Πληροφορίες τοπωνυμίου

  Η γοητευτική περιοχή του Σταυρού, το καταπράσινο και ηλιόλουστο παραλιακό κέντρο εμφανίζεται στο προσκήνιο από τα πανάρχαια χρόνια. Σύμφωνα με ιστορικές ενδείξεις εδώ ήταν εγκατεστημένος αρχαίος μυγδονικός οικισμός, δηλ. μια πολίχνη και ορμητήριο γνωστό κατά τον Στέφανο Βυζάντιο ως "Βορμίσκος" ή κατά το Θουκυδίδης "Βρομίσκος" και μάλιστα κοντά στις εκβολές του Ρήχειου Ποταμού. Εδώ σύμφωνα με εικασίες των ιστορικών βρήκε τραγικό θάνατο ο αρχαίος ποιητής Ευριπίδης που κατασπαράχθηκε από άγρια σκυλιά του Αρχέλαου κατά την διάρκεια ενός βασιλικού κυνηγιού.
  Η σπουδαιότητα του οικισμού προκύπτει αφενός από το γεγονός ότι συμμετείχε στην αττικοδηλιακή συμμαχία των Αθηνών μαζί με άλλες γνωστές μυγδονικές και αξιόλογες πόλεις αφετέρου ότι έγινε προσπελάσιμος χώρος τόσο από τα στρατεύματα του Λακεδαιμόνιου Στρατηγού Βρασίδα όσο και από τον πολυπληθή στρατό του Ξέρξη.
  Κατά την Βυζαντινή περίοδο αποτέλεσε στρατηγικό κόμβο αφού βρίσκονταν δίπλα στην Εγνατία οδό και στο διάβα των περιηγητών προς Αγιο Όρος.
  Οι ρίζες όμως του σημερινού Σταυρού μπήκαν από τους πολυπαθείς πρόσφυγες της Μ. Ασίας.
  Όταν το 1922 ξεριζώθηκε το Ελληνικό στοιχείο από τα παράλια της Μ. Ασίας πολλοί πρόσφυγες από το Κατιρλί της Βιθυνίας και ιδίως ενορίτες της Αγίας Παρασκευής ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στον πανέμορφο Σταυρό μέσα σε πρόχειρους καταυλισμούς.
  Μαζί με αυτούς και πρόσφυγες από την Μάδυτο, περιοχή της Προύσης και άλλες περιοχές.
  Παρά τις κακουχίες και τις μύριες δυσκολίες άνθρωποι πονεμένοι μα θαυμάσιοι, μαχητικοί με οράματα, ιδέες και όρεξη για την ζωή ρίχτηκαν αθόρυβα στον αγώνα και με πολύ μόχθο άρχισαν να χτίζουν την Κοινότητά τους, το σημερινό Σταυρό.
  Ξακουστοί υλοτόμοι και ψαράδες οι Κατιρλιώτες μόλις ρίζωσαν στην νέα τους πατρίδα και βρίσκοντας πανομοιότυπη την φυσική μορφολογία της νέας τους πατρίδας μ’ αυτήν που άφησαν πίσω τους ρίχτηκαν με μεράκι για την κατάκτηση του μέλλοντος.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ρεντίνας.