Εμφανίζονται 17 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ Χωριό ΜΟΝΟΦΑΤΣΙΟ" .
ΠΑΝΝΟΝΑ (Αρχαία πόλη) ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
A town in the interior of Crete, S. of Cnossus, retaining the name of Panon.
ΡΙΖΗΝΙΑ (Αρχαία πόλη) ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
A modern village near the site of an ancient city in central Crete.
The "patela" is a fiat-topped steep-sided acropolis (686 m) just N of
the main watershed and dominating the two main N-S passes across the E foothills
of Ida. Accessible only from the W, it had a mainly unfortified perimeter and
measures ca. 230 x 560 m. The site has generally been identified with Rhizenia/Rhittenia
(see Guarducci), but a plausible case has been made for Apollonia (Faure); either
way it was probably normally subject to Gortyn in Classical and Hellenistic times.
The excavations date to 1906-8 and since 1969.
Apart from a few Neolithic finds the earliest traces of occupation
are of the latest Minoan period (LM III); evidence of early post-Minoan occupation
has recently been increased by discovery at nearby Siderospilia of Proto-Geometric
tholos tombs with inhumations and a Geometric cremation cemetery. Also of these
periods is an important deposit of votive terracottas and vases found near the
E edge of the plateau, including types with antecedents of the end of the Minoan
period (female figures with cylindrical skirt and raised arms, sometimes with
snakes; tall clay tubes with vertical rows of loop handles). A small enclosure
found nearby against the rock formed the sanctuary of this snake-goddess, whose
cult seems to last from Subminoan to late archaic times.
The site's most important remains are of the archaic period. Roughly
in the middle of the plateau are the poorly preserved remains, close together,
of two 7th c. temples. The more northerly (A: 9.7 x ca. 6 m) has a nearly rectangular
elongated cella entered through a single door from a pronaos to the E with a single
central square pier in antis. In the center of the cella is a slab-lined rectangular
sacrificial pit on hearth, on each side of which stood a single (probably wooden)
column on the central longitudinal axis. Many pieces were found of the limestone
frieze (originally situated on the facade or at socle level) carved with horsemen
in relief, and of two (later?) female statues each seated on a chair on the end
of a sculpted architrave, probably from the upper part of the cella door (reconstr.
in Iraklion Mus.): major works of Daedalic art. Temple B to the S was built in
a similar technique but with dissimilar and less regular plan (ca. 18 x ca. 5.5
m); it had an opithodomos in addition, full of storage vessels, and both cella
and pronaos had a central door on the E. Like A the cella had a hearth with an
offering table at its W end, and a libation basin in the NW corner. Like the somewhat
earlier Dreros temple (q.v.), these temples represent an early type deriving from
the Mycenaean meganon with certain Minoan features added; the architectural order
is not yet cleanly defined. The cult seems not to have outlasted the archaic period.
A number of archaic house foundations have been found on the plateau.
At its SW side, W of the temples, is a rectangular Hellenistic (probably 2d c.)
fort, with square towers projecting from the corners, interior dimensions 40 x
36 m and entrance on the cliff edge at the SE corner. Reused in its walls were
blocks bearing early inscriptions and primitive (7th c.) funerary stelai incised
with a hoplite or female figure. Inside and round the fort were found many arrowheads
and other iron weapons, and sling-bullets of lead.
Inscribed sherds (2d c.) attest a cult of Athena. No coins have been
found at the site, which seems to have been gradually depopulated in the Hellenistic
period and has little sign of city life after the 2d c. B.C. If the site was Apollonia,
settlement probably largely moved to its port (of the same name) near modern Gazi,
just W of Iraklion.
D. J. Blackman, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains 1 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ (Χωριό) ΜΟΝΟΦΑΤΣΙΟ
Η Αγία Βαρβάρα βρίσκεται 30 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ηρακλείου.
Είναι ένα σημαντικό σταυροδρόμι για την πεδιάδα της Μεσαράς και τα νότια βουνά
του Ψηλορείτη. Οι εκδρομές από το Ηράκλειο προς τους σημαντικούς αρχαιολογικούς
χώρους της Μεσαράς περνούν από την Αγία Βαρβάρα. Τα τουριστικά θέρετρα Μάταλα
κι Αγία Γαλήνη που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για τις εκδρομές προς τη
Μεσαρά βρίσκονται στα δυτικά της Αγίας Βαρβάρας (Αγία Βαρβάρα - Άγιοι Δέκα - Μοίρες
- Μάταλα, ή Αγία Βαρβάρα - Άγιοι Δέκα - Μοίρες - Τυμπάκι - Αγία Γαλήνη).
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ (Χωριό) ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
Ο Αγιος Θωμάς βρίσκεται 30 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ηρακλείου στο
δρόμο Ηράκλειο - Βενεράτο - Αγιος Θωμάς. Πιστεύεται ότι στην περιοχή βρισκόταν
η αρχαία ελληνική πόλη Πάννονα, κι έχουν βρεθεί αρκετά ερείπια. Επίσης υπάρχουν
κοντά αρκετές ενδιαφέρουσες βυζαντινές εκκλησίες. Το μικρό αυτό χωριό βρίσκεται
ανάμεσα στον Ψηλορείτη και την οροσειρά Δίκτη του Λασιθίου και απομονώνει την
Πεδιάδα της Μεσαράς από τα βόρεια. Κατά τη διάρκεια της Βενετοκρατίας ήταν μια
μεγάλη πόλη την οποία οι Τούρκοι κατέστρεψαν το 1821 και το 1866. Οι αρχαιολόγοι
ανακάλυψαν αρχαίους ρωμαϊκούς τάφους, δεξαμενές και αρχαία ελληνικά κείμενα στη
γύρω περιοχή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΑΝΩ ΜΟΥΛΙΑ (Χωριό) ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
Το χωριό Ανω Μούλια βρίσκεται 32 χιλιόμετρα νότια από το Ηράκλειο
στο δρόμο Ηράκλειο - Αγία Βαρβάρα - Ανω Μούλια - Αγιοι Δέκα. Η βυζαντινή εκκλησία
των Αγίων Αποστόλων βρίσκεται στο κέντρο του χωριού.
Διάφορες άλλες σελίδες
Ο Πρινιάς βρίσκεται 35 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το Ηράκλειο στο
δρόμο Ηράκλειο - Άγιος Μύρωνας - Κάτω Ασίτες - Πρινιάς. Η περιοχή περιλαμβάνει
Μινωικά κι Ελληνιστικά ερείπια.
ΑΝΩ ΜΟΥΛΙΑ (Χωριό) ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
Το χωριό, Ανω Μούλια, είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στο φρύδι μιας λαγκαδιάς,
με κατεύθυνση από βορρά προς νότο, που σχηματίζεται στην πλαγιά των λόφων, οι
οποίοι φράσουν τη Μεσαρά από βορρά. Η κοιλάδα, καθώς κατεβαίνει προς τα πεδινά,
διέρχεται ανάμεσα από δύο γήλοφους στα ριζά της κεντρικής πεδιάδας, για να φτάσει
ως αυτή και να σβήσει στα βόρεια άκρα της. Στους λόφους αυτούς, ανάμεσα στους
οποίους υπάρχει το εκκλησάκι της Ανάληψης στην Αλμυρή, επειδή δεσπόζουν στο κεντρικό
τμήμα της πεδιάδας, είχαν εξοπλισθεί από τους εκάστοτε δυνάστες του νησιού με
δύο φρούρια, ερείπια των οποίων δείχνονται ακόμη και σήμερο. Εξαιτίας όλων αυτών,το
φυσικό τοπίο όπως φαίνεται από τα Ανω Μούλια είναι πανοραμικό. Το χωριό στέκεται
στην κορυφή ενός εξαίσιου ζωγραφικού πίνακα με χίλια χρώματα και πολύ περισσότερα
σχήματα και μορφές.
Τα Ανω Μούλια, που ανήκουν σήμερα στον "Καποδιστριακό" Δήμο
Αγίας Βαρβάρας, βρίσκονται πολύ κοντά σ’ αυτή, αριστερά του δρόμου προς
τη Μεσαρά, στο σελί της λοφοσειράς, που προηγουμένως αναφέραμε και απέχουν από
το Ηράκλειο 33 Χμ ευρισκόμενα
σε υψόμετρο 640 μ.
Η ονομασία του χωριού δεν είναι βεβαιωμένο από που προέρχεται. Ο Στέφανος
Ξανθουδίδης ετυμολογεί την ονομασία του από το ρήμα μύλλω, της Αρχαιοελληνικής
γλώσσας, που σημαίνει "συντρίβω, αλέθω". Ομως, κατά την προσωπική μας
εκτίμηση αυτή η ετυμολογία μοιάζει να είναι πολύ "τραβηγμένη". Να σημειώσουμε
ωστόσο ότι παρόμοια ονομασία υπάρχει και σε άλλο χωριό της Κρήτης,στην
επαρχία Σητείας τα Μουλιανά.
Πρώτη μνεία του χωριού γίνεται σε έγγραφο του 1248,όπου αναφέρεται,
ως Casale Mulia.Τον οικισμό συναντούμε επίσης και σε έγγραφο του Δουκικού Αρχείου
του Χάνδακα του 1379 με τη σημερινή του μάλιστα ονομασία Mulia. Συναντάται ακόμη
σ’ ένα συμβόλαιο του 1411. Ο Fr Barozzi αναφέρει το χωριό στην επαρχία
Καινουργίου το 1577. Αναφορά του επίσης γίνεται από τον καστροφύλακα το 1583
με 119 κατοίκους, όπως και από τον Βασιλικάτα το 1630. Στην πρώτη τούρκικη απογραφή,
που έγινε το 1671 βρίσκεται να έχει 60 χαράτσια. Χαράτσια λέγονταν οι υπόδουλοι
που ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν κεφαλικό φόρο στον τούρκο κατακτητή και αυτοί
ήταν όσοι διάνυαν ηλικία από 12 ετών και άνω για να απαλλάσσονται από τη στράτευση.
Στην Αιγυπτιακή απογραφή που διενεργήθηκε το 1834 τα Μούλια είχαν,
όπως αναφέρει ο Pashley, 5 χριστιανικές οικογένειες και 10 μουσουλμανικές. Στη
δεύτερη τουρκική απογραφή το 1881,το χωριό ανήκε στο Δήμο
Ζαρού και αριθμούσε 78 χριστιανούς και 98 μουσουλμάνους κατοίκους.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
