Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Χωριό) ΑΛΕΑ
  Ο Αγιος Νικόλαος με το Φαρμακά να τον σκιάζει από την Ανατολή, σύνορο προς τη Λυρκεία και την περιοχή του Γυμνού, είναι χτισμένος πάνω στην ψηλόκορμη πλαγιά του (1017μ ύψος), μισοκρυμμένος στο πράσινο με πρόσωπο προς τη Δύση και τον κάμπο της Αλέας. Έχει συγγενικά χαρακτηριστικά με την Αλέα και την Εξοχή, αφού είναι γέννημα της ίδιας φύσης και του ίδιου κλίματος με το βαρύ χειμώνα και το δροσερό καλοκαίρι αυτού του τόπου.
  Εντυπωσιακά είναι τα μισογκρεμισμένα σπίτια στην άκρη του χωριού, που αποτελούν ερείπια σπιτιών που έκαψαν οι Γερμανοί στο πέρασμά τους από την περιοχή και στέκουν ακόμα περήφανα με ακλόνητους και στέρεους τους τους καλοχτισμένους πέτρινους τοίχους τους, λες και περιμένουν τους ανθρώπους που θα έρθουν να τα ανασκευάσουν, να τ’ αναστήσουν και να χαρούν μαζί τους τη ζωή και τη φύση μέσα στο όμορφο τοπίο.
  Ελάχιστοι οι σημερινοί μόνιμοι κάτοικοι του χωριού, 1-5 ζευγάρια γερόντων ουσιαστικά (με 171 κατοίκους στην απογραφή του 1951και 18 κατά την απογραφή του 1991), που απόμειναν εδώ τελευταίοι φρουροί και ασχολούνται με λίγα γιδοπρόβατα. Παλαιότερα οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου, τσοπάνηδες όλοι, έφευγαν το χειμώνα και πήγαιναν στο Πλατάνι, που ήταν το χειμαδιό τους και απέχει 17χλμ από την Αλέα και 48χλμ από το Αργος, χτισμένο σε υψόμετρο 450μ στα βόρεια κράσπεδα του Φαρμακά, το βορειότερο χωριό της Αργολίδας μέσα σε μικρή κοιλάδα, που την ποτίζει ο Ασωπός. Ένα ευχάριστο χωριό με άσπρα σπίτια ανάμεσα σε μεγάλα πουρνάρια και κέδρους ριζωμένο πάνω σε τραχύ ορεινό τόπο.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΑΛΕΑ (Χωριό) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
  Η σημερινή Αλέα είναι γνωστή στους παλαιότερους και ως Μπουγιάτι, 74χλμ συνολικά από το Αργος. Ομορφο χωριό αμφιθεατρικά χτισμένο, με τα σπίτια να βλέπουν στην ανατολή και προς τη λίμνη, το πρόβλημα της οποίας απασχολούσε ανέκαθεν τους κατοίκους του ωραίου χωριού.
  Επιδίωκαν την τέλεια αποξήρανσή της, γιατί τρεις μήνες το χειμώνα που πλημμυρίζει με τα νερά της αχρηστεύεται, ενώ μπορεί να δώσει πρώιμες καλλιέργειες με την εύφορη γη της. Τριακόσια κιλά το στρέμμα αραποσίτι, ξερικό και ασκάλιστο αποδίδει, όταν δεν πλημμυρίζει. Στην αποξήρανσή της βοήθησε το άνοιγμα μιας καταβόθρας στα νότια χείλη της λίμνης και ακολούθησε ο αναδασμός από το 1966, οπότε η καλλιέργειά της έγινε συστηματική.
  Ακόμα και σήμερα καλλιεργούν εδώ φακές, ρεβίθια, φασόλια και αραποσίτια, πατάτες, κουκιά, ντομάτες και άλλα κηπευτικά, στάρι, κριθάρι, βίγγο και άλλα δημητριακά. Τα δένδρα τους επίσης, μηλιές, καρυδιές και αμυγδαλιές, προσφέρουν ένα καλό εισόδημα σ’ εκείνους που έχουν απομείνει και καλλιεργούν τα κτήματά τους με τη γνώριμη φιλοπονία και την αφοσίωσή τους στον τόπο, που αγαπούν.
  Η Αλέα (με 545 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 115 κατά την απογραφή του 1991), και σήμερα έχει ρυθμό ανοικοδομητικό.
  Τα παραδοσιακά σπίτια ανακαινίζονται, δρόμοι τσιμεντωμένοι, οι κάτοικοί της επιστρέφουν με κάθε ευκαιρία στον τόπο τους, χτίζουν καινούρια σπίτια, αναπαλαιώνουν τα παλιά, δεν αφήνουν το χωριό τους να ερημώσει. Στο κέντρο του χωριού μια πετρόχτιστη βρύση με δύο κρουνούς χωρίς νερό και επιγραφή που λέει: "ΔΩΡΕΑ ΧΡ. ΜΑΡΙΝΑΚΗ, ΒΑΣ. ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, 1990".
  Πιο βατός χώρος σε σχέση με τ' άλλα χωριά της περιοχής, διαθέτει ακόμα τα γιούρτια και τους κήπους του σε υψόμετρο 1500μ. Οι 20 περίπου οικογένειες, που ζουν σήμερα εδώ μόνιμα, ασχολούνται με τα γιδοπρόβατά τους, τα αμπέλια και τα χτήματα. Το καλοκαίρι οι άνθρωποι είναι περισσότεροι και η κίνηση μεγαλύτερη.
  Μητρόπολη της Αλέας είναι η εκκλησία της Παναγίας, παλαιός ναός του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου με το χαρακτηριστικό καμπαναριό της. Οι ντόπιοι λένε ότι είναι χτισμένος από το 13ο αιώνα σε σχήμα εγγεγραμμένου σταυρού. Είναι δικιόνιος με αγιογράφηση του Γ. Ζήση από το 1708 και έχει πολλές φορές ανοικοδομηθεί. Ομορφο και το παλαιό σχολείο, χωρίς μαθητές όμως, αφού τα λίγα μικρά παιδιά του χωριού φοιτούν στο σχολείο της Σκοτεινής.
  Το χωριό της Αλέας έχει απ’ όλες τις πλευρές του θαυμάσια όψη. Τα δρομάκια του γραφικά, συνενώνουν το νέο με το παλιό στοιχείο. Τα εσωτερικά των σπιτιών, μερικά από τα οποία είναι εκατοχρονίτικα και παραπάνω, κλείνουν αποθησαυρισμένο το παλαιό νοικοκυριό των γυναικών. Τον αργαλειό, τις παλαιές τοπικές ενδυμασίες, που διατηρήθηκαν μετά την Κατοχή στην Αλέα, όπως τα "γιουρντιά", που τα φορούσαν μερικές γριές απέξω από άσπρο μισοφόρι κεντητό και με άσπρο κλαρωτό μαντήλι με φλουριά στο κεφάλι τους
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΕΞΟΧΗ (Οικισμός) ΑΛΕΑ
  Αμφιθεατρικά χτισμένη πάνω στην πλαγιά Λάκες, μια διακλάδωση του Φαρμακά, αντικρίζει την Αλέα και το γόνιμο λεκανοπέδιό της από την Ανατολή.
  Δέντρα ψηλά περιβάλλουν τα σπίτια της Εξοχής, που προσφέρει από μακριά μια λυρική και δροσερή εικόνα το καλοκαίρι και ένα ιδανικό χιονισμένο τοπίο το χειμώνα. Οι κάτοικοί της, λίγες οικογένειες που έχουν απομείνει πλέον εκεί, ασχολούνται με γεωργικές καλλιέργειες - στάρια και κριθάρια, αραποσίτια και αμπέλια - καθώς και με κτηνοτροφικές ασχολίες. Εχουν ακόμη ελιές και ως 2000 καρυδιές. Οι περισσότεροι έχουν μετακομίσει στα χωριά, όπου πήγαιναν παλιότερα το χειμώνα για να “παραχειμάσουν”: στη Στέρνα, στο Μαλαντρένι, στο Ξηροπήγαδο, όπου ανέκαθεν είχαν σπίτια και “στανοτόπια”.
  Η Εξοχή έχει επίσης μεγάλη αποδημία στο εξωτερικό.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΣΚΟΤΕΙΝΗ (Χωριό) ΑΛΕΑ
  Η Σκοτεινή προσφέρει ένα από τα πιο όμορφα τοπία της Αργολίδας σ’ ένα καίριο σημείο-πέρασμα τριών νομών πάνω στη νέα εθνική οδό που οδηγεί από τη Νεμέα προς την Αρκαδία. Απέχει από το Αργος 70 χλμ.   Χτισμένο σταδιακά σε τρεις τοποθεσίες το χωριό της Σκοτεινής από κατοίκους των πεδινών στέριωσε τελικά σε δυο βουνοπλαγιές μ’ ένα χείμαρρο ανάμεσά τους. Τα βουνά γύρω με τα τοπικά τους τοπωνύμια: Κοκκινόβραχος, Σβάρνα, Φαρμακάς, Σπίζα, Ζάρα. Στον Κοκκινόβραχο λένε πως σκότωσε ο Ηρακλής τις Στυμφαλίδες όρνιθες.
  Η Σκοτεινή ήταν πάντοτε αλλά και σήμερα ένα μεγαλοχώρι. Σήμερα έχει 370 κατοίκους, πολλά καινούρια σπίτια, καφενεία, κέντρα διασκέδασης, δημοτικό σχολείο και Γυμνάσιο και αποτελεί έδρα του Δήμου Αλέας. Ενας ορεινός οικισμός με ζωντάνια και σύγχρονους ρυθμούς ζωής, προσαρμοσμένους στην ταχύτητα των νέων δρόμων, που της έφεραν τα μηνύματα της εποχής. Σταμάτησε εδώ και χρόνια η αποδημία των κατοίκων της προς τον Καναδά και την Αυστραλία και περίσσεψε η επάνοδος πολλών από τους μετανάστες της.
  Γυναίκες και άντρες του χωριού δουλεύουν στα κτήματα και στις ελιές του κάμπου και καλλιεργούν όσπρια (τα φασόλια της Σκοτεινής είναι ονομαστά), δημητριακά, ντομάτες και άλλα κηπευτικά. Εχουν και τα οπωροφόρα δέντρα τους, μηλιές προπάντων και καρυδιές, τα γιδοπρόβατά τους και τ’ αμπέλια με τ’ όμορφο ντόπιο κρασί της Σκοτεινής.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΦΡΟΥΣΙΟΥΝΑ (Χωριό) ΑΛΕΑ
  Πρόκειται για ένα χωριουδάκι μέσα στα δένδρα και το πράσινο, που απέχει 6χλμ από το Κεφαλόβρυσο και 45χλμ από το Αργος.
  Το μικρό χωριό της Φρουσιούνας (με 178 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 65 κατά την απογραφή του 1991), το προστατεύουν θεόρατοι γίγαντες. Νότια το Λύρκειο (1755μ ύψος), ΒΔ η οροσειρά Τραχύ και η Αρμενιά (1736μ ύψος), βόρεια προς την Αλέα ο Καρούμπαλος (1808μ ύψος). Κι εκείνο επιμένει αισιόδοξο με τους λιγοστούς κατοίκους που έχουν απομείνει εκεί το χειμώνα. Οι περισσότεροι παραχειμάζουν στο Σχινοχώρι, το Αργος και την Αθήνα και έρχονται το καλοκαίρι στο χωριό τους, που αγαπούν με πάθος. Ποτίζουν τα δένδρα τους, ανακαινίζουν τα σπίτια τους, φυτεύουν τις καρυδιές τους - δείγμα της αισιοδοξίας τους - απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα και ανανεώνονται στο υγιεινό περιβάλλον του χωριού.
  Στο κέντρο του χωριού συναντάμε μια πέτρινη βρύση με επιγραφή που γράφει ότι είναι αφιερωμένη στο Χαράλαμπο Πετρόπουλο, βαλκανιονίκη από την περιοχή. Από τους δύο κρουνούς της τρέχει γάργαρο νερό και ποτίζει τις καρυδιές, που εναλλάσσονται με τις αμυγδαλιές και τις συκιές, αλλά και τα άγρια πουρνάρια και τις γκορτσιές που φυτρώνουν στο βουνό.
  Πάνω στην Αρμενιά η εκκλησούλα της Αγίας Παρασκευής, όπου μαζεύονταν τα καπετανάτα απ’ όλο το Μωριά στην επανάσταση του ’21. Εδώ το 284 π.Χ έβαλε φωτιά στα δάση ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, για να εμποδίσει την καταδίωξή του από το βασιλιά των Σπαρτιατών Αρχίδαμο Δ´, όταν τον εμπόδισε να προελάσει εναντίον του.
  Η Φρουσιούνα κρατούσε κάποτε ζωντανές τις παραδόσεις και τα έθιμα, όπως εκείνα του γάμου. Πρωταρχική σημασία σ’ αυτές είχαν τα σύμβολα, όπως το μέλι, το ρόδι, τ’ αμύγδαλα, τα καρύδια, οι πίττες (ζαχαρωτές ή από αλεύρι), τ’ αυγά τα τηγανητά, που τα τρώνε για δύναμη πότε ο γαμπρός και πότε η νύφη.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.