Εμφανίζονται 100 (επί συνόλου 183) τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΡΕΘΥΜΝΟ Νομός ΚΡΗΤΗ" .
ΡΕΘΥΜΝΟ (Νομός) ΚΡΗΤΗ
Κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, την εποχή δηλαδή της αρχικής αλλά
εκτεταμένης επικράτησης του Χριστιανισμού στην Κρήτη
ανεγείρονται μεγαλοπρεπείς ναοί βασισμένοι σε μεγάλο βαθμό στην αρχιτεκτονική
της ύστερης αρχαιότητος. Οι ναοί αυτοί, όχι μόνο στην Κρήτη
αλλά και σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, κατά τον 5ο μέχρι και τις αρχές του
9ου αιώνα, ακολουθούν τον τύπο της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής με νάρθηκα
που επικρατεί σχεδόν ως αποκλειστικός αρχιτεκτονικός τύπος με ελάχιστες παραλλαγές
στη μορφή του. Είναι συνήθως τρίκλιτες με υπερυψωμένη στέγη στο μεσαίο κλίτος
ώστε να εξασφαλίζεται πλούσιος φωτισμός στο εσωτερικό.
Στο Ρέθυμνο έχουν αποκαλυφθεί ίχνη από αρκετούς παλαιοχριστιανικούς
ναούς, (περί τους 17), που είναι διάσπαρτοι σε όλη την έκταση του νομού. Από αυτούς
έχουν ανασκαφεί συστηματικά οι παλαιοχριστιανικές βασιλικές Ελεύθερνας,
Πανόρμου, Γουλεδιανών,
Βιράν Επισκοπής και Βυζαρίου.
Κατά τον 9ο αιώνα διαμορφώνεται και επικρατεί ο νέος αρχιτεκτονικός
τύπος του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο ναού. Ο ναός αυτού
του τύπου έχει ορθογωνική κάτοψη, στέγη σε σχήμα σταυρού και τρούλο στηριζόμενο
σε κίονες, που συμβολίζει τον ουράνιο θόλο. Η διαμόρφωσή του βασίζεται σε κωνσταντινουπολίτικες
επιρροές που την εποχή αυτή αυξάνουν, μια και η Κρήτη
μόλις έχει απελευθερωθεί από τους Αραβες. Στην ύπαιθρο του νομού Ρεθύμνης μπορεί
να συναντήσει κανείς αρκετές εκκλησίες αυτού του τύπου όπως ο Αγιος Δημήτριος
στο ομώνυμο χωριό (11ος αι.), ο Αγιος Γεώργιος στον Καλαμά
Μυλοποτάμου (11ος αι.), η
Παναγία η Λαμπινή (12ος αι.) κ.ά.
Ο ελεύθερος σταυρός με τρούλο είναι ένας άλλος αρχιτεκτονικός
τύπος που διαφοροποιείται από τον προηγούμενο κυρίως ως προς την απουσία των γωνιακών
διαμερισμάτων. Η Αγία Παρασκευή στους Ασώματους
Αμαρίου (13ος αι.) είναι ένα
χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του τύπου. Ακόμα πιο σπάνια εφαρμόζεται ο τύπος
του μονόχωρου με τρούλο ναού που τον αναγνωρίζουμε στις εκκλησίες
του Αγίου Ευτυχίου στο Χρωμοναστήρι
(11ος αι.)και του Σωτήρα στην Αρχαία
Ελεύθερνα Μυλοποτάμου
(12ος αι.).
Από το 13ο αι. και σε όλη τη διάρκεια της βενετοκρατίας κυριαρχεί
ο αρχιτεκτονικός τύπος του μικρού, μονόχωρου, καμαροσκέπαστου
ναού. Τα εκκλησάκια αυτά που τα συναντά κανείς με μεγάλη συχνότητα στη ρεθεμνιώτικη
αλλά και γενικότερα στην κρητική ύπαιθρο, ξεχωρίζουν για τα ξενόφερτα δυτικά χαρακτηριστικά
τους όπως οι ανάγλυφες διακοσμήσεις στα παράθυρα και τις θύρες. Ιδιαίτερο παράδειγμα
αποτελεί ο Αγιος Ιωάννης στο Γερακάρι
όπου η καμαροσκέπαστη εκκλησία επεκτάθηκε με την προσθήκη στη δυτική πλευρά του
τετραγωνικού, τρουλλαίου νάρθηκα, τακτική που ακολουθείται σε ορισμένες περιπτώσεις
κατά το 14ο αι. προκειμένου να διευρυνθεί ο περιορισμένος χώρος της εκκλησίας.
(Κείμενο: Στέλλα Καλογεράκη)
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Ρεθύμνου.
ΑΛΛΑΡΙΑ (Αρχαία πόλη) ΓΕΡΟΠΟΤΑΜΟΣ
Eth. Allariates. A city of Crete of uncertain site, of which coins are extant,
bearing on the obverse the head of Pallas, and on the reverse a figure of Heracles
standing.
ΑΞΟΣ (Αρχαία πόλη) ΚΟΥΛΟΥΚΩΝΑΣ
Axus (Axos: Axus), a city of Crete (Herod. iv. 154), which is identified
with Oaxos (Steph. B. s. v.), situated on a river (rapidum Cretae veniemus Oaxen,
Virg. Ecl. 166), which, according to Vibius Sequester (Flum. p. 15), gave its
name to Axus. According to the Cyrenaean traditions, the Theraean Battus, their
founder, was the son of a damsel named Phronimne, the daughter of Etearchus, king
of this city (Herod. l. c.). Mr. Pashley (Travels, vol. i. p. 143, foll.) discovered
the ancient city in the modern village of Axus, near Mt. Ida. The river of Axus
flows past the village. Remains belonging to the so-called Cyclopean or Pelasgiewalls
were found, and in the church a piece of white marble with a sepulchral inscription
in the ancient Doric Greek of the island. On another inscription was a decree
of a common assembly of the Cretans, an instance of the well known Syncretism,
as it was called. The coins of Axus present types of Zeus and Apollo, as might
be expected in a city situated on the slopes of Mt. Ida, and the foundation of
which was, by one of the legends, ascribed to a son of Apollo. The situation answers
to one of the etymologies of the name: it was called Axus because the place is
precipitous, that word being used by the Cretans in the same sense that the other
Greeks assigned to agmos, a crag. (Hoeck, Kreta, vol. i. p. 397.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΒΗΝΗ (Αρχαία πόλη) ΚΟΥΛΟΥΚΩΝΑΣ
Eth. Benaios. A town of Crete, in the neighbourhood of Gortyn, to which it was
subject, only known as the birthplace of the poet Rhianus.
ΕΛΕΥΘΕΡΝΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙ
A town of great importance in Crete, situated on the NW. slopes of
Mt. Ida, at a distance of 50 stadia from the harbour of Astale (Stadiasm.), and
8 M. P. from Sybritia (Peut. Tab.). Its origin was ascribed to the legendary Curetes
(Steph. B. s. v.), and it was here that Ametor or Amiton first accompanied his
lovesongs to the cithara. It was in alliance with Cnossus till the people of Polyrrhenium
and Lampe compelled it to break off from the confederacy. (Polyb. iv. 53, 55).
Dion Cassius (xxxvi. 1) has an odd story about a knot of traitors
within who gave up the city to Q. Metellus Creticus, making a breach through a
strong brick tower by means of vinegar. It was existing in the time of Hierocles;
and the number and beauty of its silver coins show it to have been a place of
great consideration. The Venetian MS. of the 16th century mentions the remains
of this city as being so enormous as to strike the eye with wonder at the power
and riches of a people that could afford to rear such stately monuments. Mr. Pashley
discovered vestiges of antiquity on the summit of a lofty hill near a place still
called Eletherna, about five miles S. of the great convent of Arkadhi, which possesses
a Metokhi on the site.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited May 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΙΔΗ (Βουνό) ΡΕΘΥΜΝΟ
Ida (Ide, Ptol. iii. 17. § 9; Pomp. Mela, ii. 7. § 12; Plin. iv. 12,
xvi. 33; Virg. Aen. iii. 105; Solin. ii.; Avien. 676; Prisc. 528), the central
and loftiest point of the mountain range which traverses the island of Crete throughout
the whole length from W. to E. In the middle of the island, where it is broadest
(Strab. x. pp. 472, 475, 478), Mt. Ida lifts its head covered with snow. (Theophrast.
H. P. iv. 1.) The lofty summits terminate in three peaks, and, like the main chain
of which it is the nucleus, the offshoots to the N. slope gradually towards the
sea, enclosing fertile plains and valleys, and form by their projections the numerous
bays and gulfs with which the coast is indented. Mt. Ida, now called Psiloriti,
sinks down rapidly towards the SE. into the extensive plain watered by the Lethaeus.
This side of the mountain, which looks down upon the plain of Mesara, is covered
with cypresses (comp. Theophrast. de Vent. p. 405; Dion. Perieg. 503; Eustath.
ad. loc.), pines, and junipers. Mt. Ida was the locality assigned for the legends
connected with the history of Zeus, and there was a cavern in its slopes sacred
to that deity. (Diod. Sic. v. 70.)
The Cretan Ida, like its Trojan namesake, was connected with the working
of iron, and the Idaean Dactyls, the legendary discoverers of metallurgy, are
assigned sometimes to the one and sometimes to the other. Wood was essential to
the operations of smelting and forging; and the word Ida, an appellative for any
wood-covered mountain, was used perhaps, like the German berg, at once for a mountain
and a mining work. (Kenrick, Aegypt of Herodotus, p. 278; Hock, Kreta, vol. i.
p. 4.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited September 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΚΟΡΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΛΑΜΠΗ
Corium. Korion: Eth. Koresios Steph. B.: Kurna. A town of Crete, near which
was a temple to Athena (comp. Paus. viii. 21. § 4; Cic. N. D. iii. 23) and lake
(limne Koresia). As there is no other lake in the island, Mr. Pashley, from the
identity of this physical feature, fixes the position near the small lake Kurna,
at the foot of the hills on the S. edge of the plain which runs along the shore
from Armyro eastward.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΛΑΠΠΑ (Αρχαία πόλη) ΛΑΠΠΑΙΟΙ
Lappa, Lampa (Lappa, Ptol. iii. 17. § 10; Lampa, Lampai, Hierocl.; Lampe, Steph.
B.: Eth. Lappaios, Lampaios), an inland town of Crete, with a district extending
from sea to sea (Scylax, p. 18), and possessing the port Phoenix. (Strab. x. p.
475.) Although the two forms of this city's name occur in ancient authors, yet
on coins and in inscriptions the word Lappa is alone found. Stephanus of Byzantium
shows plainly that the two names denote the same place, when he says that Xenion,
in his Cretica, wrote the word Lappa, and not Lampa. The same author (s. v. Lampe)
says that it was founded by Agamemnon, and was called after one Lampos, a Tarrhaean;
the interpretation of which seems to be that it was a colony of Tarrha.
When Lyctus had been destroyed by the Cnossians, its citizens found
refuge with the people of Lappa (Polyb. iv. 53). After the submission of Cydonia.
Cnossus, Lyctus, and Eleutherna, to the arms of Metellus, the Romans advanced
against Lappa, which was taken by storm, and appears to have been almost entirely
destroyed. (Dion Cass. xxxvi. 1.) Augustus, in consideration of the aid rendered
to him by the Lappaeans in his struggle with M. Antonius [p. 125] bestowed on
them their freedom, and also restored their city. (Dion Cass. li. 2.) When Christianity
was established, Lappa became an episcopal see; the name of its bishop is recorded
as present at the Synod of Ephesus, A.D. 431, and the Council of Chalcedon, A.D.
451, as well as on many other subsequent occasions. (Cornelius, Creta Sacra, vol.
i. pp. 251, 252.)
Lappa was 32 M.P. from Eleutherna and 9 M. P. from Cisamus, the port
of Aptera (Peut. Tab.); distances which agree very well with Polis, the modern
representative of this famous city, where Mr. Pashley (Travels, vol. i. p. 83)
found considerable remains of a massive brick edifice, with buttresses 15 feet
wide and of 9 feet projection ; a circular building, 60 feet diameter, with niches
round it 11 feet wide; a cistern, 76 ft. by 20 ft.; a Roman brick building, and
several tombs cut in the rock. (Comp. Mus. Class. Antiq. vol. ii. p. 293.) One
of the inscriptions relating to this city mentions a certain Marcus Aurelius Clesippus,
in whose honour the Lappaeans erected a statue. (Gruter, p. 1091; Chishull, Antiq.
Asiat. p. 122; Mabillon, Mus. Ital. p. 33; Bockh, Corp. Inscr. Gr. vol. ii. p.
428.)
The head of its benefactor Augustus is exhibited on the coins of Lappa:
one has the epigraph, THEOKAISANI SEBASTO; others of Domitian and Commodus are
found. (Hardouin, Num. Antiq. pp. 93, 94; Mionnet, vol. ii. p. 286; Supplem. vol.
iv. p. 326 ; Rasche, vol. ii. pl. ii. p. 1493.) On the autonomous coins of Lappa,
from which Spanheim supposed the city to have possessed the right of asylum, like
the Grecian cities enumerated in Tacitus, see Eckhel, vol. ii. p. 315. The maritime
symbols on the coins of Lappa are accounted for by the extension of its territory
to both shores, and the possession of the port of Phoenix.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΡΙΘΥΜΝΙΑ (Αρχαία πόλη) ΡΕΘΥΜΝΟΝ
Rhithumna. A town of Crete, which is mentioned by Ptolemy (iii. 17.
§ 7) and Pliny (iv. 20) as the first town on the N. coast to the E. of Amphimalla,
and is spoken of as a Cretan city by Steph. B., in whose text its name is written
Rhithymnia (Rhithumnia: Eth. Rhithumniates, Hpithumnios). It is also alluded to
by Lycophron. The modern Rhithymnos or Retimo retains the name of the ancient
city upon the site of which it stands. Eckhel (Numi Vet. Anecdoti, p. 155) first
assigned to Rhithymna its ancient coins; maritime emblems are found on them.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΣΥΒΡΙΤΑ (Αρχαία πόλη) ΡΕΘΥΜΝΟ
Suthrita, Southrita, Southritos, Sithurtos, Eth. Sithrutios. A town of Crete,
8 M. P. from Eleutherna, and famous for its numerous and beautiful silver coins,
which, though some of them belong to a very early period, are the finest specimens
of the Cretan mint; the types are always connected with the worship of Dionysus
or Hermes.
ΑΞΟΣ (Αρχαία πόλη) ΚΟΥΛΟΥΚΩΝΑΣ
(Oaxos), called Axus (Axos) by Herodotus. A town in the interior of Crete on the river Oaxes.
ΕΛΕΥΘΕΡΝΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙ
An important city of Crete on the northwestern slope of Mount
Ida, and traditionally founded by the Curetes. Dio Cassius (xxxvi. 1) tells a
story of how a breach was made in its towers by the use of vinegar, at the time
when the city was taken by Q. Metellus Creticus. In sixteenth century MSS. the
ancient ruins of the place are spoken of as enormous, but of them few vestiges
now remain.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΙΔΗ (Βουνό) ΡΕΘΥΜΝΟ
Now Psilorati; a mountain in the centre of Crete, belonging to the mountain range which runs through the whole length of the island. Mount Ida is 8055 feet above the level of the sea. It was closely connected with the worship of Zeus, who is fabled to have been reared in a cave in this mountain.
ΠΑΝΟΡΜΟΣ (Αρχαία πόλη) ΓΕΡΟΠΟΤΑΜΟΣ
A harbour on the northern coast of Crete.
ΙΔΗ (Βουνό) ΡΕΘΥΜΝΟ
Highest summit of the island of Crete
(2456 m), west of Cnossus.
According to one tradition, Mount Ida was the birthplace of Zeus. On its slopes
was the cave where he had been raised and Minos, the famous king of Crete
and lawgiver, himself a son of Zeus, was supposed to have come every nine years
to this cave to listen to his father and seek his help in drawing laws.
Bernard Suzanne (page last updated 1998), ed.
This extract is cited July 2003 from the Plato and his dialogues URL below, which contains interesting hyperlinks.
ΑΞΟΣ (Αρχαία πόλη) ΚΟΥΛΟΥΚΩΝΑΣ
ΑΛΛΑΡΙΑ (Αρχαία πόλη) ΓΕΡΟΠΟΤΑΜΟΣ
A Minoan and Graeco-Roman settlement about 12 km E of Rethymno. The
site seems to have been first occupied during the Middle Bronze Age, and occupation
in the Late Bronze Age, Geometric, and archaic periods is suggested by pottery
recovered from the site. More intensive occupation, and most of the surviving
and visible remains, however, belong to the Hellenistic and Roman eras.
The main Graeco-Roman city was situated on the rising ground E of
the modern course of the stream and just above the shore. Apart from Roman house
walls visible in the cliff face by the shore, there is little to be seen of the
city itself. Tombs belonging to its cemeteries during the Roman period, however,
can be seen to both E and W. A third cemetery area lies to the SW where groups
of rock-cut chamber tombs and rock-cut graves can still be seen.
Outlying remains of some interest include traces of a Late Minoan
sanctuary, which continued to be used as a sacred site during the archaic and
Classical periods, situated on the hill of Kakavella, 400 m SW of the city.
Material from the site is stored both in Rethymno and the Herakleion
museums, and there are also some interesting finds in the collection of Khamalevri
School.
K. Branigan, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΑΜΝΑΤΟΣ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙ
A small Graeco-Roman town 14 km E of Rethymno. The settlement stands
on a flat-topped hill and covers approximately 2 hectares. Walls of domestic dwellings
can be traced on the settlement site, while several rock-cut tombs can be seen
in the face of the cliff bounding the settlement on the E. At least one of these
appears to be of Roman date, but sherds from the settlement site indicate occupation
from the Classical period onward.
K. Branigan, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΒΙΖΑΡΙ (Χωριό) ΡΕΘΥΜΝΟ
Greek and Roman settlements about 20 km NW of Timbaki. A hill S of
modern Vizari was occupied by a small Classical and Hellenistic city, and this
seems subsequently to have been abandoned in favor of a site just W of the present
village. Here a Roman settlement of about 15 hectares was built and occupied at
least until the Arab conquest. Suggestions that the city of Sybrita may have been
transferred to this site ca. A.D. 800 are unconvincing. On the site of the Greek
city there is little to see, although remains of houses cover about a hectare.
Limited excavations in the Roman settlement have revealed a late 3d c. mosaic,
and nearby remains of a bath suite are visible. The main feature of interest and
the main focus of excavations have been the Early Christian basilican church,
which was built about the beginning of the 9th c. A.D.
K. Branigan, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΒΙΡΑΝΕΠΙΣΚΟΠΗ (Οικισμός) ΑΡΚΑΔΙ
Six km W of Perama, remains of a Hellenistic and Roman settlement,
with Minoan remains to the E. Below the modern church are the remains of a Hellenistic
hieron, and on the summit of the hill on which the site stands is a large rectangular
building with several rooms of probable Roman date. Traces of house walls are
found on the slopes of the hill, and the site may have extended onto the level
ground to the S.
K. Branigan, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΒΙΩΝΝΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΑΜΠΗ
Twenty-five km W of Timbaki, a Classical and Hellenistic city. Traces
of Minoan, Geometric, and archaic occupation of the site have been found, but
the most extensive settlement and most of the visible remains belong to the 5th
to the 3d c. B.C. An inscription from the site, assigned to the late 4th c. B.C.,
carries the implication that the city was at that time an independent state.
The city was situated on a small hill and the E slopes below it and,
to judge from surviving house and terrace walls, covered an area of about 1.5
hectares. The defenses of the city are still clearly visible on the N side, where
a massive wall 3 m thick runs straight for over 100 m. From it project two semicircular
towers, each about 6 m in diameter and 40 m apart. At the W end of the wall is
another circular tower, twice the size of the central towers, while the E corner
tower is rectangular in shape and of a different build.
K. Branigan, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΚΟΡΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΛΑΜΠΗ
Korion (Melambes). Fifteen km S of the small Greek city of Sybrita. There is no evidence
for either Minoan or Roman occupation of the same site, and the city seems to
belong only to the Classical and Hellenistic periods. Evidence from the summit
of the acropolis suggests that here, at least, abandonment may have followed violent
destruction by fire.
The focus of the settlement is a small, flat-topped acropolis around
which there are traces of walls, probably of a retaining nature rather than defensive.
On the top of the acropolis there are the remains of a building which Hood suggests
may have been the Temple of Athena, whose presence is indicated by an inscription
found in the city below. The principal area of settlement below the acropolis
appears to have been to the E, where house walls may be traced. The city's water
supply, almost certainly the spring 100 m W of the acropolis, therefore seems
likely to have lain outside the occupied area of the city.
K. Branigan, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Six km W of Sybrita, a small fortified Greek city, with a second larger
fortified city just 3 km to the E. Apparently occupied only in Classical and Hellenistic
times, and abandoned before the Roman occupation, the city was sited on a N slope
on the E edge of the Gorge of Patsos, and covered an area in excess of 2 hectares.
On the E side, and sporadically on the S side, the defense wall can be seen, built
to a width of 1.5 to 2 m. At least one projecting rectangular tower was built
on the E wall, and there are traces of a corner tower at the S end of the E wall.
At the SW corner of the site, a stretch of more crudely built wall ending in a
semicircular bastion of about 4 m diameter, seems to be a late (?Hellenistic)
addition or repair to the original Classical defenses.
Both the city at Pantanassa and that nearby at Veni would presumably
have belonged to the great city of Sybrita, but whereas Pantanassa saw no Roman
occupation, the city at Veni was occupied continuously, it appears, from archaic
to Roman times.
K. Branigan, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΡΙΘΥΜΝΙΑ (Αρχαία πόλη) ΡΕΘΥΜΝΟΝ
An ancient city in W central Crete ca. 40 km E-SE from Khania. Little
is known of its history. It is mentioned mainly by geographers (Plin. HN 4.12.59;
Ptol. 3.15.5; cf. also Lycoph. Alex. 76; Steph. Byz. s.v.). If the emendation
‘Rhithymna’ is correct in Aelian (NA 14.20), there was a temple of Artemis Rhokkaia
at or near the site, at that time (early 3d c. A.D.) a mere village. It is not
mentioned in Hierokles or the Notitiae. The city itself is not mentioned in inscriptions
(e.g. the mid 3d c. agreements with Miletos or the treaty with Eumenes, 183),
but only individual citizens. It probably developed links with the Ptolemies in
the 3d c., and seems to have been refounded as Arsinoe, probably in the late 3d
c.; the old name was in use again by the early 2d c. (Le Rider). Coinage started
in the 4th c. Athena seems to have been the chief deity. Inscriptions in Rhethymno
Museum (mostly gravestones of the Roman and Early Christian periods) are from
Rhethymno province, and few of them certainly from Rhethymno.
The site was settled before the end of the Bronze Age (LM III tombs
from SE suburb of Mastaba). Very iew remains of the ancient city have been found:
part of a Late Roman house with columns was found under Kiouloubasi Square; mosaics
found during construction of the Customs House (1931) were lost without study.
The acropolis must have been on the high promontory (Fortetsa) where the Venetian
fort was later built; here Belli (late 16th c.) claims he saw remains of a temple.
The city and harbor lay below to the SE; SW of Fortetsa on the shore are remains
of rock-cut slipways, probably ancient, and a fish-tank now barely awash (only
a slight change in sea level is apparent here).
D. J. Blackman, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΣΟΥΛΙΑ (Αρχαία πόλη) ΛΑΜΠΗ
A small ancient city on S coast of Crete in the Agios Vasileios district.
Mentioned only by a coastal pilot (Stad. 324-25: a harbor with good water), it
was the harbor of inland Sybrita; no coins of it are known. Its main deity was
Artemis.
Remains, including an aqueduct, were noted by Buondelmonti at "Suveta"
(1415); Halbherr confirmed the site's identification, first suggested by Pashley.
When the site was reoccupied and rebuilt after 1884, remains were found of the
sanctuary of Artemis (and many votive inscriptions to her), but no clear ground
plan was recovered. All remains found were of Roman Imperial date, but the sanctuary
could be of earlier origin. Halbherr also noted traces, not now visible, of poor
buildings, perhaps ancient houses, around the sanctuary, which lies in a small
coastal valley at the mouth of a stream, and tombs have been found above to the
NE and E, but no traces of other public buildings. Near the shore are remains
of a Roman concrete wall, probably a quay or seawall. The main settlement, or
part of it, may have lain on a hill ca. 1 km NE of Agia Galini, on the W side
of the mouth of the Platis (ancient Elektra), where sherds have been found on
the top and E slope of the hill.
Remains of an ancient wreck have been found in shallow water by Cape
Kakoskalo, E of Agia Galini and near Kokkinos Pirgos; the finds were mainly bronze
objects, including statuettes and statue fragments, with a coin hoard probably
dating from the reign of Probus (276-282). The collection was either the stock
in trade of an itinerant smith or a pirate's haul.
D. J. Blackman, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΣΥΒΡΙΤΑ (Αρχαία πόλη) ΡΕΘΥΜΝΟ
On a hill (Kephala, 618 m) dominating the watershed at the NW end
of the enclosed and fertile Asomatos valley. Although remote, the city controlled
the main route W of Mt. Ida from the S coast and Mesara plain to the N coast.
First settled before the end of the Minoan period, it survived into the first
Byzantine period. It was more important than the sparse literary and epigraphic
references (mostly ca. 200 B.C.) indicate. Little is known of its history, but
it was one of the early Cretan cities to strike coins (5th c. on), and was prosperous
in the late archaic-Classical period; archaeological evidence shows that it flourished
in the Hellenistic period and the 3d c. A.D. (in each case because of its position,
during periods of flourishing trade). The city had a port on the S coast only
(Soulia). Its fine coins portray Dionysos and Hermes (apparently the main deities),
also Zeus and Apollo (?). To the city may belong the cult of Hermes Kranaios in
a cave near Patsos to the W (dedications of LM III to the Roman period, but not
all periods represented). Coins show that it was then, as now, a wine-producing
area.
The summit of Kephala formed the acropolis, and its lower terraces
(mainly on the SW) the city area; some stretches of fine isodomic ashlar and a
gate belonging to the city wall circuit (probably Hellenistic) have been found
on the E side, but the line on the W is not certain though the location of an
ancient necropolis at Yenna defines its maximum extent. Geometric sherds, archaic
sherds and figurines, and Classical bronzeware and figurines have been found,
but no related structures. On the slopes of Kephala are a number of terrace walls
of uncertain date, and on the main SW terrace (Sta Marmara) are houses of the
3d-2d c. B.C. and a Late Roman house with mosaic. A number of large Roman buildings
lie under the village of Thronos on the S terrace of Kephala, and the Early Christian
basilica (probably 5th c.) with mosaics lies under the modern church and square.
The temple of Dionysos may have been just SW of the summit of Kephala; on its
W slope a terrace (Ellinika) has remains of houses, and higher up is the only
spring on the acropolis slope itself. There was apparently a sanctuary at Ayia
Photini near the watershed. The ancient necropoleis lay at Yenna to the SW, where
most of the surviving gravestones were found, and at Sta Pelekita near Klisidi
to the NE. In the Roman period settlement was less concentrated within the city
area, and by late antiquity some of that area was no longer occupied for graves
have been found inside the E wall. Besides the basilica, a number of remains of
late brick and stone buildings survive W of Thronos.
D. J. Blackman, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΛΑΠΠΑ (Αρχαία πόλη) ΛΑΠΠΑΙΟΙ
A titular see in Crete,
suffragan of Gortyna, was
probably a colony of Tarrha.
It was taken by storm and almost entirely destroyed by the Romans. Augustus restored
it and in consideration of the aid rendered him in his struggle with M. Antonius,
he bestowed on the citizens their freedom, and with it the right of coinage. It
has been identified with the modern small village of Polis.
It was re-established by the Greeks about the end of the nineteenth
century.
S. Petrides, ed.
Transcribed by: Joseph E. O'Connor
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΣ (Επαρχία) ΡΕΘΥΜΝΟ
A titular see of Crete,
suffragan of Candia.
Certain historians and geographers identify this locality with the
ancient Pantomatrion. As
to the Latin residential see, its first titular, Matthew, is mentioned about 1212,
shortly after the conquest of the island by the Venetians. From 1538 to 1549 the
Diocese of Cheronesus was
joined to it; on the other hand, in 1641, the Diocese of Milopotamos was united
with Rhethymnos and after
the conquest of the island by the Turks in 1670, became merely titular. We know
the names of about twenty residential Latin bishops. Among the schismatic Greeks
the See of Aulopotamos is united with that of Rhethymnos.
The ruins of the city may be seen along the sea-shore at Castel Mylopotamo,
about twelve miles from Rhethymnos.
S. Vailhe, ed.
Transcribed by: Douglas J. Potter
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
ΠΑΝΤΟΜΑΤΡΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΓΕΡΟΠΟΤΑΜΟΣ
Milopotamos. A titular see of Crete,
suffragan of Candia. Certain historians and geographers identify this locality
with the ancient Pantomatrion mentioned by Stephanus of Byzantium, by Ptolemy,
who places it between Rhethymnos
and the promontory of Dium, and by Pliny, who places it elsewhere. . .
S. Valhi, ed.
Transcribed by: Douglas J. Potter
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
ΡΙΘΥΜΝΙΑ (Αρχαία πόλη) ΡΕΘΥΜΝΟΝ
A titular see of Crete,
suffragan of Gortyna. Nothing
is known of its ancient history but some of its coins are extant. It still exists
under the Greek name of Rhethymnon.
During the occupation of Crete
by the Venetians it became a Latin see. According to Corner, this see is identical
with Calamona. The Turks who had already ravaged the city in 1572, captured it
again in 1646. At present the Greeks have a bishop there who bears the combined
titles of Rhethymnon and Aulopotamos. The date of the foundation of the see is
unknown.
S. Petrides, ed.
Transcribed by: Douglas J. Potter
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
ΛΑΠΠΑ (Αρχαία πόλη) ΛΑΠΠΑΙΟΙ
Στο σημερινό χωρίο Αργυρούπολη διενεργούνται τα τελευταία χρόνια σωστικές ανασκαφές από την ΚΕ Εφορεία Κλασικών και Προϊστορικών αρχαιοτήτων. Σε διάσπαρτα σημεία έχουν αποκαλυφθεί τμήματα της αρχαίας Λάππας τα οποία χρονολογούνται από τη Γεωμετρική έως και τη Ρωμαϊκή εποχή. Τα περισσότερα ωστόσο ευρήματα χρονολογούνται στα ελληνιστικά και πρώιμα ρωμαϊκά χρόνια, γεγονός που μαρτυρεί εκτενέστερη ακμή της περιοχής στις συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Είναι άλλωστε γνωστό και από τις φιλολογικές μαρτυρίες ότι η Λάππα ήταν μία από τις σημαντικότερες πόλεις της δυτικής Κρήτης που ήκμασε κατά την ρωμαϊκή εποχή.
Καταστράφηκε από το Μέτελλο το 68 π.Χ. αλλά μετά το 31π.Χ. ξαναχτίστηκε νέα λαμπρότερη πόλη η οποία μάλιστα διέθετε θέρμες και δικό της νόμισμα. Τα τελευταία χρόνια έχει αποκαλυφθεί εκτεταμένο νεκροταφείο ρωμαϊκών χρόνων στη θέση «Πέντε Παρθένες». Τα πλούσια ευρήματα των ανασκαφών αλλά και εκείνα που είχαν περισυλλεγεί πριν ξεκινήσουν οι συστηματικές ανασκαφές, ανάμεσα στα οποία δύο μαρμάρινα αγάλματα και ένα χάλκινο αγαλματίδιο, εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ρεθύμνου.
ΡΙΘΥΜΝΙΑ (Αρχαία πόλη) ΡΕΘΥΜΝΟΝ
Τα νεολιθικά όστρακα που βρέθηκαν από επιφανειακές έρευνες στο βραχώδη
λόφο του Παλαιοκάστρου μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής στη φάση αυτή. Για την ύπαρξη
οικισμού στα υστερομινωικά χρόνια δεν υπάρχει αμφιβολία, όπως απέδειξε η αποκάλυψη
λαξευτού, κτερισμένου τάφου της τελευταίας φάσης της υστερομινωικής περιόδου (ΥΜ
ΙΙΙ=1350 - 1250 π.Χ) στην περιοχή Μασταμπάς. Οι πλουσιότερες όμως και σαφέστερες
μαρτυρίες για την αρχαία πόλη του Ρεθύμνου, τη Ρίθυμνα, προέρχονται από τις επιγραφές
και τα νομίσματα του 4ου και του 3ου αι. π.Χ. τα οποία απεικονίζουν στη μία πλευρά
κεφαλή Απόλλωνα ή Αθηνάς και στην άλλη θαλασσινά σύμβολα, όπως δύο δελφίνια ή
τρίαινα.
Οι συγγραφείς επίσης του 2ου, του 3ου και του 4ου αι. μ.Χ. παρέχουν
πολύτιμες πληροφορίες για τη Ρίθυμνα. Έτσι ο Πλίνιος (1. μ.Χ. αι.) και ο Κλαύδιος
Πτολεμαίος (2ος μ.Χ. αι.) την τοποθετούν ανάμεσα στο Πάνορμο και την Γεωργιούπολη,
ενώ ο Κλαύδιος Αιλιανός (3ος μ.Χ. αι.) αναφέρει πρώτος την ύπαρξη ναού της Ροκκαίας
Αρτέμιδος. Τα λαξεύματα που παρατηρήθηκαν πάνω στο φυσικό βράχο στο λόφο του Παλαιοκάστρου
αποτελούν μία απόδειξη της ύπαρξης Ιερού στο λόφο. Επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία
ότι κατά την ανέγερση του βενετσιάνικου φρουρίου κάποια από τα κτίσματα και τις
κατασκευές που συνέθεταν το Ιερό θα κατεδαφίσθηκαν. Αλλωστε ο χαρακτηρισμός του
λόφου από τους Βενετούς ως «Παλαιόκαστρο» (=παλαιό κάστρο) δε δηλώνει τίποτε άλλο
από το ότι εκεί υπήρχε οχυρός χώρος με κατάλοιπα από το παρελθόν.
Για την ακριβή θέση του οικισμού της αρχαίας Ρίθυμνας τίποτα δεν μπορεί
να ειπωθεί με βεβαιότητα. Ωστόσο, κάποιες γραπτές μαρτυρίες Βενετών σε συνδυασμό
με αρχαιολογικά ευρήματα που εντοπίσθηκαν στην περιοχή της οδού Αρκαδίου και του
τελωνείου οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο οικισμός κατά τα ελληνιστικά τουλάχιστον
και ρωμαϊκά χρόνια εκτεινόταν στη θέση του σημερινού Ρεθύμνου. Το ίδιο δεν αποκλείεται
να συνέβαινε και με τον οικισμό της αρχαίας Ρίθυμνας που το όνομά της διατηρήθηκε
ζωντανό μέχρι τις μέρες μας
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουρισμού Ρεθύμνου
ΣΥΒΡΙΤΑ (Αρχαία πόλη) ΡΕΘΥΜΝΟ
Στο σημερινό χωριό Θρόνος, σε απόσταση 33 χιλιομέτρων ΝΑ του Ρεθύμνου, στη θέση Κεφάλα, η αρχαιολογική έρευνα έχει αποκαλύψει υπολείμματα της αρχαίας πόλης Σιβρύτου. Ευρήματα των ανασκαφών ανάμεσα στα οποία και νομίσματα της αρχαίας πόλης εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ρεθύμνου.
ΡΕΘΥΜΝΟ (Νομός) ΚΡΗΤΗ
Στην ακόλουθη ιστοσελίδα θα βρείτε έναν interactive χάρτη με όλα τα μνημεία και μουσεία του νομού, με σχετικές πληροφορίες και φωτογραφίες.
ΑΓΓΕΛΙΑΝΑ (Χωριό) ΓΕΡΟΠΟΤΑΜΟΣ
Για τους ενθουσιώδεις οπαδούς των εκκλησιών, η Βυζαντινή εκκλησία
του Αγίου Αντωνίου στο χωριό Αγγελιανά, 24 χιλιόμετρα ανατολικά του Ρεθύμνου,
κοντά στο Πέραμα θα έχει ενδιαφέρον.
ΑΓΙΑ ΓΑΛΗΝΗ (Λιμάνι) ΡΕΘΥΜΝΟ
Το παραθαλάσσιο χωριό και φημισμένο θέρετρο της Αγίας Γαλήνης στο
Λιβυκό πέλαγος ήταν κάποτε το λιμάνι της αρχαίας Σιβρύτου. Βρίσκεται 61 χιλιόμετρα
νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου και 68 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ηρακλείου.Το χωριό
έχει λιμάνι, παραλίες στα δεξιά και στ' αριστερά και μια Βυζαντινή εκκλησία. Μπροστά
από το λιμάνι υπάρχουν πολλά, ιδιαίτερα ικανοποιητικά εστιατόρια και ξενοδοχεία.
Η Αγία Γαλήνη είναι πολύ καλό μέρος για μια ή περισσότερες διανυκτερεύσεις, ώστε
να εξερευνήσετε την κοιλάδα του Αμαρίου και τη νότια πλευρά του Ψηλορείτη και
να επισκεφτείτε τους αρχαιολογικούς τόπους της πεδιάδας της Μεσαράς. Το χωριό
ανηφορίζει στο βουνό πάνω από το λιμάνι κι έχει πανοραμική θέα προς το Λιβυκό
Πέλαγος. Ο κόλπος της Μεσαράς προστατεύει το λιμάνι και το θαλάσσιο νερό έχει
ήπια θερμοκρασία όλο το χρόνο. Απέναντι από την Αγία Γαλήνη φαίνονται τα νησάκια
Παξιμάδια, τα οποία μπορείτε να επισκεφτείτε ναυλώνοντας καραβάκι. Οι σπηλιές
κατά μήκος της ακτής είναι προσιτές μόνο με καραβάκι. Σε μία απ' αυτές, τη σπηλιά
του Δαιδάλου, λέγεται ότι ήταν το εργαστήρι του μυθικού τεχνίτη. Οι όμορφες παραλίες
του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Παύλου είναι κοντά και είναι προσιτές με καΐκι.
Συχνές εκδρομές διοργανώνονται από την Αγία Γαλήνη για τα Μάταλα, τη μονή Πρέβελη,
τον Πλακιά, το Φραγκοκάστελλο και τη Χώρα Σφακίων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Το λιμάνι βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το χωριό κι έχει ράμπα για
τα πλοία. Μπροστά από το λιμάνι υπάρχουν πολλά, ιδιαίτερα ικανοποιητικά εστιατόρια
και ξενοδοχεία.
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Χωριό) ΚΟΥΡΗΤΕΣ
Το χωριό της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται κοντά στο θέρετρο της Αγίας
Γαλήνης στα νότια της κοιλάδας Αμαρίου, 59 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και περίπου
63 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο. Στην περιοχή υπάρχουν ενδιαφέρουσες Βυζαντινές
εκκλησίες.
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ (Οικισμός) ΑΡΚΑΔΙ
Η Αγία Τριάδα απέχει 12 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο από ένα δρόμο στα
νότια προς Αρκάδι, στην εθνική οδό Ρεθύμνου - Ηρακλείου, στο 5ο χιλιόμετρο. Στο
κέντρο της Αγίας Τριάδας βρίσκεται η ομώνυμη Βυζαντινή εκκλησία.
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Χωριό) ΚΟΥΡΗΤΕΣ
Το χωριό Αγιος Ιωάννης απέχει 56 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο, στο δρόμο
Ρέθυμνο - Απόστολοι - Μέρωνας - Αγιος Ιωάννης. Στο χωριό υπάρχει μία βυζαντινή
εκκλησία.
Agios Konstantinos name is taken from the local church. It is testified in Venetian censuses of the 16th and 17th centuries, while in the Egyptian administration's 1834 census it comprised 50 families. In 1881 it formed part of the Municipality of Roustika and had 263 inhabitants; by 1900 this number had increased to 345. Since 1928 it has formed a community in its own right. Under Venetian rule it was a fief of the Barozzi family - to this day the village retains the overall appearance of that time. Several fine houses were built during the period Agios Konstantinos served as a summer retreat for the Venetian nobles of Rethymnon. The drinking fountain erected by the Barozzi family can still be seen one mile to the east of the village. The municipal ward of Agios Konstantinos includes the Venetian settlement of Agios Georgios, lying at an altitude of 390m.
ΑΚΟΥΜΙΑ (Χωριό) ΛΑΜΠΗ
Το χωριό Ακούμια βρίσκεται 39 χιλιόμετρα νότια του Ρεθύμνου στο δρόμο
Ρέθυμνο - Σπήλι - Ακούμια - Αγία Γαλήνη κι έχει βυζαντινές εκκλησίες.
ΑΜΑΡΙ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Το χωριό Αμάρι είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Αμαρίου. Βρίσκεται
40 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου, στην κοιλάδα Αμαρίου, στη διαδρομή
Ρέθυμνο - Απόστολοι - Μονή Ασωμάτων - Μοναστηράκι - Αμάρι. Το Αμάρι είναι ένα
παλιό χωριό με σημαντικές Βυζαντινές εκκλησίες. Περπατώντας στα στενά δρομάκια
του χωριού μπορεί κανείς να δει ερείπια παλιών κτιρίων με διακοσμημένες πόρτες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΑΜΝΑΤΟΣ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙ
Το χωριό απέχει 18 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο, σ' ένα δρόμο δεξιά στο
6ο χιλιόμετρο της εθνικής οδό Ρεθύμνου - Ηρακλείου. Στην Αμνάτο υπάρχουν Βυζαντινά
ερείπια.
ΑΝΩ ΜΕΡΟΣ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Το χωριό Άνω Μέρος, απέχει 50 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο, στο δρόμο
Ρέθυμνο - Απόστολοι - Μέρωνας - Άνω Μέρος. Τα ερείπια ενός παλιού μοναστηριού
και μιας εκκλησίας βρίσκονται πάνω από το χωριό.Το χωριό αυτό βρίσκεται πάνω από
την κοιλάδα του Αμαρίου και έχει μια καταπληκτική θέα της κοιλάδας. Στο χωριό
διατηρούνται διάφορες παραδοσιακές δραστηριότητες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΑΝΩΓΕΙΑ (Κωμόπολη) ΡΕΘΥΜΝΟ
Τα Ανώγεια είναι ένα χωριό ψηλά στα βουνά του Ψηλορείτη. Βρίσκονται
54 χιλιόμετρα ανατολικά του Ρεθύμνου, στη διαδρομή Ρέθυμνο - Πάνορμος - Πέραμα
- Ανώγεια. Απέχουν 36 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, από το δρόμο Ηράκλειο - Τυλισός
- Σκλαβόκαμπος - Ανώγεια. Επειδή το χωριό είναι απομονωμένο, οι Ανωγειανοί διατήρησαν
τις παραδοσιακές ενδυμασίες, τα ήθη, τα έθιμα και τη διάλεκτο των προγόνων τους.
Πρόσφατα όμως τα Ανώγεια έγιναν ένας γνωστός σταθμός για τους τουρίστες καθώς
είναι ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα οικοτεχνίας και χειροτεχνίας στην Κρήτη. Πολλά
εργαστήρια είναι ανοιχτά για το κοινό και μπορείτε να παρακολουθήσετε την ύφανση
υφασμάτων σε μεγάλους αργαλειούς. Τα Ανώγεια πήραν μέρος σε όλους τους απελευθερωτικούς
αγώνες της Κρήτης. Οι άντρες της περιοχής φημίζονται ως δυνατοί πολεμιστές. Κατά
τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τα Ανώγεια ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα
του αντιστασιακού κινήματος, γεγονός για το οποίο οι κάτοικοί τους πλήρωσαν ακριβά.
Το 1944 αντιστασιακοί απήγαγαν το Γερμανό στρατηγό Φον Κράιπε και τον κράτησαν
φυλακισμένο στα Ανώγεια πριν τον φυγαδεύσουν στην Αφρική. Σε αντίποινα γερμανικές
δυνάμεις κατέστρεψαν από τα θεμέλια κάθε κτίριο εκτός την εκκλησία και σκότωσαν
όλους τους άνδρες που μπόρεσαν να βρουν.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΑΞΟΣ (Χωριό) ΚΟΥΛΟΥΚΩΝΑΣ
Το χωριό βρίσκεται 46 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου, στη
διαδρομή Ρέθυμνο - Πάνορμο - Πέραμα - Μουρτζανάς - Αξός - Ανώγεια. Η Αξός βρίσκεται
σε μια πλούσια κοιλάδα στα βόρεια του Ψηλορείτη. Υπάρχει αφθονία νερού κι ένα
δημόσιο σιντριβάνι, που χρησιμοποιείται από το Μεσαίωνα ως σήμερα. Η Αξός ήταν
μια σημαντική αρχαία πόλη, πιθανότατα χτισμένη όταν οι Δωριείς ήρθαν στην Κρήτη
(γύρω στα 1.000 π.χ.) Είχε για λιμάνι της το Μπαλί και υπήρχε ένα μεγάλο τείχος
γύρω από την πόλη. Η Αξός άκμασε και κατά τα Βυζαντινά χρόνια όπως αποδεικνύει
ο μεγάλος αριθμός εκκλησιών που βρίσκονται στην περιοχή. Υπήρχαν συνολικά 46 εκκλησίες
στην περιοχή κι εννέα από αυτές σώζονται ως σήμερα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΑΠΛΑΔΙΑΝΑ (Χωριό) ΚΟΥΛΟΥΚΩΝΑΣ
ΑΠΟΔΟΥΛΟΥ (Χωριό) ΚΟΥΡΗΤΕΣ
Το χωριό Αποδούλου στα νότια του Ψηλορείτη απέχει εξίσου (56 χιλιόμετρα)
από το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Βρίσκεται ψηλά στα βουνά του Ψηλορείτη κι έχει
έξοχη θέα προς την κοιλάδα του Αμαρίου καθώς και πολύ καλό κλίμα. Η περιοχή περιλαμβάνει
Μινωικά ερείπια και Βυζαντινές εκκλησίες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Υπάρχουν αρκετές Βυζαντινές εκκλησίες στο χωριό Απόστολοι.
ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ (Χωριό) ΛΑΠΠΑΙΟΙ
Η Αργυρούπολη απέχει 27 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο στο 21ο χιλιόμετρο
βγαίνοντας από τον παλιό δρόμο Ρεθύμνου - Χανίων. Βρίσκεται πάνω σ' ένα λόφο με
υπέροχη θέα της γύρω κοιλάδας. Οι μαρτυρίες του πλούσιου παρελθόντος της βρίσκονται
σ' όλα τα κτίρια του χωριού. Το χωριό διαθέτει φυσικές τρεχούμενες πηγές και πλούσια
βλάστηση. Ένας περίπατος ανάμεσα στα δέντρα της θα σας μείνει αξέχαστος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
In the place that in the present days stands Argiroupolis was the ancient city of Lapa. As myths say, king Agamemnon, the hero of the Trojan war, created Lapa. Lapa was one of the most important cities of western Crete during Roman times. It controlled the area around it from the north to the south coast. It had two harbours, one on the north coast of Crete and another on the south. It is said that its harbour was Finix on the south coast of Crete in present-day Loutro. In the Greek wars they were allies of Knossos but when Knossos destroyed Lyttos the people of Lapa accepted the Lyttoans in their city. Lapa was also important during Byzantine times till it was destroyed by the Arabs in 828 A.D.
Η σημερινή Αργυρούπολη είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας
πόλης Λάππα, για τη δημιουργία της οποίας υπάρχουν αρκετές εκδοχές, με επικρατέστερη
αυτή η οποία υποστηρίζει ότι ιδρύθηκε από τον Λάππα τον Ταρραίο (η Τάρρα ήταν
πόλη στις νότιες ακτές της δυτικής Κρήτης, στη θέση της σημερινής Αγ.Ρουμέλης),
ενώ αργότερα έλαβε μέρος στην εκστρατεία των Ελλήνων κατά της Τροίας.
To 1050 π.Χ.. κατακτήθηκε από τους Δωριείς και στη συνέχεια αναπτύχθηκε
σε ξεχωριστό κράτος, το οποίο περιελάμβανε τις σημερινές επαρχίες Ρεθύμνης καί
Σφακίων και μέρος των επαρχιών Αγ. Βασιλείου και Αποκορώνου και είχε δύο λιμάνια,
την Υδραμία στις βόρειες και τον Φοίνικα στις νότιες ακτές της Κρήτης, ενώ το
333 π.Χ. συμμετείχε στην εκστρτατεία του Μ. Αλεξάνδρου κατά των Περσών.
Στον πόλεμο μεταξύ Κνωσού και Λύττου (221-220 π.Χ.) που κατέληξε στην
καταστροφή της δεύτερης, συμμάχησε αρχικά με την Κνωσό και στη συνέχεια με τη
Λύττο, για να δεχθεί, μετά την καταστροφή της, τους πρόσφυγες Λυττίους.
Η Λάππα διατήρησε την αυτονομία της ως το 67 π.Χ. οπότε κατακτήθηκε
από τον Ρωμαίο Στρατηγό Κόιντο Καικίλιο Μέτελο, τον επονομαζόμενο Κρητικό, μετά
από δύο χρόνια σκληρής πολιορκίας. Αργότερα, το 31 π.Χ., την περίοδο της σύγκρουσης
του Μάρκου Αντωνίου με τον Οκταβιανό, τον μετέπειτα Αύγουστο, η Λάππα πήρε το
μέρος του Οκταβιανού, ο οποίος όταν επεκράτησε και έγινε Αυτοκράτορας, ξανάκτισε
την πόλη, η οποία γνώρισε νέα περίοδο ακμής και ευημερίας, παρεχώρησε δε στη Λάππα
ειδικά προνόμια, όπως το δικαίωμα να κόβει δικά της νομίσματα. Την περίοδο αυτή
κτίστηκαν πολλές οικοδομές, υδραγωγείο χωρητικότητας 600 κ.μ. και πολλά άλλα δημόσια
έργα, πράγμα που μαρτυρούν τα πολυάριθμα ερείπια, που σώζονται μέχρι σήμερα.
Την μεταχριστιανική εποχή διαδόθηκε ο Χριστιανισμός και άρχισαν οι
διωγμοί. Κατά την περίοδο της αυτοκρατορίας του Γάιου Μέσσιου Κουίντου Τραιανού
Δεκίου, στη Ρώμη, το 250 μ.Χ.. θανατώθηκαν οι πέντε παρθένες από τη Λάππα, οι
Μαρία Μάρθα Θέκλα Μαριάμνη και Εναθά.
Το 350 μ.Χ. η Λάππα έγινε έδρα Επισκοπής, απο τον Απ. Τίτο, η οποία
ανήκε στην Εκκλησία της Ρώμης, ενώ το 600 μ.Χ. η Εκκλησία της Κρήτης υπήχθη στο
Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Επίσκοποι της Λάππας έλαβαν μέρος σε διάφορες
Οικουμενικές Συνόδους.
Η Λάππα ως πόλη διατηρήθηκε μέχρι το τέλος της πρώτης Βυζαντινής περιόδου,
το 823 μ.Χ., οπότε κατέλαβαν την Κρήτη οι Σαρακηνοί, οι οποίοι και την κατέστρεψαν
εντελώς.
Το 980 μ.Χ. ξαναιδρύθηκε η Επισκοπή, η οποία μεταφέρθηκε στο σημερινό
χωριό Επισκοπή, όπου βρίσκεται καί η έδρα του σημερινού Δήμου Λαππαίων.
Το 961 μ. Χ., μετά την ανάκτηση της Κρήτης από το Νικηφόρο Φωκά, η
Λάππα δόθηκε ως φέουδο στους Χορτάτσηδες μέχρι το 1182, οπότε φαίνεται να παραχωρήθηκε
στη Βυζαντινή οικογένεια των Αρυροστεφανιτών η Αργυρόπουλων.
Το 1211 η Λάππα πέρασε στην περίοδο της Ενετοκρατίας, μαζί με όλη
την Κρήτη και κατοικήθηκε από φεουδάρχες, με χαρακτηριστικά τα οικόσημα και εμβλήματα
στο άνω μέρος των θυρών. Στην περίοδο αυτή επικρατέστερη ονομασία της είναι Πόλη,
αντί Λάππα. Τότε ανακαλύφθηκαν στην περιοχή κοιτάσματα αργύρου, στα οποία οφείλεται
ίσως το σημερινό όνομα του χωριού, ενώ κατ΄ άλλους στο όνομα της οικογένειας Αργυρόπουλων,
όπως προαναφέρθηκε.
Το 1299 οι Ενετοί παρεχώρησαν την πόλη στον Αλέξιο Καλλέργη, με την
ομώνυμη συνθήκη ειρήνης. Τα σημαντικότερα γεγονότα, από τη νεώτερη ιστορία της
Κρήτης, που συνέβησαν στην περιοχή της Αργυρούπολης είναι τα παρακάτω.
- Το 1867 μεταφέρθηκε εδώ η έδρα της Γενικής Συνέλευσης των Κρητών.
- Το Σεπτέμβριο του 1867 συνεδρίασαν εδώ οι Αρχηγοί της Κρητικής Επανάστασης και
αποφάσισαν τη συνέχιση της.
- Την 3 Φεβρουαρίου 1878 ψηφίστηκε στην Αργυρούπολη η ένωση της Κρήτης με την
υπόλοιπη Ελλάδα.
ΑΡΜΕΝΟΙ (Χωριό) ΡΕΘΥΜΝΟ
Το χωριό Αρμένοι βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα νότια από το Ρέθυμνο,
στη μέση μιας καταπράσινης κοιλάδας, που παράγει ελιές, λάδι, πατάτες, σταφύλια
και κρασί. Στους Αρμένους υπάρχουν κάποια καφενεία κι εστιατόρια.
ΑΡΟΛΙΘΙ (Οικισμός) ΛΑΠΠΑΙΟΙ
Η Αρόλιθος είναι ένας πρόσφατα χτισμένος οικισμός που μοιάζει παραδοσιακό Κρητικό
χωριό. Τα βασικά μαγαζιά του παραδοσιακού χωριού παράγουν ή πουλούν διάφορα αγαθά.
Μερικά σπίτια έχουν χτιστεί σύμφωνα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Καφενεία
κι εστιατόρια υπάρχουν επίσης αρκετά. Ο επισκέπτης μπορεί να περάσει ευχάριστα
το χρόνο του κάνοντας βόλτες ή απολαμβάνοντας τα καφενεία ή τα εστιατόρια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΒΑΘΙΑΚΟ (Οικισμός) ΚΟΥΡΗΤΕΣ
Το χωριό Βαθειακό βρίσκεται 55 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το Ηράκλειο
και 57 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το Ρέθυμνο, νότια του Ψηλορείτη κοντά στο
χωριό Πλάτανος. Η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται μέσα στο χωριό.
ΒΙΖΑΡΙ (Χωριό) ΡΕΘΥΜΝΟ
Το χωριό βρίσκεται 41 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου στην
κοιλάδα Αμαρίου, στη διαδρομή Ρέθυμνο - Απόστολοι - Μονή Ασωμάτων - Φουρφουράς
- Βιζάρι.
ΒΙΡΑΝΕΠΙΣΚΟΠΗ (Οικισμός) ΑΡΚΑΔΙ
Η Βιράν Επισκοπή απέχει 12 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο, βγαίνοντας από
το Ρέθυμνο δεξιά στην εθνική οδό Ρεθύμνου - Ηρακλείου στο 10ο χιλιόμετρο. Εδώ
υπάρχουν τα ερείπια πολύ παλιών Βυζαντινών εκκλησιών.
ΒΡΥΣΕΣ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Οι Βρύσες βρίσκονται 45 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου, στην
κοιλάδα Αμαρίου, στο δρόμο Ρέθυμνο - Απόστολοι - Μέρωνας - Βρύσες. Πρόκειται για
ένα παλιό χωριό με μερικές Βυζαντινές εκκλησίες.
ΓΕΡΑΚΑΡΙ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Το χωριό Γερακάρι βρίσκεται 41 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου,
στην κοιλάδα του Αμαρίου, στο δρόμο Ρεθύμνου - Απόστολοι - Μέρωνας - Γερακάρι.
Είναι γνωστό τόσο για τις εξαιρετικές ποικιλίες των φρούτων που παράγει όσο και
για τις Βυζαντινές εκκλησίες του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΔΡΙΜΙΣΚΟΣ (Χωριό) ΛΑΜΠΗ
Το χωριό Δρίμισκος βρίσκεται 45 χιλιόμετρα νότια του Ρεθύμνου στο
δρόμο δεξιά στην Κοιλάδα του Κισσού στη διαδρομή Ρέθυμνο - Σπήλι - Κοιλάδα του
Κισσού - Αγία Γαλήνη. Στην περιοχή υπάρχουν βυζαντινές εκκλησίες και τοπικά παραδοσιακά
μουσεία.
ΕΛΕΝΕΣ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Το χωριό Ελένες βρίσκεται 37 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου,
στην κοιλάδα Αμαρίου, στο δρόμο Ρεθύμνου - Απόστολοι - Μέρωνας - Ελένες κι έχει
ένα σπήλαιο με Νεολιθικά και Μινωικά ευρήματα καθώς και Βυζαντινές εκκλησίες.
Η σπηλιά του Μαργελλέ που περιέχει νεολιθικά και πρωτομινωικά ευρήματα βρίσκεται
κοντά στο χωριό, στην απέναντι πλευρά αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να πλησιάσετε
κι είναι πραγματικά δύσκολο να μπείτε μέσα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΕΛΕΥΘΕΡΝΑ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙ
Tο χωριό Ελεύθερνα απέχει 24 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το Ρέθυμνο,
στο δρόμο δεξιά προς Βιράν Επισκοπή (14ο χιλιόμετρο) της εθνικής οδού Ρεθύμνου
- Ηρακλείου. Η διαδρομή είναι: Ρέθυμνο - Βιράν Επισκοπή - Σκουλούφια - Ελεύθερνα.
Η Ελεύθερνα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Κρήτης
κι ένας από τους μεγαλύτερους, αφού καταλαμβάνει μια τεράστια έκταση ανάμεσα σε
δύο λόφους. Κατοικήθηκε κατά τη Μινωική περίοδο, άκμασε και πλούτισε κατά τα Ελληνιστικά
και Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι και τη Βυζαντινή εποχή. Στην περιοχή μπορείτε να δείτε
ερείπια από όλες αυτές τις περιόδους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΕΠΙΣΚΟΠΗ (Χωριό) ΛΑΠΠΑΙΟΙ
Η Επισκοπή του Ρεθύμνου βρίσκεται κοντά στον Εθνικό δρόμο Χανίων -
Ρεθύμνου κι απέχει 22 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο. Η Επισκοπή είναι ένα τοπικό εμπορικό
κέντρο στα Λευκά Όρη. Είναι ένα ενδιαφέρον χωριό με παραδοσιακά σπίτια και δρομάκια.
Αποτελούσε επισκοπή του Ρεθύμνου κατά την Δεύτερη Βυζαντινή Περίοδο, αλλά η επισκοπική
εκκλησία του Αγίου Νικολάου, μία τρίκλιτη βασιλική, είναι σήμερα κατεστραμμένη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Episkopi is a principal village of the prefecture and county of Rethimno. It is located at the old national road of Rethimno- Hania .It is 22.5 km near to the city of Rethimno. The village is built at 120 m a.s.l. overlooking the northern coast of Crete, and the green and fertile valley of Mousselas river. Here is the economical center of the area. The name Episcopi means bishopric, and is common to many villages in the island, that used to house in the past the bishop's offices. The religious past of the area is obvious now to the visitor.You can see churches everywhere, some of them with remarkable frescoes. The village of Episkopi is farly old, and is mentioned at the archives having 446 inhabitants before 1583. Because of its geographical location, between Apokoronas and Rethimno, it used to be in the past and especially during the turkish ocupation, the place of numerous battles.
ΕΡΦΟΙ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙ
Το χωριό βρίσκεται 16 χιλιόμετρα ανατολικά του Ρεθύμνου, από ένα δρόμο
δεξιά στο 10ο χιλιόμετρα της εθνικής οδού Ρεθύμνου - Ηρακλείου. Στο κέντρο του
χωριού Ερφοίο υπάρχει μια Βυζαντινή εκκλησία.
ΖΩΝΙΑΝΑ (Χωριό) ΚΟΥΛΟΥΚΩΝΑΣ
Το χωριό Ζωνιανά βρίσκεται 47 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου
στο δρόμο Ρέθυμνο - Πάνορμος - Πέραμα - Μουρτζανά - Αξός. Η σπηλιά Σεντόνι βρίσκεται
κοντά στα Ζωνιανά.
ΘΡΟΝΟΣ (Χωριό) ΣΥΒΡΙΤΟ
Το χωριό Θρόνος βρίσκεται 32 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου,
στη διαδρομή Ρέθυμνο - κοιλάδα Αμαρίου - Αγία Γαλήνη. Η περιοχή έχει σημαντικές
Βυζαντινές εκκλησίες και πάνω από το χωριό βρίσκονται τα ερείπια της ακρόπολης
της αρχαίας πόλης της Σιβρύτου.
Sivritos was an important and autonomous city of the ancient Crete. The city was built in the location that today is the village of Thronos. It was located on a hill dominating the valley of Amari. The village of Thronos that is built on the location of Sivritos took its name by the episcopical seat of Sivritos (Thronos in Greek meaning throne, seat). In Thronos is located a wonderful Byzantine chapel of the 11th century dedicated to the Assumption of the Holy Mother.
ΙΔΗ (Βουνό) ΡΕΘΥΜΝΟ
Στο κέντρο του νησιού βρίσκεται η οροσειρά Ίδη ή Ψηλορείτης
με την ψηλότερη κορυφή της Κρήτης, την Ίδη, στα 2.456 μέτρα πάνω από την επιφάνεια
της θάλασσας. Ο επιβλητικός όγκος του Ψηλορείτη είναι ορατός από οποιοδήποτε σημείο
του νησιού, και είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Στην
κορυφή αυτή μπορείτε να φτάσετε από τις Καμάρες σε έξι με εφτά ώρες. Υπάρχει ωστόσο
ένα αρκετά πιο εύκολο μονοπάτι από το Οροπέδιο Νίδα. Το μονοπάτι αυτό αρχίζει
από το Ιδαίον Άντρον και η πεζοπορία προς την κορυφή διαρκεί περίπου τρεις με
τέσσερις ώρες. Η ανάβαση μπορεί να γίνει κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του
καλοκαιριού και πρέπει να έχετε μαζί σας νερό και ζεστά ρούχα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
