Εμφανίζονται 19 τίτλοι με αναζήτηση: Προσκυνήματα στην ευρύτερη περιοχή: "ΤΕΜΕΝΟΣ Επαρχία ΗΡΑΚΛΕΙΟ" .
ΒΑΘΥΠΕΤΡΟ (Οικισμός) ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ο δρόμος συνεχίζει στην κορυφή του βουνού Γιούκτας και στη βυζαντινή
εκκλησία της Μεταμόρφωσης, Αγιος Γεώργιος, Αγιοι Πάντες και Αγία Ζώνη. Και από
αυτό το σημείο η θέα είναι εντυπωσιακή και περιλαμβάνει τη διπλή κορυφή του λόφου
στο Κανλί Καστέλι, τα βουνά της δυτικής Κρήτης και τα βουνά Αστερούσια στο νότο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΕΠΑΝΩ ΑΡΧΑΝΕΣ (Κωμόπολη) ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Η ευρύτερη περιοχή των Αρχανών περιλαμβάνει μερικές βυζαντινές εκκλησίες.
Στη εκκλησία της Παναγίας (κοντά στο ρολόι) του 14ου αιώνα, υπάρχουν ενδιαφέρουσες
τοιχογραφίες.
Βυζαντινό μνημείο με τοιχογραφίες επαρχιακής παλαιολόγειας τέχνης.
ΗΡΑΚΛΕΙΟ (Πόλη) ΚΡΗΤΗ
Με την ανάκτηση της Κρήτης από το Νικηφόρο Φωκά, η έδρα της επισκοπής μεταφέρεται από τη Γόρτυνα στον Χάνδακα που γίνεται τώρα η πρωτεύουσα του νησιού. Ο νέος μητροπολιτικός ναός που είναι ο επισημότερος και μεγαλύτερος στην πόλη είναι αφιερωμένος στον Απόστολο Τίτο. Εδώ, μεταξύ των άλλων κειμηλίων, συγκεντρώθηκαν η Τιμία Κάρα του Αποστόλου Τίτου και η θαυματουργή εικόνα της Μεσοπαντίτισσας. Οι Βενετοί, όταν κατάλαβαν την Κρήτη, εγκατάστησαν στην ορθόδοξη επισκοπή τον λατίνο αρχιεπίσκοπο μετατρέποντας το ναό του Άγιου Τίτου σε επισκοπή λατίνων. Στα μέσα του 15ου αι. ο ναός ανακαινίζεται από τον λατίνο αρχιεπίσκοπο Φ.Ντάντολο. Όμως άλλες καταστροφές θα προκληθούν στο ναό από σεισμούς και πυρκαϊά με αποτέλεσμα να ξανακτιστεί εξαρχής γύρω στα 1557. Είχε σχήμα βασιλικής, σχεδόν τετράγωνο, χωρίς κόγχες, με τρούλο στη μέση και κωδωνοστάσιο στη νοτιοδυτική του γωνία. Το εσωτερικό του χωριζόταν σε τρία κλίτη με δύο τοξοστοιχίες. Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ο ναός παραχωρήθηκε στο Φαζίλ Αχμέτ Κιοπρουλή και μετατράπηκε σε τζαμί, ενώ το κωδωνοστάσιο σε μιναρέ. Ο μεγάλος σεισμός του 1856 καταστρέφει το ναό που κτίζεται πάλι από την αρχή. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, η Εκκλησία της Κρήτης επισκεύασε κατάλληλα το ναό και το 1925 αφιερώθηκε και πάλι στον Απόστολο Τίτο. Ανατολικά του ναού ήταν το μέγαρο της Αρχιεπισκοπής.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ηρακλείου
Πρόκειται για λατινική μονή των Σταυροφόρων (Crosecchieri) που κατά την τουρκοκρατία μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα Αγκεμπούτ Πασά. Έχει σχήμα βασιλικής με το μεσαίο κλίτος ψηλότερο από τα άλλα. Τα κλίτη επικοινωνούσαν μεταξύ τους με δύο σειρές κιόνων που σχημάτιζαν τόξα. Η στέγη στο μεσαίο κλίτος είναι δίκλινη και στα πλαϊνά μονόκλινη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ηρακλείου
Πρόκειται για το Μικρό Ναό του Αγίου Μηνά και της Παντάνασσας που βρίσκεται νοτιοδυτικά της μονής της Αγίας Αικατερίνης των Σιναϊτών. Αναφέρεται στους καταλόγους των εκκλησιών του Χάνδακα της εποχής της Βενετοκρατίας. Από το ναό της περιόδου πριν το 1735 σώζεται ένα χαρακτηριστικό γοτθικό παράθυρο στο βόρειο κλίτος. Κατά την άλωση της πόλης από τους Τούρκους, ο ναός βρέθηκε σε αχρηστία μέχρι και το 1735 οπότε, μετά από ενέργειες του τότε μητροπολίτη Γεράσιμου Λετίτζη, στο πατρικό σπίτι του οποίου ανήκε η παλαιά εγκαταλελειμμένη εκκλησία, γίνονται τα εγκαίνια του ανακαινισμένου πια νέου μητροπολιτικού ναού που γίνεται το κέντρο των ορθοδόξων χριστιανών της τουρκοκρατούμενης πόλης. Ο ναός έχει δύο κλίτη καμαροσκέπαστα, το βόρειο είναι αφιερωμένο στην Παναγία την Παντάνασσα (Υπαπαντή) και το νότιο στον Αγιο Μηνά. Η σημερινή μορφή του μνημείου ελάχιστα διαφέρει από εκείνη της τουρκοκρατίας.
Το τέμπλο του ναού, ιδιαίτερο εκείνο του κλίτους της Υπαπαντής, αποτελεί εξαίρετο δείγμα εκκλησιαστικής ξυλογλυπτικής (είναι επίχρυσο και χωρίζεται με κιονίσκους ανάμεσα στους οποίους τα πλαίσια των εικόνων). Πολλά από τα κειμήλια του ναού βρίσκονται σήμερα στη συλλογή της Αγίας Αικατερίνης, τα περισσότερα όμως έχουν καταστραφεί. Πολλές από τις εικόνες του ναού που σώζονται μέχρι σήμερα αποτελούν έργα Κρητών αγιογράφων του 18ου αιώνα με μεγάλη καλλιτεχνική αξία. Από το κλίτος του Ναού της Παντάνασσας ενδεικτικά αναφέρομε την εικόνα της Γέννησης του Χριστού (του Γεωργίου Κυδωνιαίου), την εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας (του Γεωργίου Καστροφύλακα,), την Υπαπαντή (του Γεωργίου Καστροφυλάκου,), τον Άγιο Μηνά (ανώνυμη εικόνα) και άλλες εξίσου αξιόλογες. Από το κλίτος του Αγίου Μηνά ενδεικτικά αναφέρομε την εικόνα του Αγίου Τίτου με 12 παραστάσεις από το μαρτύριο των αγίων δέκα μαρτύρων της Κρήτης, τον Αγιο Μηνά με δώδεκα παραστάσεις με θέματα από το μαρτύριο και τα θαύματα του Αγίου, την Πλάση του Αδάμ και άλλες.
Από τα πολυτιμότερα έργα του ναού είναι οι 6 εικόνες του Μιχαήλ Δαμασκηνού: Η Βάτος, η θεία Λειτουργία, Μη μου Άπτου, η Προσκύνησις των Μάγων, ο Μυστικός Δείπνος, και η Α' Οικουμενική Σύνοδος, που σήμερα βρίσκονται στη συλλογή της Αγίας Αικατερίνης. Ο μικρός ναός του Αγίου Μηνά συνδέεται με μια από τις πλέον φρικιαστικές στιγμές της ιστορίας του τόπου. Τον Ιούνιο του 1821 οι Τούρκοι έσφαξαν το μητροπολίτη, Γεράσιμο Παρδάλη, επισκόπους, ηγούμενους, κληρικούς και απλούς πολίτες που βρέθηκαν μέσα στο ναό και στον περίβολό του. Αξίζει εδώ να αναφερθεί και το θαύμα του 1826 που συνδέεται άμεσα με τον Άγιο Μηνά και την εκκλησία του. Εκείνο το Πάσχα και ενώ εκκλησιάζονταν οι χριστιανοί μέσα στο ναό, οι Τούρκοι αποφάσισαν να τους επιτεθούν και να τους σφάξουν. Τη στιγμή όμως που ήταν έτοιμοι για την αποτρόπαια αυτή πράξη τους, εμφανίστηκε μπροστά τους ένας αξιωματικός καβαλάρης με γυμνό σπαθί που τους απέτρεψε και τους κατεδίωξε από το ναό. Αυτοί πάλι νομίζοντας ότι πρόκειται για το πρωτοπαλίκαρό τους Αγιάν Αγά έφυγαν φοβισμένοι. Οι χριστιανοί πίστεψαν ότι πρόκειται για θαύμα και ότι ο καβαλάρης ήταν ο ίδιος ο Άγιος Μηνάς που προστάτεψε τους κατοίκους και την πόλη τους. Ο ναός καταστράφηκε από το μεγάλο σεισμό του 1856 και μετά από ένα χρόνο αρχίζει και πάλι να επισκευάζεται. Στα χρόνια αυτά, δηλαδή στα μέσα του 19ου αιώνα, τοποθετείται καμπάνα για πρώτη φορά στη Μητρόπολη.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ηρακλείου
ΡΟΥΚΑΝΙ (Χωριό) ΤΕΜΕΝΟΣ
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη χρονολογείται από τον 11ο αιώνα. Έχει
σταυροειδή αρχιτεκτονική μ' ένα θόλο στο κέντρο. Τα μέρη της εκκλησίας που βρίσκονται
έξω από το σταυρό είναι χαμηλότερα από την κύρια εκκλησία και υπάρχουν εξαιρετικές
διακοσμήσεις με τούβλα στις καμάρες και στα παράθυρα. Στο πίσω μέρος υπάρχει ένα
παράθυρο που χωρίζει στα δύο από μια κολόνα με κιονόκρανο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΣΙΒΑ (Χωριό) ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται στη δυτική πλευρά του δρόμου
στο βόρειο άκρο του χωριού. Είναι εύκολο να τη χάσετε καθώς είναι πιο κάτω από
το επίπεδο του δρόμου. Η εκκλησούλα είναι χτισμένη στην πλαγιά του λόφου κι έχει
ένα κυλινδρικό θόλο και απομεινάρια από τοιχογραφίες.
ΗΡΑΚΛΕΙΟ (Πόλη) ΚΡΗΤΗ
Ο μικρός ναός του Αγίου Μηνά δεν επαρκούσε πια για να καλύψει τις θρησκευτικές ανάγκες της ολοένα και αυξανόμενης κοινότητας των χριστιανών της πόλης, και έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη για την ανέγερση ενός νέου μητροπολιτικού ναού. Ο χώρος που θα καταλάμβανε ο νέος ναός ήταν πριν κήπος που ανήκε σε τούρκο από τον οποίο και αγοράστηκε. Ο αρχιτέκτονας ήταν ο Αθανάσιος Μούσης και το 1862 τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος ενός από τους πιο μεγαλοπρεπείς και επιβλητικούς ναούς της Ελλάδας. Η έκρηξη της κρητικής επανάστασης το 1866 απαιτεί την άμεση διακοπή των εργασιών που θα συνεχιστούν το 1883 για να ολοκληρωθούν το 1895, οπότε γίνονται και τα εγκαίνια του νέου περικαλλούς Μητροπολιτικού Ναού. Ο ναός παραπέμπει στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλο που εδράζεται σε υψηλό τύμπανο, ενώ εσωτερικά συνδυάζει και στοιχεία τρίκλιτης βασιλικής. Έχει δύο κωδωνοστάσια, ένα στη βορειοανατολική και ένα στη νοτιοανατολική γωνία. Το δεξιό κλίτος είναι αφιερωμένο στον Αγιο Τίτο και το αριστερό στους Αγίους Δέκα Μάρτυρες της Κρήτης. Η εσωτερική όψη του ναού υπέστη κατά καιρούς διάφορες αλλαγές με προσθήκες νέων στοιχείων. Με σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Ορλάνδου το ξυλόγλυπτο τέμπλο αντικαταστάθηκε με άλλο μαρμάρινο, το ίδιο και ο επισκοπικός θρόνος. Η αγιογράφηση του ναού ανατέθηκε στον αγιογράφο Στ. Καρτάκη που ακολούθησε πιστά τους κανόνες και τα πρότυπα της βυζαντινής αγιογραφίας. Τα εκατό χρόνια από τα εγκαίνια του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Μηνά (1995) γιορτάστηκαν με κάθε επισημότητα που αρμόζει σε παρόμοια περίσταση και στη συγκεκριμένη σε έναν από τους πιο λαμπρούς και επιβλητικούς ναούς της Ελλάδας.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ηρακλείου
Τηλέφωνο: +30 2810 542204
Τηλέφωνο: +30 2810 841383
Τηλέφωνο: +30 2810 841376
ΜΟΝΗ ΠΑΛΙΑΝΗΣ (Μοναστήρι) ΠΑΛΙΑΝΗ
Τηλέφωνο: +30 2810 791331
Το γυναικείο μοναστήρι της Παλιανής δεν είναι κοινόβιο. Κάθε καλόγρια κερδίζει τα προς το ζην πουλώντας εργόχειρα. Το μοναστήρι γιορτάζει στις 15 Αυγούστου τη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου. Αναφορές στο μοναστήρι υπάρχουν από το 668, την πρώτη Βυζαντινή περίοδο, οι οποίες από τότε το ανέφεραν ως παλιό. Το 1821 οι Τούρκοι το κατέστρεψαν και έσφαξαν τις μοναχές. Στις 24 του Σεπτέμβρη το μοναστήρι γιορτάζει για την Παναγία τη Μυρτιδιώτισσα. Μετά τη σφαγή βρέθηκε η εικόνα της κάτω από ένα δέντρο μυρτιάς δίπλα στο νοτιοανατολικό τοίχο της εκκλησίας. Λέγεται ότι η μυρτιά ζεί παραπάνω από ένα αιώνα κι ονομάζεται Αγία Μυρτιά. Μια λάμπα καίει διαρκώς στα κλαδιά της και οι μοναχοί κάνουν καθημερινές λειτουργίες σ' αυτό το σημείο. Ο Σπανάκης υποστηρίζει ότι πρόκειται για υπενθύμιση της αρχαίας Μινωικής πρακτικής λατρείας δέντρων. Η εκκλησία του μοναστηριού είναι τρίκλιτη βασιλική και μια από τις αρχαιότερες της Κρήτης. Μπροστά της υπάρχει ένας νάρθηκας χωρισμένος σε τρία μέρη και περιλαμβάνει τρία κλίτη. Γύρω από την εκκλησία υπάρχουν ερείπια αρχαιότερων εκκλησιών της πρώτης και δεύτερης Βυζαντινής περιόδου. Περιλαμβάνουν μάρμαρα, κολόνες, κιονόκρανα, σχέδια από γρανίτη κι επιγραφές. Τα κλίτη της εκκλησίας διαχωρίζονται με μαρμάρινες κολόνες και κιονόκρανα με διακόσμηση Βυζαντινών παραστάσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
This women's convent is not communal; each nun earns her living by selling her handiwork. The convent celebrates the Feast of the Assumption on 15 August. It was referred to as "old" in references to it from 668, the first Byzantine period. In 1821, the Turks destroyed it and massacred the nuns. On 24 September the convent holds a celebration for the Panagia of Myrtidiotisa (Virgin of the Myrtle).
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
