Πληροφορίες τοπωνυμίου

  Η Ικαρία ήταν κατοικημένη από την λίθινη ακόμη εποχή. Αργότερα κάνουν την παρουσία τους στο νησί τα προελληνικά φύλα που είχαν κατακλύσει τον ελληνικό χώρο. Κάρες, Λέλεγες ή και Πελασγοί. Δεν έλειψε για αρκετά χρόνια η παρουσία Κρητών ή Φοινίκων που ήταν οι θαλασσοκράτορες της μακρινής εκείνης εποχής. Στον 8ο π.Χ. αιώνα υπάρχει ιστορική μαρτυρία ότι πλήθη Ιώνων αποίκων προερχομένων από την αρχαιότατη πόλη της Μ. Ασίας Μίλητο κατέκλυσαν το νησί. Την τύχη των Ιωνικών πόλεων, που υποδουλώθηκαν στους Πέρσες ακολούθησε προσωρινά και η Ικαρία, που υπετάγη το 512 π.Χ. Αφότου όμως πέρασε οριστικά ο Περσικός κίνδυνος η Ικαρία έγινε σταθερός σύμμαχος των Αθηνών και αποτέλεσε μέλος της Αθηναϊκής συμμαχίας. Σ’ αυτούς τους χρόνους και ίσως νωρίτερα ιδρύθηκαν στην Ικαρία και οι πρώτες πόλεις. Πολύ κοντά στα σημερινά Θέρμα ήταν οι αρχαίες Θέρμαι. Ελάχιστα ερείπια σώζονται σήμερα, διότι στα χρόνια του Χριστού η πόλη αυτή καταποντίστηκε από φοβερό σεισμό.
  Στο ανατολικό ακρωτήριο του νησιού ήταν το Δράκανο. Εκεί υπάρχει τείχος που περιέβαλε την Ακρόπολη και σε περίοπτη θέση άριστα σωζόμενος πύργος ελληνιστικής εποχής.
  Στο βόρειο μέρος του νησιού στο σημερινό χωριό Κάμπος, δίπλα στον Εύδηλο, ήταν η πόλη Οινόη. Η Οινόη ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Ικαρίας και πρωτεύουσα. Σώζονται αρχαία τείχη, υδραγωγείο, οίκημα γνωστό ως "Παλάτια" και πολλά ευρήματα που έχουν συγκεντρωθεί στο εκεί ιδρυμένο μουσείο.  Τέλος στο βορειοδυτικό μέρος, κοντά στον σημερινό Αρμενιστή, υπήρχε προσκύνημα της θεάς Αρτέμιδος, που συγκέντρωνε από παντού μεγάλο αριθμό προσκυνητών. Το μέρος αυτό λέγεται ΝΑΣ, δηλαδή ναός, του οποίου σώζονται θραύσματα από λίθους κ.α. Σ’ όλο αυτό το διάστημα η Ικαρία γνώρισε ευμάρεια και ευτυχία.
  Στα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου και έπειτα στους αγώνες των διαδόχων η Ικαρία υπέστη πολλές συμφορές, ιδιαίτερα από τη μάστιγα των πειρατών. Ειδικά στον Β π.Χ. αιώνα ο πληθυσμός της παρουσιάζει ελάττωση κι εμφανίζονται στο νησί πολλοί μέτοικοι Σάμιοι και Λέριοι. Τελικά η Ικαρία περιέρχεται στο βασίλειο της Περγάμου για να κληροδοτηθεί στη συνέχεια στην κοσμοκράτηρα Ρώμη το 133 π.Χ. Η Ικαρία τώρα μαστίζεται από τους πειρατές της Κιλικίας, και προσωρινά ανακουφίζεται από την εξόντωσή τους από τον Ρωμαίο στρατηγό Πομπήιο, αλλά στο τέλος των ρωμαϊκών χρόνων η Ικαρία βρίσκεται σε παρακμή και μαρασμό. Στην αρχή των Βυζαντινών χρόνων δημιουργούνται συνθήκες ευνοϊκές για το νησί.
  Ο πληθυσμός του αυξάνεται λόγω των Γοτθικών επιδρομών, εξοριών πολλών επιφανών Βυζαντινών από τους Αυτοκράτορες. Αλλά και μετά με τις επιδρομές Αράβων, Μαλτέζων, Γενουησιών πολλοί καταφεύγουν εδώ για ασφάλεια, ώστε για κάποιο χρόνο να υπολογίζεται ο πληθυσμός περίπου 70.000.
  Μετά την Αλωση της Κων/πολης από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. η Βενετία κατέλαβε την Ικαρία. Η Ικαρία έμεινε υπό τους Φράγκους Βενετσιάνους μέχρι το 1362 και μετά υπό τους Φράγκους Αραγκίους της Γενούης μέχρι το 1484. περιήλθε κατόπιν στους Ιωαννίτες Ιππότες της Ρόδου που την κράτησαν μέχρι το 1521, οπότε περιήλθε στην κατοχή των Τούρκων. Τα πρώτα χρόνια της Τουρκικής κυριαρχίας είναι για την Ικαρία χρόνια παντελούς ερημώσεως και οι κάτοικοι καταφεύγουν σε σπηλιές ή απρόσιτα μέρη.
  Από τον 19ο αιώνα αρχίζει η ανάπτυξη του νησιού. Αναπτύσσονται η γεωργία, η ναυτιλία. Η τοπική αυτοδιοίκηση οργανώνει σωστά την παιδεία, διευθετεί δίκαια την φορολογία και γενικά τα πάντα μαρτυρούν μια σημαντική πρόοδο. Στην επανάσταση του 1821 πολλοί Ικάριοι ανήκουν στην Φιλική Εταιρεία και παίρνουν ενεργό μέρος στον αγώνα. Το 1911 η Ιταλία έρχεται σε πόλεμο με την Τουρκία και η πρώτη καταλαμβάνει τα Δωδεκάνησα μέχρι τη γειτονική Πάτμο. Οι Ικάριοι τότε οργανωμένοι και με την υπόσχεση της Κυβερνήσεως των Αθηνών ξεσηκώθηκαν και στις 17 Ιουλίου 1912 πέτυχαν την ανεξαρτησία τους. Απετελέσθη έτσι η Ελευθέρα Πολιτεία Ικαρίας με δικό της στρατό, αστυνομία, χαρτόσημα, ύμνο κλπ. Στις 4 Νοεμβρίου 1912 η Ικαρία ενσωματώθηκε στη μητέρα πατρίδα Ελλάδα.
(κείμενο: ΜΟΥΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Αγίου Κηρύκου.

  Την ιστορία της αρχαίας Ικαρίας την είχε γράψει ο Ικάριος Επαρχίδης, αλλά λίγα αποσπάσματα διασώθηκαν απ’ αυτή. Πρώτη αναφορά στην Ικαρία θεωρείται εκείνη του Στράβωνα, σύμφωνα με την οποία Μιλήσιοι “συνώκησαν” την Ικαρία και έκαναν αποικίες στη Μαύρη Θάλασσα και στη Δυτική Μεσόγειο.
  Νωρίτερα, η μεγάλη θεότητα των Ικαρίων ήταν ο Διόνυσος, συνδεδεμένος με την καλλιέργεια της αμπέλου (Πράμνειος οίνος αναφερόμενος στα Ομηρικά Έπη). Αλλη θεότητα των Ικαρίων ήταν η Αρτεμις η Ταυροπόλος, που λατρευόταν στο σημερινό Να (Ναό) του Δήμου Ραχών.
  Στο μουσείο του Κάμπου σώζονται πολλά κομμάτια της κλασσικής, ελληνιστικής και βυζαντινής αρχαιολογίας. Στην Ικαρία διασώζονται επίσης κιονόκρανα από μπλε γρανίτη με ανάγλυφα κεφάλια κατσικιών, το επικρατέστερο εξημερωμένο ζώο του νησιού, το γνωστό και ως “ρασκό ριφάκι” (ανυπόταχτο, ελεύθερο ερίφιο).
  Οι Ικάριοι ήταν μέλη της Αθηναϊκής Συμμαχίας.
 Ικάριοι ναυτικοί στο στόλο του Μ. Αλέξανδρου έπεισαν τον τελευταίο να ονομάσει Ικαρία ένα από τα 17 νησιά του Περσικού Κόλπου.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Ευδήλου.

  Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, η Ικαρία υποτάχθηκε στη Γενοβέζικη Μαόνα της Χίου. Αναφέρεται η αντίσταση των Ικαρίων: “οι πλούσιοι αφήκαν το νησί κι ηπήαν στη Χίο, την Κριμαίαν, την Αφρικήν (Αίγυπτο). Ενώ οι αχαμνοί (φτωχοί) ηπήρασι τα βουνά”.
  Στη συνέχεια, αντιστάθηκαν στην τουρκική δουλεία, και “κρημνίζοντες συγκούδουνο” (με το φορτίο του) τον πρώτο Τούρκο Αγά, ανέλαβαν και τη σχετική ευθύνη: “το εκάμαμεν ούλοι μεις αφέντη”. Στους αγώνες του 1821 οι Ικάριοι, μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία, κατέλυσαν την τουρκική εξουσία και δέχτηκαν Χιώτες πρόσφυγες.
  Το 1912, με δική τους πρωτοβουλία, εξεδίωξαν και πάλι την Τουρκική φρουρά και κήρυξαν την ανεξαρτησία του νησιού, το οποίο αυτοδιοικήθηκε ως Ελεύθερη Πολιτεία για πέντε μήνες, μέχρις ότου να ενωθεί με την Ελλάδα, από επαναστατική επιτροπή, με δικό της Σύνταγμα (κανονισμό).
  Το 1947, πάλι με δικές της δυνάμεις, το νησί απελευθερώθηκε μόνο του από την Ιταλική κυριαρχία.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Ευδήλου.

• http://www.island-ikaria.com/culture/history.asp

Milesians colonized the island Icaros

Anaximenes of Lampsacus says that the Milesians colonized the islands Icaros and Leros.

Perseus: Strabo, Geography
• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...