Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΝΙΑΤΑ (Χωριό) ΛΑΚΩΝΙΑ
  Χωριό που απέχει δυτικά της Μονεμβασίας μιλ. 25, και από την Απιδέα βόρεια 5 μιλ. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων είναι άποικοι από το χωριό Κρεμαστή, μετά την άλωση της Πελοποννήσου.
  Σύνορα: "Άρχεται από μικρά Νιάτα, κάκειθεν εις τοποθεσίαν λεγομένην του Φόρου και Ντούκα, κάκειθεν εις Πυργάκι Ντράδεζας, είτα εις τους Αρφαρά, εις την ελαίαν Κορωνίτη, εις τες Κοπρισσές των Στενών, κάκειθεν εις την Μεγάλην Ράχην, εις την Σκαρδιάν, εις του Σέλη, και κατέρχεται εις τα μικρά Νιάτα". Η γη υπάρχει λίγη και λεπτή, είναι περίπου 5 χλδ. στρέμματα ή και περισσότερα.Το μεγαλύτερο μέρος είναι κάμπος, αλλά λεπτός, και μάλιστα ιδιοκτησία των Οθωμανών. Οι κάτοικοι σπέρνουν στη Γκαγκανιά, στη γή της Απιδέας και στο Μπιζάνι, και τη δουλεύουν σήμερα ζευγάρια 27. Σε όλη την περιφέρεια του χωρίου όμως, μόλις 15 ζευγάρια μπορούν να ζήσουν με μεγάλη ταλαιπωρία και περνώντας μεγάλη δοκιμασία από την έλλειψη νερού. ..." Ελαίαι περι το χωρίον εθνικαί 4.761 Ιδιόκτητοι 2.661 Εκ των άνωθεν εθνικών ελαιών 150 ρίζας προ ενός χρόνου της επαναστάσεως της επώλησε το μοναστήρι Μαρί προς τον Οθωμανόν Σούλον Παρακτάρην, αλλά δεν επληρώθη όλην την τιμήν, μηδέ το πωλητήριον έδοκε εις χείρας του Οθωμανού, της διεγέρσεως γενομένης. Τα όρη εξάγουσι πρινοκόκκι εως 25 οκάδες κατ' έτος. Βόσκουσι κοπάδια γίδια δέκα, ως επι πλείστον εις ξένα σύνορα. Μελίσσια 200 κόφινοι Αμπέλια εθνικά στρεμ. 15 ιδιόκτητα 90 Οσπίτιον δημόσιον εν, ιδιόκτητα χριστιανικά περι τα 100 Ελαιοτριβείον εθνικόν εν. Οικογένειαι 74, ψυχαί 298 Αι πρόσοδοι του χωρίου τούτου ήσαν επι Τουρκίας περι τα γροσ. 5.512 εις σπαϊλίκια 16 ½ ".
Βιβλιογραφία: Από το βιβλίο (περιοδικό) Λακωνικές Σπουδές, Ελένη Δ. Μπέλια τόμος 5.

Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του 3/Θ Δημοτικού Σχολείου Νιάτων

• http://niata0.tripod.com/kefalaio_1/kefalaio1.htm

  Η χρονολόγηση της ίδρυσης πρέπει να αναχθεί στους τελευταίους βυζαντινούς χρόνους. Η ονομασία προέρχεται από τη μεσαιωνική λέξη νεότα, που παράγεται απο το αρχαίο νεότης, οπότε και πρέπει να περισπάται νιατα ή να γράφεται με- ει -νειάτα. Αποκλείεται να είναι η λέξη της δημοτικής νιάτα, γιατί τότε δεν υπήρχε δημοτική γλώσσα. Πάντως είναι ελληνικότατη λέξη. Κατά το 1350 μ.Χ. (αποικισμός των Αλβανών) δέχθηκε τη μόνιμη εγκατάσταση πολλών εξ αυτών, που φημίζονταν ως φιλόπονοι, και ως κύρια ασχολία είχαν την κτηνοτροφία. Με τον καιρό εξελληνίστηκαν και αφομοιώθηκαν με τους ντόπιους. Επί Τουρκοκρατίας υπαγόταν στην επισκοπή Ελους, που τα όριά της έφταναν μέχρις εδώ. Μετά την εθνική αποκατάσταση(επανάσταση) ήρθαν και εγκαταστάθηκαν πολλοί από την Λακεδαίμονα (ο Νικόλαος Κολινιάτης ή Καρβελάς που ήταν από τους πιο ονομαστούς οπλαρχηγούς) και άλλοι, από την Κυνουρία (ο Μπουτσελάς-Μπούτσαλης, που ήταν και αυτός από τους πιο γνωστούς πολιορκητές της Μονεμβασίας) και άλλοι από τον Ζάρακα. Από επίσημη έκθεση του 1828 φαίνεται η κατάσταση του χωρίου.Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων ήταν άποικοι του χωρίου Κρεμαστή.
Σύνορα: Από τα μικρά Νιάτα (τοποθεσία που λέγεται φόρου και ντούκα) στον Πυργάκο ντράδιζα, από τα Αρφαρα στην ελιά του Κορωνήτη, και απο τις Κοπριές των Στενών ως τη Μεγάλη Ράχη ( στην σκαρδιά του Σέλι ) και φτάνει στα μικρά Νιάτα. Η γη είναι λεπτή και μόλις 2 χιλιάδες στρέμματα περίπου.Το μεγαλύτερο μέρος της γης αυτής είναι ιδιόκτητο,(τουρκικό), και η άλλη ιδιοκτησία των Ελλήνων. Οι κάτοικοι του χωρίου σπέρνουν κυρίως στη Γκαγκανιά(σύνορα με Μολάους), στην Απιδιά και στο Μπεζάνι. Στην περιφέρεια του χωριού μόλις 15 ζευγάρια έχουν περιθώρια καλλιέργειας και αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία από την έλλειψη νερού. "...Ελαίαι περι το χωρίον εθνικαί 4.761, ιδιόκτητοι 2.661. Εκ των άνωθεν εθνικών ελαιών 150 προ ενός σχεδόν χρόνου της επαναστάσεως τις επώλησε το μοναστήρι του Μαρί προς των Οθωμανόν Σούλον Μπαϊρακτάρην, αλλά δεν έδωκε το πωλητήριον της διεγέρσεως γενομένης. Τα όρη παράγουσι πρινοκόκκι έως 25 οκάδες και βόσκουσι κοπάδια, γίδια δέκα... Αμπέλια εθνικά στρέμματα 15, ιδιόκτητα 90, οσπίτια δημόσια ένα, ιδιόκτητα χριστιανικά εως 100, οικογένειαι 74, ψυχαί 298".

Βιβλιογραφία: Επιδαύρου Λιμηράς (Λ. Κατσώρη)

Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του 3/Θ Δημοτικού Σχολείου Νιάτων Λακωνίας

• http://niata0.tripod.com/kefalaio_1/kefalaio1.htm