Εμφανίζονται 4 τίτλοι με αναζήτηση: Προσκυνήματα στην ευρύτερη περιοχή: "ΜΟΝΗ ΔΑΔΙΑΣ Μοναστήρι ΣΟΥΦΛΙ" .
ΜΟΝΗ ΔΑΔΙΑΣ (Μοναστήρι) ΣΟΥΦΛΙ
Τηλέφωνο: +30 25540 51361
Εις απόστασιν μιας και ημισείας περίπου ωρας ΝΔ. του Σουφλίου κείται
η Μονή Δαδιάς εις τους πρόποδας ενός βράχου, ύψους ογδοήκοντα περίπου μέτρων από
της θαλάσσης. Ο βράχος είναι μεγαλοπρεπής, κατάφυτος εις την βάσιν του, επιβλητικός
και ανήκει εις ύστατον συγκρότημα που αποτελούν τα κράσπεδα της Ροδόπης. Την Μονήν
περιβάλλει βλάστησις οργώσα, αποτελουμένη ως επί το πλείστον από πεύκα εις ακτίνα
τεσσάρων περίπου ωρών. Εκτός των πεύκων φύονται, εδώ η δρυς, η πτελέα, θράψα και
νερόθραψα σφένδαμνα, γαύρα, αμυγδαλές, συκιές, καρυδιές, φουντουκιές, κούμαρα,
ρήγανη, θυμάρι και τα τοιαύτα. Εις πολύ μικράν απόστασιν εις στεήν πεδιάδα κυλά
τα ολοκάθαρα νερά του ρυάκι πλατύ, γεμάτο ψάρια γλυκύτατα.
Το κλίμα το καλοκαίρι είναι δροσερόν και η πηγή της Μονής δίδει ύδωρ ψυχρόν
και νοστιμώτατον.
Η Μονή, πριν διαλυθή προ δεκαετίας, (λειτουργούσε μεταξύ 1842 και
1912 που ανατινάχτηκε) ήτο επαρχιακή, εξαρτωμένη από την μητρόπολιν Διδυμοτείχου,
πλουσία, έχoυσα αίγας, αγελάδας, ζεύγη αροτήρων και περί τα εξακόσια στρέμματα
καλλιεργησίμου γης και μωρεoκήπων και ιδιόκτητον δάσος. Σήμερον η Μονή ανήκει
εις την κατηγορίαν των διαλελυμένων, μονών και υπάγεται εις την δικαιοδοσίαν της
σχολικής επιτροπής του πλησίον χωρίου Δαδιάς, ήτις ενοικιάζει αυτήν ως αγρόκτημα.
Φαίνεται ότι η Μονή Δαδιάς, ως και το χωρίον Δαδιά, είναι Βυζαντινής
εποχής. Εις αρχαιοτέραν εποχήν ητο κτισμένη ολίγον χαμηλότερα, εις το μέγα χωράφι,
τό οποίον καλείται σήμερον «του Αη-Γεώργη το χωράφι», εις την άκραν του οποίου
εσώζοντο και ίχνη θεμελίων ναού (Στην τοποθεσία που παλαιότερα ήταν οι κατασκηνώσεις,
υπάρχει σκαμμένος σε βράχο Ναός, ίσως των πρώτων χριστιανικών χρόνων, ενώ απέναντι
υπάρχει επίσης σκαμμένος σε βράχο, αρχαίος τάφος. Στο βυζαντινό μοναστήρι της
Δαδιάς υπάρχουν επίσης λείψανα αρχαίου οικισμού. Βρίσκεται σε πολύ ωραία τοποθεσία,
με πολλά κατάλοιπα αρχαίων οικισμών και περιβάλλεται από κατάφυτους λόφους. Πιθανόν,
να έχει ανεγερθεί σε θέση αρχαίου Ναού και γι' αυτό, ίσως στον παλιό του ξενώνα
ήταν εντοιχισμένο αρχαίο ανάγλυφο με τον Θράκα ιππέα). Η σημερινή
τοποθεσία αυτής είναι ασυγκρίτως καλλιτέρα, ως υψηλοτέρα, ευάερος και ως κειμένη
πλησιέστατα εις την βρύσιν. Σήμερον η Μονή, ως οικοδόμημα, είναι εις αθλίαν κατάστασιν,
διότι αι αποθήκαι και τα δωμάτια του ισογείου είναι κατεστραμμένα, εις το άνω
δε πάτωμα από τα είκοσι δωμάτια πολλά ειναι ακατοίκητα.. Η εκκλησία είναι ερείπιον
ανατιναχθείσα κατά Νοέμβριον του 1912 υπό των επιδρoμέων δια βόμβας. Διεσκευάσθη
όμως, κατά το 1921, ο νάρθηξ εις μικρόν και πρόχειρον ναΐσκον, ένθα τελείται,
καθώς εις τα ερημοκκλήσια, λειτουργία 3-4 φοράς κατά τας μεγάλας εορτάς του θέρους.
H σημερινή Μoνή σύγκειται από δύο συνεχόμενα και ομοιόμορφα τμήματα,
βόρειον και νότιον, απoτελούντα σχήμα κεφαλαίου Π. Και το μεν βόρειον εκτίσθη
κατα θετικάς μαρτυρίας, κατά τό 1834, τό δε νότιον κατα το 1851, ως εμφαίνεται
από εντειχισμένην μικράν ενεπίγραφον πλάκα.
Είναι Μετόχι της Μονής
Ιβήρων (Αγ. Όρους), Βυζαντινή Μονή. Χτισμένη ίσως επάνω σε ιερό αρχαίων. Η
γύρω περιοχή λέγεται παλαιοχώρα. Βρέθηκαν εδώ πήλινα είδωλα, αρχαία όστρακα, νομίσματα
και η μαρμάρινη πλάκα με ανάγλυφο του Θράκα ιππέα. Ήταν εντοιχισμένη στον ξενώνα
της Μονής, μέχρι το 1912 έπειτα την πήραν μαζί τους οι Βούλγαροι και σήμερα βρίσκεται
στο Μουσείο της Σόφιας. Στα ερείπια της παλαιοχώρας, βρέθηκαν επίσης εικόνες και
δισκοπότηρα καθώς και ενεπίγραφες πλάκες με χρονολογία 1727.
Στους κατοχικούς χρόνους ήταν κέντρο συνάντησης των αρχών του Έβρου.
Επιδιόρθωσαν τη Βυζαντινή εκκλησία και τον ξενώνα που χρησιμοποιήθηκε και ως σανατόριο.
Από τον ιστορικό χρονογράφο Προκόπιο μαθαίνουμε ότι κτήτορες της Μονής ήταν ο
Ηράκλειος, ο Νικηφόρος Φωκάς, ο Τσιμισκής και ο Ιουστιανιανός. Σήμερα είναι από
τα μεγαλύτερα μοναστήρια της Θράκης. Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Οι εικόνες που σώθηκαν ανατοποθετήθηκαν. Είναι του 18ου και 19ου αιώνα.
Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου (1858) είναι δωρεά ενός Τούρκου ληστή, του Kαρατζά
Χαλήλ που όταν μετάνιωσε για τις πράξεις του, κι έδωσε όλα του τα κλοπιμαία για
να φτιάξει ο αγιογράφος του Αγ. Γεώργιο. Οι Βυζαντινοί ύμνοι αντιλαλούν στον απότομο
πέτρινο βράχο, φθάνοντας μέχρι τα ουράνια. Στην κορυφή του βράχου, βρίσκεται ο
πελώριος ξύλινος σταυρός ( υπάρχει μονοπάτι).
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Σουφλίου
Βρίσκεται σε πολύ ωραία τοποθεσία, με πολλά κατάλοιπα αρχαίων οικισμών και περιβάλλεται από κατάφυτους λόφους. Πιθανόν, να έχει ανεγερθεί σε θέση αρχαίου Ναού και γι' αυτό, ίσως στον παλιό του ξενώνα ήταν εντοιχισμένο αρχαίο ανάγλυφο με τον Θράκα ιππέα. Η εκκλησία της Μονής που γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου (Γενέσιο της Θεοτόκου), αποτελούσε από πολύ παλιά τόπο λατρείας και προσκύνησης για τους κατοίκους των γύρω χωριών. Η βρύση στην αυλή της, ήταν αφιέρωμα της συντεχνίας των γεωργών, που είχαν στην ιδιοκτησία τους ζευγάρι ζώων, για όργωμα των τσιφτσήδων (ζευγαράδων) και ήταν η μοναδική συντεχνία στον ελληνικό χώρο. Τα σημερινά κτίσματα, είναι όλα νεόδμητα και δεν θυμίζουν το παλιό καθολικό και τον ξενώνα. Σώζονται μόνο, οι παλιές εικόνες της εκκλησιάς, ανάμεσα στις οποίες και του Αγίου Γεωργίου, με ημερομηνία 1858, αφιέρωμα ενός μουσουλμάνου ληστή.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
