Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΔΕΣΚΑΤΗ Δήμος ΓΡΕΒΕΝΑ" .
ΔΑΣΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Στο οροπέδιο της Δεσκάτης
και 6 χλμ Ν της τελευταίας, βρίσκεται το Δασοχώρι (Πιτσιούγγια) σε υψόμετρο 750
μ. Σύμφωνα με τις διηγήσεις των 250 κατοίκων του, το χωριό τους ουδέποτε μετακινήθηκε
από την τωρινή του θέση κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του και επί Τουρκοκρατίας
διετέλεσε Κεφαλοχώρι. Κύρια ασχολία αυτών είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Η φύση γύρω από το χωριό είναι μοναδική. 1.5 χλμ ΝΔ του Δασοχωρίου
στη θέση Σουρβάλα, συναντά κανείς ένα μικρό καταρράκτη ύψους 15μ., από το πέρασμα
ενός μικρού ποταμού που χύνεται στον Πηνειό. Το τοπίο μέσα στην κοινότητα αποζημιώνει
τον επισκέπτη: βελανιδιές καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος και η μικρή πλατεία προβάλλει
πανέμορφη ανάμεσά τους.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΔΕΣΚΑΤΗ (Κωμόπολη) ΓΡΕΒΕΝΑ
Η Δεσκάτη βρίσκεται στη Ν.Α γωνιά του νομού
Γρεβενών. Είναι χτισμένη στη νότια πλευρά των Καμβουνίων
σε υψόμετρο 850μ. περίπου. Κατοικείται σήμερα από 4.000 κατοίκους περίπου και
αποτελεί το δεύτερο σε πληθυσμό οικιστικό συγκρότημα του νομού, με πρώτο την πόλη
των Γρεβενών. Είναι όμορφη κωμόπολη με χαμηλή δόμηση, με αρκετό πράσινο από
βελανιδιά, πεύκα και έλατα στα γύρω βουνά και με θαυμάσιο ξηρό και δροσερό κλίμα
κατά τους θερινούς μήνες. Οι κάτοικοί της ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία,
κυρίως, και διακρίνονται για την παραδοσιακή τους φιλοξενία και για τον ήπιο και
ευγενή χαρακτήρα τους.
Η Δεσκάτη, χτισμένη πάνω ακριβώς που συναντώνται οι νομοί Κοζάνης,
Τρικάλων, Λαρίσης
και Γρεβενών, υπαγόταν περιοδικά
κατά το παρελθόν και στους τέσσερις νομούς. Στο νομό
Γρεβενών υπήχθη το έτος 1964 (Ν.Δ 4398) αφού αποσπάστηκε από το νομό
Λαρίσης, για να συμπληρωθούν οι προϋποθέσεις σύστασης του νέου τότε νομού.
Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης της Δεσκάτης δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί.
Το βέβαιο είναι ότι η περιοχή ανήκε στην αρχαία Μονδαία και ότι κατά τον 12ο αιώνα
υπήρχαν τρεις οικισμοί (Μέλοβο, Καρίτσα, Λουτρό). (Βλ. Κώστας Σπανός: Τοπωνύμια
της Δεσκάτης, περιοδικό "ονόματα" 5/1988). Αργότερα υπήρχαν στην περιοχή
14 μικροί οικισμοί, οι οποίοι με το χρόνο, συγκεντρώθηκαν στη Δεσκάτη για λόγους
ασφαλείας λόγω της γεωγραφικής της θέσης.
Για το όνομα, κατά καιρούς, έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες. Η πιθανότερη
σήμερα εκδοχή είναι αυτή που υποστηρίζει ο Κώστας Σπανός στο βιβλίο του ΕΜΟΔ:
"Δημοτικά Τραγούδια της Δεσκάτης", 1986, σελ.9. "Προέρχεται το
όνομα Δεσκάτη" υποστηρίζει, "από το βλάχικο ρήμα ντισκάρε = σκίζω".
Η περιοχή στην οποία είναι χτισμένη η Δεσκάτη κόβεται (σχίζεται) από ρέματα και
η πρώτη ονομασία που συναντά ο ερευνητής είναι Ντισικάτα, μετά Ντισκάτα--> Δισκάτα-->
Δισκάτη--> Δεσκάτη.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΚΑΜΒΟΥΝΙΑ (Βουνό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Ανηφορίζοντας προς το νοτιοανατολικό άκρο του νομού, φθάνουμε στην
περιοχή της Δεσκάτης. Ενα
μακρόστενο ομαλό υψίπεδο ανοίγεται ανάμεσα στα Καμβούνια και σ' ένα παρακλάδι
των Αντιχασίων. Δύο παράλληλες ρεματιές, η Δεσκατιώτικη και η Δασοχωρίτικη ποταμιά
οδηγούν τα νερά του οροπεδίου έξω από το νομό προς τα ανατολικά, για να τα σμίξουν
με τον Τιταρήσιο, παραπόταμο του Πηνειού. Στα βόρεια του οροπεδίου δεσπόζει ο
όγκος της Βουνάσας, που με τα 1.615 μ. της αποτελεί την ψηλότερη κορυφή του συγκροτήματος
των Καμβουνίων. Οι πλαγιές που υψώνονται πάνω από τη Δεσκάτη είναι σε μεγάλο βαθμό
απογυμνωμένες από βλάστηση, αν εξαιρέσει κανείς τις μικρές συστάδες βελανιδιών
κατά μήκος των ρεματιών και δύο μεγάλες αναδασωμένες με πεύκα εκτάσεις. Ενδιαφέρουσα
από πλευράς τοπίου και άγριας ζωής είναι η βορειοδυτική όψη του βουνού (αυτή που
βλέπει προς τον Αλιάκμονα).
Στην όψη αυτή μια διαδοχή από βλαστητικά σύνολα ντύνει τις πλαγιές ξεκινώντας
από θαμνώνες με πουρνάρια, παλιούρια, αγριοκουμαριές και ρείκια στα βραχώδη κράσπεδα,
που δίνουν ψηλότερα τη θέση τους στο μικτό δάσος φυλλοβόλων με βελανιδιές, γαύρους,
σφεντάμια και φράξους, ενώ πάνω από τα 1.000 μ. κυριαρχεί το ελατόδασος. Μερικές
βραχώδεις εξάρσεις με χαρακτηριστικότερο το ζωνάρι που στεφανώνει την ψηλότερη
κορυφή, αποκαλύπτουν το ασβεστολιθικό υπόστρωμα της πλευράς αυτής του βουνού.
Στην περιοχή της Βουνάσας συναντάμε μια ενδιαφέρουσα ποικιλία ζώων
και πουλιών, που περιλαμβάνει λίγους μεγάλους θηρευτές, λύκο, χρυσαετό, γερακίνα,
φιδαετό, ξεφτέρι, πετρίτη και ένα μεγάλο αριθμό από κοινότερα είδη, τυπικά του
ελατόδασους και των ημιορεινών και αγροτικών οικοσυστημάτων. Τα περισσότερα είδη
συγκεντρώνουν οι ανοιχτοί θαμνώνες και οι συστάδες των φυλλοβόλων δέντρων. Εδώ
θα συναντήσουμε καρδερίνες, βραχοτσοπανάκους, σκαρθάκια, μαυρολαίμηδες, κουρούνες,
αετομάχους, κοκκινοκεφαλάδες και τσαλαπετεινούς καθώς και κοινά θηλαστικά όπως
νυφίτσες, κουνάβια, ασβούς και αλεπούδες.
Χωρίς να διαθέτει πολλές χλωριδικές ιδιαιτερότητες, η Βουνάσα ξεχωρίζει
σε ολόκληρο το νομό από τα μεσογειακά είδη φυτών που φυτρώνουν στις πλαγιές της,
όπως το πουρνάρι, η αγριοτσικουδιά, η ασφάκα, η ρίγανη, το βάλσαμο και άλλα. Στο
μέσο του οροπεδίου υψώνεται ο Τρέτιμος, ένα μικρό στρογγυλό βουναλάκι 1.092 μ.,
που προσφέρει εξαιρετική θέα τόσο προς τη Βουνάσα και την ομαλή ράχη των Αντιχασίων,
όσο και προς την Πίνδο μακριά στη δύση.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ (Μοναστήρι) ΓΡΕΒΕΝΑ
Στην κορυφή του Καλλίστρατου όρους, στέκεται εντυπωσιακά με το φρουριακό
της χαρακτήρα η Ιερά Μονή της Ζάβορδας. Ιδρυτής της υπήρξε ο Θεσσαλονικέας Οσιος
Νικάνορας (1491-1549), ο οποίος αρχικά ασκήτεψε στο ασκηταριό του Αγίου Γεωργίου,
που σώζεται στην απόκρημνη πλαγιά του όρους προς τον Αλιάκμονα.
Το καθολικό της μονής που καταλαμβάνει το κτήριο της αυλής του συγκροτήματος είναι
αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρα. Πρόκειται για ναό αθωνικού τύπου, κατάγραφο
με τοιχογραφίες που αποδίδονται στον περίφημο ζωγράφο Φράγκο Κατελάνο. Η ανέγερσή
του τοποθετείται, σύμφωνα με την επιγραφή, στα 1534. Ο διάκοσμος ολοκληρώθηκε
το 1547. Η ζωγραφική του τρούλου είναι μεταγενέστερη. Εγινε από το ζωγράφο Μανουήλ
από τη Σέλιτσα, (σημ. Εράτυρα)
το 1869. Λίγο νωρίτερα, στα 1835, από το Γεώργιο που καταγόταν επίσης από τη Σέλιτσα,
καλύφθηκε με τοιχογραφίες ο νάρθηκας του ναού. Η ζωγραφική του νάρθηκα παρουσιάζει
ενδιαφέρον από ιστορική άποψη, διότι εκεί ιστορούνται ο βίος και τα θαύματα του
Οσίου Νικάνορα, καθώς και Αγιοι τιμώμενοι ιδιαίτερα στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδας.
Στη νότια πλευρά του καθολικού, όπου παλαιότερα υπήρχε το παρεκκλήσιο του Αγίου
Ιωάννη του Θεολόγου, βρίσκεται ο τάφος του κτήτορα.
Στη βόρεια και βορειοδυτική πλευρά του συγκροτήματος συναντάμε την
τράπεζα της μονής και τους χώρους που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή των μοναχών
και την οικονομική ζωή του μοναστηριού, όπως σιταποθήκες, μαγκιπείο, εστία, βαγεναρείο
και άλλους αποθηκευτικούς χώρους. Στο βαγεναρείο σώζονται βαένια, χωρητικότητας
περίπου 20.000 οκάδων. Σε ένα από αυτά υπάρχει γραμμένη η χρονολογία κατασκευής
του, που είναι το έτος 1728. Στο κειμηλιαρχείο της μονής φυλάσσονται αξιόλογα
αντικείμενα: λειψανοθήκες, σταυροί αγιασμού, εικόνες, χρυσοκέντητα ιερά άμφια.
Υπάρχει, ακόμη, πλούσια συλλογή περγαμηνών, χαρτώων κωδίκων και χειρόγραφων.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΠΑΛΙΟΥΡΙΑ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Τηλέφωνο: +30 24620 34368
Σύμφωνα με την παράδοση η Παλιουριά (Ζυμιάστι) σχηματίστηκε από τη
συνένωση 9 οικισμών της γύρω περιοχής επί Τουρκοκρατίας, για να προφυλαχθούν οι
κάτοικοί τους από τους Τούρκους. Ως το 1927 το χωριό κατοικούνταν από ντόπιους,
ενώ μετά ήρθαν πρόσφυγες από τη Μικρά
Ασία και τον Πόντο. Βρίσκεται 14 χλμ ΒΔ της Δεσκάτης
και 47 χλμ ΝΑ των Γρεβενών.
Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 480 μ. και η κύρια ασχολία των κατοίκων - 350 το χειμώνα,
400 το καλοκαίρι - είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Ο ποταμός Αλιάκμονας
περνά μόλις 2.5 χλμ Β της Παλιουριάς δημιουργώντας ένα όμορφο τοπίο. Ο ταξιώτης
θα χαρεί τη φύση και στη θέση «Ξηρολίμνη» του όρους Βουνάσα,
4 χλμ Α. Το μεγάλο ελατόδασος σε συνδυασμό με τα πλούσια νερά και τη βρύση που
υπάρχει εκεί, προσφέρουν ένα θέαμα μοναδικό.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΠΑΝΑΓΙΑ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Η Παναγιά (Τορνίκι), ένα πολύ όμορφο μικρό χωριό, είναι χτισμένο δίπλα
στον Αλιάκμονα, σε υψόμετρο
420 μ., 20 χλμ ΒΔ της Δεσκάτης.
Τα ομοιόμορφα μικρά σπιτάκια που χτίστηκαν στη θέση αυτών που καταστράφηκαν από
το σεισμό του '95, δίνουν την αίσθηση ενός ολοκαίνουργιου χωριού. Οι λιγοστοί
κάτοικοι της Παναγίας - 70 το χειμώνα, 120 το καλοκαίρι - ασχολούνται κυρίως με
τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Σύμφωνα με διηγήσεις τους η κοινότητα δεν μετακινήθηκε
ποτέ και επί Τουρκοκρατίας διετέλεσε κεφαλοχώρι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο μοναστικές κοινότητες κοντά
στο χωριό: η Ιερά Μονή της Παναγίας και η Ιερά
Μονή Ζάβορδας, που θεωρείται ο ιερός χώρος του νομού
Γρεβενών.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Νότια του όρους Βουνάσα
(1.528 μ.) και 5 χλμ Δ της Δεσκάτης,
βρίσκεται η κοινότητα Παρασκευής σε υψόμετρο 780 μ. Εκεί ζούνε σήμερα 205 άτομα
- 250 περίπου το καλοκαίρι - των οποίων κύρια ασχολία είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες των κατοίκων η Παρασκευή μετακινήθηκε στην τωρινή
της θέση επί Τουρκοκρατίας, ενώ αρχικά βρισκόταν στη θέση Κλίμα, 300 μ. Ν.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
