Εμφανίζονται 6 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΣΚΙΟ Δήμος ΚΟΖΑΝΗ" .
ΓΑΛΑΤΙΝΗ (Κωμόπολη) ΚΟΖΑΝΗ
Τηλέφωνο: +30 24650 41224
Φαξ: +30 24650 41105
Η Γαλατινή (παλιό όνομα Κοντσικό) είναι κτισμένη σε κλειστό λεκανοπέδιο
μέσου υψομέτρου 1000 - 1030 μ. και περιβάλλεται από απογυμνωμένα και βραχώδη υψώματα
του ορεινού όγκου του Σινιάτσικου (Ασκιο). Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στους
περισσότερους Ελληνικούς ορεινούς οικισμούς και μάλιστα στους γεωγραφικά απομονωμένους,
η Γαλατινή παρουσιάζει πληθυσμιακή σταθερότητα, με μεγάλο ποσοστό νεαρού και ενεργού
πληθυσμού και σημαντική οικονομική ανάπτυξη.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη γούνα και
τις οικοδομικές εργασίες, στις οποίες έχουν μεγάλη παράδοση. Σπουδαίοι τεχνίτες
της πέτρας, οι Γαλατινιώτες οικοδόμοι μετανάστευαν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας,
στην Κωνσταντινούπολη και
τη Μικρά Ασία, κυρίως πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο χρόνος ίδρυσης του οικισμού της Γαλατινής παραμένει άγνωστος. Πιθανότατα,
οι πρώτες εγκαταστάσεις δημιουργήθηκαν το 14ο -15ο αιώνα και η φυσική οχύρωση
της περιοχής βοήθησε τους κατοίκους να παραμείνουν ελεύθεροι κατά τη διάρκεια
της Τουρκοκρατίας. Είναι από τους λίγους οικισμούς της Δυτικής
Μακεδονίας που πάντα απέκρουε τις επιδρομές των ατάκτων Αρβανιτών και δεν
πατήθηκε ποτέ, ούτε από ληστές, ούτε από τακτικό τουρκικό στρατό.
Το Κοντσικό συμμετείχε στην πρώιμη φάση του Μακεδονικού Αγώνα και
στην περίοδο της ένοπλης αντίδρασης στη Βουλγαρική επιβουλή. Κατά το β΄ μισό του
19ου αιώνα, το Κοντσικό ανέδειξε δύο από τους επιφανέστερους Δυτικομακεδόνες οπλαρχηγούς,
το Γ. Δούκα - Νταβέλη και τον Π. Τσιόκα - Αλαμάνη, οι οποίοι υπήρξαν, μαζί με
τον ιερέα οπλαρχηγό Παναγιώτη Οικονομίδη (που έδρασε την εποχή του Αλή Πασά),
οι κορυφαίες ιστορικές φυσιογνωμίες του χωριού.
ΕΡΑΤΥΡΑ (Κωμόπολη) ΚΟΖΑΝΗ
Τηλέφωνο: +30 24650 31382
Φαξ: +30 24650 31203
Στην περιοχή της Εράτυρας και ευρύτερα του Δήμου
Ασκίου βρίσκονται διάφορα προϊστορικά ερείπια, σημαντικότερα από τα οποία
είναι τα «Κτίσματα», οχυρωμένη ακρόπολη με τριπλή σειρά τειχών, άγνωστης ακόμη
εποχής πριν από το 700 π.Χ.
Την ελληνιστική εποχή ακμάζει, στη θέση του λόφου της Μαγούλας, σημαντική
πόλη, η οποία καταστράφηκε στο ρωμαϊκό εμφύλιο το 48 π.Χ., όπως προκύπτει από
τη σύντομη ανασκαφή που έκανε ο Αντ. Κεραμόπουλλος το 1930. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν
πριν από λίγα χρόνια από τη Γ. Καραμήτρου.
Τη μεσαιωνική περίοδο υπήρχαν οικισμοί στην κοιλάδα από την Εράτυρα
μέχρι την περιοχή του Αγ. Αθανασίου.
Στη σημερινή θέση συνοικίστηκε η Εράτυρα μάλλον τον 14ο αιώνα. Ήδη
από το 1600 η Σέλιτσα, όπως ονομαζόταν, αρχίζει να αναπτύσσεται οικονομικά. Η
ανάδειξή της σε σημαντικό αστικό κέντρο της Μακεδονίας είναι ήδη εμφανής το 1699,
όταν ιδρύεται η «Περιώνυμος Σχολή», ένα από τα Ανώτερα Σχολεία του Ελληνικού χώρου.
Ο 18ος αιώνας είναι εποχή ακμής με την ανάπτυξη βιοτεχνιών (κυρίως
βυρσοδεψεία, «Νταμπακλιά») και εμπορίου με την Κεντρική Ευρώπη. Ίχνη εκείνης της
ακμής έχουν απομείνει τα αρχοντικά και πολλές εκκλησίες της Εράτυρας.
Το 1774 η Σέλιτσα καταστρέφεται εν μέρει από επιδρομή Τουρκαλβανών,
ενώ το 1804 γίνεται αναγκαστικά τσιφλίκι του Αλή Πασά.
Αρκετοί Σελτσιώτες συμμετέχουν στην Επανάσταση του 1821 με γνωστότερη
μορφή το Θεοφάνη, μετέπειτα μητροπολίτη Μαντινείας. Μετά το 1830 ακολουθεί
δεύτερη περίοδος ακμής. Το 1846 οι κάτοικοι «εξαγοράζουν» από την οθωμανική διοίκηση
τα κτήματά τους. Η οικονομική δραστηριότητα επικεντρώνεται το 19ο αιώνα στην Κωνσταντινούπολη
και στη Ρουμανία.
Η Εράτυρα έχει ενεργή συμμετοχή μετά το 1878 στους εθνικούς αγώνες
με αποκορύφωμα την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Το 1912 απελευθερώνεται και
έκτοτε ακολουθεί τη μοίρα του Ελληνικού Κράτους.
ΚΑΛΟΝΕΡΙ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Το Καλονέρι βρίσκεται πάνω στην εθνική οδό Κοζάνης
- Ιωαννίνων, 36 χλμ. δυτικά
της Κοζάνης.
Πριν μετονομαστεί σε Καλονέρι ονομαζόταν Βρογγίστα επειδή τα βράδια
ακούγονταν δυνατοί κρότοι. «Βροντούσε το μέρος από τα ξωτικά», όπως μαρτυρούσαν
οι κάτοικοι. Τη σημερινή ονομασία του το χωριό το οφείλει στο πολύ και καλό νερό
του. Η παράδοση λέει ότι για να στεριώσει το χωριό στην τοποθεσία αυτή, ζέψανε
δύο τρίχρονα δαμάλια σε ένα ασημένιο αλέτρι και αφού περιχάραξαν τα σύνορα του
χωριού, τα έθαψαν μαζί με το αλέτρι.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ζούσαν στο χωριό Τούρκοι και Έλληνες.
Οι Χριστιανοί Έλληνες είχαν τις δικές τους εκκλησίες, δύο από τις οποίες σώζονται
μέχρι σήμερα, η Αγία Παρασκευή και το εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής.
Οι Τούρκοι είχαν τζαμί στον «Τενεκέ μαχαλά», όπου και κατοικούσαν.
Στη γειτονιά αυτή, μετά την αποχώρηση των Τούρκων, εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες
από τον Πόντο.
ΝΑΜΑΤΑ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Σε απόσταση 25 χλμ. από το Καλονέρι,
61 χλμ. από την Κοζάνη και
35 χλμ. από την Πτολεμαΐδα
βρίσκονται τα Νάματα που ανήκουν στο Δήμο Ασκίου. Σε υψόμετρο 1240 μ. στους πρόποδες
του όρους Ασκίου είναι το ορεινότερο χωριό του νομού Κοζάνης. Χτίστηκε τα χρόνια
της Τουρκοκρατίας το δεύτερο μισό του 18ου αι. από κυνηγημένους κτηνοτρόφους της
Πίνδου, Ηπείρου
και Γρεβενών, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν
εδώ εκμεταλλευόμενοι την πλούσια βλάστηση για τα κοπάδια τους.
Εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή η πλούσια φύση και
τα άφθονα νερά των πηγών στα οποία οφείλει και το όνομά του. Προσφέρεται ιδιαίτερα
για ορειβασία, αφού αποτελεί το ιδανικό ορμητήριο για ανάβαση στο όρος Ασκιο,
πεζοπορία καθώς και άλλου είδους άσκηση, όπως ποδήλατο βουνού στους γύρω δασικούς
δρόμους.
Τα καλοκαίρια που το χωριό ζωντανεύει με την επιστροφή των χωριανών
από διάφορα μέρη της Ελλάδας γίνονται διάφορες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις με κορυφαία
το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου με τον παραδοσιακό Τρανό Χορό. Γίνονται επίσης
τη διάρκεια του καλοκαιριού χοροί με παραδοσιακή δημοτική μουσική καθώς και αθλητικές
εκδηλώσεις του νομού.
Στο χωριό λειτουργεί καφενείο - ταβέρνα όλο σχεδόν το χρόνο.
ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Τηλέφωνο: +30 24650 51282
Φαξ: +30 24650 51164
Ο Πελεκάνος (Πέλκα) είναι κτισμένος στις παρυφές του όρους Σινιάτσικου
σε υψόμετρο 760μ. Το τοπωνύμιο «Πέλεκον», που αναφέρεται από τον ιστορικό Προκόπιο
και που αργότερα έγινε «Πέλεκα-Πέλκα» είναι από τα αρχαιότερα μακεδονικά τοπωνύμια,
όπως και η τοπωνυμία από το σχήμα «πέλεκυς-πελεκώ» και από το «πέλλα-πέτρα».
Οι πρώτοι κάτοικοι ζούσαν κατά πατρίες στην αριστερή όχθη του ποταμού
Μύριχου. Στην Τουρκοκρατία ονομάζονταν και « Ντιρέκιοϊ» (ποταμοχώρι). Αργότερα
μεγάλες ομάδες μετακινήθηκαν στη σημερινή θέση του χωριού, καθώς και στις γειτονικές
περιοχές «Βλισίδια» και «Φλαμουριά» (Δομαβίστι), χωρίς να γνωρίζουμε πότε ακριβώς.
Στον κατάλογο του Νεοφύτου (Κώδικας Ζωσίμα ) της Μητροπόλεως Σιάτιστας το 1797
αναφέρεται σαν «χωρίον Πέλκα».
Μια από τις σημαντικές παραδόσεις του χωριού είναι «ο Μαγικός κύκλος»,
που είναι επιβίωση λαϊκής πίστεως και λατρείας. Οι κάτοικοι πίστευαν στη μαγική
αποτρεπτική για τις αρρώστιες περιάρρωση του χωριού και για το λόγο αυτό σώζεται
το πρώτο μεγαλιθικό μνημείο που εντοπίζεται στην περιοχή της Δυτικής
Μακεδονίας. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας πολλοί κάτοικοι ξενιτεύονταν στην
Κωνσταντινούπολη ασχολούνταν
με την οικοδομική κυρίως, αφήνοντας λαμπρά δείγματα αρχιτεκτονικής. Σήμερα οι
κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, κτηνοτροφία και με άλλα επαγγέλματα. Η αμπελουργία
είναι από τις πρώτες ασχολίες και φημισμένο είναι το κρασί που παράγεται.
ΣΙΣΑΝΙ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Τηλέφωνο: +30 24630 92355
Φαξ: +30 24630 92355
Το Σισάνιο (ή Σισάνι) απέχει 55 χλμ. από την Κοζάνη
και 17 χλμ. από το Καλονέρι
και είναι κτισμένο στις παρυφές του όρους Σινιάτσικου, σε υψόμετρο 850 μέτρων,
μέσα σε ένα θαυμάσιο καταπράσινο τοπίο.
Η ιστορία του οικισμού ξεκινά από την αρχαιότητα. Τη ρωμαϊκή περίοδο
υπήρχε πόλη που άκμαζε, αφού αναφέρεται γυμναστήριο, στάδιο, διοργάνωση αγώνων.
Για την αρχαία πόλη του Σισανίου, ο φιλόλογος και ιστορικός Μαργαρίτης Δήμιτσας
αναφέρει: «εν τη θέση ταύτη, υπήρχε πόλις τις αρχαία, άγνωστος ημίν αλλαχόθεν.
Η δε άγνωστος αυτή πόλις ήν Ελληνική, έχουσα διοργάνωσιν ομοίαν τη των εν Ελλάδι
και Πελοποννήσω πόλεων». Τους πρώτους μ.Χ. αιώνες υπήρξε έδρα Επισκοπής, με 72
χωριά και Πολιτιστικό, Διοικητικό και Θρησκευτικό κέντρο μεγάλης εθνικής σημασίας.
Η έδρα της Επισκοπής μεταφέρθηκε στη Σιάτιστα μετά την καταστροφή της πόλης στα
χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Μέσα από το χωριό διέρχεται ο ποταμός Μύριχος, που εκτός από την ύδρευση
των κατοίκων και την άρδευση των αγρών, εξασφαλίζει και την απαραίτητη ενέργεια
για την κίνηση στις 2 «ντριστέλλες» (υδροτριβεία), όπου γίνεται η επεξεργασία
της φλοκάτης, το πλύσιμο των κουβερτών κ.λπ. Το ίδιο ποτάμι εξασφάλιζε και τη
λειτουργία 2 υδρόμυλων, που σήμερα δεν λειτουργούν. Η κατασκευή του φράγματος
στο ποτάμι αναμένεται να επιλύσει σημαντικά προβλήματα στην περιοχή, ενώ η τεχνητή
λίμνη που θα δημιουργηθεί, θα αποτελέσει πόλο έλξης τουριστών.
Η κοιλάδα του Μύριχου ήταν, σύμφωνα με τη μαρτυρία των ιστορικών,
πλούσια σε ευγενή και άλλα μεταλλεύματα, με διάσπαρτα καμίνια για την επεξεργασία
τους, και εργαστήρια κατασκευής κεραμικών.
Οι κάτοικοι του χωριού σήμερα ασχολούνται με την κτηνοτροφία, τη γούνα
και τη γεωργία, ενώ ξακουστά είναι τα φασόλια που παράγονται στον τόπο αυτό.
Στο Σισάνι μπορεί κανείς να επισκεφτεί την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της
Θεοτόκου και τις ανασκαφές του βυζαντινού ναού (Παλαιά Μητρόπολη Σισανίου).
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
