Πληροφορίες τοπωνυμίου

   Παλαιότερα ονομαζόταν και Κούμη. Κάποιοι φιλόλογοι θεωρούν ότι το όνομά της είναι παραφθορά του αρχαίου "Κύμη". Αλλοι υποστηρίζουν ότι είναι προελληνικό. Μερικοί επιχειρούν να το συνδέσουν με το όνομα κάποιας μυθικής Αμαζόνας. Αντίθετα οι πραγματιστές πιστεύουν ότι η ρίζα της λέξης ανάγεται στο ουσιαστικό "κύμα".
  Σημαντική μερίδα ιστορικών θεωρεί ότι η ευβοϊκή Κύμη είναι η μητρόπολη της αρχαιότερης ελληνικής αποικίας στη Μικρά Ασία, της Κύμης στην Αιολίδα. Αλλωστε στη σχεδόν κλειστή θάλασσα του Αιγαίου βρίσκονται, όπως παρατηρεί εύκολα κανείς, η μία ακριβώς απέναντι από την άλλη.
   Δεδομένη θεωρείται από τους επιστήμονες, Έλληνες και ξένους, η ιστορική σχέση μεταξύ ευβοϊκής Κύμης και Κύμης στην Καμπανία της πρώτης δηλαδή ελληνικής αποικίας στην Ιταλία. Εκεί οι Ευβοείς έφτασαν το 750 περίπου π.Χ. και ανάμεσα στα άλλα έφεραν μαζί τους και τους γραπτούς χαρακτήρες του ευβοϊκού αλφαβήτου τους οποίους παρέλαβαν χωρίς αλλαγές οι ντόπιοι για να δημιουργήσουν το μετέπειτα λατινικό αλφάβητο. Τα γράμματα C, F, L, P (Pι), R, S, X, (εξ) που διαφοροποιούν το λατινικό αλφάβητο από το ελληνικό, προέρχονται από το ευβοϊκό αλφάβητο της Κύμης.
  Οι μέχρι στιγμής ανασκαφές στα όρια του Δήμου Κύμης έχουν φέρει στην επιφάνεια λείψανα υστεροελλαδικού και γεωμετρικού οικισμού (δηλαδή της εποχής των αποικισμών) στο λόφο Βιγλατούρι κοντά στον Οξύλιθο και ελληνιστικού οικισμού στο λόφο Καστρί της Ποταμίας.
  Τον 6ο μ.Χ. αιώνα η ευβοϊκή Κύμη αναφέρεται ως πόλη από τον γεωγράφο Στέφανο τον Βυζάντιο, ενώ κατά την περίοδο της δυτικής κυριαρχίας στην Εύβοια (1204-1470) είναι γνωστή και ως λιμάνι (Porto Chimi).
   Την τελευταία περίοδο της τουρκοκρατίας αναπτύσσεται οικονομικά χάρη, κυρίως, στην παραγωγή και το εμπόριο κρασιού. Κατά την επανάσταση του 1821 στην οποία παίρνει δυναμικά μέρος, υφίσταται μεγάλες καταστροφές. Μετά την απελευθέρωση, γίνεται πρωτεύουσα της επαρχίας Καρυστίας. Από την δεκαετία του 1830 μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, η Κύμη γνωρίζει μια περίοδο οικονομικής ακμής χάρη στο εμπόριο τοπικά παραγόμενων γεωργικών προϊόντων (κρασί, λάδι, μετάξι) αλλά και κάρβουνου. Ειδικά οι εξαγωγές κρασιού κυρίως προς τη Γαλλία, ευνοούν τη συσσώρευση πλούτου στην Κύμη, πλούτου που κατά ένα μεγάλο μέρος διατίθεται στην κατασκευή πολυτελών σπιτιών. Την περίοδο αυτή δημιουργείται στην ευρύτερη περιοχή της Κύμης ένα στυλ αρχιτεκτονικής με τοπικά χαρακτηριστικά.
  Παράλληλα άνοδο σημειώνει και το ναυτικό της. Στο ζενίθ της ακμής του, το 1870, τα ιστιοφόρα του νηολογίου της ανέρχονται σε 140. Το πέρασμα όμως από την ιστιοφορία στην ατμοκίνηση, βρίσκει την Κύμη απροετοίμαστη, παρότι από το έτος 1900 διαθέτει ένα μεγάλο (από τα μεγαλύτερα στο Αιγαίο) και ασφαλές τεχνητό λιμάνι.
  Κατά τον 20ο αιώνα, μοιραία, ο τοπικός χαρακτήρας της οικονομίας και του πολιτισμού της υποχωρεί, για να ενσωματωθεί όπως άλλωστε συνέβη με κάθε γωνιά της ελληνικής περιφέρειας, σε μια ευρύτερη ενότητα με εθνικά χαρακτηριστικά. Σήμερα η Κύμη αναζητεί μια αναβαθμισμένη ταυτότητα προβάλλοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει στον συγκοινωνιακό, τουριστικό, αγροτικό και μεταποιητικό τομέα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Κύμης

• http://www.kimi.gr/inside.asp?cat=7