Πληροφορίες τοπωνυμίου

Λαμπέτη Ελλη

13/4/1926 - 3/9/1983
   Το πραγματικό της όνομα είναι Έλλη Λούκου και γεννήθηκε στο χωριό του πατέρα της, στα Βίλια Αττικής, στις 13 Απριλίου 1926. Τα καλοκαίρια της παιδικής της ηλικίας τα περνούσε στα Βίλια κάνοντας τις διακοπές της. Η Έλλη αγαπούσε πολύ τα Βίλια. Μιλούσε με πόλη αγάπη γι' αυτά και χαρακτηριστικά σε μια από τις συνεντεύξεις της αναφέρει: "Ολο τον χρόνο ζούσαμε για την ημέρα που θα πάμε στα Βίλια. Τριγυρνούσαμε εκεί από το πρωί ως το βράδυ στ' αμπέλια, με τον πατέρα μας" (Κώστας Λούκος).Η μητέρα μου ερχόταν αργά προς το τέλος του καλοκαιριού και γυρνούσαμε στην Αθήνα ίσως και μετά το άνοιγμα των σχολείων.
  Το πολυσυζητημένο πρόσωπο μιας ολόκληρης εποχής, γυναίκα με μεγάλη ακτινοβολία και συναρπαστική ηθοποιός. Η Έλλη Λαμπέτη - το Λαμπετάκι, όπως την πρωτοαποκάλεσε ο δάσκαλός της στη Δραματική Σχολή, Σπύρος Μελάς - είχε μια μαγευτική παρουσία. Ο Παύλος Μάτεσις έχει γράψει, χαρακτηριστικά, για εκείνη: «Αν ήμουν, θρήσκος, θα έλεγα πως, όποιος δεν έχει γοητευθεί από τη Λαμπέτη, θα πάει στην Κόλαση».
  Η Έλλη φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Κοτοπούλη και πραγματοποίησε πολύ σύντομα την πρώτη επίσημη θεατρική της εμφάνιση στο έργο "Η Χάννελε πάει στον Παράδεισο" του Χάουπτμαν, το 1942.
  Τέσσερα χρόνια αργότερα καθιερώθηκε σαν ηθοποιός εξαιρετικής εσωτερικότητας, με τον "Γυάλινο Κόσμο" στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Ενώ η πιο λαμπρή περίοδος της ζωής της ήταν όταν συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Χορν (1955-60) σε έργα όπως: "Ο βροχοποιός", "Νυφικό Κρεβάτι", "Το παιχνίδι της Μοναξιάς", κ.α. Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν το 1981, στο έργο "Σάρα- Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού", όπου έπαιξε θαυμαστά τον ρόλο της κωφάλαλης Σάρας. Ο "θρύλος" της πάντα συναρπάζει. Μπορεί να δει κανείς, δείγματα της μεγάλης τέχνης της απαθανατισμένα στο σελουλόιντ ("Κάλπικη Λίρα", "Το κορίτσι με τα μαύρα", "Κυριακάτικο ξύπνημα", κ.ά.) όπου μας κάνει άλλοτε να γελάμε κι άλλοτε να συγκινούμαστε, γιατί είχε αυτό το πολύτιμο χάρισμα να είναι το ίδιο καλή τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα.
  Η ζωή και η τέχνη της έχει αποτελέσει θέμα για δύο βιβλία, έχουν κυκλοφορήσει δίσκοι με αποσπάσματα από τις παραστάσεις της, αποτέλεσε κι εξακολουθεί να αποτελεί θέμα για άρθρα και συζητήσεις. Αλλά, όπως κάθε σπουδαία προσωπικότητα, έτσι και η Έλλη Λαμπέτη απλώνεται πέρα και πάνω από λέξεις και ήχους που προσπαθούν να περικλείσουν ένα κομμάτι της λάμψης της. Το πρόωρο και τραγικό τέλος της -στις 3 Σεπτεμβρίου 1983- στέρησε την ελληνική σκηνή και οθόνη από τη φωτεινή παρουσία της.
Σήμερα ο Δήμος Βιλίων τιμά την Έλλη Λαμπέτη με σειρά εκδηλώσεων κάθε καλοκαίρι που φέρουν το όνομα της (Λαμπέτεια) καθώς επίσης με δρόμο και πλατεία ως ελάχιστη τιμή προς αυτήν.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Βιλίων

Ιστοσελίδα Δήμου Βιλίων
• http://www.vilia.org/div/content/view/14/45/ (6 φωτ.)