Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΤΟΡΩΝΗ Χωριό ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ" .
ΤΟΡΩΝΗ (Αρχαία πόλη) ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
Η Τορώνη, στο ΝΔ. άκρο της χερσονήσου Σιθωνίας της Χαλκιδικής, ιδρύθηκε
από τους Χαλκιδείς της Εύβοιας κατά τη διάρκεια του 8ου-7ου αιώνα π.Χ. Το 480
π.Χ., η πόλη βοήθησε τους Πέρσες κατά την εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας
και λίγα χρόνια αργότερα αποτέλεσε μέλος της Α' Αθηναϊκής συμμαχίας. Στη διάρκεια
των γεγονότων του πελοποννησιακού πολέμου, σύμφωνα με το Θουκυδίδη (Θουκ. IV 110-116
και V 2-3), έγινε πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών. Στην περιοχή
ανασκαφικές έρευνες πραγματοποιήθηκαν από το 1975 και εξής από την Αρχαιολογική
Εταιρεία σε συνεργασία με το Αυστραλιανό Ινστιτούτο υπό τη διεύθυνση του καθηγητή
Αλ. Καμπίτογλου. Το λιμάνι της Τορώνης τοποθετείται ανατολικά της Ληκύθου, του
μικρού ακρωτηρίου που υψώνεται σήμερα 13 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας,
στα Βόρεια της αρχαίας πόλης, εκεί όπου η παρουσία ενός μυχού, αλλά και τα ενάλια
αρχιτεκτονικά κατάλοιπα κάνουν πιθανή τη θέση του. Η Λήκυθος, που κατοικήθηκε
με μικρές διακοπές από την πρώιμη εποχή του Χαλκού έως και τον 17ο αιώνα μ.Χ.,
αποτελεί ένα σημαντικό τμήμα της ιστορίας της πόλης, με την οποία συνδέεται με
ένα στενό ισθμό που στην αρχαιότητα, όπως απέδειξε η πρόσφατη υποβρύχια έρευνα,
υπήρξε ευρύτερος.
Κατά τη διάρκεια των τριών περιόδων υποθαλάσσιων ερευνών στην Τορώνη,
οι οποίες είχαν προκαταρκτικό χαρακτήρα, έγινε φανερό ότι, η σημερινή θαλάσσια
περιοχή στα ΒΑ του ισθμού, στην αρχαιότητα αποτελούσε τμήμα του πολεοδομικού ιστού
της πόλης, με μικρή όμως υψομετρική διαφορά, σε σχέση με την περιοχή του σημερινού
λαιμού της Ληκύθου. Μέσα στη θάλασσα, σε απόσταση 35μ. περίπου από τη σύγχρονη
ακτογραμμή και σχεδόν παράλληλα με αυτήν εντοπίζεται κρηπίδωμα μήκους 60μ. και
πλάτους σχεδόν 2 μ., το οποίο στα δύο μέτωπά του διατηρεί σε διάφορα σημεία μεγάλους
γωνιόλιθους γρανίτη. Το εσωτερικό του αποτελεί συμπαγές λατυποπαγές υλικό, πιθανόν
τεχνητά διαμορφωμένο. Νότια αυτού του κρηπιδώματος και σε απόσταση 20μ. από την
παραλία, μία δεύτερη παρόμοια κατασκευή, μήκους πάνω από 80μ. δηλώνει την ύπαρξη
μιας δεύτερης ακτογραμμής, που δημιουργήθηκε σε εποχή μεταγενέστερη της πρώτης.
Η έρευνα, που επικεντρώθηκε στο νότιο μέτωπο του ανατολικού τμήματος του εσωτερικού
κρηπιδώματος, εκεί όπου τρεις αδροδουλεμένες λιθόπλινθοι βρίσκονται στη θέση τους,
απέδειξε ότι αυτές εδράζονται στο προαναφερόμενο συσσωματωμένο υλικό. Κάθετα σε
αυτές, με προσανατολισμό Β-Ν, αποκαλύφθηκε άλλος τοίχος από μεγάλες λιθοπλίνθους
επίσης, που σώζεται σε ύψος τουλάχιστον τριών δόμων. Στη γωνία, που διαμορφώνεται
μεταξύ τους, εντοπίστηκε πλήθος θραυσμάτων αμφορέων κλασικών χρόνων. Θεμέλια τοίχων
από αργολιθοδομή, με πλάτος που κυμαίνεται από 0,50 έως 0,65μ. και με κατεύθυνση
ΝΔ-ΒΑ, είναι επίσης ευδιάκριτα στο βυθό της θάλασσας. Η χρονολόγησή τους στην
κλασική περίοδο, συμπεραίνεται από την κεραμική (μελαμβαφής κυρίως) που βρέθηκε
κατά τον καθαρισμό των τοίχων, που κείνται στη σημερινή παραλία και ανήκουν σε
κτήρια, που χτίστηκαν αρχικά στη στεριά. Ένα εκτεταμένο στρώμα καταστροφής με
πλήθος θραυσμάτων κεραμιδιών στέγης, βαμμένων κόκκινων και μαύρων, που καλύπτει
όλη την παραλιακή περιοχή Βόρεια του τείχους C, ανήκει σε οικοδομική φάση των
κλασικών χρόνων. Περιέχει σημαντικό αριθμό τμημάτων αγγείων, αποθηκευτικού κυρίως
χαρακτήρα (πιθαριών, αμφορέων), έτσι ώστε μια ερμηνεία των παραλιακών αυτών οικοδομημάτων
με χώρους, που συνδέονται με τη λειτουργία του λιμανιού να μη φαίνεται απίθανη.
Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι στην Τορώνη στην αρχαιότητα το εμπόριο κρασιού ήταν
ιδιαίτερα ανθηρό. Στην ίδια περιοχή, ένας μεγάλος πίθος, διαμ. 1μ. περίπου, βρέθηκε
in situ, με σπασμένους αμφορείς του 5ου αιώνα π.Χ. στο εσωτερικό του. Για την
ερμηνεία των κτηρίων αυτών, που στην αρχαιότητα βρίσκονταν σε άμεση γειτνίαση
με το λιμάνι, ως κτήρια εμπορικού - αποθηκευτικού χαρακτήρα συνηγορεί εκτός της
θέσης και του είδους των αγγείων και το ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθός τους, αν λάβει
κανείς υπόψη, ότι οι τοίχοι 5, 9 και 4 σώζονται σε μήκος πλέον των 10 μέτρων.
Η χρονολόγησή τους στο β' μισό του 5ου αιώνα π.Χ. άλλωστε θα μπορούσε με πολλή
προς το παρόν επιφύλαξη, να οδηγήσει στη σκέψη, ότι ίσως δεν είμαστε μακριά από
την περιοχή όπου ο Θουκυδίδης αναφέρει, ότι οι Αθηναίοι, το 423 π.Χ. για να αμυνθούν
εναντίον των Σπαρτιατών, ανέβασαν πάνω σε ένα οίκημα της Ληκύθου, πολλούς αμφορείς
και πίθους με νερό, με αποτέλεσμα αυτό να γκρεμίσει. Κάτω από το προαναφερόμενο
στρώμα καταστροφής, αποκαλύφθηκε η λατύπη του τείχους C, ανάμικτη με κεραμική
του 5ου αιώνα π.Χ. και κάτω από αυτήν το νότιο τμήμα του τοίχου 5. Η κατασκευή
επομένως του τοίχου 5 σε προγενέστερη οικοδομική φάση από αυτήν του τείχους C,
είναι σαφής. Το τείχος C, κατασκευασμένο από μεγάλες λιθοπλίνθους γρανίτη, σώζεται
σε ύψος τριών δόμων, ενώ του τέταρτου, χαμηλότερου δόμου, που προεξέχει έως 0,15μ.
από τους υπερκείμενους και πιθανότατα αποτελεί τη θεμελίωση, δε στάθηκε δυνατή
η σε όλο το ύψος αποκάλυψη του. Αξίζει να σημειωθεί ότι το στρώμα καταστροφής
δεν περιείχε όστρακα στρογγυλεμένα από την επίδραση των κυμάτων, ενώ αντίθετα
τέτοια παρατηρήθηκαν κάτω από τη θεμελίωση των κτηρίων των κλασικών χρόνων, γεγονός
που μαρτυρεί ότι η γεωμορφολογία στην περιοχή είναι πιθανόν αποτέλεσμα εναλλασσόμενων
φαινομένων. Στο δυτικό τμήμα του τείχους C, στην παρειά της Ληκύθου διαπιστώθηκε
η παρουσία άλλου τοίχου, κατασκευασμένου από αργούς πλακερούς, σχετικά μικρού
μεγέθους, λίθους, που σώζεται σε ύψος τουλάχιστον 1 μέτρου. Μικρής έκτασης έρευνα
αποκάλυψε ότι ο τοίχος αυτός ύστερα από 5 μ. μήκος προς τα Δυτικά γωνιάζει προς
τα ΝΔ, στο εσωτερικό της Ληκύθου. Το πλάτος του στο σημείο αυτό είναι 1,20μ. και
μία τομή μπροστά στη Βόρεια όψη του, έδειξε την ύπαρξη δαπέδου ή δρόμου, εκεί
όπου, σε βάθος 0,20-0,15μ., παρατηρήθηκε πατημένο χώμα με κομμάτια κάρβουνου.
Η κεραμική μέσα από την τομή αυτή, ήταν αρχαϊκή ντόπιας κυρίως παραγωγής. Ο τοίχος
αυτός, που τέμνεται από το τείχος C, από το οποίο είναι προγενέστερος συνεχίζει
με κατεύθυνση ΝΑ, έτσι ώστε το περίγραμμα του να διακρίνεται επάνω στη Λήκυθο.
Επάνω στη σημερινή ακτή σώζεται επίσης η ΝΑ γωνία κτηρίου, του οποίου η τοιχοποιία
αποτελείται από γωνιόλιθους γρανίτη και ασβεστοκονίαμα ως συνδετικό υλικό. Το
κτήριο, που φέρει δάπεδο από πήλινες τετράγωνες πλάκες, χρονολογείται στη ρωμαϊκή
εποχή. Μέσα στη θάλασσα, σε απόσταση ενός μέτρου από τη σημερινή ακτογραμμή, εντοπίζεται
ορθογώνια κατασκευή, πιθανότατα δεξαμενή μεταβυζαντινών χρόνων και επιβεβαιώνεται
έτσι με την παρουσία οικοδομημάτων από την κλασική τουλάχιστον περίοδο μέχρι και
τους μεταβυζαντινούς χρόνους, η διαχρονική χρήση και του βορειότερου παραθαλάσσιου,
βυθισμένου σήμερα, τμήματος της Ληκύθου
Κείμενο: Χρυσιής Σαμίου
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Χαλκιδικής
Eth. Toronaios. A town of Chalcidice in Macedonia, situated upon the SW. coast of the peninsula of Sithonia. It was said to have derived its name from Torone, a daughter of Proeteus or Poseidon and Phoenice. (Steph. B. s. v. Torone.) It was a Greek colony, founded by the Chalcidians of Euboea, and appears to have been originally the chief settlement of the Chalcidians in these parts. Hence the gulf lying between the peninsulas of Sithonia and Torone was generally called the Toronaean, now the Gulf of Kassaindhra. (Toronaikos kolpos, Steph. B. s. v. Torone; Ptol. iii. 13. § 13; Toronikos kolpos, Strab. vii. p. 330; Scyimn. Ch. 640; Toronaicum mare, Liv. xliv. 11; Toronaeus sinus, Tac. Ann. v. 10.) Like the other Greek cities in these parts, Torone furnished ships and men to the army of Xerxes in his invasion of Greece. (Herod. vii. 122.) After the Persian War Torone came under the dominion of Athens. In B.C. 424 a party in the town opened the gates to Brasidas, but it was retaken by Cleon two years afterwards. (Thuc. iv. 110, seq., v. 2.) At a later time it seems to have been subject to Olynthus, since it was recovered by the Athenian general Timotheus. (Diodor. xv. 81.) It was annexed by Philip, along with the other Chalcidian cities, to the Macedonian empire. (Diodor. xvi. 53.) In the war against Perseus, B.C. 169, it was attacked by a Roman fleet, but without success. (Liv. xliv. 12.) Theophrastus related that the Egyptian bean grew in a marsh near Torone (ap. Athen. iii. p. 72, d.); and Archestratus mentions a particular kind of fish, for which Torone was celebrated (ap. Athen. vii. p. 310, c.). The harbour of Torone was called Cophos (Kophos), or deaf, because being separated from the sea by two narrow passages, the noise of the waves was never heard there: hence the proverb kophoteros tou Toronaiou limenos. (Strab. vii. p. 330; Mela, ii. 3; Zenob. Prov. Graec. cent. iv. pr. 68.) This port is apparently the same as the one called by Thucydides (v. 2) the harbour of the Colophonians, which he describes as only a little way from the city of the Toronaeans. Leake conjectures that we ought perhaps to read Kophon instead of Kolophonion. It is still called Kufo, and Torone likewise retains its ancient name. (Leake, Northern Greece, vol. iii. pp. 119, 155, 455.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
A town of Macedonia, in the district of Chalcidice, and on the southwest side of the peninsula Sithonia, from which the gulf between the peninsulas Sithonia and Pallene was called Sinus Toronaicus.
Total results on 29/8/2001: 61 Torone, 9 Toronaeans
A titular see in Macedonia,
suffragan of Thessalonica.
Torone was a colony of Chalcideans from Euboea,
on the southwest coast of the peninsula Sithonia,
the modern name of which is Longos; this is the middle peninsula of Chalcidice,
lying between the Toronaic Gulf, called today Cassandra,
and the Gulf of Singitticus
(Mt. Athos). Built on a hill, in a fine situation, it had a harbour called Kophos
(deaf), because the sound of the sea-waves could not be heard there, thus giving
rise to the proverb: “Deafer than the port of Torone.”
Torone had thirty small cities under its government; like the other
Grecian cities of the region, it furnished Xerxes with men and ships. After the
Persian War it passed under the rule of Athens.
In 424 B.C., the Olynthian Lysistratus, opened its gates to Brasidas; it was shortly
afterwards retaken by Cleon. After the peace of Nicias it was ceded to the Athenians;
in 379 B.C. it was taken by Agesipolas; in 364-3, by the Athenian Timotheus; in
349-8, by Philip, who annexed it with the other cities of Chalcidice
to his own kingdom. In 169 Torone repelled an attack made by the Roman fleet.
Since then history is silent about this city, which Pliny calls a free city. Its
ruins, in the vilayet of Salonica,
still bear the ancient name, pronounced by the Greeks, Toroni.
As an episcopal see, Torone does not appear in any of the “Notitia
episcopatuum,” and we know of no bishop of the diocese.
S. Petrides, ed.
Transcribed by: John Fobian
This text is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
ΤΟΡΩΝΗ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
Η Τορώνη, με 239 μόνιμους κάτοικους ,είναι κτισμένη κατά μήκος της όμορφης μακριάς
παραλίας, δίπλα στις αρχαίες ακροπόλεις της "Βίγλας" και της "Ληκύθου".
Υπάρχουν αρκετά μικρά συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων, εστιατόρια, ψαροταβέρνες,
κ.τ.λ.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
