Εμφανίζονται 8 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ Δήμος ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ" .
ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ (Πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Πόλη μοναδικής ομορφιάς, με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και απαράμιλλο
φυσικό κάλλος, η φιλόξενη Ναύπακτος διαθέτει πληθώρα αξιοθέατων: το κάστρο στην
κορυφή του λόφου που καταλήγει στο μικρό γραφικό λιμανάκι με τα ενετικά τείχη,
το επιβλητικό ρολόϊ, η παλιά πόλη και το ιστορικό κέντρο της πόλης, η οποία κρατάει
την παραδοσιακή της φυσιογνωμία, το αρχοντικό του Μπότσαρη, οι πανέμορφες γραφικές
παραλίες Ψανή και Γρίμποβο
που πλαισιώνουν το ενετικό λιμάνι και προσφέρουν απίστευτης ομορφιάς θέα στον
κορινθιακό κόλπο και την εντυπωσιακή γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.
Στην ορεινή Ναυπακτία ο επισκέπτης θα βρει θαυμάσια τοπία για εκδρομές,
καταβάσεις με κανό στον ποταμό Εύηνο,
αθλητικές δραστηριότητες, ορειβασία, φωτογραφία κ.ά.
Επίσης η Ναύπακτος φημίζεται για την αγάπη της για την τέχνη και ιδιαίτερα
τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα με εκδηλώσεις
μουσικές, θεατρικές και χορευτικές, εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας και βιβλίων.
Πόλη με έντονη νυχτερινή ζωή, ικανοποιεί και τον πλέον απαιτητικό επισκέπτη και
καλύπτει όλες της μορφές διασκέδασης.
Η παλιά πόλη, που βρίσκεται μέσα στα τείχη, έχει διατηρήσει το δικό
της ύφος, την παλιά της φυσιογνωμία. Όπου κι αν σταθεί το βλέμμα σου, συναντάς
την ομορφιά, την αρμονία, τη γαλήνη. Με ευκολία ξετρυπώνεις μικρές και μεγάλες
παραδοσιακές λεπτομέρειες, ακόμα κι εκεί που κυριαρχεί το τσιμέντο και οι κεραίες
των σύγχρονων κτισμάτων.
Περπατώντας ανάμεσα στα πλακόστρωτα σοκάκια της πόλης, έχεις την αίσθηση
ότι θα ανταμώσεις τους ήρωες του 1821, ότι θα έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον
Τζαβέλα, τον Μπότσαρη, τον Φαρμάκη, θα δεις το νεαρό πυρπολητή Ανεμογιάννη με
τη δάδα στο χέρι ή θα ακούσεις τη βραχνή φωνή του μπάρμπα-Γιάννου Βλαχογιάννη.
Κοιτάζοντας από την κορυφή του κάστρου της Ναυπάκτου το πανόραμα του
κορινθιακού και της απέναντι πελοποννησιακής λωρίδας, χάνεις το μέτρο των πραγμάτων.
Κάτω, μπροστά στα πόδια σου, βλέπεις το μικρό γραφικό, βενετσιάνικο λιμανάκι να
λικνίζεται ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα.
Στα τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της πόλης αυτής γράφτηκαν
πολλές από τις καθοριστικές, για την πορεία του έθνους μας, σελίδες ιστορίας.
Από την κάθοδο των Δωριέων μέχρι σήμερα η Ναύπακτος βρισκόταν πάντα στην πρώτη
γραμμή του αγώνα και του πολιτισμού. Ανθρωποι γεμάτοι ηρωισμό, μεγαλείο, φαντασία,
ρομαντισμό και λεπτότητα γεννήθηκαν, μεγάλωσαν ή έδρασαν σε τούτο το χώρο, όπως
ο Μέναιχμος, ο Σοϊδας, ο Ησίοδος, ο Καρκίνος, ο Απις, ο Κέως, ο Αγέλαος, ο Θερβάντες,
ο Βλαχογιάννης, ο Τζαβέλας, ο Φαρμάκης κ.ά.
Η Ναύπακτος κτυπήθηκε άπειρες φορές από εισβολείς, κατακτητές, πειρατές,
λοιμούς και σεισμούς. Το ιστορικό ημερολόγιο της Ναυπάκτου είναι γεμάτο με σημαδιακές
ημερομηνίες. Από τα λαμπρότερα συμβάντα της πολυτάραχης ιστορίας της είναι το
κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός που έλαβε χώρα στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο της,
η Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, όπου νίκησαν οι χριστιανικές δυνάμεις και αναχαιτίσθηκε
η προέλαση των Μωαμεθανών προς την Ευρώπη, διασώζοντας τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Η Ναύπακτος έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν αυτό που ονομάζουμε
γραφικό. Αρκετό πράσινο, άφθονα νερά, γιγάντια αιωνόβια πλατάνια, καθαρή θάλασσα,
πεντακάθαρες αυλές με όμορφους κήπους, πανέμορφο οχυρό λιμανάκι, που είναι το
μικρότερο και το ωραιότερο της Μεσογείου, και το ισχυρό κάστρο της που είναι μάρτυρας
της πολυκύμαντης ιστορίας της. Το κλίμα της θεωρείται από τα καλύτερα της χώρας.
Είναι εύκρατο μεσογειακό με ήπιο σχετικά χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι. Έχει αυξημένες
βροχοπτώσεις, σύντομες περιόδους καλοκαιρινής ξηρασίας και μεγάλη ηλιοφάνεια.
Αρχιτεκτονική και πολεοδομική περιγραφή της Ναυπάκτου
Η πόλη παρουσιάζει σήμερα την όψη μιας αστικής συγκρότησης, που αναπτύσσεται
κατά μήκος παραλίας πέντε και πλέον χιλιομέτρων.
Το τμήμα της πόλης, το "ιστορικό κέντρο", που περικλείεται
από τα τείχη, παρουσιάζει ενδιαφέρον παραδοσιακό πολεοδομικό σύνολο, που σε συνδυασμό
με τις επάλληλες επάλξεις του ενετικού φρουρίου συνθέτουν ένα ιστορικό περιβάλλον.
Η περιοχή είναι πυκνοδομημένη υπό αυστηρούς κανόνες δόμησης και αισθητικής
έκφρασης. Το οδικό δίκτυο είναι πυκνό με στενούς λιθόστρωτους δρόμους (καλντερίμια)
και πέτρινες σκάλες.
Στην περιοχή δεξιά και αριστερά του ιστορικού κέντρου υπάρχει μια
πολεοδόμηση με δύο ευθύγραμμους οδικούς άξονες, όπου μέχρι το 1930 χτίστηκαν πολυτελείς
αστικές κατοικίες με δυτικοευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Οι τύποι των παραδοσιακών κατοικιών που συναντάμε στην πόλη της Ναυπάκτου
είναι οι: α) λαϊκή-αστική κατοικία δύο ορόφων, β) νεοκλασική κατοικία, με μεμονωμένα
δείγματα στη δυτική περιοχή της πόλης (Φανή), γ) νεότερη αστική κατοικία της περιόδου
του μεσοπολέμου, στην ανατολική κυρίως περιοχή της πόλης.
Για να διατηρηθεί η παραδοσιακή μορφή της πόλης σήμερα εφαρμόζονται
μερικοί μορφολογικοί περιορισμοί δόμησης. Στο "ιστορικό κέντρο" δεν
επιτρέπεται καμία επέμβαση που να αλλοιώνει το πολεοδομικό σύνολο, και στη γύρω
αυτού περιοχή επιτρέπεται η δόμηση μόνο μέχρι τρεις ορόφους. Η κάλυψη πρέπει να
γίνεται υποχρεωτικά με τετράρριχτη στέγη με βυζαντινά κεραμίδια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Γενικής Γραμματείας Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας/a>
ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Naupaktos: Eth. Naupaktios (Epakto by the Greek peasants, Lepanto
by the Italians). An important town of the Locri Ozolae, and the best harbour
on the northern coast of the Corinthian gulf, was situated just within the entrance
of this gulf, a little east of the promontory Antirrhium. It is said to have derived
its name from the Heracleidae having here built the fleet with which they crossed
over to Peloponnesus. (Strab. ix. p. 426; Paus. x. 38. § 10; Apollod. ii. 8. §
2.) Though Naupactus was indebted for its historical importance to its harbour
at the entrance of the Corinthian gulf, it was probably originally chosen as a
site for a city on account of its strong hill, fertile plains, and copious supply
of running water. (Leake, Northern Greece, vol. ii. p. 608.) After the Persian
wars it fell into the power of the Athenians, who settled there the Messenians,
who had been compelled to leave their country at the end of the Third
Messenian War, B.C. 455 ; and during the Peloponnesian War it was the head-quarters
of the Athenians in all their operations in Western Greece. (Paus. iv. 24. § 7;
Thuc. i. 103, ii. 83, seq.) After the battle of Aegospotami the Messenians were
expelled from Naupactus, and the Locrians regained possession of the town. (Paus.
x. 38. § 10.) It afterwards passed into the hands of the Achaeans, from whom,
however, it was wrested by Epaminondas. (Diod. xv. 75.) Philip gave it to the
Aetolians (Strab. ix. p. 427; Dem. Phil. iii. p. 120), and hence it is frequently
called a town of Aetolia. (Scylax, p. 14; Mela, ii. 3 ; Plin. iv. 2. s. 3.) The
Aetolians vigorously defended Naupactus against the Romans for two months in B.C.
191. (Liv. xxxvi. 30, seq.; Polyb. v. 103.) Ptolemy (iii. 15. § 3) calls it a
town of the Locri Ozolae, to whom it must therefore have been assigned by the
Romans after Pliny's time.
Pausanias saw at Naupactus a temple of Poseidon near the sea, a temple
of Artemis, a cave sacred to Aphrodite, and the ruins of a temple of Asclepius
(x. 38. §§ 12, 13). Naupactus is mentioned by Hierocles; but it was destroyed
by an earth-quake in the reign of Justinian. (Procop. B. Goth. iv. 25.) The situation
and present appearance of the town are thus described by Leake: - The fortress
and town occupy the south-eastern and southern sides of a hill, which is one of
the roots of Mount Rigasni, and reaches down to the sea. The place is fortified
in the manner which was common among the ancients in positions similar to that
of Epakto,--that is to say, it occupies a triangular slope with a citadel at the
apex, and one or more cross walls on the slope, dividing it into subordinate enclosures.
At Epakto there are no less than five enclosures between the summit and the sea,
with gates of communication from the one to the other, and a side gate on the
west leading out of the fortress from the second enclosure on the descent. It
is not improbable that the modern walls follow exactly the ancient plan of the
fortress, for in many parts they stand upon Hellenic foundations, and even retain
large pieces of the ancient masonry amidst the modern work. The present town occupies
only the lowest enclosure; in the middle of which is the small harbour which made
so great a figure in ancient history: it is now choked with rubbish, and is incapable
of receiving even the larger sort of boats which navigate the gulf. (Northern
Greece, vol. ii. p. 608.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
(Naupaktos). The modern Lepanto; an ancient town of the Locri Ozolae, near the promontory Antirrhium, possessing the best harbor on the northern coast of the Corinthian Gulf. It is said to have derived its name from the Heraclidae having here built the fleet with which they crossed over to the Peloponnesus (from naus + pegnumi). After the Persian Wars it fell into the power of the Athenians, who settled here the Messenians who had been compelled to leave their country at the end of the Third Messenian War, B.C. 455. During the Peloponnesian War it was the military base of the Athenians in their operations against Western Greece. In later times, Philip of Macedon assigned it to Aetolia, and the Romans to Locris.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Total results on 4/5/2001: 195 for Naupactus, 23 for Naupaktos.
ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ (Πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Italian name for Naupactos (Naupactus) a titular metropolitan see
of ancient Epirus. The name
Naupactus (dockyard) is said to have originated in the traditional building of
a fleet there by Heraclidae. The site must have been chosen because of the strong
position of the hill, the fertile plains of the neighbourhood, and the many streams.
Situated on the coast of Loeris, it originally belonged to the Locri
Ozolae but was subsequently taken by the Athenians, who in 455 B.C., after
the Third Messenian War, established there the Messenian helots, the bitter enemies
of Sparta. After the battle
of Aegospotami (404 B.C.),
the Spartans captured Naupactus, drove out the Messenians, and restored the town
to the Locri Ozolae. Subsequently,
it passed in turn to the Achaeans, the Thesbians, and to Philip Macedon, who gave
it to the Aetolians.
For two months Naupactus fiercely resisted the Romans, who under M.
Acilius Glabrio finally (191 B.C.) captured the town. Pausanias saw there near
the sea a temple of Poseidon, another of Artemis, a cave dedicated to Aphrodite,
and ruins of a temple of Aesculapius. During Justinian's reign Naupactus was almost
entirely destroyed by an earthquake.
The metropolitan See of Naupactus depended on the pope, as Western
Patriarch, until 733, when Leo III the Isaurian annexed it to the Patriarchate
of Constantinople. Annexed
to the Greek Orthodox Church in 1827, the see was suppressed in 1900, and replaced
by the See of Acarnania and
Naupactia, whose seat is at
Missolonghi; the limits of
this diocese are identical to those of the name Aetolia
and Acarnania. Occupied by
the Turks in 1498, Lepanto is chiefly celebrated for the victory which the combined
papal, Spanish, Venetian, and Genoese fleets, under Don John of Austria,
gained over the Turkish fleet on 7 Oct., 1571. Though this victory did not accomplish
all that was hoped for, it was of great importance as being the first great defeat
of the infidels on the sea.
Held by the Venetians from 1687 to 1689, and thence by the Turks until
1827, it became in the latter year part of the new Greek realm.
S. Vailhe, ed.
Transcribed by: John Francis Mary Freeman
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
