μεγαλοαστοί, οι οποίοι είχαν οικοδομήσει άνετες εξοχικές κατοικίες με κήπους και ανεμόμυλους (Πουσουλίδης, Ταμπάς, Αναστασιάδης, Πρωτόπαππας).Το Φεβρουάριο του 1964 προήχθη σε Δήμο.

ΙΛΙΟΝ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
  Ο Δήμος Ιλίου είναι ένας από τους 9 Δήμους της Δυτικής Αθήνας, ο δεύτερος σε μέγεθος και πληθυσμό. Συνορεύει ανατολικά με τους Αγ. Αναργύρους, νότια με το Περιστέρι, δυτικά με την Πετρούπολη και βόρεια με το Καματερό. Η δημογραφική του εξέλιξη παρουσιάζει αλματώδη άνοδο τα τελευταία χρόνια και είναι από τους Δήμους εκείνους που δέχτηκαν το μεγάλο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης τις δεκαετίες του '50 και του '60. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 1951, ο Δήμος Ιλίου είχε 5460 κατοίκους. Το 1961 σχεδόν εξαπλασιάστηκε και έφθασε τους 31810, το 1971 είχε 56127 κατοίκους ενώ δέκα χρόνια αργότερα, το 1981, 72427. Η απογραφή του 1991 έδειξε 78029 κατοίκους. Ο πραγματικός του πληθυσμός ξεπερνά σήμερα τους 117 χιλιάδες κατοίκους.
  Η οικονομική δραστηριότητα της περιοχής φέρει έντονα τα χαρακτηριστικά των Δήμων της Δυτικής Αθήνας, μικρό μέγεθος βιομηχανιών - βιοτεχνιών, με μέσο όρο απασχολούμενων 3 άτομα, ανεπτυγμένο τον μεταποιητικό τομέα και τον τομέα του εμπορίου, με πολλές μικρές επιχειρήσεις και μέσο όρο απασχόλησης δύο άτομα. Το 24% του εργατικού δυναμικού της περιοχής αποτελείται από μισθωτούς και το υπόλοιπο 76% από εργοδότες και αυτοαπασχολούμενους. Ο Δήμος Ιλίου έχει συνολική έκταση 900 Ηα, διαχωρίζεται οικιστικά σε 7 συνοικίες και 19 γειτονιές, ενώ το κέντρο του αποτελεί είσοδο - έξοδο των βορειοδυτικών Δήμων του Λεκανοπεδίου από και προς τη Δυτική Αθήνα. Η πόλη επανέκτησε το όνομα ΙΛΙΟΝ από το 1994 (έως τότε έφερε το όνομα Λιόσια) όταν το Δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να επαναφέρει την ονομασία ΙΛΙΟΝ που είχε ο οικισμός στα μέσα του περασμένου αιώνα. Αναζητώντας τις ιστορικές ρίζες του, ο Δήμος ξεκίνησε από τις αρχές του 1993 μακρά διαδικασία διαλόγου με τους κατοίκους και τους φορείς. Όλες οι προτάσεις είχαν κοινό σημείο αναφοράς την αποκατάσταση του πραγματικού ονόματος του Δήμου με βάση τα αδιάσειστα στοιχεία που προέκυψαν από την ιστορική έρευνα. Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνονται αναλυτικά στο βιβλίο "ΙΛΙΟΝ - Πορεία στους αιώνες" που εκτύπωσε η Δημοτική αρχή και διένειμε δωρεάν σε όλους τους κατοίκους.

Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ιλίου

• http://www.ilion.gr/History/History.htm

ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
   Η Καισαριανή είναι μια από τις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας, βρίσκεται 3 χλμ. ανατολικά του κέντρου των Αθηνών, σε 130 μ. υψόμετρο, στις ΒΔ πλαγιές του Υμηττού. Συνορεύει βόρεια με τους Δήμους Ζωγράφου και Αθηναίων, ανατολικά με τον Υμηττό, νότια με το Δήμο Βύρωνος και Αθηναίων (Παγκράτι) και δυτικά πάλι με το Δήμο Αθηναίων.
  Η συνολική έκταση του Δήμου Καισαριανής, σήμερα, είναι 8.500 περίπου στρέμματα, από τα οποία τα 7.500 είναι ορεινή περιοχή και πράσινο και τα 1.000 κατοικημένοι και κοινόχρηστοι χώροι. Η πραγματική κατοικήσιμη έκταση είναι 780 περίπου στέμματα. Η Καισαριανή έχει σχήμα τριγωνικό και καλή ρυμοτομία, με βάση την κεντρική λεωφόρο και τις άλλες οριζόντιες και κάθετες οδούς προς αυτή.
 Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 1991, ήταν 27.000, αλλά στην πραγματικότητα αυτός υπερβαίνει τις 35.000. Η πόλη σήμερα, αφού πέρασε "διά πυρός και σιδήρου", θεωρείται προνομιακή για κατοικία, εξαιτίας, κυρίως, του περιβάλλοντος χώρου και της ζεστασιάς των κατοίκων της.
 Η πόλη αναπτύσσεται, κέρδισε αρκετά με τους αγώνες της. Ορθοπόδησε και ορθοστάτησε. Σήμερα ελκύει πολλούς, άλλαξε και κάπως. Η ιστορία της, όμως, πλανάται παντού, βρίσκεται στο κάθε κομμάτι της. Μια ιστορία που διαπλάθει το χαρακτήρα μας και διαμορφώνει τη συνείδηση μας.

Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καισαριανής

• http://www.kessariani.gr/greek_version/kaisariani_... (2 φωτ.)

ΜΕΛΙΣΣΙΑ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
  Τα Μελίσσια είναι μια όμορφη σύγχρονη πόλη, κτισμένη στα βόρεια της Αθήνας, στις υπώρειες της Πεντέλης και απέχει περίπου 12 χλμ από το κέντρο της πρωτεύουσας. Έχει περίπου 19.000 εγγεγραμμένους κατοίκους και συνορεύει με τους Δήμους Αμαρουσίου, Βριλησσίων, Κηφισιάς και με την Κοινότητα Ν. Πεντέλης.
  Η πόλη μας αναπτύσσεται συνεχώς, αλλά αγωνίζεται ταυτόχρονα να κρατήσει τον προαστιακό της χαρακτήρα. Ο φόβος όλων μας είναι μην μετατραπεί σε τσιμεντούπολη, γεμάτη κτίρια, χωρίς ελεύθερους χώρους και πράσινο, καθώς ήδη έχει χάσει σε σημαντικό βαθμό τον εξοχικό της χαρακτήρα, λόγω της μετακίνησης πληθυσμού από το κέντρο των Αθηνών προς τα βόρεια προάστια.
   Παρόλ' αυτά στα Μελίσσια, υπάρχει ακόμα αρκετό πράσινο, αρκετοί χώροι αναψυχής, πολλές όμορφες γωνιές όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τον καφέ του ή το φαγητό του και αρκετά ζωντανή αγορά για όποιον θέλει να κάνει τα ψώνια του.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μελισσίων

• http://www.melissia.gr/taMelissia/Identity.cfm

Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας

ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 213 2049000
Φαξ: +30 213 2524512, 2530418, 2595006
Δήμος της Περιφέρειας Πρωτεύουσας του Νομού Αττικής. Παλαιότερα λεγόταν Ποδονίφτης. Στην απογραφή του 1928 εμφανίζεται σαν χωριό του Δήμου Αθηναίων. Το 1927 κατοικήθηκε για πρώτη φορά ο προσφυγικός Συνοικισμός της Νέας Φιλαδέλφειας ανατολικά και δυτικά του καρόδρομου που οδηγούσε στα Βασιλικά Ανάκτορα του Τατοϊου και ανάμεσα στους ποταμούς Κηφισό , Ποδονίφτη και Γιαμπουρλά , όπως οριοθετείται. Το 1932 πήρε το όνομα Νέα Φιλαδέλφεια. Νονός ο δικηγόρος, τέως Υπουργός, βουλευτής Π.Διαμαντόπουλος, εξέχων πρόσφυγας από τη Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας. Το 1932 επίσης εγκρίθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο της Νέας Φιλαδέλφειας μετά την υπογραφή του σχετικού Π. Δ/τος.
Μέχρι το 1934 η Νέα Φιλαδέλφεια υπαγόταν διοικητικώς στο Δήμο Αθηναίων, οπότε αναγνωρίζεται σαν κοινότητα και το 1947 σαν Δήμος. Την δεκαετία του 1950 χτίστηκαν οι εργατικές πολυκατοικίες καθώς και αρκετά σπίτια στον πέριξ του συνοικισμού χώρο που ενσωματώθηκαν και δημιούργησαν το νέο ρυμοτομικό σχέδιο της Νέας Φιλαδέλφειας.Το 1972 προσηρτήθηκε στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας τμήμα του Δήμου Μεταμορφώσεως που περιλαμβάνει και τις εργατικές κατοικίες της Εθνικής Οδού. Συνορεύει Βόρεια με το Δήμο Αχαρνών, Βορειοανατολικά με το Δήμο Μεταμορφώσεως , Ανατολικά με το Δήμο Νέας Ιωνίας , Νοτιοανατολικά με το Δήμο Αθηναίων , Νότια με το Δήμο Νέας Χαλκηδόνας και Δυτικά με το Δήμο Αγίων Αναργύρων.
Έχει έκταση 2τ.χλμ., μέσο σταθμικό υψόμετρο 110 μ. και ο πληθυσμός της εξελίχθηκε σύμφωνα με τις επίσημες απογραφές : 6.337 άτομα (1928), 15.564 (1961), 19.639 (1971), 25.320 (1981), και 25.261 (1991). Οι κάτοικοι της Νέας Φιλαδέλφειας σήμερα ανέρχονται στις 45.000. Σήμερα η Νέα Φιλαδέλφεια έχει δικό της νεκροταφείο , τον Κόκκινο Μύλο. Έξι εκκλησίες , εννέα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία, τέσσερα Γυμνάσια, δύο Λύκεια, έξι Τεχνικές Σχολές , ένα Τεχνικό Λύκειο και τρεις παιδικούς σταθμούς. Επίσης αθλητικούς χώρους.
Διετέλεσαν Πρόεδροι και Δήμαρχοι της Νέας Φιλαδέλφειας: Χριστοφορίδης Μαρίνος (1935), Παρθένης Δ. (1936) , Αγγελίδης Άγγελος (1936-41) , Αθανασούλας Σ. (1941-42), Μαρκόπουλος Παναγιώτης (1942-45), Τσιλιμίγκρας Αδριανός (διορ.1946), Ευαγγελίδης Ευάγγελος (διορ. 1946),Τσιλιμίγκρας Αδριανός (διορ.1946-48),Τσιλιμίγκρας Αδριανός (1948-49),Αγγελίδης Άγγελος (διορ.1950-51) , Τρυπιάς Νικόλαος (1951-1965), Αμπατζής Αναστάσιος (1965-67), Μπελεσιώτης Δημοσθένης (διορ.1967 -68) , Χριστοδουλόπουλος Δημήτριος (διορ. 1968-74) , Περλίγκας Ευάγγλεος (διορ. 1974-77) , Αλ. Παύλος- Αναγνώστου (1977 -1979), Σάββας Σταματιάδης (1979-1990), Παντελής Γρετζελιάς (1991- ).

Προσφυγικός συνοικισμός
Μετά την εγκατάσταση των μικρασιατών προσφύγων , άρχισε η οικοδόμηση προσφυγικών συνοικισμών σε διάφορα σημεία της Αθήνας μεταξύ των οποίων και στη Νέα φιλαδέλεφεια. Την απόφαση για την οικοδόμηση του Συνοικισμού "Ποδονίφτης" της Νέας Φιλαδέλφειας πήρε το Υπουργείο Περίθαλψης σε συννενόηση με το Ταμείο Περίθαλψης. Η οικοδόμηση του συνοικισμού ολοκληρώθηκε σε τρία χρόνια. Οι οικές του ήταν επτά διαφορετικών οικιστικών τύπων και σχημάτων (μονοκατοικίες, διπλοκατοικές, τετρακατοικίες, οκτακατοικίες σε σχήμα Π,Ε και σχήμα Τ), με κεραμοσκεπές και μικρούς κήπους. Δέκα εργολάβοι ανέλαβαν την ανέργεση 549 οικημάτων, που περιλάμβαναν 1720 κατοικίες. Μετά την πυρκαγιά του Γηροκομείο τον Αύγουστο τον Αύγουστο του 1927 ήρθαν οι πρώτοι κάτοικοι του Συνοικισμού "οι πυροπαθείς" των Αμπελοκήπων όπως τους έλεγαν και οι τυχεροί που κέρδισαν την ευκαιρία να αποκτήσουν στέγη , στον υπό ίδρυση συνοικισμό. Τον πρώτο καιρό ο συνοικισμός στερείτο υδρεύσεως, ρεύματος (η ηλεκτροδότηση έγινε λίγο αργότερα με γεννήτρια από ιδιώτη), αγοράς, σχολείων , δρόμων , πλατείων , αθλητικών χώρων , πεζοδρομίων, ασφάλειας, συγκοινωνίας και Εκκλησίας. Τα σπίτια παραχώρησε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και είναι κατασκευασμένα βάσει σχεδίου Αγγλικής κωμόπολης. Παρ΄όλα αυτά ο συνοικισμός είχε προοπτική για φαρδείς δρόμους, πλατείες, χώρους για αγορά και σχολεία. Τα πρώτα μαγαζιά παραχώρησε το Δημόσιο για επαγγελματική εγκατάσταση. Χρόνο με το χρόνο στη Νέα Φιλαδέλφεια άρχισε μια καινούρια ζωή για τους πρόσφυγες που ήταν λανθρωποι φιλόπονοι, φιλήσυχοι , δημιουργικοί και δεν άργησαν να ριζώσουν και να μεγαλουργήσουν τόσο στον επαγγελματικό όσο και στον κοινωνικό χώρο.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2006 από την ιστοσελίδα http://www.filadelfeia-dimos.gr/istoria.htm του Δήμου

ΝΕΑ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ
  Ο Δήμος Νέας Χαλκηδόνας ανήκει στην περιφέρεια Αττικής, Νομαρχία Αθηνών.
  Ο πρώτος οικισμός αναπτύχθηκε δυτικά του χειμάρρου Ποδονίφτης που σήμερα ονομάζεται Περισσός. Από το ρέμα πήρε αρχικά την ονομασία Ποδονίφτης η ευρύτερη περιοχή. Η περιοχή εθεωρείτο εξοχή και τόπος εκδρομής για τους παλιούς Αθηναίους. Στις όχθες του υπήρχε πυκνή βλάστηση στην οποία έβρισκαν καταφύγιο χιλιάδες πουλιά. Ήταν καθαρός, με πόσιμο νερό μέχρι το 1928. οι νοικοκυρές έπλεναν τα ρούχα τους μέχρι το 1944. Τα άφθονα λουλούδια σε συνδυασμό με τα ονομαστά περιβόλια και τους ανθόκηπους των Πατησίων δημιουργούσαν πόλο έλξης για πολυάριθμους επισκέπτες ιδιαίτερα την ημέρα της Πρωτομαγιάς.
  Η Νέα Χαλκηδόνα είναι μέχρι και σήμερα ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την Πρωτομαγιά και διοργανώνει εκδηλώσεις ανοιχτές για όλους τους κατοίκους του λεκανοπεδίου.
  Πριν το 1900 η περιοχή αναφερόταν ως καθαρά αγροτική. Το 1907 εμφανίζεται με πληθυσμό 19 κατοίκων, ενώ το 1920 η Ε.Σ.Υ.Ε. απογράφει 110 κατοίκους που ζούσαν σε αγροικίες. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού έγινε μετά την Μικρασιατική καταστροφή, όταν πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, τμήμα του Δήμου Αθηναίων, σε οικόπεδα και σπίτια που παραχωρήθηκαν από το τότε Υπουργείο οικισμού.
  Το 1927 η πρώτοι πρόσφυγες κατοικούν τα καλαίσθητα πέτρινα με κεραμοσκεπή σπίτια του νέου συνοικισμού.
  Την ίδια εποχή λίγα μέτρα από τα προσφυγικά, στην περιοχή ανατολικά της σημερινής Λεωφόρου Δεκελείας άρχισαν να αγοράζονται οικόπεδα από πολίτες προερχόμενους από όλα τα μέρη της Ελλάδος με σκοπό να λύσουν τις στεγαστικές τους ανάγκες.
  Παράλληλα σε όλη την έκταση του σημερινού Δήμου υπήρχαν ήδη αρκετά σπίτια κυρίως αγροτών των ανθοκηπίων. Έτσι άρχισε να στήνεται ο αρχικός πολεοδομικός ιστός της νέας πόλης που έμελλε να εξελιχθεί σε ένα όμορφο, ήσυχο και σύγχρονο Δήμο, τη Νέα Χαλκηδόνα.
  Στις 18 Ιανουαρίου του 1934 η περιοχή αποσπάσθηκε από το Δήμο Αθηναίων και αναγνωρίζεται ως ξεχωριστή κοινότητα. (Φ.Ε.Κ. 22 Α'/ 18-1-34)
  Πρώτος Πρόεδρος της κοινότητας εκλέγεται στις 11 Φεβρουαρίου 1934 ο Αναστάσιος Ιωαννίδης. Το 1928 κατασκευάζεται το κινηματοθέατρο Ηρώδειο χωρητικότητας 1200 θέσεων στην πλατεία και 400 στους 3 εξώστες. Για 50 χρόνια το Ηρώδειο έπαιξε ένα σημαντικό πολιτιστικό ρόλο στην περιοχή. Το 1973 κλείνεται οριστικά και στη συνέχεια κατεδαφίζεται.
  Το 1936 από το Κοινοτικό Συμβούλιο αποφασίζεται η επέκταση του σχεδίου πόλεως το οποίο εγκρίνεται το 1939. Την περίοδο αυτή δημιουργείται το 1ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Χαλκηδόνας, το οποίο στεγάστηκε στα καμαρίνια του κινηματογράφου Ηρώδειο.
  Η μεταπολεμική περίοδος βρίσκει τη Νέα Χαλκηδόνα σε οικοδομική ανάπτυξη, η ανοικοδόμηση είναι πολεοδομικά ελεγχόμενη με μικρές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον. Στα μέσα της δεκαετίας του '50 ασφαλτοστρώνονται οι πρώτοι δρόμοι. Το 1963 ο Ο.Σ.Κ. αγοράζει οικόπεδο για την ανέγερση του 1ου Δημοτικού Σχολείου, που δημοπρατείται στα τέλη του 1969. Η διάνοιξη της Εθνικής οδού, η προέκταση της οδού Αχαρνών και η διαπλάτυνση της οδού Αγίων Αναργύρων συμπίπτει με τη διαμόρφωση της πλατείας Ηρώου.
  Στα χρόνια 1967 - 1974 ο ρυθμός ανοικοδόμησης είναι μεγάλος. Οι ελεύθεροι χώροι μειώνονται ραγδαία.
  Το 1982 η κοινότητα Νέας Χαλκηδόνας αναβαθμίζεται σε Δήμο αφού οι κάτοικοι κατά την απογραφή ξεπέρασαν τους 10.000 (ΦΕΚ 98 Α' /23-8-82). Ο Δήμος έχει έκταση 1.100 στρέμματα. Συνορεύει βόρεια με το Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας, νοτιοανατολικά με το Δήμο Αθηναίων, δυτικά με το Δήμο Αγίων Αναργύρων και απέχει από την Ομόνοια 5 χιλιόμετρα περίπου.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Νέας Χαλκηδόνας

• http://www.neahalkidona.gr/istoria.html

ΨΥΧΙΚΟ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
  Το Ψυχικό δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αι. από ιδιώτες οι οποίοι θέλησαν να φτιάξουν έναν οικισμό σύμφωνα με τα πλέον προχωρημένα οράματα της εποχής, μια πραγματική "κηπούπολη".
  Σήμερα, χάρη στην αποφασιστικότητα των κατοίκων, ο Δήμος Ψυχικού εξακολουθεί να διατηρεί τον αρχικό του χαρακτήρα παρ' όλη την πίεση της σύγχρονης εποχής για την μέγιστη εκμετάλλευση της γης.
  Αυτό που χαρακτηρίζει το Ψυχικό είναι η ηρεμία και οι ήπιοι τόνοι. Περιοχή αμιγούς κατοικίας δεν έχει καμία εμπορική δραστηριότητα, επαγγελματικές στέγες, εστιατόρια, καφενεία, καταστήματα απαγορεύονται από το καταστατικό του. Με τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και με άλλες περιβαλλοντικές επεμβάσεις το Ψυχικό κατόρθωσε να κρατήσει την ατμοσφαιρική ρύπανση σε χαμηλά επίπεδα και να διατηρήσει ικανοποιητικό επίπεδο ποιότητας ζωής.
  Είναι χαρά του περιπατητή να διασχίζει τους ασφαλείς δρόμους του προαστίου και είναι απόλαυση των παιδιών να παίζουν στα πάρκα, στις παιδικές χαρές και στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου.
  Η ζωή στο Ψυχικό εγγυάται την ηρεμία που αναζητά ο σύγχρονος άνθρωπος τις ώρες της ανάπαυσης του, αλλά και τις ποιοτικές δραστηριότητες για τη πνευματική του ανάταση που απλόχερα του προσφέρονται από το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου καθώς και από τους ποικίλους φορείς που καλύπτουν πάρα πολλά ενδιαφέροντα.
  Στο φιλόξενο αυτό μέρος είναι καλοδεχούμενοι όλοι όσοι έχουν να καταθέσουν τις δικές τους ιδέες, τους προβληματισμούς τους και προτάσεις για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας. Αν ο καθένας από εμάς προσθέτει το δικό του λιθαράκι για ένα καλύτερο αύριο, βάζει τα θεμέλια αυτού που θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας.
  Κάποτε, το 18..., εδώ, σ' αυτή την περιοχή, η Ρεγούλα Μπενιζέλου είχε ανοίξει ένα πηγάδι και πρόσφερε το νερό του στους περαστικούς και τους φιλοξενούμενους. Το είχε ονομάσει Ψυχικό. Ας είναι ο τόπος αυτός ευλογημένος και ας βρίσκουν πάντα οι ψυχές μας αυτό που έχουν ανάγκη για να σβήσουν τη δίψα τους.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Ψυχικού

• http://www.psychiko.gr/t1.html (1 φωτ.)