Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΧΑΛΚΗΔΩΝΑ Κωμόπολη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ" .
ΑΔΕΝΔΡΟ (Χωριό) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 23910 31208, 32020
Το Αδενδρο αποτελεί το Α' δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Χαλκηδόνας. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού Θεσσαλονίκης,
ανάμεσα στους ποταμούς Αξιό
και Λουδία.
Το Αδενδρο παρατηρείται για πρώτη φορά, ως ανώνυμος οικισμός στην
αρχαία περιοχή της Βοττιαίας,
όπως ονομάζονταν η περιοχή που εκτείνονταν ανάμεσα στους ποταμούς Λουδία και Αξιό,
πριν την έλευση των Μακεδόνων, τον 7ο π.Χ. αιώνα.
Ο οικισμός αυτός διατηρήθηκε από την αρχαιότητα, στα Βυζαντινά χρόνια,
κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και μέχρι σήμερα. Κατά την περίοδο της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας στον υπάρχοντα οικισμό δόθηκε η τουρκική ονομασία "Κίρτζιλαρ". Το
όνομα αυτό διατηρήθηκε για πάνω από τέσσερις αιώνες, μέχρι το 1927, όταν η "Επιτροπεία
Τοπωνυμίων της Ελλάδος", εκτιμώντας ότι η τουρκική ονομασία σημαίνει "χέρσα περιοχή",
έδωσε στο χωριό το ελληνικό όνομα Αδενδρο.
Ο πληθυσμός του χωριού, μέχρι την περίοδο της τουρκοκρατίας, αποτελούνταν
από τους γηγενείς, αυτόχθονες κατοίκους. Στα τέλη, όμως, του 19ου αιώνα, στον
πληθυσμό του χωριού προστέθηκαν και ομάδες Βλάχων κτηνοτρόφων που έφτασαν από
την Πίνδο, ζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Τέλος, κατά τη μικρασιατική
καταστροφή, το Αδενδρο δέχτηκε ένα κύμα προσφύγων προερχόμενων τόσο από την Μικρά
Ασία όσο και από τη Βόρεια και Ανατολική Θράκη.
Πολύ σημαντικός παράγοντας ανάπτυξης του τόπου ήταν ο σιδηρόδρομος,
ο οποίος πέρασε από την περιοχή την εποχή της τουρκοκρατίας. Το 1870 με απόφαση
του τότε Σουλτάνου ξεκίνησε η κατασκευή τριών σιδηροδρομικών γραμμών, ώστε να
εξυπηρετηθούν οι μετακινήσεις από και προς τη Δύση. Η μία από αυτές τις γραμμές,
από Θεσσαλονίκη προς Μοναστήρι,
πέρασε από το Κίρτζιλαρ, προσφέροντας μόνιμη εργασία και ευμάρεια στους κατοίκους
του χωριού. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του χωριού, παρέμεινε και μετά την τουρκοκρατία,
όταν το ελληνικό, πλέον, κράτος, κατασκεύασε νέες γραμμές επεκτείνοντας το σιδηροδρομικό
δίκτυο. Το Αδενδρο, σήμερα, διαθέτει ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό σταθμό ευρωπαϊκών
προδιαγραφών.
Το Αδενδρο, κατά την απογραφή του 1991, αριθμούσε 2.165 κατοίκους,
ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ο αριθμός των κατοίκων έφτασε τους 2.292.
Οι κάτοικοι του χωριού, σήμερα, ασχολούνται με αγροτικές καλλιέργειες ρυζιού και
βαμβακιού καθώς και με την κτηνοτροφία.
ΒΑΛΤΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 23910 22766
Φαξ: +30 23910 22766
Το Βαλτοχώρι αποτελεί το Β' δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Χαλκηδόνας. Βρίσκεται νοτιοανατολικά της Χαλκηδόνας,
δυτικά από τον Αξιό ποταμό.
Το χωριό υπήρχε από τον καιρό της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, το όνομα
που είχε, όμως, τότε, δεν είναι γνωστό. Τον καιρό της τουρκοκρατίας, το χωριό
έφερε την τουρκική ονομασία "Σάριτσα". Επίσης, χρησιμοποιούνταν και κάποιες παραλλαγές
αυτού του ονόματος, όπως "Σαρίτσι" και "Σαρίτσοβο". Η προέλευση του ονόματος αυτού
δεν είναι σαφής. Κατά μία εκδοχή, προέρχεται από την τουρκική λέξη σαρί, που χρησιμοποιείται
για να περιγράψει τον κίτρινο, τον ωχρό άνθρωπο. Οι κάτοικοι του χωριού, όπως
και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, ταλαιπωρούνταν από την ελονοσία, λόγω
των βάλτων και των κουνουπιών. Ετσι, πιθανόν, το όνομα δόθηκε στο χωριό, λόγω
του ωχρού χρώματος, που είχαν οι ασθενικοί κάτοικοί του. Υπάρχουν, ωστόσο, και
διαφορετικές απόψεις. Για παράδειγμα, ότι η λέξη σάριτσα σημαίνει στα τουρκικά
σφήκα ή μέλισσα. Οπότε, η ονομασία του χωριού πιθανόν να σήμαινε κάτι σαν "Μελισσοχώρι".
Το όνομα Βαλτοχώρι, δόθηκε στο χωριό το 1927 μετά την ψήφιση νομοσχεδίου
από την Ελληνική Βουλή, για την αλλαγή των τουρκικών τοπωνυμιών. Το όνομα αυτό
επιλέχτηκε γιατί, εκείνη την εποχή, μεγάλες εκτάσεις του χωριού καλύπτονταν από
βάλτους. Η κατάσταση, βέβαια, διορθώθηκε αργότερα με αποστραγγιστικά έργα. Τα
βαλτοτόπια εξαφανίστηκαν και στη θέση τους εμφανίστηκαν μεγάλες καλλιεργήσιμες
εκτάσεις.
Το Βαλτοχώρι έχει πολύ λίγους κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1991,
καταμετρήθηκαν 285 κάτοικοι ενώ στην απογραφή του 2001, το χωριό αριθμούσε 315
κατοίκους. Η πλειοψηφία των κατοίκων, σήμερα, ασχολείται με τη γεωργία. Οι κυριότερες
καλλιέργειες είναι ρυζιού και καλαμποκιού, ενώ σε μικρότερο βαθμό καλλιεργούνται
βαμβάκι και μηδική.
ΕΛΕΟΥΣΑ (Χωριό) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 23910 22160
Φαξ: +30 23910 22160
Η Ελεούσα αποτελεί το Γ δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Χαλκηδόνας. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Δήμου Χαλκηδόνας, δυτικά από
τον Αξιό ποταμό.
Το χωριό δημιουργήθηκε την εποχή της τουρκοκρατίας και ο πληθυσμός
του αποτελούνταν αποκλειστικά από τουρκικές οικογένειες. Εκείνη την εποχή έφερε
το όνομα Δαούτσα. Το 1924 στα πλαίσια της συνθήκης ανταλλαγής πληθυσμών, οι τούρκοι
κάτοικοι εγκαταλείπουν το χωριό. Στον άδειο πλέον οικισμό, βρήκαν καταφύγιο έλληνες
πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη και συγκεκριμένα από το Ντεβετζίκιοι της περιοχής
Μαλγάρων.
Το 1926 το όνομα του χωριού αλλάζεται από Δαούτσα, στο ελληνικό Ελεούσα.
Το όνομα αυτό επιλέχθηκε από τους κάτοικους του χωριού προς τιμή της Παναγίας.
Κατά μία εκδοχή, ήθελαν να τιμήσουν την Παναγία, για την βοήθειά της στις δύσκολες
στιγμές. Σύμφωνα, όμως, με μιαν άλλη εκδοχή, έμπνευση του ονόματος ήταν ένα βυζαντινό
μοναστήρι, του οποίου υπολείμματά βρέθηκαν κοντά στο χωριό και ήταν αφιερωμένο
στην Παναγία την Ελεούσα.
Παρόμοια με την ιστορία της Ελεούσας ήταν και αυτή του διπλανού χωριού
Μεντεσελί. Ηταν κι αυτό τουρκικό χωριό, το οποίο με την ανταλλαγή πληθυσμών κατοικήθηκε
από πρόσφυγες, που προέρχονταν από τη Μάδυτο της ανατολικής Θράκης. Αργότερα το
χωριό μετονομάστηκε σε Ελλη. Το 1930, όμως, εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους
του, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους εγκαταστάθηκαν στην Ελεούσα.
Η Ελεούσα, βρίσκεται πολύ κοντά στον Αξιό ποταμό, με αποτέλεσμα να
κινδυνεύει άμεσα από τις υπερχειλίσεις του ποταμού. Το 1926 συνέβη μία τέτοια
τεράστια πλημμύρα με καταστρεπτικά αποτελέσματα. Ετσι, άρχισε μια σειρά από αντιπλημμυρικά
και προστατευτικά έργα, τα οποία πραγματοποιήθηκαν από το 1925 έως το 1935. Τη
δεκαετία του '50 κατασκευάστηκε το μεγάλο φράγμα το Αξιού καθώς και ένα αρδευτικό
δίκτυο, που οδήγησε τα νερά του ποταμού στον κάμπο της Θεσσαλονίκης.
Η Ελεούσα κατά την απογραφή του 1991 αριθμούσε 537 κατοίκους. Στην
απογραφή του 2001 καταμετρήθηκαν 563 κάτοικοι. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται
με την καλλιέργεια καλαμποκιού και βαμβακιού καθώς και με την κτηνοτροφία.
ΛΟΥΔΙΑΣ (Χωριό) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Το χωριό Λουδίας αποτελεί το Δ δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Χαλκηδόνας. Βρίσκεται στα όρια των νομών Θεσσαλονίκης
- Ημαθίας, στην ανατολική
πλευρά του ποταμού Λουδία.
Η ιστορία του χωριού ξεκινά το 1939. Μετά την ολοκλήρωση των αντιπλημμυρικών
και αποστραγγιστικών έργων, που πραγματοποιήθηκαν εκείνη τη χρονική περίοδο στην
περιοχή, αποκαλύφθηκαν νέα γόνιμα εδάφη προς εκμετάλλευση. Ετσι, αποφασίστηκε
να δημιουργηθούν νέοι οικισμοί για να φιλοξενήσουν οικογένειες προσφύγων, οι οποίες
είχαν εγκατασταθεί πρόχειρα σε διάφορες άλλες περιοχές.
Ενας από αυτούς τους νέους οικισμούς, ήταν το σημερινό χωριό Λουδίας,
το οποίο εκείνη την εποχή ονομάζονταν Νέα Ζωή. Ο πληθυσμός του χωριού, διαμορφώθηκε
εξολοκλήρου από πρόσφυγες - Πόντιους, Καυκάσιους, Θρακιώτες και Μικρασιάτες, οι
οποίοι μεταφέρθηκαν από το Ελευθεροχώρι, τη Μεθώνη, το Φίλυρο
και τη Νέα Μεσήμβρια.
Ο οικισμός διατήρησε το όνομα Νέα Ζωή μέχρι το 1951, όταν, με απόφαση
του Υπουργείου Εσωτερικών, μετονομάστηκε σε Λουδία, παίρνοντας το όνομα του ομώνυμου
ποταμού. Το χωριό υπάχθηκε στην κοινότητα του Μικρού
Μοναστηρίου μέχρι και το 1999, οπότε, με την εφαρμογή του Καποδιστριακού νόμου
2539, εντάχθηκε στο νέο Ο.Τ.Α. Χαλκηδόνας.
Το χωριό, κατά την απογραφή του 1991, αριθμούσε 948 κατοίκους, ενώ
κατά την απογραφή του 2001, αριθμούσε 970 κατοίκους. Οι κάτοικοι του Λουδία ασχολούνται
με την καλλιέργεια ρυζιού, καλαμποκιού και βαμβακιού ενώ αρκετοί από αυτούς εργάζονται
στις βιομηχανίες της γειτονικής περιοχής, όπως στη Βιομηχανία Ζάχαρης, την ΕΛΒΙΖ
και τη NESTLE.
ΜΙΚΡΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ (Κωμόπολη) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 23910 61108
Φαξ: +30 23910 61444
Το Μικρό Μοναστήρι αποτελεί το Ε' δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Χαλκηδόνας. Βρίσκεται νοτιοδυτικά της Χαλκηδόνας,
κοντά στις όχθες της, αποστραγγισμένης πλέον, λίμνης των Γιαννιτσών.
Η ύπαρξη του χωριού χρονολογείται από τα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Κατά την τουρκοκρατία το χωριό έφερε το όνομα "Ζορμπάς". Η λέξη ζορμπάς στην τουρκική
γλώσσα, χρησιμοποιείται για να περιγράψει το βίαιο, τον παλικαρά αλλά και τον
καταπιεσμένο, το ζορισμένο. Πιστεύεται ότι το όνομα αυτό δόθηκε στο χωριό λόγω
των κατοίκων του, οι οποίοι περνούσαν πολλές κακουχίες και δυσκολίες από επιδρομές
ληστών αλλά και από αρρώστιες. Κατά μια άλλη εκδοχή, εξαιτίας αυτών των επιδρομών,
όλοι οι κάτοικοι του χωριού οπλοφορούσαν, οπότε το όνομα ζορμπάς, δόθηκε με τη
σημασία του παλικαρά, του σκληρού.
Κάτοικοι του χωριού υπήρξαν για χρόνια οι αυτόχθονες γηγενείς. Το
1924, όμως, στα πλαίσια της συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών, μεταξύ Ελλάδας και
Βουλγαρίας, στο χωριό κατέφθασαν
και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την ανατολική Ρωμυλία. Ετσι, το 1927, όταν αποφασίστηκε
να δοθεί ελληνικό όνομα στο χωριό, αυτό αποφασίστηκε να είναι Μικρό Μοναστήρι,
ως ανάμνηση του ομώνυμου χωριού της ανατολικής Ρωμυλίας, που αποτελούσε γενέτειρα
των προσφύγων.
Το Μικρό Μοναστήρι, κατά την απογραφή του 1991, αριθμούσε 1.312 κατοίκους
ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2001, αριθμούσε 1.464. Οι κάτοικοι του χωριού
είναι κυρίως αγρότες και ασχολούνται με την καλλιέργεια ρυζιού, βαμβακιού, καλαμποκιού,
μηδικής και βιομηχανικής ντομάτας. Αρκετοί, επίσης, από αυτούς ασχολούνται και
με την κτηνοτροφία.
ΠΑΡΘΕΝΙ (Χωριό) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 23910 22108
Φαξ: +30 23910 22108
Το Παρθένιο αποτελεί το Στ' δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Χαλκηδόνας. Βρίσκεται στο ενδιάμεσο της νομαρχιακής οδού, που συνδέει το Αδενδρο
με τη Χαλκηδόνα.
Παρατηρείται για πρώτη φορά, ως ανώνυμος οικισμός στην αρχαία περιοχή
της Βοττιαίας. Ετσι ονομάζονταν κατά την αρχαιότητα, πριν την έλευση των Μακεδόνων,
η περιοχή που εκτείνονταν ανάμεσα στους ποταμούς Λουδία
και Αξιό. Την εποχή της τουρκοκρατίας,
στον οικισμό δόθηκε η τουρκική ονομασία "Τσόχαλαρ". Η ονομασία αυτή δόθηκε στο
χωριό λόγω της απασχόλησης των κατοίκων του χωριού με την επεξεργασία τσόχας.
Το 1927, η "Επιτροπεία Τοπωνυμίων της Ελλάδος" έδωσε στο χωριό την
ελληνική ονομασία Παρθένιο. Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση αυτού του ονόματος.
Η μία εκδοχή είναι, ότι το όνομα αυτό προέκυψε από το χωριό Παρθενών της Μικράς
Ασίας, από το οποίο κατάγονταν ο τότε δάσκαλος του χωριού, Καλαφατίδης. Η άλλη
εκδοχή είναι ότι το όνομα αυτό δόθηκε στο χωριό εις μνήμη του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης,
Παρθενίου.
Ο πληθυσμός του χωριού, διαμορφώθηκε από τους γηγενείς, αυτόχθονες
κατοίκους, από Πόντιους πρόσφυγες, οι οποίο έφθασαν στο χωριό μετά τη Μικρασιατική
καταστροφή και τέλος, από Βλάχους και Σαρακατσάνους, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν
σταδιακά στο Παρθένιο από το 1928 έως το 1935.
Το Παρθένιο, σύμφωνα με την απογραφή του 1991, είχε 657 κατοίκους.
Κατά την απογραφή του 2001, ο πληθυσμός του έφτασε τους 667. Οι κάτοικοι του χωριού,
σήμερα, ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Στο Παρθένιο καλλιεργούνται ρύζι, καλαμπόκι
και βαμβάκι, τεύτλα και σπαράγγια. Αρκετοί, επίσης, κάτοικοι του χωριού ασχολούνται
και με την κτηνοτροφία.
ΧΑΛΚΗΔΩΝΑ (Κωμόπολη) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η Νέα Χαλκηδόνα αποτελεί έδρα του νέου Δήμου
Χαλκηδόνας, που προέκυψε με τον Καποδιστριακό νόμο 2539 του 1997. Βρίσκεται
επάνω στην παλαιά εθνική οδό Θεσσαλονίκης
- Βέροιας, νοτιοδυτικά της
Ελεούσας και βόρεια του Παρθενίου.
Η Νέα Χαλκηδόνα δημιουργήθηκε το 1924 από πρόσφυγες της Ανατολικής
Θράκης. Μέχρι τότε, στην κοντινή περιοχή υπήρχε ένας παλιός οικισμός ο οποίος
πιστεύεται ότι υπήρχε από τα βυζαντινά χρόνια. Η ονομασία του, όμως, εκείνη την
περίοδο, μας είναι άγνωστη. Την εποχή της τουρκοκρατίας, στον οικισμό είχε δοθεί
το όνομα Γιαλετζίκ. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για τη σημασία αυτού του ονόματος.
Οι επικρατέστερες απόψεις είναι ότι προέρχεται από την τουρκικές λέξεις yol, που
σημαίνει δρόμος ή yel, που σημαίνει άνεμος.
Το 1924, κατέφθασαν οικογένειες προσφύγων από το Καδίκιοϊ (Χαλκηδόνα)
της Ανατολικής Θράκης. Οι οικογένειες αυτές δημιούργησαν ένα νέο οικισμό δυτικά
του Γιαλετζίκ και του έδωσαν το όνομα Νέα Χαλκηδόνα, εμπνευσμένοι από τον τόπο
καταγωγής τους. Η θέση, στην οποία ήταν χτισμένο το Γιαλετζίκ ήταν πολύ επίφοβη
για πλημμύρες λόγω υπερχείλισης του Αξιού.
Γι' αυτό οι πρόσφυγες προτίμησαν να χτίσουν το νέο οικισμό σε πιο ασφαλή θέση.
Σταδιακά, οι γηγενείς κάτοικοι του Γιαλετζίκ, προτίμησαν κι αυτοί να μετακομίσουν
στο νέο οικισμό, όπου αισθάνονταν πιο ασφαλείς.
Παρόλα αυτά, οι πλημμύρες δεν έπαψαν να ταλαιπωρούν τους κατοίκους.
Η καταστρεπτικότερη, ήταν η πλημμύρα του 1926. Μια σειρά, όμως, αντιπλημμυρικών
και αποστραγγιστικών έργων, τα οποία πραγματοποιήθηκαν από το 1925 έως το 1935,
συντέλεσαν στην αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού.
Η Νέα Χαλκηδόνα, στην απογραφή του 1991, αριθμούσε 3.144 κατοίκους,
ενώ κατά την απογραφή του 2001, καταμετρήθηκαν 3.771 κάτοικοι. Οι κάτοικοι ασχολούνται
κυρίως με τη γεωργία. Καλλιεργούνται κυρίως βαμβάκι, σιτάρι, ρύζι και καλαμπόκι.
Επίσης, αρκετοί ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την πτηνοτροφία.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
