Πληροφορίες τοπωνυμίου

Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ

  Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1920 στην Αθήνα (Θησείο). Πατέρας της ο αθηναίος γαιοκτήμονας Μιχάλης Γκρίτσης και μητέρα της η Ελένη Χάλαρη από την Ανάφη. Τέλειωσε το Γυμνάσιο ως κατ’ οίκον διδαχθείσα ύστερα από μια "περιπετειώδη" σχολική ζωή. Μπήκε στο Πανεπιστήμιο το 1942, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε τις σπουδές της, όπως και τις σπουδές χορού που άρχισε με ζήλο. Ασχολήθηκε συστηματικά με το τραγούδι και τα γαλλικά τελειώνοντας το Ελληνικό Ωδείο και το Γαλλικό Ινστιτούτο αντίστοιχα.
  Εκεί γνωρίστηκε με τον Ροζέ Μιλλιέξ. Παντρεύτηκαν το 1939 κι έχουν δυο παιδιά εγκατεστημένα σήμερα στο Παρίσι. Από τα γυμνασιακά της χρόνια ακόμη, που συμπίπτουν μερικώς με τη δικτατορία Μεταξά, η Μιλλιέξ έχει να επιδείξει πλούσια αντιστασιακή δράση. Η δράση αυτή συνεχίστηκε και αργότερα με διάφορες μορφές από κοινού με τις δραστηριότητες του Μιλλιέξ. Το 1941 στρατεύτηκε στο Ε.Α.Μ. και εργάστηκε ως εθελόντρια του Ε.Ε.Σ., δίνοντας συγχρόνως καταφύγιο σε πολλούς επώνυμους και ανώνυμους στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Στη διάρκεια της Κατοχής η Μιλλιέξ πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα μεταφράζοντας τη Σιωπή της θάλασσας του Βερκόρ, που κυκλοφόρησε επίσημα το 1945, και δημοσιεύοντας δυο δικά της διηγήματα στα Ελεύθερα Γράμματα (1945).
  [...]
  Η δικτατορία της 21ης Απριλίου της αφαιρεί εν τη απουσία της την ελληνική υπηκοότητα και κατάσχει το αρχείο της με τέσσερα τελειωμένα μυθιστορήματα, πλούσια αλληλογραφία με Έλληνες και ξένους κ.λ.π. Το 1971 ο Μιλλιέξ μετατίθεται στη Γένουα, όπου συμβάλλει στην ίδρυση έδρας Νέων Ελληνικών στο ομώνυμο πανεπιστήμιο. Σ' αυτό το διάστημα και μέχρι το 1974, που οι Μιλλιέξ επιστρέφουν στην Ελλάδα, η Τατιάνα πυκνώνει τις επισκέψεις της στο Παρίσι προσπαθώντας εκεί με τον ελληνικό πυρήνα να αναπληρώσει την αποξένωσή της από την Ελλάδα και τους ανθρώπους της (που συνακόλουθα σήμαινε απομάκρυνση από τη γλώσσα και το γράψιμο). Το 1973 κυκλοφορούν στις εκδόσεις "Κέδρος" με την προτροπή και την επιμέλεια του Τ. Σινόπουλου τα απομεινάρια του χαμένου αρχείου με το χαρακτηριστικό τίτλο Σπαράγματα.
  [...]
  Πλούσια είναι η συνεισφορά της και στα περιοδικά. Θα μπορούσε κανείς χωρίς υπερβολή να ισχυριστεί ότι έχει συνεργαστεί με όλα σχεδόν τα περιοδικά της εποχής της εκτός από τη Νέα Εστία.
  [...]
  Η συγγραφέας έχει τιμηθεί με το κρατικό βραβείο διηγήματος για το Αλλάζουμε; και τις Αναδρομές, το βραβείο των Δώδεκα για το Και ιδού ίππος χλωρός, με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για τα Σπαράγματα και με το βραβείο της Ακαδημίας για τη μονογραφία Τρίπολη του Πόντου. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1950 και του Πεν Κλαμπ από το 1952. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων (ταμίας το 1980), του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α.) και της Εταιρείας Κριτικών Εικαστικών Τεχνών. Από το 1981-86 είναι πρόεδρος της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων.
  [...]
Απόσπασμα: ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΦΑΡΙΝΟΥ-ΜΑΛΑΜΑΤΑΡΗ

• http://www.sokolispublications.gr/people/milliex.h... (2 φωτ.)