Εμφανίζονται 4 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία για το τοπωνύμιο: "ΝΙΚΑΙΑ Προάστιο του Πειραιά ΑΤΤΙΚΗ".
Το 1925 αρχίζει η ιστορία του Ιωνικού με την ονομασία Αμυνα. Η Αμυνα
έφτιαξε το γήπεδο της το 1928 ανάμεσα στην εκκλησία Παναγίτσα και την Μάντρα με
τις ελιές. Παράλληλα ιδρύθηκε και το Αμυνάκι, τα τσικό της επίσημης ομάδας, με
παιδιά 9-10 χρόνων.
Αφήγηση από το βιβλίο του κ. Μιχαηλίδη.
« Μια μέρα που παίζαμε μπάλα στη γειτονιά έρχονται παίχτες και παράγοντες της
Αμυνας, μας συγκεντρώνουν και μας λένε να συγκροτήσουμε τα τσικό της ομάδας δίνοντας
την ονομασία Αμυνάκι. Επόμενο ήταν να μας ντύσουν και να μας παπουτσώσουν. Έτσι
γλιτώσαμε τις γκρίνιες και το κυνηγητό των γονιών μας που καταστρέφαμε τα παπούτσια
μας»
Το Αμυνάκι διαλύθηκε τη δεκαετία του 1930.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Νικαίας
Τα τρόφιμα τα προμηθεύονταν από το μπακάλικο, τον φούρνο, τον μανάβη,
τον ψαρά, τον χασάπη, το γαλατά κ.ά. Από μικρά μπακάλικα που υπήρχαν στις γειτονιές,
έπαιρναν τρόφιμα όπως βούτυρο, τυρί, πελτέ. Αυτά φυλάσσονταν σε ένα φανάρι κρεμασμένο
από το ταβάνι για προφύλαξη από γάτες, έντομα, αλλά και για δροσιά. Το φανάρι
ήταν μια κατασκευή από τσίγκινο σκελετό και για τοιχώματα είχε μια πολύ λεπτή
σήτα. Τα όσπρια, βασικό είδος διατροφής ήταν μέσα σε μικρά σακουλάκια.
Αφήγηση από το βιβλίο του κ. Μιχαηλίδη.
« Πήγαινες και ζήταγες 50 λεπτά ελιές ή μια δραχμή τυρί ή οτιδήποτε άλλο ήθελες
με το βιβλιαράκι του βερεσέ στο χέρι. Αλίμονο αν το Σάββατο δεν έδινες κάποια
χρήματα. Ο κανόνας της εποχής εκείνης δεν επέτρεπε να πιστώνει και για άλλη εβδομάδα.Το
ίδιο ίσχυε και για το φούρναρη. Ο πλανόδιος μανάβης περνούσε από τις γειτονιές
πουλώντας τα ζαρζαβατικά του όπως ντομάτες, μελιτζάνες, διάφορα φρούτα. Όλα προέρχονταν
κυρίως από τα περιβόλια της Παλιάς Κοκκινιάς και μεταφέρονταν με γαϊδουράκια.
Επίσης έσερνε μαζί του πάνω σε τρίτροχο καροτσάκι , απλωμένα αγγούρια με γλυστρίδα.
Η γλυστρίδα - αυτό το ωραίο σαλατικό - έχει μάλλον εξαφανιστεί σήμερα. Στο μανάβη
δεν είχε βερεσέ. Το ίδιο και ο ψαράς περιφέρονταν στις γειτονιές μεταφέροντας
τα ψάρια μ’ ένα ειδικό πανέρι στερεωμένο στο κεφάλι του. Ανάμεσα στο πανέρι και
το κεφάλι, που φορούσε τραγιάσκα για να βάζει τα χαρτονομίσματα, μεσολαβούσε ένα
μικρό μαξιλαράκι. Οταν βρισκόταν πελάτης, κατέβαζε το πανέρι από το κεφάλι του
και ζύγιζε τα ψάρια - κυρίως τονάκια, λακέρδα και μαριδάκι Φαλήρου - με ζυγαριά
κανταράκι. Κάθε Κυριακή έβγαινε στη γειτονιά ένας που έκανε χρέη χασάπη και φώναζε
πως θα σφάξει αρνί ή κατσίκι. Αν συμπλήρωνε τις οκάδες που υπολόγιζε σ’ αυτό που
θα έσφαζε τότε το έσφαζε. Σε περίπτωση που δεν συμπληρώνονταν οι οκάδες δεν το
έσφαζε γιατί δεν είχε τρόπο να το διατηρήσει. Πρωινός επισκέπτης στις γειτονιές
ήταν ο γαλατάς, που πουλούσε το γάλα χύμα σε δοχεία ή άρμεγε την κατσίκα που έσερνε
μαζί του. Αλλο πρωινό ρόφημα ήταν το γνωστό σαλέπι, που πουλούσαν οι σαλεπιτζήδες.
Ακόμη πάνω σε ένα χοντρό στρογγυλό καδρόνι ή κλαδί δέντρου, δεμένα στις δυο άκρες
κρεμόντουσαν με σχοινί δυο τσανάκες γιαούρτι, που τις κουβαλούσε στους ώμους του
ο πλανόδιος πωλητής. Τα αυγά της ημέρας ήταν δυσεύρετα για την εποχή, ιδίως τότε
που θέριζε η φυματίωση. Τα αυγά είτε τα ρούφαγες πρωί- πρωί χωρίς να βάλεις τίποτα
στο στόμα σου, είτε τα χτύπαγες με ζάχαρη για να δυναμώσει ο οργανισμός. Πολύ
αργότερα πολλοί διατηρούσαν κότες σε κοτέτσια για να εξασφαλίζουν φρέσκα αυγά.
Υπήρχαν και οι λεμονάδες που φτιάχνονταν χωρίς ανθρακικό από ανθρώπους που τις
πουλούσαν, μεταφέροντάς τες σε ειδικά δοχεία στην πλάτη. Αργότερα με την εμφάνιση
του πάγου, ροκάνιζαν τον πάγο και τον έριχναν σ’ ένα ποτήρι μαζί με βύσσινο και
αφού τα ανακάτευαν έφτιαχναν ένα δροσερό αναψυκτικό σαν γρανίτα το λεγόμενο καρσαμπάτς.»
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Νικαίας
Τα σπίτια που φτιάχτηκαν από την οδό Αμερικανίδων Κυριών και πάνω,
διέθεταν χώρο για πλυσταριό. Από το 1924 έως το 1926 πολλά από αυτά τα πλυσταριά
χρησιμοποιήθηκαν για τη στέγαση των πρώτων Δημοτικών σχολείων. Μετά το 1927 φτιάχτηκαν
δυο νέα Δημοτικά σχολεία, ένα για αγόρια και ένα για κορίτσια. Έτσι οι μαθητές
αφήνουν τα πλυσταριά και μπαίνουν σε ωραίες αίθουσες με θρανία και όχι πάγκους
και όρθιοι.Το 1930 εγκαινιάστηκε το πρώτο Γυμνάσιο της Κοκκινιάς, με μορφή παράγκας.
Με την έναρξη του όλοι οι μαθητές φυτεύουν τα πρώτα δέντρα του κήπου, εκεί που
είναι σήμερα το κηποθέατρο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το σχολείο μας, το 7ο Δημοτικό
Νικαίας ιδρύθηκε το έτος 1929 και είναι ίσως το παλαιότερο της πόλης μας. Σκοπός
της ίδρυσής του, έτσι όπως αναφέρεται στο αρχείο του «ήτο η μόρφωσις των τέκνων
των προσφύγων, οι οποίοι κατέφυγον μετά την Μικρασιατικήν Καταστροφήν του 1922
εις την Ελλάδα και ίδρυσαν τον συνοικισμόν τότε Νικαίας». Για την ανέγερση του
διδακτηρίου παραχωρήθηκε οικόπεδο από το Υπουργείο Πρόνοιας. Το κτίριο κατασκευάστηκε
με 6 αίθουσες, αλλά εντελώς πρόχειρη κατασκευή με τοίχους μπαγλαντίν και οροφή
ξύλινη. Από το 1929 έως το 1940 λειτούργησε ως εξαθέσιοΤον πρώτο χρόνο της λειτουργίας
του, το σχολικό έτος 1929 - 1930 φοιτούσαν 293 μαθητές. Αυτό το κτίριο χρησιμοποιήθηκε
μέχρι το 1965. Από το 1961 ξεκίνησε το χτίσιμο του νέου σχολείου γιατί το παλιό
είχε κριθεί ανεπαρκές, ακατάλληλο και επικίνδυνο. Το 1965 το σχολείο στεγάστηκε
στο καινούριο διδακτήριο αν και δεν είχε ακόμη περατωθεί πλήρως.
(Στοιχεία από το βιβλίο του Μιχαηλίδη)
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Νικαίας
Τα πρώτα σπίτια που φτιάχτηκαν στην Κοκκινιά ήταν πλίνθινα. Είχαν
επιφάνεια 40 τετραγωνικά μέτρα, πρόσοψη 4 μέτρα και βάθος 10 μέτρα. Αποτελούνταν
από μια κουζίνα και ένα δωμάτιο όπου κοιμούνταν όλοι μαζί . Έξω από τα σπίτια
υπήρχαν κοινά πλυσταριά και αποχωρητήρια . Ρεύμα πήραν τα περισσότερα μετά το
1935- 1940. Το νερό το αγόραζαν με τενεκέδες έως το 1934 που σε κάθε γειτονιά
μπήκε μια βρύση της ΟΥΛΕΝ. Η νέα πόλη που χτιζόταν χρησιμοποιούσε μεγάλους χώρους
ανάμεσα στα προσφυγικά σπίτια που συνήθως υπήρχε και πηγάδι για να φτιάχνονται
και να στεγνώνουν τα πλιθιά . Πηγάδια με αλάνες υπήρχαν στην Καρακουλουξή και
Ικονίου, στη σημερινή πλατεία Αγίου Νικολάου, στον Αη - Γιώργη Γερμανικών και
αλλού.
Απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Μιχαηλίδη
« Τα πλιθιά φτιάχνονταν με τον εξής τρόπο: Έφτιαχναν λάσπη με κοσκινισμένο χώμα,
την πλάθανε και την ανακάτευαν. Έβαζαν το καλούπι και αφού το ίσιωναν με το μυστρί,
το βούταγαν στο νερό. Έβαζαν λοιπόν καλούπια το ένα δίπλα στο άλλο και αυτό συνεχιζόταν
μέχρι να συμπληρωθεί ο χώρος, που προοριζόταν για το καλούπιασμα των πλιθιών.
Ύστερα από μέρες, αφού στέγνωναν, τα γύριζαν να στεγνώσουν κι από τις άλλες πλευρές
και τέλος τα έπαιρναν οι χτίστες... Το πάτωμα ήταν χώμα. Αργότερα παίρναμε καρβουνόσκονη
από τα ασβεστοκάμινα- σκουριά- όπως τη λέγαμε. Πάνω στο χώμα στρώναμε τσουβάλια
και κουρελούδες. Θυμάμαι πως μια Καθαρή Δευτέρα, που ο θείος Νίκος χόρευε το «πως
το τρίβουν το πιπέρι», το δωμάτιο ντουμάνιασε από σκόνη. Την οροφή - το ταβάνι
- την φτιάχνανε με παγδατί. Στερεώνανε ξύλινες πήχες πάχους περίπου δυο δάκτυλα,
και τις καρφώνανε σε δοκούς. Βάζανε έναν πήχη, αφήνανε λίγο άνοιγμα μεταξύ των
δυο πήχεων και η δουλειά αυτή συνεχιζότανε έως ότου τελείωνε όλο το ταβάνι. Μετά
το βρέχανε καλά και ρίχνανε επάνω για να κολλήσει κοσκινισμένο χώμα ανακατεμένο
με άχυρο. Ανάμεσα στο ταβάνι και τα κεραμίδια κρύφτηκαν και σώθηκαν από τους Γερμανούς
πολλοί Κοκκινιώτες στο μπλόκο της 17ης Αυγούστου 1944. Οι παράγκες που κάποιες
φορές έμεναν δυο οικογένειες στην κάθε μια, χωρίζονταν με ξύλα και κουρελούδες.
Ακόμη και μικροί ψίθυροι γινόντουσαν αντιληπτοί από δίπλα. Για φωτισμό χρησιμοποιούνταν
λάμπες, κεριά και καντήλια. Το 1928 περίπου ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα, που το πουλούσε
στην αρχή κάποιος Καλημέρης. Λίγο αργότερα έδινε ρεύμα και ο κινηματογράφος ΕΚΛΑΙΡ.
Το 1946 έδινε ρεύμα η εταιρεία ΠΑΟΥΕΡ. Το νερό το αγόραζαν μια ή δυο δεκάρες τον
τενεκέ από τον Μαλικούτη. Το 1936 μπήκανε κατά γειτονιά βρύσες, που ήταν νερό
της εταιρείας ΟΥΛΕΝ, επί πληρωμή βεβαίως.»
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Νικαίας
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
