Εμφανίζονται 5 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες για το τοπωνύμιο: "ΣΚΙΑΘΟΣ Κωμόπολη ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ".
Ο Επιφάνειος-Στέφανος Δημητριάδης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1760 και
ανήκε σε αρχοντική οικογένεια του νησιού. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στη Σκιάθο
και κατόπιν μαθήτευσε σε σχολεία του Πηλίου, των Αμπελακίων, της Κωνσταντινούπολης
και των Παραδουνάβιων περιοχών. Αρχισε να εργάζεται στο Βουκουρέστι για τον ηγεμόνα
Νικόλαο Μαυρογένη, μαζί με το Ρήγα Φεραίο. Ετσι οι δύο άνδρες έγιναν στενοί συνεργάτες
και φίλοι. Η γνωριμία με μία φλογερή προσωπικότητα σαν αυτή του Ρήγα ήταν φυσικό
να επηρεάσει βαθιά το ανήσυχο πνεύμα του Επιφάνειου Δημητριάδη.
Το 1787 επέστρεψε στην Ελλάδα, καταρχάς στη στη Σκιάθο και κατόπιν
στην Ύδρα και τον Πόρο, ενώ ταξίδεψε στο Άγιο Όρος, την Κωνσταντινούπολη, τη Μολδαβία
και το Βουκουρέστι. Το 1798 επανήλθε στη Σκιάθο, όπου και παντρεύτηκε. Το 1802
διορίστηκε βοεβόδας της Σκιάθου και το 1803-1805 βοεβόδας της Αλοννήσου. Η συνεισφορά
του στις προεπαναστατικές κινήσεις των Βλαχάβα, Σταθά, Νικοτσάρα ήταν σημαντική.
Το 1807 παραβρέθηκε στη Συνέλευση που έγινε στη Μονή Ευαγγελίστριας, όπου γνωρίστηκε
με το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Από το 1811 περιόδευε στην Ελλάδα διδάσκοντας. Η έναρξη
της Επανάστασης τον βρήκε στην Κέα, απ' όπου επέστρεψε αμέσως στη Σκιάθο για να
εμψυχώσει τους συμπατριώτες του για την κάθοδο τους στον αγώνα. Το Σεπτέμβριο
του 1821 τον συναντάμε να πολεμά στην άλωση της Τρίπολης, ενώ συνεχίζει να προσφέρει
αδιάκοπα, ως την τελευταία του στιγμή στον αγώνα του Γένους τόσο τις στρατιωτικές
του υπηρεσίες, όσο και τις διδασκαλικές του. Πέθανε το 1827 στη Σκιάθο.
Ηταν πολυγραφότατος και καλλιέργησε όλα τα είδη του πεζού και ποιητικού
λόγου. Από τα πολλά έργα του ο ίδιος έκδοσε μόνο δύο. Έγραφε με ευχέρεια τόσο
την αρχαία όσο και τη νεοελληνική γλώσσα, ενώ γνώριζε ακόμα γαλλικά και ιταλικά.
Κατείχε την ιστορία και είχε φιλοσοφική κατάρτιση και λογοτεχνική πνοή. Το διδασκαλικό
του κήρυγμα το οποίο τροφοδοτούνταν από την ελληνομάθεια και το θερμό πατριωτισμό
του, στάθηκε πραγματικά οδηγός για τον υπόδουλο ελληνισμό. Ο Επιφάνειος-Στέφανος
Δημητριάδης είναι ένας σπουδαίος εκπρόσωπος του Ελληνικού Διαφωτισμού και ανήκει
στους Διδάσκαλους του γένους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Σκιάθου
1760 - 1824
Από τους πρωτοπόρους του νεοελληνικού θεάτρου
1851 - 1911
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του
1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ.
Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου
στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο
Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη
Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε,
ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του. Το 1879 δημοσιεύει το
μυθιστόρημα ο "Μετανάστης" στην εφημερίδα "Νεόλογος". Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει
το μυθιστόρημά του "Οι έμποροι των Εθνών" στην εφημερίδα "Μη χάνεσαι", ενώ παράλληλα
άρχισε να εργάζεται ως μεταφραστής Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην "Ακρόπολη"
το μυθιστόρημά του "Γυφτοπούλα", όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός
συνεργάτης.
Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ' όπου δημοσιεύει τη "Φόνισσα".
Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον "Παρνασσό" η 25ετερήδα του στα ελληνικά
γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει
στην παρτίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα
της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία. Η κηδεία του έγινε την ίδια μέρα και
τον επικήδειο εκφώνησε ο Γ. Ρήγας. Στις 22 Νοεμβρίου 1912 τον τάφο του επισκέφτηκε
η Μαρία Βοναπάρτη και το 1925 στήθηκε η προτομή του, έργο του Θ. Θωμόπουλου.
Το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, το οποίο είναι σήμερα διεθνώς
αναγνωρισμένο, επηρεάστηκε άμεσα από το νησί στο οποίο γεννήθηκε και πέθανε, το
νησί που αγάπησε και ύμνησε όσο κανένας άλλος, αλλά και από τους ανθρώπους του,
τις πραγματικές ιστορίες των οποίων μετέφερε γράφοντας. Υπήρξε ένας άριστος μελετητής
της ανθρώπινης ψυχολογίας και των ηθών της εποχής του. Με την απαράμιλλη και γεμάτη
λυρισμό πένα του, έγραψε χωρίς αμφιβολία τα κορυφαία ηθογραφήματα της νεότερης
Ελλάδας. Ετσι, το ονομά του μας παραπέμπει στο ν ησί του, αλλά παράλληλα, στο
άκουσμα της λέξης "Σκιάθος", δεν μπορούμε να μη σκεφτούμε το μεγάλο αυτό λογοτέχνη,
που σφράγισε ανεξίτηλα το νησί του ακριβώς όπως αυτό σφράγισε το έργο του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Σκιάθου
1884 - 1960
Γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 20 Νοεμβρίου του 1884 και από τη μητέρα
του ήταν συγγενής του Παπαδιαμάντη. Φοίτησε για δύο χρόνια στο Βαρβάκειο όπου
δίδασκε ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης και το 1901 πήρε δίπλωμα από το Διδασκαλείο αθηνών.
Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε δημοδιδάσκαλος στη Σκιάθο όπου υπηρέτησε ως το 1940.
Το 1920 φοίτησε για ένα χρόνο στο Ιερατικό Φροντιστήριο της Ριζαρείου Σχολής,
χειροτονήθηκε ιερέας και έγινε αμέσως οικονόμος και αρχιερατικός επίτροπος Σκιάθου.
Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Ιουλίου 1960 και κηδεύτηκε στο νησί του με τη συμμετοχή
όλων των κατοίκων.
Ασχολήθηκε από νωρίς με συλλεκτική ικανότητα και ευσυνειδησία με
τη λαογραφία του νησιού του και συγχρόνως φανέρωσε την αγάπη του στη βυζαντινή
μουσική και την υμνογραφία. Συνδέθηκε στενά από τα πρώτα του χρόνια με τους δύο
Αλέξανδρους της Σκιάθου και η γνωριμία του αυτή τον βοήθησε πολύ στις κατόπιν
πνευματικές του επιδόσεις. Ο οικονόμου Γεώργιος Ρήγας υπήρξε ακούραστος και δημιουργικός
ερευνητής, αυθεντία στα ζητήματα του Τοπικού της Εκκλησίας μας και λαογράφος με
ευσυνειδησία και βαρύτητα. Ηταν ακόμα μεθοδικός δάσκαλος και εξαίρετος τελετουργός.
Το πέρασμα του από το σχολείο και την εκκλησία της Σκιάθου άφησε πραγματικά εποχή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Σκιάθου
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
