Εμφανίζονται 6 τίτλοι με αναζήτηση: Πανίδα στην ευρύτερη περιοχή: "ΓΡΕΒΕΝΑ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΓΡΕΒΕΝΑ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Αν και η παρουσία της στην περιοχή έχει συνδεθεί με τον Εθνικό Δρυμό
της Βάλια Κάλντα, η αρκούδα είναι ένα ζώο που ζει στην ευρύτερη περιοχή και που
κάνει μεγάλες μετακινήσεις αναζητώντας τροφή και καταφύγιο εκεί που κάθε εποχή
είναι διαθέσιμα. Ετσι στην Βάλια Κάλντα, όπως και στις άλλες ορεινές κοιλάδες
βρίσκεται κυρίως από αργά το φθινόπωρο μέχρι νωρίς την άνοιξη. Στα μέρη αυτά θα
περάσει το χειμώνα βυθισμένη σε βαθύ λήθαργο, μέσα σε μια σπηλιά ή σε τρύπα που
σκάβει στη βάση γέρικων δέντρων. Διαλέγει μέρη απρόσιτα, σε απότομες πλαγιές ή
πυκνά σύδεντρα και στρώνει την φωλιά της μ' ένα παχύ στρώμα κλαδιών για ν' αποφύγει
την υγρασία. Η διάρκεια του «ύπνου» της κυμαίνεται από 1 - 4 μήνες και εξαρτάται
βασικά από τις καιρικές συνθήκες και τη διαθεσιμότητα της τροφής.
Με το λιώσιμο των χιονών θα βγει να βοσκήσει χορτάρι και θα ξεθάψει
βολβούς και προνύμφες εντόμων στα λειβάδια. Τον υπόλοιπο χρόνο παρακολουθεί την
καρποφορία των καλλιεργούμενων και άγριων δέντρων και φυτών, περιλαμβάνοντας στη
διατροφή της σιτάρι, κεράσια, μήλα, κορόμηλα, γκόρτσα, αχλάδια, σταφύλια, καρπούς
αγριοτριανταφυλλιάς, βατόμουρα, μανιτάρια, κράνα, καρπούς σορβιάς, καρύδια, βελανίδια,
καρπούς οξυάς. Αν και παμφάγο ζώο, η διατροφή της αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό
από τροφές φυτικής προέλευσης καθότι δεν είναι καλός κυνηγός και μόνο περιστασιακά
θα φάει κανένα εξασθενιμένο ή ψόφιο άγριο ζώο ή χελώνα που μπορεί να την πιάσει
εύκολα. Κάπου κάπου ρίχνεται και στα κοπάδια για ν' αρπάξει καμιά αγελάδα ή πρόβατο
με κίνδυνο της ζωής της.
Κινείται κυρίως τη νύχτα από το φόβο του ανθρώπου και με το πρώτο
φως της αυγής επιστρέφει βιαστικά στο πρόχειρο γιατάκι της, μία στρογγυλή γούβα
στρωμένη με χόρτα ή κλαδιά σε κάποια κρυφή γωνιά του δάσους ή σ' ένα πυκνό σύδεντρο.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο και σπάνιο να την συναντήσουμε, αφού οσμίζεται τον άνθρωπο
από μακριά και τον αποφεύγει. Αν έχουμε τύχη και την δούμε να κινείται στο δάσος,
το βάδισμά της θα μας φανεί άχαρο επειδή πατάει με όλο το πέλμα (όπως οι άνθρωποι)
και μετακινεί τα πόδια της ίδιας πλευράς σε κάθε βήμα. Το τρέξιμό της είναι παράξενο
με όλη τη μάζα του ζώου να συμμετέχει στην προσπάθεια. Συχνά, ιδίως όταν ξαφνιάζεται
ή παίζει αλλά και όταν θέλει να εξετάσει το χώρο ή να επιβληθεί σε κάποιον παρείσακτο,
στηρίζεται στα δύο πισινά πόδια και σηκώνεται όρθια.
Είναι πολύ πιθανό αντίθετα να βρούμε τα ίχνη της πάνω στη λάσπη των
δασικών δρόμων ή στα σκιερά μονοπάτια του δάσους, καθώς μετακινείται συνεχώς σε
αναζήτηση τροφής. Οι αρκούδες ζευγαρώνουν ανάμεσα στο Μάιο και τον Αύγουστο. Παρόλο
που ο μήνας του ζευγαρώματος ποικίλει, τα αρκουδάκια γεννιούνται την ίδια πάντα
εποχή, στην καρδιά του χειμώνα (αρχές με τέλη Ιανουαρίου). Η αρκούδα γεννά μέσα
στη φωλιά 1 - 3 (συνήθως 2) μικρά πλασματάκια μισόγυμνα και με κλειστά μάτια που
ζυγίζουν γύρω στα 300 γρ. Το αρκουδάκι ανοίγει τα μάτια του στις 6 βδομάδες και
από εκεί και πέρα αναπτύσσεται πολύ γρήγορα.
Ο πληθυσμός της αρκούδας στην Ελλάδα δεν ξεπερνά τα 120 άτομα και
εξαπλώνεται στις οροσειρές της Πίνδου (βόρεια και κεντρική Πίνδος), του Περιστεριού
(Βαρνούντας Βίτσι και Βόρειο Σινιάτσικο) και τα βουνά της Ροδόπης.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
Ολοι έχουν ακούσει τη χαρακτηριστική φωνή του, λίγοι όμως τον έχουν
δει, αφού σπάνια βγαίνει από τις φυλλωσιές και στο σύντομο πέταγμά του είναι πολύ
πιθανό να τον μπερδέψουμε με μικρό αρπακτικό, αφού έχει ολόιδια χρώματα με το
ξεφτέρι και σιλουέτα βραχοκιρκίνεζου. Παράξενο πουλί, προβλημάτισε τους φυσιοδίφες
από τα πολύ παλιά χρόνια. Πρώτα πρώτα με τις περίεργες γαστρονομικές προτιμήσεις
του, καθώς τρέφεται κυρίως με τις κάμπιες που προσβάλλουν τα πεύκα, έντομο που
αποστρέφονται τα άλλα πουλιά λόγω των ερεθιστικών τριχών που καλύπτουν το σώμα
του, κυρίως όμως για την αλλόκοτη αναπαραγωγική συμπεριφορά του. Σε ότι αφορά
καταρχήν το σχηματισμό ζευγαριών, συναντώνται όλα τα πιθανά σχήματα, τόσο πολυγυνίας
όσο και πολυανδρίας με σπανιότερο μάλλον το μονογαμικό ταίρι. Εκεί όμως που πραγματικά
πρωτοτυπούν είναι στο πού γεννούν τα αβγά τους. Η θυληκιά, αφού εντοπίσει τη φωλιά
κάποιου άλλου είδους πουλιού, παραμονεύει και κάποια στιγμή πριν ολοκληρώσει το
άλλο πουλί τη γέννα του και αρχίσει να κλωσσάει, πηγαίνει αφαιρεί ένα από τα ξένα
αβγά και γεννάει επί τόπου ένα δικό της, για να το εγκαταλείψει στη συνέχεια στην
ακούσια μητριά του.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
Με άνοιγμα φτερών που ξεπερνάει το 1 μ., η γερακίνα είναι ένα μεσαίου
μεγέθους αρπακτικό πουλί με αετόμορφη σιλουέτα και καφετιούς χρωματισμούς ποικιλμένους
με λευκές πινελιές. Κυνηγάει γυροπετώντας πάνω από χωράφια και ανοιχτές εκτάσεις.
Η διατροφή της περιλαμβάνει κυρίως ποντίκια αλλά και μικρά πουλιά, σαύρες και
έντομα. Πιο εύκολα θα τη δούμε το χειμώνα, όπου τόσο οι ντόπιες όσο κι αυτές που
έρχονται εδώ από βορειότερες χώρες κυκλοφορούν στα χωράφια. Μονογαμικές και πιστές
στο ταίρι τους, οι γερακίνες ζευγαρώνουν στο τέλος του χειμώνα και το θηλυκό γεννάει
νωρίς την άνοιξη δύο με τέσσερα αυγά που τα επωάζει για ένα μήνα. Εξι με επτά
εβδομάδες αργότερα τα μικρά είναι έτοιμα να πετάξουν και θα αυτονομηθούν από τους
γονείς μετά από 2 περίπου μήνες. Παρότι δε χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους χωρικούς
και τους κυνηγούς που την ενοχοποιούν για ζημιές στα κοτέτσια και στα θηράματα,
η γερακίνα παραμένει ένας από τους τελευταίους σχετικά πολυάριθμους εκπροσώπους
της τάξης των αρπακτικών, κυρίως χάρη στη μεγάλη προσαρμοστικότητα και ανοχή που
διαθέτει απέναντι στην ανθρώπινη παρουσία και όχληση.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
Νυχτόβιο σαρκοφάγο, το κουνάβι βρίσκει καταφύγιο και κυνηγάει κοντά
στις αγροικίες, τις ξερολιθιές και τα βράχια. Προικισμένο με εξαιρετική όραση,
όσφρηση και ακοή περνάει σχεδόν απαρατήρητο καθώς κινείται με μεγάλη ταχύτητα
και επιδεξιότητα ακόμα και σε κάθετες επιφάνειες. Τρώει κάθε ζώο που μπορεί να
πιάσει, από γεωσκώληκες και αρουραίους μέχρι κουνέλια και κότες. Επίσης αυγά πουλιών,
έντομα αλλά και άγριους καρπούς.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
Μεσαίου μεγέθους αετός (το άνοιγμα των φτερών του πλησιάζει τα 2 μ.)
κι αποδημητικός, ο φιδαετός ξεχωρίζει εύκολα από το λευκό χρώμα της κάτω όψης
του, σε πτήση, που φέρει στικτές γραμμές στο στήθος και τα φτερά, καθώς και πιο
σαφή γράμμωση στην ουρά. Περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας γυροπετώντας
πάνω από ανοιχτές εκτάσεις σε αναζήτηση της λείας του. Οπως υπαινίσσεται και το
όνομά του τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με φίδια, κατά προτίμηση τα μη δηλητηριώδη,
στην ανάγκη όμως και με σαύρες και βατράχια. Οταν εντοπίσει το θήραμά του στέκεται
μετέωρος για λίγα δευτερόλεπτα στα 20 με 30 μ. από το έδαφος και μετά πέφτει σαν
αλεξίπτωτο πάνω του. Πιάνει τα φίδια με τα πόδια, τους τσακίζει το σβέρκο και
τα τρώει ολόκληρα καταπίνοντάς τα λίγο - λίγο. Αν είναι πολύ μεγάλα τα σκοτώνει
στο έδαφος και καμιά φορά τα κομματιάζει. Οι ενήλικοι φιδαετοί τρώνε κατά μέσο
όρο 1 με 2 φίδια την ημέρα, ενώ οι ημερήσιες απαιτήσεις του μικρού που βρίσκεται
στη φωλιά είναι ακόμα μεγαλύτερες. Οι πληθυσμοί του φιδαετού φθίνουν σε ολόκληρη
την Ευρώπη, ακολουθώντας την τύχη των περισσότερων οργανισμών που χρησιμοποιούν
μεγάλες εκτάσεις για τη διαβίωσή τους. Στην περιοχή της Βουνάσας έχει παρατηρηθεί
ένα ζευγάρι που είναι πιθανόν να φωλιάζει στα αραιά δάση της βόρειας πλευράς του
βουνού.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
Η ιθαγενής, άγρια πέστροφα ζει στα άνω τμήματα των ποταμών, εκεί όπου
τα νερά είναι καθαρά, κρύα και τρεχούμενα και συνεπώς πλούσια σε διαλυμένο οξυγόνο.
Σαρκοφάγα και λαίμαργη, καταβροχθίζει ότι βρει μπροστά της, έντομα, προνύμφες
εντόμων, μαλάκια, σκουλήκια, μικρά ψάρια, ακόμα και το γόνο της μερικές φορές.
Επιδέξια στο κολύμπι, έχει επίσης την ικανότητα να υπερπηδά εμπόδια διπλώνοντας
και εκτινάσσοντας το σώμα της προς τα πάνω. Η πέστροφα γεννάει στις αρχές του
χειμώνα σε μέρη όπου τα νερά έχουν μικρό βάθος και ο πυθμένας είναι ομαλός και
στρωμένος με άμμο ή χαλίκια. Η θηλυκιά αποθέτει τα εκατοντάδες αβγά της σε μικρή
λακκούβα που φτιάχνει με το σώμα της. Η επώαση διαρκεί 6 με 7 εβδομάδες και το
ψάρι ολοκληρώνει την ανάπτυξή του σε ηλικία 3 ετών.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
