Εμφανίζονται 11 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΣΑΤΡΕΣ Χωριό ΞΑΝΘΗ" .
ΑΚΡΑΙΟΣ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Στον Ακραίο μπορεί να φτάσει κανείς με αυτοκίνητο από το Ποταμοχώρι. Μόλις διασχίσουμε την παλαιά γέφυρα στην αμμώδη περιοχή Πεστσιβίτα, φθάνουμε στο κάτω μέρος του οικισμού, που έχει δέκα ακατοίκητα σπίτια. Ακριβώς δίπλα περνάει το ποτάμι που κατεβαίνει από τις Σάτρες. Αλλοι δύο μαχαλάδες βρίσκονται ψηλότερα. Το Δημοτικό Σχολείο του Ακραίου, που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στους τρεις μαχαλάδες, έκλεισε το 1988. Την τελευταία χρονιά της λειτουργίας του είχε 6 μαθητές ενώ το 1983-84 είχε 26 παιδιά. Ελάχιστοι κτηνοτρόφοι κατοικούν πλέον στον Ακραίο, ενώ παλαιότερα (1971) ο πληθυσμός του ήταν 202 κάτοικοι.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Γιαννοχώρι βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε ένα ύψωμα. Απέχει τρία τέταρτα της ώρας από το χωριό Ακραίος. Η θέα από το Γιαννοχώρι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή: μπορεί κανείς να δει, σαν από αεροπλάνο, το ποτάμι των Σατρών να ελίσσεται προς τα νότια και γύρω γύρω παντού βουνά. Στο Γιαννοχώριο κατοικούσαν 74 άνθρωποι το 1961 και 50 άνθρωποι δέκα χρόνια αργότερα, ενώ σήμερα έχουν απομείνει μόνο τρεις κάτοικοι. Το Δημοτικό Σχολείο του οικισμού λειτούργησε για τελευταία φορά το 1980 με 6 παιδιά.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΔΟΥΡΓΟΥΤΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Δουργούτι αποτελείται σήμερα από 12 σπίτια με νότιο προσανατολισμό. Βρίσκεται σε υψόμετρο 280 μέτρων στην πλαγιά ενός λόφου. Για να φτάσει κανείς εδώ χρειάζεται να περπατήσει για δυόμισι περίπου ώρες με αφετηρία το χωριό Ακραίος. Στο Δουργούτι έχουν απομείνει μόνο τρεις ηλικιωμένοι. Οι 127 κάτοικοι που έμεναν εδώ το 1961 μειώθηκαν σε 57 το 1981 και σε 22 το 1991. Το Δημοτικό Σχολείο του χωριού έκλεισε το 1984
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΘΕΟΤΟΚΑΤΟ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Θεοτοκάτο απέχει περίπου μιάμισι ώρα πεζοπορία από το Ακραίο και τρία τέταρτα της ώρας από το Γιαννοχώριο. Σε όλη τη διαδρομή έχουμε καταπληκτική θέα στα δεξιά μας: οι μαίανδροι του ποταμού των Σατρών, ο οποίος ενώνεται πιο κάτω με τον ποταμό Κομψάτο. Από το Θεοτοκάτο μπορεί να συνεχίσει κανείς προς το Δουργούτι και τον Τσαλαπετεινό ακολουθώντας το μονοπάτι που πηγαίνει παράλληλα με τους στύλους των τηλεφωνικών καλωδίων. Στο Θεοτοκάτο διατηρούνται περίπου δέκα σπίτια, αλλά κατοικούν σήμερα μόνο 4 άνθρωποι. H απογραφή του 1961 σημειώνει 84 κατοίκους ενώ του 1971
σημειώνει 57. Το Δημοτικό Σχολείο, που ήταν στον ίδιο χώρο με το τζαμί του οικισμού, έκλεισε το 1980.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΑΛΟΤΥΧΟ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Παλιότερα για να φτάσει κανείς στο Καλότυχο χρειάζονταν έξι ώρες δρόμο
από τις Σάτρες ή από τη Μέδουσα. Σήμερα οι ελάχιστοι κάτοικοι που μένουν εδώ μεταφέρουν
τις προμήθειες και τις ζωοτροφές από ένα χωματόδρομο δύο ώρες πιο κάτω που οδηγεί
στον Ίασμο. Η τοποθεσία που είναι κτισμένο το Καλότυχο είναι πολύ όμορφη. Καθώς
ανηφορίζει κανείς εδώ από τον Τσαλαπετεινό ο δρόμος φαίνεται ατέλειωτος (τρεις
ώρες) αφού το χωριό δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Είναι καλά κρυμμένο πίσω
από τα βουνά σε ελάχιστη απόσταση από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Μεγάλη βοήθεια
στον προσανατολισμό δίνουν οι κολόνες με τα τηλεφωνικά καλώδια που έρχονται από
Σάτρες-Δουργούτι και οδηγούν στο Καλότυχο. Ακόμα κι αν χάσει κανείς το μονοπάτι
μπορεί να ακολουθήσει την κατέυθυνση των καλωδίων.
Στο Καλότυχο μπορούμε να πάμε και από το Λυκότοπο. Η απόσταση είναι
τρεις ώρες, αλλά το μονοπάτι, που πηγαίνει παράλληλα με τη μεθοριακή γραμμή και
σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από αυτή, δεν είναι τόσο ευδιάκριτο, καθώς
δεν χρησιμοποιείται συχνά. Στο Καλότυχο καταλαβαίνουμε αμέσως ότι υπήρχε μεγάλη
άνθιση κατά το παρελθόν. Οι ντόπιοι μας είπαν πως στην ακμή του το Καλότυχο φιλοξενούσε
280 οικογένειες. Ο πληθυσμός του χωριού είχε φθάσει τους 1000 κατοίκους το 1951
για να μειωθεί απότομα στους 572 το 1961 και στους 188 δέκα χρόνια μετά. Σήμερα
μένουν μόνο τέσσερεις οικογένειες. Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν κατεβεί στον
κάμπο, στην περιοχή Ιάσμου - Κοπτερού - Αμαξάδων. Στο Δημοτικό Σχολείο του οικισμού
υπήρχαν 25 μαθητές το 1979-80, 12 μαθητές το 1983-84, 8 μαθητές το 1985-86 και
4 μαθητές κατά την τελευταία χρονιά λειτουργίας του, το 1986-87.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει στο Καλότυχο να επισκεφθεί κανείς το τζαμί
που βρίσκεται δίπλα στο Δημοτικό Σχολείο. Για να φτάσουμε εκεί περνάμε ένα όμορφο
μικρό γεφύρι που έχει πάνω του μια αραβική επιγραφή. Το γεφύρι πρέπει να είναι
ηλικίας περίπου 150 χρόνων. Ακριβώς δίπλα στο σχολείο υπάρχει ένα δωμάτιο που
παλιότερα χρησιμοποιούνταν σαν καφενείο. Εκεί βλέπουμε και το κίτρινο ταχυδρομικό
κουτί. Όταν ερχόνταν ακόμα στο χωριό ταχυδρομείο κάποιοι ηρωϊκοί ταχυδρόμοι, έκαναν
αυθημερόν τη διαδρομή Σάτρες-Καλότυχο-Σάτρες (12 ώρες) με τα πόδια!
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Κορφοβούνιο απέχει είκοσι περίπου λεπτά από το Πολύσκιο. Βρίσκεται στη συμβολή τριών ρεμάτων. Σήμερα μπορεί κανείς να διακρίνει έξι σπίτια και μία στάνη με ελάχιστους ανθρώπους στη μία πλευρά του μικρού ποταμού, ενώ απέναντι ακριβώς βρίσκεται το καλά διατηρημένο τζαμί και το σχολείο. Μία τσιμεντένια γέφυρα συνδέει τις δύο πλευρές του οικισμού. Το Δημοτικό Σχολείο του Κορφοβουνίου λειτούργησε για τελευταία χρονιά το 1973-74 με 10 μαθητές, ενώ είχε 16 μαθητές το 1969-70. Η απογραφή του 1961 σημείωνε 66 κατοίκους στο Κορφοβούνιο ενώ η απογραφή του 1971 σημείωνε 42 κατοίκους.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Για να φτάσουμε στον Κούνδουρο περπατάμε περίπου μία ώρα από την Κοττάνη. Οι πέντε κάτοικοι που έχουν απομείνει διατηρούν κάποια ζώα, αγελάδες και κατσίκες. Το παλιό τζαμί έχει μετετραπεί σε κατοικία. Ιδιαίτερα εμφανής είναι η επίδοση των κατοίκων στη συλλογή χόρτου πάνω σε θημωνιές, τις οποίες κατασκευάζουν πάνω σε δέντρα, για να διατηρούνται στεγνές. Το Δημοτικό Σχολείο του οικισμού είχε 13 παιδιά το 1976-77, ενώ έκλεισε δύο χρόνια αργότερα με 9 μαθητές.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΛΥΚΟΤΟΠΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Μια ανηφόρα χωρίζει το Λυκότοπο από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Φτάνουμε στον οικισμό μετά από ανάβαση σαράντα λεπτών από τον Κούνδουρο. Πρώτα ξεπροβάλλουν μπροστά μας πέντε σπίτια, ενώ μόλις φτάσουμε βλέπουμε οτι υπάρχουν αρκετά ακόμα στο πλάτωμα. Μας υποδέχεται ένας ηλικιωμένος κύριος που ονομάζεται Αλή και μας ξεναγεί στον οικισμό. Όπως μας λέει πολύ παλιά λειτουργούσε εκεί δημοτικό σχολείο που έκλεισε όμως το 1939. Τότε ζούσαν εδώ 20 οικογένειες. Στα νεώτερα χρόνια γνωρίζουμε ότι κατά το σχολικό έτος 1983-84 υπήρχαν εδώ 8 μαθητές, ενώ για τελευταία χρονιά λειτούργησε το σχολείο το 1984-85 με 2 μαθητές.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΠΟΛΥΣΚΙΟ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Πολύσκιο απλώνεται σε μεγάλη έκταση κατά μήκος μιας πλαγιάς και ουσιαστικά αποτελεί ενιαίο οικισμό με το Κορφοβούνιο που βρίσκεται είκοσι λεπτά χαμηλότερα μέσα στο ρέμα. Ο κακός χωματόδρομος που οδηγεί από τις Σάτρες προς το Πολύσκιο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και χρειάζεται περίπου μισή ώρα κατάβαση για να φτάσει κανείς στα πρώτα γκρεμισμένα σπίτια. Η τοποθεσία του οικισμού είναι πολύ όμορφη με τη θέα του ποταμού να κυλάει λίγο πιο κάτω. Στο Δημοτικό Σχολείο του Πολύσκιου φοιτούσαν 24 παιδιά το 1976-77, ενώ ο αριθμός τους μειώθηκε σε 15, δύο χρόνια αργότερα, οπότε και λειτούργησε το σχολείο για τελευταία φορά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας προπολεμικά οι κάτοικοι του Πολύσκιου ξεπερνούσαν τους 300, ενώ απότομη πτώση παρουσιάστηκε από το 1971 (128 κάτοικοι) στο 1981 (45 κάτοικοι). Σήμερα μόνιμοι κάτοικοι είναι μόνο δύο κτηνοτρόφοι, αλλά υπάρχουν και κάποιοι ακόμα που διαμένουν στις Σάτρες αλλά έχουν ζώα στην περιοχή.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΡΕΜΑΤΙΑ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Στη Ρεματιά σήμερα μπορούμε να φτάσουμε με αυτοκίνητο από τις Σάτρες ακολουθώντας το δρόμο που βρίσκεται στα δεξιά της μεγάλης γέφυρας στο κέντρο των Σατρών. Η απόσταση από τις Σάτρες είναι πολύ μικρή. Η εντύπωση που σχηματίζουμε είναι ότι ο οικισμός απλώνονταν σε μεγάλη έκταση κατά μήκος του χειμμάρου. Στο Δημοτικό Σχολείο της Ρεματιάς φοιτούσαν 12 μαθητές το 1983-84. Το Σχολείο έκλεισε το 1990-91. Αυτή τη στιγμή κατοικούν στη Ρεματιά μόνο δύο οικογένειες. Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι προπολεμικά(1928) ο πληθυσμός της Ρεματιάς έφθανε τους 414 κατοίκους ενώ μεγάλη πτώση παρατηρήθηκε στη δεκαετία του '50.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Ο Τσαλαπετεινός ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ορεινά χωριά. Κτισμένος δίπλα στον ποταμό Κομψάτο, απέχει δύο ώρες από τον Κούνδουρο, μία από το Δουργούτι και τρεις ώρες από το Καλότυχο. Αν ακολουθήσουμε το μονοπάτι από τον Κούνδουρο, σε μία περίπου ώρα συναντάμε μία παλιά γέφυρα, η οποία δυστυχώς έχει φαγωθεί στις πλευρές της και αν δεν γίνουν κάποια έργα συντήρησης θα καταρρεύσει. Στον Τσαλαπετεινό σήμερα έχουν απομείνει περίπου είκοσι σπίτια και τέσσερεις κάτοικοι. Τα στοιχεία των απογραφών μας δείχνουν μια απότομη μείωση του πληθυσμού από το 1951 (682 κάτοικοι) στο 1961 (188 κάτοικοι). Το Δημοτικό Σχολείο του Τσαλαπετεινού είχε 3 μαθητές το 1983-84, ενώ έκλεισε το 1985. Το 1981 ο αριθμός των κατοίκων είχε πέσει στους 47.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
