Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ (Οικισμός) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
  Παραλιακός οικισμός, 49χλμ από το Βόλο. Ένας στενός, κατηφορικός, άσφαλτοστρωμένος δρόμος σας οδηγεί από τη Μακρυρράχη (3χλμ) σ' αυτήν την πανέμορφη μεγάλη παραλία με την χρυσή άμμο και τα καταγάλανα κρυστάλλινα νερά, όπου το πράσινο σμίγει αρμονικά με το απέραντο γαλάζιο. Τα ταβερνάκια στην παραλία προσφέρουν ντόπιους μεζέδες και τσίπουρο. Στη δεξιά άκρη της παραλίας θα δείτε τον «Καλόγερο», έναν τεράστιο βράχο που, αν τον προσέξετε καλά, θα διακρίνετε τη μορφή ενός σκυφτού καλόγερου. Οι Aγιοι Σαράντα είναι το ιδανικό μέρος για τους λάτρεις της ηρεμίας και της γαλήνης. Σε μικρή απόσταση, ο Aγιος Ιωάννης σας προσφέρει εναλλακτική διασκέδαση με καφετέριες και μπαράκια ή τη δυνατότητα να ενοικιάσετε θαλάσσια ποδήλατα, κανό, βάρκες κ.λπ.

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Ζαγοράς

• http://www.zagora.gr/FYSIKES_OMORFIES_PERIVALON/fo...

Zagora Community

ΖΑΓΟΡΑ (Κωμόπολη) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
  Από τη Μακρυρράχη ο δρόμος ανηφορίζει και στη θέση Καράβωμα συναντά τον άλλον που κατηφορίζει από τα Χάνια. Ενωμένοι στο σημείο αυτό οι δύο περιφερειακοί δρόμοι, που σχηματίζουν το λεγόμενο «κύκλωμα του Πηλίου», μας οδηγούν στη Ζαγορά, το μεγαλύτερο και ιστορικότερο χωριό του Ανατολικού Πηλίου. Ένα κεφαλοχώρι που, όπως είναι απλωμένο στην καταπράσινη και ηλιόλουστη πλαγιά του, χωρισμένο στις τέσσερις μεγάλες συνοικίες (Αγία Παρασκευή ή Περαχώρα, Αγία Κυριακή, Aγιο Γεώργιο, Σωτήρα), δίνει την εντύπωση στον επισκέπτη που το βλέπει από απέναντι πως πρόκειται για ένα συγκρότημα τεσσάρων χωριών.
  Το τοπωνύμιο Ζαγορά έχει πιθανότατα σλαβική προέλευση και σημαίνει τον τόπο που είναι πίσω από το βουνό. Για αυτό και παλαιότερα όλα τα πίσω χωριά του Πηλίου τα έλεγαν «χωριά της Ζαγοράς», ενώ και το ίδιο το Πήλιο ήταν κάποτε γνωστό και ως «βουνό της Ζαγοράς». Κι όσο για την ίδια τη Ζαγορά, αυτή ήταν παλιότερα γνωστή ως Σωτήρα, από την ομώνυμη μεταβυζαντινή μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στη θέση της οποίας βρίσκεται σήμερα ο ομώνυμος ενοριακός ναός της επίσης ομώνυμης συνοικίας.
  Το χωριό συνοικίστηκε στη σημερινή του θέση στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, με πρώτους, μάλλον, οικιστές τους κατοίκους ενός παλιότερου οικισμού που πρέπει να υπήρχε στη θέση Παλιόκαστρο, τρία περίπου χιλιόμετρα βορειανατολικά από το κέντρο της σημερινής Ζαγοράς, όπου είχαν βρεθεί αρκετά οικοδομικά λείψανα. Η Ζαγορά μεγάλωσε με τον ερχομό και την εγκατάσταση προσφύγων και φυγάδων από όλη τη σκλαβωμένη στους Τούρκους χώρα.
  Αν και «χάσι» τα χρόνια εκείνα, η Ζαγορά είχε μια ζηλευτή χειροτεχνική και εμποροναυτική δραστηριότητα από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά, ιδιαίτερα στην παραγωγή και εμπορία μεταξιού και σκουτιών, στην ποσότητα και ποιότητα των οποίων είχε την πρωτιά στο Πήλιο. Οι Ζαγοριανοί εμποροκαραβοκύρηδες τα μετέφεραν με τα περίφημα «ζαγοριανά καράβια»σε όλα τα τότε γνωστά «πόρτα» της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.
  Όμως και μετά την επανάσταση του Πηλίου, οι Ζαγοριανοί, μαθημένοι και από παλιότερα να «ευγαίνουν εις ταις ξενητείαις», όπως σημειώνουν οι Δημητριείς, ανακάλυψαν, με πρώτους τους αδερφούς Αλέξανδρο και Δημήτριο Κασσαβέτη, τις «χρυσοφόρες φλέβες» της χώρας του Νείλου, της Αιγύπτου, συμπαρασύροντας εκεί και χιλιάδες συμπατριώτες τους από όλο το Πήλιο. Η ευδοκίμηση στις πλούσιες χώρες του εξωτερικού και κυρίως στην Αίγυπτο πάρα πολλών Ζαγοριανών είχε εξαιρετικά θετικό αντίκτυπο όχι μόνο στην οικονομική αλλά και στην πνευματική, την πολιτιστική και κοινωνική ζωή της Ζαγοράς. Χάρη στις ευεργεσίες των άξιων παιδιών της απόκτησε πολλά κοινωφελή έργα, ανάμεσα στα οποία και τα πρώτα σχολεία «κοινών γραμμάτων» στο Πήλιο, αλλά και το ανώτερης μόρφωσης «Ελληνομουσείο», που έγινε η πρώτη και με πανελλήνια ακτινοβολία πνευματική κυψέλη στον ευρύτερο πηλιορείτικο χώρο και όπου μαθήτευσαν μεγάλες μορφές του νεότερου Ελληνισμού, ανάμεσα στις οποίες και ο Ρήγας Βελεστινλής. Ακόμα η Ζαγορά πλουτίστηκε με πολλές εκκλησίες, μεγάλες πλατείες, πανέμορφα αρχοντικά, υδραγωγεία, δρόμους, βρύσες και ένα πλήθος ακόμα έργα κοινής ωφελείας που αναβάθμισαν πολιτιστικά την πολίχνη.
  Ανάμεσα στους πολλούς ευεργέτες της Ζαγοράς που συνήργησαν, ο καθένας με τον τρόπο του, σε όλη αυτή την κοσμογονία και που ορισμένοι την επέκτειναν και εκτός των ορίων της, συγκαταλέγονται ο Ιωάννης Πρίγκος, που ανήγειρε στα 1777, μαζί με τον Νικόλαο Ζάγορα, το νέο κτίριο του «Ελληνομουσείου» και προίκισε γενναία το ίδιο και τη βιβλιοθήκη του, οι αδερφοί Μωυσής και Νικόλαος Κρίτση, που ενίσχυσαν ποικιλότροπα το παιδευτικό έργο της γενέτειράς τους και που με κληροδότημα τους δίνονται και σήμερα υποτροφίες σε Ζαγοριανούς μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης και φοιτητές, οι αδερφοί Ευστάθιος και Γεώργιος Λαπάτες, που συνέλαβαν στην λειτουργία του «Ελληνομουσείου», στον πλουτισμό της βιβλιοθήκης του και χρηματοδότησαν την κατασκευή του μοναδικής τέχνης ξυλόγλυπτου τέμπλου του Ναού του Αγίου Γεωργίου, ο Ιωάννης Δ. Κασσαβέτης, που ίδρυσε και προίκισε το Παρθεναγωγείο Ζαγοράς, οι αδερφοί Ηρακλής και Αξέξανδρος Βόλτου, που στα πλαίσια των άλλων εθνικών δωρεών τους ενίσχυσαν γενναία και την κοινότητα της ιδιαίτερης πατρίδας τους, κατασκεύασαν το υδραγωγείο στη συνοικία της Σωτήρας, το τέμπλο του ομώνυμου ενοριακού ναού και προικοδότησαν πολλά άπορα κορίτσια της πολίχνης, ο Κίμων Πανταζόπουλος, που άφησε τη μισή περιουσία του στην κοινότητα Ζαγοράς (την άλλη μισή την άφησε στην κοινότητα Σμύρνης) για να σπουδάσουν υπότροφοι την παιδαγωγική επιστήμη και κατασκεύασε και το νεότερο κτίριο της Ζαγοριανής Βιβλιοθήκης, η Ευφροσύνη Δ. Κασσαβέτη, που διέθεσε μεγάλα ποσά για να κατασκευαστεί το «καλντερίμι» Χορευτού-Ζαγοράς-Πορταριάς (το μεγαλύτερο στο Πήλιο), να ανακαινιστεί το υδραγωγείο της Ζαγοράς και να φτιαχτεί η νεοκλασική βρύση της πλατείας του Αγίου Γεωργίου, ο Δημήτριος Πολυμέρης, ο μεγαλύτερος ευεργέτης του Πηλίου, που διέθεσε την τεράστια περιουσία του στην κοινότητα Ζαγοράς για να λειτουργήσει γυμνάσιο και νοσοκομείο, για να κατασκευαστεί υδραγωγείο και για να δίνονται υποτροφίες σε πηλιορείτες φοιτητές για μεταπτυχιακές σπουδές, ενώ διέθεσε και 250.000 περίπου στερλίνες για να γίνει ο αυτοκινητόδρομος Ζαγοράς-Πορταριάς και ενίσχυσε το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας με 100.000 λίρες για να συνδεθούν με αυτοκινητόδρομους και τα άλλα χωριά του Πηλίου με το Βόλο, ο Αλέξανδρος Πάντος, που ίδρυσε την Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών, ο Γεώργιος Κολέτσος, που άφησε κληροδότημα για πανεπιστημιακές σπουδές και πολλοί άλλοι.
  Στην αναφορά μας στις μεγάλες μορφές της Ζαγοράς δεν πρέπει να παραλείψουμε και κάποιες ακόμα από τις κορυφαίες προσωπικότητες που ανέδειξε και με τη σειρά τους ανέδειξαν τον τόπο. Στον χώρο της εκκλησίας, τον νεομάρτυρα Τριαντάφυλλο, τον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο τον Γ', τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Προκόπιο, τον μητροπολίτη Δημητριάδος Γρηγόριο και ίσως και τον μητροπολίτη Σελευκείας Δοθίσεο στο χώρο των γραμμάτων, τον Φίλιππο Ιωάννου, τους διδασκάλους Κωνσταντίνο Λογιώτατο, Νικόλαο Κασσαβέτη και Νικόλαο Καπετανάκη, το στοχαστή, ποιητή και δοκιμιογράφο Δημήτριο Καπετανάκη, τον ιστορικό Γιάννη Κορδάτο, τον ποιητή Πέτρο Μάγνη (Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη) και τον λογοτέχνη και ερευνητή Πήλιο Ζάγρα (Απόστολο Κωνσταντινίδη). Στο χώρο της επιστήμης, τον Νικόλαο Κωστή, προσωπικό γιατρό του Όθωνα, τον Θεόδωρο Αφεντούλη, πανεπιστημιακό καθηγητή της φαρμακολογίας και τον Ιωάννη Πάντο, γιατρό και βουλευτή Μαγνησίας. Στον χώρο των εθνικών αγώνων τους αρματολούς και καπεταναίους στα επαναστατικά κινήματα του Πηλίου Μπασδεκαίους, που ωστόσο είχαν την ρίζα τους στην Μακρινίτσα, τον Ιερώνυμο Κασσαβέτη, πρόεδρο της Προσωρινής Κυβέρνησης του Πηλίου στην επανάσταση του 1878, κι ακόμη τους αγωνιστές Αντώνη Στέφο, Αθανάσιο Σαμσαρέλο, Απόστολο Φρόνιμο κ.α. Δείγματα και τεκμήρια όλης αυτής της άνθησης που γνώρισε η Ζαγορά με την πολύτιμη συνδρομή των άξιων τέκνων της στέκονται τα μεγάλα και καλοχτισμένα αρχοντικά της, οι 38 εκκλησίες της και τα άλλα μνημειακά της κτίσματα, με πρώτο το «Ελληνομουσείο» από το οποίο σώζεται ένα κτίσμα στην αρχή σχεδόν του δρόμου για το Χορευτό, που μάλλον ήταν το οικοτροφείο της παλιάς σχολής, και ο υπόλοιπος κειμηλιακός πλούτος, στον οποίο, συμπεριλαμβάνονται και τα 1.200 παλαιότυπα βιβλία, κώδικες και χειρόγραφα της παλαιάς Ζαγοριανής Βιβλιοθήκης (δωρεές του πατριάρχη Καλλίνικου του Γ', του Ιωάννη Πρίγκου, των αδερφών Λαπάτη και Βόλτου) που φυλάσσονται στο νεότερο κτίριο της Δημόσιας πια Βιβλιοθήκης Ζαγοράς (πίσω από το ναό του Αγίου Γεωργίου) μαζί με τα 13.500 περίπου άλλα βιβλία που χάρισαν στα νεότερα χρόνια οι αδερφοί Κωνσταντίνος και Απόστολος Κωνσταντινίδη, οι αδερφοί Αλέξανδρος και Κωνσταντίνος Κασσαβέτη, ο Θεόδωρος Αφεντούλης, ο ποιητής Κωνσταντίνος Τσαγκαράδας και άλλοι πολλοί.

Δημοτικό Διαμέρισμα Μακρυρράχης

ΜΑΚΡΥΡΡΑΧΗ (Χωριό) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
Τηλέφωνο: +30 24260 31343
  Από το Ανήλιο περνάμε τη βαθιά ρεματιά Μέγα Ρέμα και φτάνουμε στο απέναντι χωριό Μακρυρράχη ή Μακρυαρράχη όπως το έλεγαν οι παλιότεροι, το πιο "συγκεντρωμένο"’ από τα χωριά του Ανατολικού Πηλίου, που είναι χτισμένο στην ανατολική πλευρά μιας πράγματι μακριάς ράχης. Το πότε ιδρύθηκε μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας τούτο το χωριό δεν είναι γνωστό. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως στη μοιρασμένη με το Ανήλιο παραλία του Μπάνικα υπήρξαν λείψανα αρχαίας ζωής. Στον ίδιο χώρο και στην κορυφή παρακείμενου παράκτιου λόφου, υπάρχουν ακόμα πενιχρά λείψανα από μεσαιωνικό οχυρό, που οι ντόπιοι το λένε Παλιόκαστρο. «Χάσι» αρχικά και τούτο το χωριό, άνηκε έως το 1655 στην «ερίτιμον και πολύσεμνον Σουλτάναν Ασμά Χανούμ, προς εξασφάλισην των δαπανών του θηλασμού και της διατροφής της», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε φερμάνι του Σελίμ του Γ'. Αργότερα έγινε βακούφι και όπως και τα γειτονικά της χωριά, είχε καλές προσόδους από τη μεταξοκαλλιέργεια και την κατασκευή σκουτιών. Καλές μέρες όμως είδε η Μακρυρράχη και στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα από τις μεγάλες ευεργεσίες του ξενιτεμένου στην Αίγυπτο τέκνου της Γ.Δ Κανισκέρη, που διέθεσε μεγάλα ποσά για κοινωφελή έργα στο χωριό, όπως ήταν η κατασκευή υδραγωγείων και δρόμων, οι επισκευές των ναών του Τίμιου Προδρόμου και του Γενέσιου της Θεοτόκου κ.λπ, ενώ γνωστό είναι και το «Κανισκέρειον Ορφανοτροφείον» που ίδρυσε ο ίδιος στην Αίγυπτο και για τον οποίο διέθεσε 28.000 λίρες.
   Η Μακρυρράχη, χωριό με κατοίκους μεθοδικούς δεντροκαλλιεργητές και κυρίως μηλοπαραγωγούς, αλλά και ανθοκόμους, έχει σήμερα και Γυναικείο Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό με σημαντική δραστηριότητα στον τομέα της παραγωγής και εμπορίας τοπικών προϊόντων (λουλουδιών, αρωματικών φυτών, εδεσμάτων, γλυκών και ποτών). Από τα ενδιαφέροντα του χωριού η ανακαινισμένη στα 1851 κεντρική βασιλική του Τίμιου Προδρόμου με καλής τέχνης λιθανάγλυφα, το κεντρικό ξωκλήσι του Αθωνα και κυρίως η πανέμορφη και έρημη αμμουδιά των Αγίων Σαράντα που «μυρμηγκιάζει» τα καλοκαίρια από τους μακρυρραχιώτες παραθεριστές. Ενταγμένη μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας στον πρώτο δήμο της Ζαγοράς, η Μακρυρράχη έγινε ξεχωριστή κοινότητα στα 1914, για να ενταχθεί στον ίδιο δήμο και πάλι ως δημοτικό διαμέρισμα με το νόμο «Καποδίστριας».

Δημοτικό Διαμέρισμα Πουρίου

ΠΟΥΡΙ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Τηλέφωνο: +30 24260 22160
  Το Πουρί βρίσκεται στη βορειονατολική πλευρά του Πηλίου, στο τέρμα του αμαξωτού δρόμου και σε απόσταση 50χλμ από το Βόλο. Ο δρόμος περνάει πρώτα από τη Ζαγορά, συνεχίζει βόρεια και σε 6χλμ καταλήγει στο Πουρί. Είναι ασφαλτοστρωμένος και χαραγμένος στη γραμμή του παλιού καλντιριμιού, που ένωνε τα δύο χωριά. Διέρχεται ανάμεσα από κτήματα με μηλιές και από μέρη με άγρια βλάστηση. Στο μέσο της διαδρομής είναι ο χείμαρρος "Καλοκαιρινός", ο οποίος στις δυνατές μπόρες κατεβάζει με ορμή πολλά νερά, που στο παρελθόν αρκετές φορές έχουν παρασύρει το γεφύρι και έχουν προξενήσει σοβαρές ζημιές.
  Στα δυτικά του γεφυριού, στην τοποθεσία "Μεγαλοβράχος", το νερό πέφτει με πάταγο από ύψος εκατό και πλέον μέτρων, σχηματίζοντας τους χειμερινούς μήνες θεαματικό καταρράχτη, το μεγαλύτερο στο Πήλιο. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν στις αρχές Απριλίου του 1912 ήρθε ως εδώ έφιππος, συνοδευόμενος απ’ το δήμαρχο Ζαγοράς Ιωάννη Κασσαβέτη και πολλούς επισήμους, γοητεύτηκε πολύ από τη σπάνια ομορφιά του τοπίου και είπε αυτά τα λόγια: «Ουδέποτε εις την ζωήν μου είδον ωραιοτέραν φύσιν».
  Μπροστά από το Πουρί ο δρόμος διακλαδίζεται στα δύο. Η δεξιά διακλάδωση οδηγεί στην κάτω συνοικία και στις δύο παραλίες του χωριού, την Ελίτσα και τον Οβριό. Η αριστερή διακλάδωση οδηγεί στο κέντρο του χωριού, όπου έχει διαμορφωθεί αρκετός χώρος για τη στάθμευση των αυτοκινήτων.
  Το χωριό είναι χτισμένο σε μια κατωφέρεια, που κοιτάζει προς την ανατολή και έχει απέραντη θέα προς το Αιγαίο πέλαγος. Έχει μακρόστενο σχήμα, με το μεγάλο άξονα στην κατεύθυνση ανατολής - δύσης. Το μέσο υψόμετρο είναι 450μ αλλά τα κάτω σπίτια με τα επάνω παρουσιάζουν υψομετρική διαφορά γύρω στα εκατόν πενήντα μέτρα, γι’ αυτό κανένα σπίτι δεν εμποδίζει τη θέα του άλλου προς το λεβάντη.
  Τα περισσότερα σπίτια είναι πέτρινα, σκεπασμένα με πλάκες ή κεραμίδια. Στην πλειονότητάς τους είναι διώροφα. Αρκετά καινούρια είναι τριώροφα, με πηλιορείτικο παραδοσιακό σχέδιο. Όλα είναι ασβεστωμένα και καθαρά. Οι αυλές τους στολίζονται από λογής-λογής πολύχρωμα λουλούδια και καλλωπιστικούς θάμνους. Πολύ ευδοκιμούν οι καμέλιες, οι γαρδένιες και οι ορτανσίες.
   Δεν λείπουν και οι πυκνόφυλλες κληματαριές, που χαρίζουν τα γλυκόχυμα σταφύλια και τον ελαφρό ίσκιο τους. Στους κήπους καλλιεργούνται λαχανικά και οπωροφόρα δέντρα. Πολύκλαδα πλατάνια και βαθύσκιές καρυδιές συμπληρώνουν το καταπράσινο πέπλο, που σκεπάζει το χωριό τους καλοκαιρινούς μήνες.
  Είναι πραγματικά λουσμένο στην πρασινάδα το Πουρί. Αυτός ήταν ο λόγος, που τη δεκαετία του 1950 το τότε κοινοτικό συμβούλιο πρότεινε να μετονομαστεί σε «Πολύδροσο» τελικά όμως παρέμεινε το παραδοσιακό του όνομα.
  Το χειμώνα το Πουρί παρουσιάζει πολύ διαφορετική εικόνα. Τα δέντρα χάνουν τη φυλλωσιά τους και μένουν με τα γυμνά κλαδιά τους. Πάχος χιονιού γύρω στο μέτρο είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Υπάρχουν όμως και χειμώνες που το ύψος του χιονιού ξεπερνάει τα δύο μέτρα. Με το πολύ χιόνι οι άνθρωποι κυκλοφορούν με τα κύκλα, για να μη βουλιάζουν. Είναι οι μέρες της λευκής γοητείας και της οικογενειακής θαλπωρής αλλά και μέρες ανησυχίας και ανασφάλειας, που προκαλεί ο συγκοινωνιακός και κάποτε τηλεπικοινωνιακός και ηλεκτροδοτικός αποκλεισμός του χωριού, ώσπου ν' ανοιχτεί ο δρόμος απ' τα μηχανήματα και να επισκευαστούν οι ζημιές στα δίκτυα του τηλεφώνου και του ηλεκτρικού ρεύματος.
  Φτάνοντας στο σταθμό θα δούμε στην κάτω μεριά το σχολείο και δίπλα χώρο παιδικής χαράς, που δημιουργήθηκε φέτος με κοινοτική δαπάνη. Στην επάνω μεριά είναι το κοινοτικό γραφείο με το ιατρείο, που στεγάζονται σε δύο συνεχόμενα δωμάτια μιας μικρής ισόγειας ιδιωτικής οικοδομής. Μια εικόνα που δεν δημιουργεί καλή εντύπωση. Σε παρακείμενο οικόπεδο, που ήδη έχει ισοπεδωθεί, σκοπεύει η κοινότητα να χτίσει μεγάλη οικοδομή, που θα περιλαμβάνει γραφεία, αίθουσα συγκεντρώσεων και άλλους χρήσιμους χώρους. Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για την κάλυψη αυτής της βασικής ανάγκης, όσο γίνεται γρηγορότερα.
  Μπροστά από το χώρο στάθμευσης περνάει το κεντρικό καλντιρίμι, που διασχίζει κάθετα το χωριό. Οδοιπορώντας προς τα επάνω φτάνουμε στην πλατεία του χωριού, που δεν είναι ενιαία αλλά τριπλή, αποτελούμενη από τρία ανισοϋψομετρικά επίπεδα.
  Η πρώτη πλατεία σκεπάζεται από ένα πελώριο πλάτανο και η δεύτερη, πιο μεγάλη, από μια γιγάντια φλαμουριά. Είναι στρωμένες με πλάκες και περιφραγμένες με σιδερένια κάγκελα. Ανεβαίνοντας ακόμη τριάντα φαρδιά πετρόχτιστα σκαλιά φτάνουμε στην τρίτη πλατεία, όπου είναι χτισμένη η ενοριακή εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με το επιβλητικό καμπαναριό της. Εκεί είναι και το μνημείο των πεσόντων και στο πίσω μέρος υπάρχει παιδική χαρά. Κοιτάζοντας ανατολικά, το μάτι χαίρεται όλες τις αποχρώσεις της πηλιορείτικης χλωρίδας και στη συνέχεια τη γαλάζια απεραντοσύνη της αιγαιοπελαγίτικης θάλασσας. Σε μέρες ατμοσφαιρικής διαύγειας φαίνονται τα Σποραδονήσια, νοτιανατολικά και η χερσόνησος της Χαλκιδικής στα βορειοανατολικά.
  Κατεβαίνοντας στην κάτω συνοικία δε θα δούμε άλλη πλατεία. Υπάρχει μόνο ένα καφενομπακάλικο ανάμεσα σε άλλα σπίτια. Στην άκρη της συνοικίας είναι κοντά-κοντά δύο μικρές εκκλησίες, του Αγίου Παντελεήμονα και της Αγίας Παρασκευής και παράπλευρα το κοιμητήριο. Απ' τις στέγες των σπιτιών υψώνονται κεραίες τηλεόρασης και στις περισσότερες αυλές είναι παρκαρισμένα μικρά αγροτικά φορτηγά, που απορείς πως μπόρεσαν να φτάσουν σ' όλες τις γειτονιές, κυλώντας πάνω στα τσιμενταρισμένα καλντιρίμια, που οι άνθρωποι και τα μεγάλα ζώα λαχανιάζουν να τα ανεβούν.
  Τη νύχτα όλοι οι δρόμοι του χωριού φωτίζονται και το κάνουν ορατό από πολύ μακριά. Ατενίζοντας από τη θάλασσα τα άσπρα σπίτια του, γαντζωμένα στην καταπράσινη πλαγιά, έχεις την εντύπωση πως βλέπεις ένα κοπάδι πρόβατα, αλλού πυκνά και αλλού αραιά, να βόσκουν αμέριμνα. Στο νου σου έρχονται οι στίχοι του ποιήματος «Το χωριό μας» που έγραψε ο πηλιολάτρης ποιητής Γεώργιος Δροσίνης. Υποθέτω ότι τους εμπνεύστηκε απ' τη θέα του Πουρίου, όταν πριν από ένα αιώνα απολάμβανε το αγαπημένο του χόμπι, το ψάρεμα, στα ψαροτόπια μπροστά απ' τον Αι-Γιάννη και τις Πόρτες.

ΧΟΡΕΥΤΟ (Λιμάνι) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
  Παραθαλάσσιο θέρετρο επίνειο της Ζαγοράς, 52χλμ Β.Α του Βόλου και 9χλμ από την Ζαγορά, με καλή τουριστική υποδομή, πολλά καταλύματα, ταβέρνες και μπαράκια. Περιοχή απείρου κάλλους μέσα στο πράσινο καταλήγει σε μια καταπληκτική παραλία 2,5χλμ άσπιλη αμμουδιά με καταγάλανα νερά. Δείτε το παλιό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου με τοιχογραφίες χτισμένο στα ερείπια αρχαίου ναού. Εάν έχετε σκάφος, επισκεφθείτε την περιοχή της Παλαιάς Μιτζέλας με τις τεράστιες θαλάσσιες σπηλιές, όπου καταστράφηκε ο στόλος ο στόλος του Ξέρξη (480π.Χ).Η ακατοίκητη σήμερα Παλαιά Μιτζέλα ονομαζόταν στην αρχαιότητα Ίπνοι-Φούρνοι και εδώ ερωτεύτηκε κατά τη μυθολογία η Νηρηίς Θέτις τον Πηλέα.
  Η οργιώδης βλάστηση του Πηλίου αγκαλιάζει τις αμμώδεις παραλίες του Χορευτού, που υπήρξε ξακουστό λιμάνι απ' όπου ξεκινούσαν τα «Ζαγοριανά καράβια» για τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ανατολής. Σ' αυτόν τον τόπο που στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου τα κύματα "χορεύουν" ο Γεώργιος Δροσίνης εμπνεύστηκε την ποιητική του συλλογή «Γαλήνη». Ένα καταπράσινο μονοπάτι, οδηγεί από το βόρειο μέρος του χωριού στις πανέμορφες ερημικές αμμουδιές Παρίσαινα και Ανάληψη.

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ζαγοράς

Ιστοσελίδα Δήμου Ζαγοράς
• http://www.zagora.gr/FYSIKES_OMORFIES_PERIVALON/fo... (2 φωτ.)