Πληροφορίες τοπωνυμίου

Ανθιμος Ολυμπιώτης

1737 - 1794
  Ο Ανθιμος, μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Μονής της Ολυμπιώτισσας, γεννήθηκε στο Λιβάδι το 1737. Έμεινε ορφανός πολύ μικρός και αναγκάστηκε να εργαστεί για την επιβίωσή του. Πολύ νέος κατέφυγε στο Μοναστήρι της Ολυμπιώτισσας. Ο Ανθιμος ως άνθρωπος είχε πολλά χαρίσματα και εξαιρετική κλίση στα γράμματα. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματά του από τη μητέρα του. Συνέχισε τις σπουδές του στην Κοζάνη, Γράμμοστο, Σιάτιστα, Αγιο Όρος κοντά στους Νικηφόρο Βαλκίδη, Νικόλαο Μπάρκοτση και Ευγένιο Βούλγαρη. Τον Οκτώβριο του 1777 επέστρεψε από την Βιέννη, όπου βρισκόταν, και έγινε Ηγούμενος της Μονής μετά τον θάνατο του Ηγούμενου πάπα-Διονύση. Η δράση του εκεί ήταν χαρακτηριστική. Με την εργατικότητα του και την καλοσύνη του αναδείχτηκε αμέσως μια από λίγες μοναστηριακές μορφές. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα το Μοναστήρι εξελίχτηκε σε πολύ σημαντικό πνευματικό κέντρο. Δώρισε χρυσό Ευαγγέλιο στη Μονή καθώς και βιβλιοθήκη με βιβλία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και Πατέρων. Επίσης έκανε δωρεά το βήλο της ωραίας πύλης της Μονής και ένα μεγάλο ποσό για τους ναούς της πατρίδας του. Μεγάλο έργο του Ανθιμου αποτελεί η ίδρυση της Σχολής του Λιβαδίου. Διαθέτοντας κάποια χρήματα, που είχε από τη Βιέννη, χάρισε στη Σχολή ένα σταθερό κεφάλαιο για τα βιβλία και τα έξοδα των δασκάλων. Δώρισε επίσης στον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ένα αργυρό Ευαγγέλιο, με εικόνες από σμάλτο και ασημένιο σύρμα. Στους Αγίους Αναργύρους και στον Αγιο Κωνσταντίνο χάρισε ένα ζευγάρι ακριβά άμφια και στην Αγία Παρασκευή ένα ποτήρι. Στη συνέχεια κατέφυγε στην Ουγγαρία, όπου έζησε ήρεμα για ένα χρονικό διάστημα. Αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει αυτή τη ζωή και να προσφέρει την βοήθειά του στην υπόδουλη πατρίδα του.Την εποχή εκείνη η περιοχή καταπιέζονταν από τους Γκέγκηδες. Ήταν και οι Αλβανοί του Αλή Πασά, που απέβλεπαν στην περιουσία της Μονής και που ζήτησαν από τον Ανθιμο να τους δώσει τα χρήματα. Όμως ο Ανθιμος αρνήθηκε και τότε άρχισαν να τον βασανίζουν δίνοντάς του προθεσμία μια ημέρα για να αποφασίσει. Εκείνος κατάφερε να διαφύγει και έφτασε στην Θεσσαλονίκη όπου έμεινε για αρκετό διάστημα. Αργότερα επέστρεψε στην Μονή, όταν ο Ντερβέν Αγάς της περιοχής Χαλήλ Μπέης διέταξε να διωχθούν οι Τουρκαλβανοί. Ο Ανθιμος παρέμεινε στο Μοναστήρι μέχρι και το θάνατό του, στις 9 Φεβρουαρίου του 1794. Διάδοχός του και στο Μοναστήρι και στη διεύθυνση της Σχολής του Λιβαδίου ήταν ο παπά-Αρσένης.

Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Λιβαδίου

• http://www.livadi.gr/livadiotes.htm