Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΖΑΓΟΡΑ Κωμόπολη ΜΑΓΝΗΣΙΑ" .
ΖΑΓΟΡΑ (Κωμόπολη) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
1888 - 1930
ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ.
Γεννήθηκε στην Ζαγορά στα 1888. Ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία,
εγκαταστάθηκε στο Βόλο
όπου φοίτησε στο Γυμνάσιο εντυπωσιάζοντας με την έξοχη φιλομάθειά του και την
προσήνεια του ήθους του. Γράφτηκε εν συνεχεία στην Νομική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου
από το οποίο αποφοίτησε, μετά από λαμπρές σπουδές, αριστούχος στα 1910. Κατά την
περίοδο των απελευθερωτικών πολέμων 1912-1913 πήρε μέρος σ΄ αυτούς σαν απλός στρατιώτης
και τιμήθηκε αργότερα με πολεμικό αναμνηστικό μετάλλιο.
Μετά τον θάνατο της μητέρας του στα 1914, με την οποία έμενε μέχρι
τότε στον Βόλο,
έφυγε στο Παρίσι για ευρύτερες σπουδές στον τομέα των πολιτικών και κοινωνικών
επιστημών.
Χαρακτήρας απλός, με αστείρευτη φιλανθρωπία και μεγάλο ζήλο για την
πνευματική καλλιέργεια, συγκινούνταν πάντοτε από τα μεγαλόπνοα έργα κοινωνικής
ευποιΐας. Από νεαρώτατη ηλικία τον βασάνιζε η σκέψη για το πώς θα έπρεπε καλύτερα
να χρησιμοποιήσει την μεγάλη του περιουσία προς όφελος της σπουδάζουσας Ελληνικής
νεολαίας, γι΄ αυτό σε δεδομένη στιγμή έσπευσε να την κληροδοτήσει στο 'Εθνος επιλέγοντας
την ίδρυση της επωνύμου Σχολής Πολιτικών Επιστημών με πρότυπο αυτήν των Παρισίων.
Πέθανε το 1930 σε ηλικία 42 ετών. Η Πάντειος Σχολή ξεκίνησε την λειτουργία
της ένα χρόνο αργότερα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ζαγοράς
1824 - 1893
Γεννήθηκε στην Ζαγορά το 1824. Τα εγκύκλια μαθήματα παρακολούθησε
εκεί και έπειτα στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα
φιλοξενούμενος στο σπίτι του συγγενή του καθηγητή Ν. Κωστή. Τον Σεπτέμβριο του
1843 πήγε στο Μόναχο όπου συνέχισε τις σπουδές του και στα 1846 (σε ηλικία 22
ετών) αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Συνέχισε την μετεκπαίδευσή του για άλλα δύο χρόνια
στο Παρίσι και στην Βουδαπέστη.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1849 διορίστηκε υφηγητής της Γενικής
Παθολογικής Ανατομίας και στα 1856 ανέλαβε την έδρα της Φαρμακολογίας, απ΄ τα
1883 δε αρχίζει να διδάσκει και την Βοτανική. Με την ίδρυση του Τζανείου Νοσοκομείου
διορίστηκε διευθυντής του. Για όλα του τα μαθήματα συνέγραψε ειδικά και βασικά
στον τομέα τους εγχειρίδια και μετέφρασε επίσης πολλά έργα από την γερμανική βιβλιογραφία.
Εκδότης του περιοδικού "Ιατρική Εφημερίς", δημοσίευσε σ΄ αυτό, όπως και σε διάφορα
άλλα, πολυάριθμες και πρωτότυπες μελέτες.
Μια άλλη πλευρά της πανεπιστημιακής του δραστηριότητας υπήρξαν οι
παραδόσεις του. Δεινός ρήτορας και βαθύς γνώστης της επιστήμης του, ο Αφεντούλης
είχε την ικανότητα να συναρπάζει το ακροατήριό του σε σημείο μάλιστα που στις
παραδόσεις του κάθε φορά να τρέχει πλήθος φοιτητών, όχι μόνον της Ιατρικής, αλλά
και των άλλων Σχολών.
Διετέλεσε κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής το 1868-69 και πρύτανις το
1887-88. Σαν πρύτανις εισηγήθηκε και πέτυχε να εγκριθεί το σχέδιό του για ίδρυση
Πανεπιστημιακού Γυμναστηρίου με λουτρά και Αναγνωστηρίου στην Λέσχη των φοιτητών.
Την άλλη πλευρά της προσωπικότητάς του την δίνει η καλλιτεχνική του
φύση. Είχε βαθειά λογοτεχνική κατάρτιση και για πολλά χρόνια υπήρξε κριτής σε
ποιητικούς διαγωνισμούς. Μετέφρασε επίσης αρκετά ξένα αριστουργήματα όπως το "Νάθαν"
του Λέσσιγκ και το "Μαρία Στιούαρτ" του Σίλλερ. Την λογοτεχνική του παραγωγή συγκέντρωσε
σε τρείς τόμους με τον τίτλο "Φιλολογικά Πάρεργα". Ο Κωστής Παλαμάς επισημαίνοντας
την πνευματική του παρουσία, γράφει: "Ρήτορας μέχρι των πρυτανικών λογοδοσιών
του, ποιητής μέχρι των επιστημονικών του συγγραφών, ρεμβαστής και ζωγράφος ρομαντικών
ερώτων και πολίτης με φιλοπατρίαν καραδοκούσαν πάντοτε εν επιφυλακή".
Την τρίτη πλευρά της προσωπικότητάς του την δίνει το ζωηρό ενδιαφέρον
του για τα κοινά και η ενεργή συμμετοχή του σ΄ αυτά. Στα ζητήματα του Πειραιά
(όπου διετέλεσε και Δήμαρχος), στην επανάσταση της Θεσσαλίας το 1854 και το 1856
της Κρήτης και σ΄ εκείνες του 1878, παίρνει δραστήρια μέρος. Το 1863 εξελέγη και
αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης.
Πέθανε τον Απρίλιο του 1893. Η πολύτιμη βιβλιοθήκη του σώζεται σήμερα
στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζαγοράς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ζαγοράς
Σπούδασε στην Γερμανία, Αυστρία, και Παρίσι και αναγορεύθηκε διδάκτωρ
της Ιατρικής το 1876 στο Στρασβούργο. 'Επειτα, αφού εγκαταστάθηκε στο Κάϊρο, άρχισε
την εξάσκηση του επαγγέλματός του.
Το 1892 ο Χεδίβης της Αιγύπτου Χιλμή Αμπάς ο Β', διακρίνοντας το σπάνιο
επιστημονικό ταλέντο του Κωμανού, τον προσέλαβε σαν ιδιαίτερο γιατρό των ανακτόρων
του και αρχηγό του πολιτικού και στρατιωτικού του οίκου. Επί πλέον, για τις υπηρεσίες
του, του απένειμε τον υψηλότατο τίτλο του "Πασσά", τίτλο που σπανιότατα απονέμονταν
σε Ευρωπαίους.
Τα "Απομνημονεύματα" του, που κυκλοφόρησαν στα 1920, έκαναν μεγάλη
εντύπωση και προ- κάλεσαν μαζί με τις ευμενείς κριτικές των λογίων, τα θερμά συγχαρητήρια
γνωρίμων του Μοναρχών της Ευρώπης. Η ευρεία δε εγκυκλοπαιδική του μόρφωση και
τα σπάνια κοινωνικά του προσόντα, καθιστούσαν την παρουσία του απαραίτητη σε κάθε
επιστημονική συγκέντρωση της Αιγύπτου. Για αρκετό μάλιστα χρονικό διάστημα υπήρξε
διευθυντής του Νοσοκομείου του Καΐρου, αναβαθμίζοντάς το σε σημείο επίζηλο.
Ο Κωμανός εξάσκησε για πολλά χρόνια και την οφθαλμολογία, την οποία
σπούδασε ιδιαίτερα και είχε ειδικευτεί σ΄ αυτήν.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ζαγοράς
1891 - 1961
Μαρξιστής ιστορικός και ένας από τους πρωτεργάτες του ελληνικού Κομμουνιστικού Κινήματος.
Ο Γιάννης Κορδάτος (1891-1961), ιστορικός, πολιτικός και κοινωνιολόγος,
γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου. Φοίτησε σε Λύκεια της Σμύρνης
και της Πόλης
και τελείωσε το Γυμνάσιο στο Βόλο.
Σπούδασε νομικά στην Αθήνα.
Είναι από τους ιδρυτές της «Φοιτητικής Συντροφιάς» και του Σοσιαλεργατικού
Κόμματος (1918), και διετέλεσε γενικός γραμματέας του (1920-1924) και διευθυντής
του δημοσιογραφικού οργάνου του. Το τεράστιο έργο του Γιάννη Κορδάτου καλύπτει
ολόκληρη την εποχή από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τις σύγχρονες εθνικές, πολιτικές
και κοινωνικές περιπέτειες που συντάραξαν τον τόπο μας. Βαθύς μελετητής και οξυδερκής
κριτικός, ο Κορδάτος εξετάζει και αναλύει με τη μέθοδο του ιστορικού υλισμού την
ελληνική πραγματικότητα σε όλες τις φάσεις της. Το έργο του δεν είναι προϊόν δουλειάς
γραφείου, αλλά μιας έντονης ζύμωσης με τα πράγματα και τις καταστάσεις, είναι
προϊόν της συμμετοχής του Κορδάτου στην ιστορία.
Το τελευταίο του έργο, ο «Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός» υπήρξε,
μπορούμε να πούμε, έργο ζωής για τον Κορδάτο, μια και το δούλευε είκοσι ολόκληρα
χρόνια, από το 1940 ως το 1960, και δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας όσο
ο μεγάλος Έλληνας ιστορικός βρισκόταν στη ζωή, γιατί κανένας εκδότης δεν αναλάμβανε-
για λόγους ευνόητους- να το εκδώσει.
Οι δύο ογκώδεις τόμοι αυτού του έργου συνοψίζουν μια μακρόχρονη κριτική
έρευνα του Γιάννη Κορδάτου «πάνω στο μεγαλύτερο επαναστατικό κίνημα που συγκλόνισε
τον κόσμο, τον χριστιανισμό και το λαϊκό ηγέτη και επαναστάτη το Χριστό». Ο Κορδάτος
εξετάζει αντικειμενικά και προσεκτικά τις Γραφές αλλά και όλες τις σύγχρονες τις
εξωχριστιανικές πηγές, φέρνοντας στην επιφάνεια συγκλονιστικά στοιχεία που αποκαλύπτουν
τι υπήρξε πραγματικά αυτό που σήμερα καθιερώθηκε σαν θρησκεία. Η μεγάλη κοινωνική
επανάσταση του Ναζωραίου, η αλήθεια γύρω από την διδασκαλία, τη σταύρωση και την
ανάστασή του κι ακόμα η μετέπειτα εξελικτική πορεία του χριστιανισμού που τον
«διαμόρφωσε σε ιδεολογία της άρχουσας τάξης», αφηγημένα από τον Κορδάτο και ντοκουμενταρισμένα
με όλα τα αρχαία κείμενα εκείνης της εποχής, συνθέτουν στην ιστορία της χριστιανικής
θρησκείας και του ιδρυτή της όπως δεν γράφτηκε ποτέ μέχρι σήμερα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ζαγοράς
1880 - 1953
Στην Ζαγορά γεννήθηκε, το 1880 και ο νεοέλληνας ποιητής Πέτρος Μάγνης
(Κων/νος Κωνσταντινίδης). Υπήρξε ένας από τους αναμορφωτές της λογοτεχνικής ζωής
των παροικιών της Αιγύπτου και ο εισηγητής του δημοτικισμού σαν γλώσσας της τέχνης
και του στοχασμού. Συνεπής στους αγώνες του και τις πνευματικές του πεποιθήσεις,
με το ποιητικό του έργο θεωρείται, μαζί με τον Καβάφη, ο αντιπροσωπευτικότερος
τύπος του απόδημου λογοτέχνη που κρατάει μέσα του άσβηστη την μνήμη της γενέτειράς
του.
Στην Ζαγορά, στο δρόμο προς την συνοικία της Μεταμορφώσεως, βρίσκεται
ο πατρογονικός του πύργος, από τα τυπικότερα δείγματα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής,
στην είσοδο του οποίου τα λογοτεχνικά σωματεία εντοίχισαν αναμνηστική πλάκα με
ανάγλυφη την μορφή του.
Πέθανε στην Αλεξάνδρεια
στα 1953. Κατ΄ επιθυμία του, η τεράστια φιλολογική του βιβλιοθήκη που αποτελούνταν
από 3.000 βιβλία και πάνω από 3.500 περιοδικά, όλα σπάνιες εκδόσεις της Ελληνικής
ομογένειας της Αιγύπτου, δωρήθηκε στην Βιβλιοθήκη της Ζαγοράς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ζαγοράς
Αδελφός του Πέτρου Μάγνη. Γεννήθηκε στη Ζαγορά, σπούδασε στον Βόλο,
έπειτα στην Σμύρνη
και εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο βαμβακιού. Η κοινωνική,
εθνική και φιλανθρωπική του δράση επί σειρά ετών ως προέδρου Σωματείων, ήταν σημαντική.
Η Εκκλησία και η Ελληνική Πολιτεία αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες του τον τίμησαν
με παράσημα και τιμητικές διακρίσεις.
Μεγάλη ήταν όμως και η συνεισφορά του στα νεοελληνικά γράμματα. Υπήρξε
ιδρυτικό μέλος και συντάκτης σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες του Αιγυπτιώτικου
Ελληνισμού ("Σεράπιον", "Νέα Ζωή", "Φάρος" κ.ά.). Διηγήματά του δημοσιεύθηκαν
με το ψευδώνυμο Πήλιος Ζάγρας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ζαγοράς
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
