Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΚΟΝΙΤΣΑ (Κωμόπολη) ΙΩΑΝΝΙΝΑ
  Η περιοχή με βάση τα ευρήματα στις βραχοσκεπές Κλειδί και Μποϊλα στο Βοϊδομάτη, κατοικούνταν από την Ανώτερη Παλαιολιθική εποχή από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες.
  Μεταξύ των ετών 1300 και 1100 π.Χ. εγκαθίστανται στην ευρύτερη περιοχή οι Μολοσσοί (Λιατοβούνι), ενώ οι συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας που επικρατούν γύρω στα 750 οδηγούν σε δημογραφική ανάπτυξη. Στην αρχαία Τριφυλλία, όπως ονομαζόταν η περιοχή στην αρχαιότητα, αναπτύχθηκε η πόλη της Μολοσσίδας, πατρίδα της μητέρας του μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδας και ορμητήριο του ενδοξότερου βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου. Στην τοποθεσία όπου είναι κτισμένη σήμερα η Κόνιτσα εικάζεται ότι υπήρχε αρχαία πόλη η οποία γνώρισε περιόδους ακμής και παρακμής και για μερικούς ήταν η Αντιτανία της αρχαιότητας και για άλλους η Ερίβοια.
  Στην διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων, η οποία αρχίζει με την κάθοδο των κατακτητών το 168 π.Χ. , η κοιλάδα του Αώου ήταν ένα από τα λίγα περάσματα προς την ´Ηπειρο και τη Θεσσαλία για τους Ρωμαίους οι οποίοι αποβιβάζονταν από την Ιταλία στην αρχαία Ιλλυρία, στα σημερινά αλβανικά παράλια. Αργότερα, ένα τμήμα της Εγνατίας Οδού διέσχιζε την περιοχή κατά μήκος της Εγνατίας χτίστηκαν κάστρα και φρούρια απομεινάρια των οποίων είναι και σήμερα ορατά σε πολλά σημεία της επαρχίας. Κατά την πρώιμη βυζαντινή εποχή Βησιγότθοι, Βάνδαλοι, ´Αβαροι και Σλάβοι κάνουν επιδρομές στην περιοχή και προξενούν καταστροφές.
  Τον 8ο αι. η Κόνιτσα υπάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ενώ μέχρι τότε υπαγόταν στον Πάπα της Ρώμης. Το 1380 εμφανίζεται για πρώτη φορά η σύγχρονη ονομασία της στο "Χρονικό των Ιωαννίνων", καθώς γίνεται αναφορά στο κάστρο της.
  Τη μεγαλύτερη ανάπτυξη των νεοτέρων χρόνων η πόλη της Κόνιτσας τη γνώρισε την εποχή της τουρκοκρατίας κατά τη διάρκεια της οποίας μετατρέπεται σε πόλη που προτιμούσε η τούρκικη αριστοκρατία. Από την Κόνιτσα κατάγεται η Χάμκω , η μητέρα του Αλή Πασά, ο βοεβόδας των Αθηνών του 18ου αι. Χασεκής και μια σειρά επιφανών Τούρκων που διέπρεψαν στην Κωνσταντινούπολη. Στην Κόνιτσα εγκαταστάθηκαν πολλοί εξισλαμισμένοι Αλβανοί, ενώ πολλοί εύποροι Ελληνες αναγκάζονται να εξισλαμιστούν για να διατηρήσουν τις περιουσίες τους. Οι Τούρκοι και οι Ελληνες έζησαν ειρηνικά για πολλά χρόνια, ο καθένας λαός λατρεύοντας το δικό του Θεό. Και οι δύο μαζί ανέπτυξαν κυρίως τη βυρσοδεψία και την ταπητουργία. Από τις αρχές του 18ου αι. λειτουργεί στην πόλη ελληνικό σχολείο, δείγμα της ακμής του ελληνικού στοιχείου στην περιοχή. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι μουσουλμανικές οικογένειες την εγκαταλείπουν και στη θέση τους έρχονται πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Από την απελευθέρωση της Κόνιτσας το 1913 μέχρι τον ερχομό των Ιταλών το 1940, η Κόνιτσα ανέπτυξε το εμπόριο και άρχισε να καλλιεργεί πιο συστηματικά τον εύφορο κάμπο της.
  Στη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου υπέστη και αυτή μεγάλες καταστροφές για να γνωρίσει μετά τη θηριωδία του γερμανού κατακτητή αλλά και τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε μέχρι το 1949 που τερματίστηκε.
  Η θέση της και η φυσική της ομορφιά προσέλκυε από παλιά το ενδιαφέρον πολλών περιηγητών. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης για ορειβάτες, λάτρεις του ράφτινγκ, του καγιάκ και του παραπέντε (αλεξίπτωτο πλαγιάς) αλλά και για πολλούς τουρίστες που φτάνουν εδώ για να θαυμάσουν την ομορφιά του τοπίου κάθε εποχή του χρόνου. Στην περιπλάνηση σας μέσα και γύρω από την πόλη αξίζει να συμπεριλαμβάνετε ορισμένα μοναδικά αξιοθέατα.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Κόνιτσας

Ιστοσελίδα Δήμου Κόνιτσας
• http://www.konitsa.gr/polis/istoria.html (2 φωτ.)