Εμφανίζονται 19 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΡΩΣΙΑ Χώρα ΣΙΣ" .
ΧΑΡΑΞ (Αρχαία πόλη) ΤΑΥΡΙΣ
Dionysius. Of Charax, in Susiana on the Arabian gulf, lived in the time of Augustus, who sent him to the east that he might record all the exploits of his grandson on his Parthian and Arabian expedition. (Plin. H. N vi. 31.)
ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΡΩΣΙΑ
ΣΚΥΘΙΑ (Αρχαία χώρα) ΡΩΣΙΑ
Anacharsis, a Scythian of princely rank, according to Herodotus (iv. 76), the
son of Gnurus, and brother of Saulius, king of Thrace; according to Lucian (Scytha)
the son of Daucetas. He left his native country to travel in pursuit of knowledge,
and came to Athens just at the time that Solon was occupied with his legislative
measures. He became acquainted with Solon, and by the simplicity of his way of
living, his talents, and his acute observations on the institutions and usages
of the Greeks, he excited general attention and admiration. The fame of his wisdom
was such, that he was even reckoned by some among the seven sages. Some writers
affirmed, that after having been honoured with the Athenian franchise, he was
initiated into the Eleusinian mysteries. According to the account in Herodotus,
on his return to Thrace, he was killed by his brother Saulius, while celebrating
the orgies of Cybele at Hylaca. Diogenes Laertius gives a somewhat different version--that
he was killed by his brother while hunting. He is said to have written a metrical
work on legislation and the art of war. Cicero (Tusc. Disp. v. 32) quotes from
one of his letters, of which several, though of doubtful authenticity, are still
extant. Various sayings of his have been preserved by Diogenes and Athenaeus.
(Herod. iv. 46, 76, 77; Plut. Sol. 5, Conviv. Sept. Sapient.; Diog. Laert. i.
101, &c.; Strab. vii.; Lucian, Scytha and Anacharsis; Athen. iv., x., xiv.; Aelian,
V.H. v. 7)
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Oct 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Anacharsis. A Scythian prince, who came to Athens about B.C. 594 to pursue a course of study. He was a friend of Solon and a man of ability. On his return to his native land, he was killed by his brother Saulius. A number of aphorisms were ascribed to him, and he was said to have invented the bellows, the anchor, and the potter's wheel. A number of epistles of later date are falsely attributed to him.
This text is from: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities. Cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΝΤΜΙΤΡΟΦ (Πόλη) ΡΩΣΙΑ
1842 - 1921
Ρώσος φιλόσοφος, θεωρητικός του αναρχισμού. Οι απόψεις του επηρέασαν
σημαντικά το εργατικό κίνημα κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αι.
και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες. Υπήρξε, επίσης, διακεκριμένος
γεωγράφος.
Γόνος πριγκιπικής οικογένειας της Μόσχας, ο Κροπότκιν γνωρίστηκε
νεότατος με το αυλικό περιβάλλον (σε ηλικία μόλις 15 χρόνων μπήκε στην ακολουθία
του τσάρου) και μετά από επιμελημένες σπουδές, κατευθύνθηκε προς το στρατιωτικό
κλάδο. Το 1862 κατατάχθηκε σε σύνταγμα Κοζάκων στην περιοχή Αμούρ (μεταξύ Σιβηρίας-Μαντζουρίας)
και κατά την εκεί πετνάχρονη παραμονή του επιδόθηκε σε εξερευνήσεις και συνέταξε
αξιόλογες γεωγραφικές μελέτες. Ασχολήθηκε επίσης με την παγετολογία και μελέτησε
την ορογένεση της Ανατολικής Ασίας. Την εποχή εκείνη εκδήλωσε και την αποστροφή
του στις μεθοδεύσεις των κρατικών οργάνων και μάλιστα διαμαρτυρήθηκε έντονα, με
έκθεσή του, για τις φρικτές συνθήκες διαβίωσης των φυλακισμένων στο Νέρτσινσκε
διαμορφώνοντας σταδιακά μια καθαρά αντιεξουσιαστική συνείδηση.
Το 1867 ο Κροπότκιν παραιτήθηκε από τις τάξεις του στρατού και εγκαταστάθηκε
στην Πετρούπολη, όπου - παράλληλα με τις σπουδές του στο εκεί Πανεπιστήμιο - δραστηριοποιήθηκε
στους κύκλους των σοσιαλιστών διανοουμένων. Στις αρχές του 1872 επισκέφτηκε την
Ελβετία και μετά από σύντομη θητεία στις οργανώσεις της Α' Διεθνούς, προσχώρησε
στις αναρχικές ομάδες που επηρεάζε ο συμπατριώτης του Μικαϊλ Μπακούνιν. Μετά την
επιστροφή του στη Ρωσία συνελήφθη (1874) για την έντονη αντικαθεστωτική του δράση
(η οποία έβρισκε σοβαρή απήχηση στα φτωχά στρώματα του πληθυσμού) και κλείστηκε
στις φυλακές. Δυο χρόνια αργότερα κατόρθωσε να αποδράσει και να διαφύγει στο εξωτερικό,
όπου έμελλε να ζήσει, ως πολιτικός πρόσφυγας, επί 41 συνεχή χρόνια, ως τη Ρωσική
Επανάσταση του 1917.
Μετά τη φυγή του, ο Κροπότκιν έδρασε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες
(Αγγλία, Ελβετία, Γαλλία, Ισπανία) και αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή του διεθνούς
αναρχικού κινήματος. Ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη είναι η δράση του στην Ελβετία (εκδότης
του Le Revolte [Ο Επαναστατημένος], θεωρητικού οργάνου της αναρχικής "Ομοσπονδίας
του Γιούρα"), από όπου απελάθηκε (1881) ύστερα από απαίτηση των ρωσικών διπλωματικών
υπηρεσιών. Σημαντικός εξάλλου σταθμός στη ζωή του υπήρξε η τρίχρονη φυλάκισή του
στη Γαλλία (1883-86), όταν καταδικάστηκε για υποτιθέμενη συμμετοχή του σε τρομοκρατικές
πράξεις. Από το 1886 και ως το 1917 ο Κροπότκιν έζησε στην Αγγλία, όπου ασχολήθηκε
κυρίως με τη συγγραφή έργων, στα οποία εκτίθενται οι απόψεις του και οι πλούσιες
εμπειρίες του.
Ο Κροπότκιν επέστρεψε στη Ρωσία κατά τις επαναστατικές εξελίξεις του
1917 και, παρά την αντίθεσή του με τις πολιτικές θέσεις των μπολσεβίκων, τιμήθηκε
απ' αυτούς για τη σημαντική επαναστατική του δράση. Κατά τα τελευταία χρόνια της
ζωής του, αποσύρθηκε στο χωριό Ντμίτρωφ, απογοητευμένος από την εξέλιξη της Ρωσικής
Επανάστασης, όπου και πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 1921.
Το συγγραφικό έργο του Κροπότκιν είναι ογκώδες και πολυδιάστατο και
περιλαμβάνει μελέτες κοινωνιολογικές, φιλοσοφικές, ιστορικές, φιλολογικές και
γεωγραφικές. Η πολιτική του φιλοσοφία συμπυκνώνεται στο ιδεώδες μιας καθολικής
ρήξης των εργαζομένων με τις υπάρχουσες κοινωνικοπολιτικές δομές και με τη θεμελίωση
ενός συστήματος ζωής, στο οποίο θα απουσιάζουν η ατομική ιδιοκτησία, οι εξουσιαστικοί
μηχανισμοί και η βία. Το σύστημα αυτό - κατά τον Κροπότκιν - θα μπορεί να βασίζεται
στην εθελοντική συνεργασία των ενώσεων παραγωγών, ώστε να εξασφαλίζεται και η
παραγωγή του απαιτούμενου κοινωνικού προϊόντος και το αγαθό της ελευθερίας. Οι
απόψεις του (αντίθετες μ' εκείνες του ατομικού αναρχισμού, αλλά και του σοσιαλιστικού
κρατισμού) επηρέασαν σημαντικά πολλούς μεταγενέστερους μελετητές.
Ο Κροπότκιν αποτύπωσε τις βασικές εμπειρίες του στο έργο: Απομνημονεύματα
ενός επαναστάτη (Memoirs of a Revolutionist, 1899). Αντιπροσωπευτικότερα θεωρητικά
έργα του είναι: Αγροί, εργοστάσια και εργαστήρια (Fields, Factories and Workshops,
1899), Η αλληλοβοήθεια, παράγοντας της εξέλιξης (Mutual Aid, a Factor of Evolution,
1902).
Κείμενο: Όθων Τσουνάκος
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2004 από το Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα 1983, της Εκδοτικής Αθηνών
Emma Goldman, My Disillusionment in Russia
Emma Goldman, My Disillusionment In Russia, (London: C. W. Daniel Company, 1925)
The Paris Commune, June 1880
Advice to Those About to Emigrate, June 1893
Proposed Communist Settlement, February 1895
The State: It’s Historic Role, 1896
Anarchist Morality, 1897
Anarchism: Its Philosophy and ldeal, 1898
Communism and Anarchy, 1901
Anarchism for Encyclopedia Britannica, 1910
War!, 1914
The Russian Revolution and the Soviet Government, 1919
The Wage System, 1920
Bion, a Scythian philosopher, surnamed Borysthenites, from the town of Oczacovia, Olbia, or Borysthenes, near the mouth of the Dnieper, lived about B. C. 250, but the exact dates of his birth and death are uncertain. Strabo (i.) mentions him as a contemporary of Eratosthenes, who was born B. C. 275. Laertius (iv. 46, &c.) has preserved an account which Bion himself gave of his parentage to Antigonus Gonatas, king of Macedonia. His father was a freedman, and his mother, Olympia, a Lacedaemonian harlot, and the whole family were sold as slaves, on account of some offence committed by the father. In consequence of this, Bion fell into the hands of a rhetorician, who made him his heir. Having burnt his patron's library, he went to Athens, and applied himself to philosophy, in the course of which study lie embraced the tenets of almost every sect in succession. First he was an Academic and a disciple of Crates, then a Cynic, afterwards attached to Theodorus, the philosopher who carried out the Cyrenaic doctrines into the atheistic results which were their natural fruit, and finally he became a pupil of Theophrastus, the Peripatetic. He seems to have been a man of considerable intellectual acuteness, but utterly profligate, and a notorious unbeliever in the existence of God. His habits of life were indeed avowedly infamous, so much so, that he spoke with contempt of Socrates for abstaining from crime. Many of Bion's dogmas and sharp sayings are preserved by Laertius : they are generally trite pieces of morality put in a somewhat pointed shape, though hardly brilliant enough to justify Horace in holding him up as the type of keen satire, as he does when he speaks of persons delighting Bioneis scrmonibus et sale nigro. (Epist. ii. 2. 60.) Examples of this wit are his sayings, that "the miser did not possess wealth, but was possessed by it," that "impiety was the companion of credulity," "avarice the metropolis of vice," that "good slaves are really free, and bad freemen really slaves," with many others of the same kind. One is preserved by Cicero (Tusc. iii. 26), viz. that "it is useless to tear our hair when we are in grief, since sorrow is not cured by baldness." He died at Chalcis in Euboea. We learn his mother's name and country from Athenaeus (xiii., f. 592, a.)
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Sep 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
