Πληροφορίες τοπωνυμίου

  Χαλκού και Σιδήρου. Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ, η περιοχή ίσως κατοικήθηκε από νομάδες (Δασσαρήτες και πιθανώς Λυγκηστές ή Τρίκλαρους), ενώ στις δυτικότερες από την Πρέσπα περιοχές φαίνεται πως κατοικούσαν Ιλλυρικά φύλα.
  Από τις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα, τουλάχιστον, η Πρέσπα ανήκε στην επικράτεια των Μακεδόνων βασιλέων, στη συνέχεια στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μέχρι το 2000 π.Χ. στο βασίλειο των Επιγόνων.
  Λείψανα κτισμάτων στον Αγιο Αχίλλειο και τάφοι μεταξύ Λαιμού και Μηλιώνα αποτελούν τις λιγοστές πληροφορίες που έχουμε για την ζωή στην περιοχή κατά την πρωτοχριστιανική και ρωμαϊκή εποχή. Ένας επιτύμβιος βωμός που βρέθηκε στο χωριό Πύλη χρονολογείται στην πρώιμη βυζαντινή εποχή κατά την οποία η Πρέσπα ανήκε στην υπαρχία Ιλλυρικού. Από τα τέλη του 9ου αιώνα, η Πρέσπα, μαζί με άλλες περιοχές της Μακεδονίας, περιήλθε στη ζώνη επιρροής του Βουλγαρικού ηγεμόνα Συμεών. Στη συνέχεια, η περιοχή καταλαμβανόταν άλλοτε από Βυζαντινούς και άλλοτε από Βούλγαρους ώσπου, στα τέλη του 10ου αιώνα περιήλθε στο Βουλγαρικό τσάρο Σαμουήλ. Η Πρέσπα, και αργότερα η Αχρίδα, χρησιμοποιήθηκαν ως κέντρα του βασιλείου του και ορμητήρια κατά του Βυζαντίου. Ο Σαμουήλ έχτισε στην Πρέσπα τα ανάκτορά του και μια Βασιλική στην οποία μετέφερε τα λείψανα του Αγίου Αχιλείου. Μετά από συνεχείς πολέμους ο Σαμουήλ νικήθηκε από τον Βασίλειο Β τον Βουλγαροκτόνο. Ο Βασίλειος ανακατέλαβε όλα τα εδάφη του Σαμουήλ και αργότερα έχτισε στην Πρέσπα δύο φρούρια, τη Βασιλίδα και το Κωνσταντίνο.
  Ως τα μέσα περίπου του 14ου αιώνα, η Πρέσπα αποτέλεσε πεδίο συνεχών συγκρούσεων με αλλεπάλληλες καταλήψεις και ανακαταλήψεις από Πετσενέγους, Βούλγαρους, Νορμανδούς, Αλαμανούς, Φράγκους, Σέρβους και Βυζαντινούς. Γύρω στα τέλη του 14ου αιώνα, και αφού είχε προηγηθεί η κατάρρευση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, οι περιοχές δυτικέ της Βέροιας καταλαμβάνονται από τους Τούρκους. Η απομόνωση όμως της Πρέσπας και η απόσταση της από τα αστικά κέντρα ήταν η αιτία για την οποία η οθωμανική κατοχή ήταν χαλαρή και ο έλεγχος ανήκε σε τοπικούς άρχοντες. Για τον ίδιο λόγο, κατά τους επόμενους αιώνες η περιοχή προσέλκυσε πλήθος πιστών χριστιανών οι οποίοι έχτισαν πολλές εκκλησίες, μοναστήρια, εξωκλήσια, μοναστικά κοινόβια, ερημητήρια και ασκητικά.
  Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά, οι Βούλγαροι και οι Έλληνες διεκδικούσαν την ελευθερία τους από τους Τούρκους. Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, αλλά και κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα παρατηρήθηκε ένα έντονο μεταναστευτικό ρεύμα Πρεσπιωτών προς την Ρουμανία, Αμερική και Καναδά. Με την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου (1913) κατοχυρώθηκαν τα σύνορα της σημερινής ελληνικής περιοχής της Πρέσπας. Κατά την διάρκεια του Πρώτου πολέμου (1914 1918) στην Πρέσπα βρίσκονταν Γαλλικά στρατεύματα ως προγεφύρωμα στον κίνδυνο βουλγαρογερμανικής διείσδυσης. Κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου η Πρέσπα περιήλθε στη δικαιοδοσία του Ιταλικού στρατού. Ο σημερινός πληθυσμός της περιοχής ανέρχεται περίπου στις 1.400 κατοίκους.

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Πρεσπών

• http://www.prespes.gr/istoriagr.html