Εμφανίζονται 9 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΕΑ Νησί ΚΥΚΛΑΔΕΣ" .
ΚΕΑ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Ο παλαιότερος μύθος ανατρέχει σε μια μακρυνή εποχή που οι φυσικές
και κλιματολογικές συνθήκες της Κέας ήσαν διαφορετικές από εκείνες των ιστορικών
χρόνων. Οργιαστική βλάστηση, αφθονία νερών, δροσερό, υγρό κλίμα. Ιδνικός τόπος
για κατοικία των Νυμφών, που ζούσαν τότε κοντά στις πολυάριθμες πηγές μέσα στα
δάση. "Υδρούσα" φαίνεται άλλωστε ότι ήταν η παλαιότερη ονομασία ή προσωνύμιο
του νησιού. Η περίοδος αυτή της ευημερίας για την Υδρούσα, διακόπηκε βίαια. Ένα
φοβερό λιοντάρι εμφανίστηκε στα βουνά και καταδίωξε τις έντρομες Νύμφες που, για
να σωθούν, κατέφυγαν στις βόρειες ακτές του νησιού και από εκεί απέναντι στην
Κάρυστο. Οι συνέπειες για
τον νησί ήταν ολέθριες. Περίοδος παρατεταμένης ξηρασίας άρχισε, τα νερά λιγόστεψαν
απελπιστικά και η βλάστηση συρρικνώθηκε. Το νησί βάδισε προς το μαρασμό και την
καταστροφή.
Σύμφωνα με τη Μυθολογία, κατά τον 16ο αιώνα π.Χ. έφτασε στο νησί ο
Αρισταίος, ο οποίος ήταν γιος του θεού Απόλλωνα και της παρθένου Κυρήνης. Ο Αρισταίος
πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στο νησί. Αφού το απάλλαξε από την ξηρασία, οργάνωσε
την κτηνοτροφία και δίδαξε στους κατοίκους του νησιού την τέχνη της μελισσοκομίας,
την κατεργασία της ελιάς κ.α. Για όλα αυτά τιμήθηκε από τους κατοίκους σαν θεός
και ονομάστηκε Αρισταίος Απόλλων.
Μύθος συνυφασμένος με την προέλευση της ονομασίας του νησιού (Κέως),
βεβαιώνει την προϊστορική εγκατάσταση Λοκρών από τη Ναύπακτο,
επικεφαλής των οποίων ήταν ο ήρωας Κέως, γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Ροδοέσσης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Τα πρώτα σημάδια οργανωμένης ζωής στην Κέα τοποθετούνται στην 4η π.χ.
χιλιετία, στο τέλος της νεολιθικής περιόδου και την απαρχή της εποχής του Χαλκού.
Στα βορειοδυτικά παράλια του νησιού μεταξύ των κόλπων Αγίου Νικολάου
και Οτζιά, πάνω στη μικρή βραχώδη χερσόνησο Κεφάλα, εντοπίστηκε οικισμός και νεκροταφείο
του 3.300 - 3.200 π.Χ. Το πανάρχαιο αυτό νεκροταφείο αποτελεί την "πρώτη
τεκμηρίωση συστηματικής ταφής" σ’ ολόκληρο το Αιγαίο.
Τα ευρήματα, με την ιδιάζουσα τεχνοτροπία τους, προαναγγέλουν με βεβαιότητα την
ανατολή του περίφημου Κυκλαδικού πολιτισμού και μαρτυρούν την επικοινωνία και
τις πρώτες πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις Κέας και ηπειρωτικής Ελλάδας.
Γύρω στα 2.500 π.Χ., περίοδο ακμής του Κυκλαδικού Πολιτισμού, ο οικισμός καλά
δομημένος και ανοχύρωτος, όπως άλλωστε όλοι οι αντίστοιχοι του, ανθεί.
Μετά το 2.000 π.Χ. ο κεντρικός οικισμός οχυρώνεται και ισχυροποιείται,
σε βάρος των μικροτέρων διάσπαρτων του νησιού. Η "είσοδος" του κρητικού
στοιχείου στην ζωή του τόπου, είναι τώρα εμφανής. Ο γηγενής πολιτισμός υποχωρεί
υπέρ του μινωϊκού, χωρίς όμως το κυκλαδικό "πνεύμα" να πάψει να επιτελεί
τον διαχρονικό του ρόλο πάνω στο νησί. Από τον 16 π.Χ. αιώνα, η Κέα γίνεται κόμβος
επικοινωνίας και διαμεσολάβησης του μινωϊκού με τον νεότευκτο μυκηναϊκό κόσμο.Στο
ίδιο πάντα επίκαιρο σημείο υπάρχει μια εντυπωσιακή μετεξέλιξη του οικισμού, σε
κρητο-μυκηναϊκό κέντρο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Προς τα τέλη του 12ου π.Χ. αιώνα, φαίνεται ότι άρχισε ο αποικισμός της Κέας από τους Ίωνες της Αττικής. Με αρχηγό τους τον Θερσιδάμαντα, εγκαταστάθηκαν στο νησί και γρήγορα αναμείχθηκαν με το ντόπιο στοιχείο. Κατά τη γεωμετρική περίοδο (11ος - 8ος αιώνας), μέχρι τις αρχές της αρχαϊκής, διαμορφώθηκε η ιωνική φυσιογνωμία της αρχαίας Κέω. Οι Κέοι συμβάλλουν στην καθιέρωση της Δήλου σε κυκλαδικό θρησκευτικό κέντρο, με τη διαρκή παρουσία τους σε μεγάλες ιωνικές γιορτές προς τιμή του Απόλλωνα. Προς το τέλος του 8ου αιώνα βρίσκεται κάτω από την επιρροή και επικυριαρχία της ισχυρής Ερέτριας. Κατά την αρχαϊκή περίοδο (7ος - 6ος αιώνας) βαθμιαία συγκροτούνται τέσσερεις αυτόνομες και ανεξάρτητες πόλεις, η Ιουλίδα, η Κορησία, η Ποιήεσσα και η Καρθαία. Οι κλασσικοί χρόνοι (5ος - 4ος αιώνας) βρίσκουν το νησί σε νέα εμποροναυτική άνοδο, με το λιμάνι της Καρθαίας να συναγωνίζεται σε ακμή εκείνο της Κορησίας.Το νησί εμφανώς εξαρτημένο από την Εύβοια και την Αττική, ανοίγεται τώρα προς το Αιγαίο. Οι περσικοί πόλεμοι βρίσκουν την Κέω πανέτοιμη, με τη μορφή της ομοσπονδίας, να δίνει τον "υπερ πάντων" αγώνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Για πάνω από 100 χρόνια, το νησί βρισκόταν στο ιστορικό προσκήνιο, όταν οι συγκρούσεις μεταξύ του αιγυπτιακού κράτους των Πτολεμαίων και των άλλων επιγόντων βρίσκονταν σε πλήρη έξαρση. Το λιμάνι της Κορησίας ήταν μεγάλη βάση των ναυτικών επιχειρήσεων των Πτολεμαίων (μετά το 267), που για πολλά χρόνια κυριαρχούσαν στην Κέω. Μετά την επικράτηση του Αντιγόνου Γονατά σε βάρος των Πτολεμαίων (258 και 245), ενώ οι ποικιλώνυμες επιδρομές και λεηλασίες κλιμακώνονται, το νησί συνάπτει συνθήκες ισοπολιτείες (αμοιβαιότητα στην παροχή πολιτικών δικαιωμάτων, τις εμπορικές συναλλαγές κλπ.) με τους Αιτωλούς, που συγκροτούσαν τότε την εκτεταμένη Συμπολιτεία τους. Εξασφάλισε έτσι η Κέως, πρόσκαιρα έστω, την ασφάλεια της. Αφού μεσολάβησε βραχύχρονη μακεδονική κυριαρχία, τις τύχες της Κέω από το 203 - 202 και μέχρι το 167, ρύθμιζε η νέα θαλασσοκράτειρα Ρόδος. Στα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ., με τη Ρώμη ουσιαστικά επικυρίαρχη, Κείοι και Αθηναίοι συνεργάζονταν ξανά πασχίζοντας να διατηρήσουν την αυτονομία και την ταυτότητα τους. Ο Μάρκος Αντώνιος στη συνέχεια "δώρισε" το νησί στους Αθηναίους. Σ’ όλη την ελληνιστική περίοδο, οι εντεινόμενοι κίνδυνοι από τους επιδρομείς οδήγησαν στην ενδυνάμωση και επέκταση του προστατευτικού δικτύου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Πηγές του 7ου αιώνα τοποθετούν την Κέα στο βυζαντινό Θέμα της Ελλάδος,
ενώ από εκκλησιαστική άποψη ήταν ήδη έδρα ιδιαίτερης επισκοπής. Ο 9ος αιώνας βρίσκει
το νησί ν’ ανήκει διοικητικά στο Θέμα του Αιγαίου και τη ζωή του να περιορίζεται
σχεδόν αποκλειστικά στις μεσόγειες περιοχές του, για τον φόβο των πειρατών.
Τον 12ο αιώνα η γενική ανάκαμψη επηρεάζει θετικά και τις τύχες της
Κέας, όπως φαίνεται από την αύξηση της οικοδομικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα στη
ναοδομία, και από τους σπουδαίους μαστόρους - ναοδόμους που η φήμη τους ξεπέρασε
τα όρια του νησιού (Θεοφύλακτος). Εκκλησιαστικά το νησί υπάγεται τώρα στη μητρόπολη
των Αθηνών. Η υποταγή της Κέας στους Φράγκους δεν έγινε αμαχητί. Μετά από επιτυχή
απόκρουση της πρώτης εισβολής (1204), το νησί καταλήφθηκε (1207) και δόθηκε διαιρεμένο
σε τέσσερα τμήματα, σε ισάριθμους Ενετούς ευγενείς.
Εξουθενωμένοι από τις επιδρομές, η Κέα καταλαμβάνεται το 1537 από
την τουρκική αρμάδα. Τούρκοι δεν εγκαταστάθηκαν στο νησί. Από τα πρώτα χρόνια,
αλλά και μετά την παγίωση της το 1566, η τουρκική διοίκηση ήταν ιδιαίτερα ανεκτική.
Ενθάρρυναν όμως οι Τούρκοι την εγκατάσταση στην Κέα Αλβανών εποίκων που ενίσχυσαν
τον συρρικνωμένο πληθυσμό της (τέλη 16ου αιώνα).
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Πρώτος ο μητροπολίτης Κέας Νικόδημος Ρούσσος ευλόγησε την κήρυξη της
Επανάστασης και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, στη Μολδοβλαχία. Το Πάσχα του 1821, την
ώρα της Ανάστασης, ο ιερέας και Φιλικός Αθανάσιος Χωματιανός ύψωσε τη σημαία του
αγώνα. Η "Κοινότης της Νήσου Τζίας" και η δημογεροντία, συνέβαλαν ενεργά
και άμεσα σε χρήμα και άλλα εφόδια (όπλα, τροφές κ.α.) στον εθνικό αγώνα, όπως
προκύπτει από διασωθέντα σχετικά έγγραφα της εποχής.
Τα πρώτα αντίποινα των Τούρκων σε βάρος των επαναστατημένων Ελλήνων,
είχαν σαν συνέπεια την εισροή και στη Τζιά χιλιάδων προσφύγων, κύρια από την κατεστραμένη
Χίο. Η απότομη κοσμοσυρροή
προκάλεσε στα 1823 φοβερή επιδημία πανώλης που αποδεκάτισε τον πληθυσμό (περίπου
2000 νεκροί).
Για ενάμισυ αιώνα περίπου και μέχρι τουλάχιστον τις αρχές της μεταπολεμικής
περιόδου, η Τζιά με σταθερό γενικά πληθυσμό κυμαινόμενο στους 5000 κατοίκους,
συγκρότησε βαθμιαία τη σύγχρονη κοινωνική και αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία. Παρά
τα φοβερά χτυπήματα που ο ομαδικός ξενητεμός της τελευταίας 40ετίας κατάφερε στο
νησί, μειώνοντας στο 1/3 τον μόνιμο πληθυσμό, η Κέα μπορεί σήμερα να καυχηθεί
ότι είναι ένας από τους λίγους τόπους στον κόσμο που η βαριά ιστορική κληρονομιά
του κυριαρχεί στον περιβάλλοντα χώρο, υπακούοντας όμως πάντοτε στα κελεύσματα
μιας φύσης μυστηριακής και γοητευτικής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
On the right of the pedestal are inscribed the cities which took part in the engagement: first the Lacedaemonians, after them the Athenians, third the Corinthians, fourth the Sicyonians, [2] fifth the Aeginetans; after the Aeginetans, the Megarians and Epidaurians, of the Arcadians the people of Tegea and Orchomenus, after them the dwellers in Phlius, Troezen and Hermion, the Tirynthians from the Argolid, the Plataeans alone of the Boeotians, the Argives of Mycenae, the islanders of Ceos and Melos
This extract is from: Pausanias. Description of Greece (ed. W.H.S. Jones, Litt.D., & H.A. Ormerod, 1918). Cited Apr 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
The following took part in the war: . . the Ceans, Ionians from Athens, with the same ships as before (at Artemisium). (Hdt 8.46.1)
The Ceans furnished two ships, and two fifty-oared barks (Hdt. 8.1.1)
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
